5

EP5 - สัมพันธ์ร้าย พี่ชายสุดที่รัก (โมลิน)

หลังจากที่ชายหนุ่มเดินนำหน้าขึ้นรถที่จอดหน้าบ้าน หญิงสาวที่ใบหน้ากำลังเห่อร้อนแปลกๆ ก็ค่อยๆเดินตามผู้เป็นดั่งพี่ชายไปขึ้นรถ

“ สรุปหนูทำรายงานไม่เสร็จจริงๆใช่ไหมครับ?”

“ ทำไม่ทันค่ะ น้องลืม”

“ หนูเนี่ยนะครับลืม? ช่วงนี้โฟกัสอะไรอยู่ครับถึงขั้นลืมรายงานที่ต้องส่งอาจารย์”

“ ก็.... เปล่าค่ะ ก็แค่ลืม”

ช่วงนี้จะว่าไปเธอก็คิดเรื่องของผไทอยู่บ่อยๆ เมื่อก่อนไม่ค่อยสังเกตว่าเขาสนิทกับเลขามากขนาดนี้ เมื่อนึกย้อนไป เขามักจะไปพบลูกค้าที่ต่างจังหวัดพร้อมกับเลขาสาวคนนี้อยู่บ่อยครั้ง แม้บางครั้งจะไม่ได้ไปค้างคืนก็ตาม จนเธอเริ่มรู้สึกว่ามันดูแปลกๆ ไหนจะเมื่อคืนที่เขาบอกว่า เขาอาจจะมีแฟนก็ได้แต่เธออาจไม่รู้เอง หรือจริงๆแล้วเขามีความสัมพันธ์ลับๆกับเลขาหรือเปล่านะ

“ ทำไมขมวดคิ้วขนาดนั้นครับ??”

ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นผู้เป็นดั่งน้องสาวนั่งขมวดคิ้วเป็นปมราวกับว่ากำลังคิดอะไรอย่างหนักอยู่แบบนั้น

“ น้องขมวดคิ้วเหรอคะไม่เห็นรู้เลย”

“ ขมวดครับ หนูคิดอะไรอยู่”

“ เปล่าค่ะ อ๋อพี่ไทคะ น้องว่าจะถาม เมื่อคืนที่พี่ไทพูด พี่ไทมีแฟนซ่อนไว้หรือเปล่าคะ”

“ ครับ?? ทำไมถึงถามครับ”

“ น้องก็พึ่งมาสังเกต ว่าพี่ไทอายุขนาดนี้แล้ว ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ไม่น่าจะเป็นหนุ่มโสดมั้งคะ”

“ แล้วหนูเคยเห็นพี่มีแฟนเหรอครับ”

“ ก็ไม่เคยเห็นค่ะ น้องเลยกำลังคิดว่าพี่แอบคบใครอยู่แน่ๆ”

“ ก็เปล่าครับ”

โมลินยังรู้สึกว่าผู้ที่เธอเรียกว่าพี่ชายเขาพูดออกมาไม่หมด เหมือนกับว่ากั๊กบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ไม่ยอมพูด เธอเลยรู้สึกว่าต้องหาคำตอบนี้ด้วยตัวเองแทนที่จะรอคำตอบจากเขา

“ วันนี้น้องเลิกเรียนแล้วมารับไหมคะ”

“ ถ้าพี่ไม่ติดประชุมด่วนเดี๋ยวพี่มารับครับ”

“ ประชุมด่วนตลอด”

“ งอนอะไรพี่หรือเปล่าครับ เหมือนพี่พูดอะไรก็ผิดไปหมดไปหมดเลย?”

“ เปล่าค่ะ พี่จอดหน้าตึกคณะเลยค่ะน้องน้องลงตรงนี้ก็ได้”

มหาวิทยาลัย XX

"โมลิน แกนั่งเหม่ออะไรตั้งแต่เช้าเนี้ย รายงานจะไม่เสร็จแล้วนะ" เพื่อนสนิทอย่างน้ำฟ้าเอ่ยทักขึ้น

"กำลังคิดว่า พี่ไทแอบมีแฟน"

"นี่แกนั่งคิดเรื่องพี่ไทเนี้ยนะ เขามีแฟนแล้วแปลกตรงไหนอ่ะ"

"แปลกตรงที่หลบๆซ่อนๆเนี้ยแหละ แค่สงสัยว่ามี ทำไมพี่ไทไม่บอกไม่รู้"

"เขาอาจจะแค่กำลังดูๆกันอยู่หรือเปล่าแก เลยไม่เปิด รอเป็นแฟนจริงๆเดี๋ยวเขาก็เปิด"น้ำฟ้าเอ่ย

"อ่อ"

โมลินเมื่อได้ยินเพื่อนเอ่ยแบบนั้นก็คิดว่าคงจะใช่ เขายังไม่เปิดอาจจะเพราะยังไม่ได้ตกลงกัน และก็ยังคงมีเป้าหมายเดียว คือเลขาสาวคนสวยของเขา เพราะไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนอยู่ในชีวิตเขาเยอะขนาดเลขาคนนี้

ครืด ครืด มีสายเรียกเข้าเป็นเบอร์ต่างประเทศ โมลินรีบยิ้มกว้างทันทีเมื่อรู้ว่าใครเป็นคนโทรมา

(คุณปู่ขา)

(พูดก่อนปู่อีกนะครับ เป็นยังไงลูก เดี๋ยวจะมาหาปู่ใช่มั้ย)

(ค่ะคุณปู่ หนูจะไปหาคุณปู่ค่ะมะรืนนี้ คุณปู่เตรียมขนม เตรียมของอร่อยๆไว้รอหนูด้วยนะคะ)

(แน่นอนอยู่แล้ว หลานสาวสุดที่รักของปู่มาทั้งคน)

(คิดถึงคุณปู่จังเลยค่ะ)

(ปู่ก็คิดถึงหนู เดี๋ยวปู่จะไปรอรับที่สนามบินนะ)

(ค่ะ พี่ไทจองตั๋วให้แล้วยังไม่ได้ดูเลยค่ะว่ากี่โมง)

(ผไทจองตั๋วไมไ่ด้ให้หนูเลือกเหรอลูก)

(เปล่าค่ะ พี่ไทเพิ่งบอกว่าจะไปญี่ปุ่น)

(ผไทนี่ยังไงนะ ทำไมไม่ให้หนูเลือก เดี๋ยวมาถึงญี่ปุ่นจะต้องถูกปู่ว่าสักหน่อยแล้ว)

(ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณปู่ พี่ไทเลือกทุกครั้งอยู่แล้ว พี่ไทไม่เคยให้หนูนั่งไฟล์ทลำบากเลยค่ะ)

(เอาล่ะๆ เดี๋ยวมาถึงเราค่อยคุยกันนะลูก)

(ค่ะคุณปู่)

โมลินรู้ว่าผไทไม่ใช้ลูกของพ่อแม่เธอแท้ๆ แต่แม่ของผไทเป็นแฟนเก่าของพ่อเธอ ซึ่งสำหรับเธอ เธอไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เธอรู้ว่าปู่ของเธออาจจะมีบางครั้งที่ก็มีติดขัดใจบ้าง เพราะเขาคือลูกของแฟนเก่าลูกชายตัวเอง แต่สำหรับเธอกับมินนี่แม่ของเธอ ไมไ่ด้ติดอะไร แม่ของเธอเก่งมากที่ปล่อยวางและเลี้ยงผไทมาจนถึงทุกวันนี้ด้วยความรักเหมือนกัยที่ให้เธอ ผไทไม่ได้ผิดอะไร เขาไม่ได้มีสิทธิ์เลือก และนั่นคือสิ่งที่ผไทเองก็ทราบ และวางตัวดีเสมอมาต่อหน้าทุกคน โดยเฉพาะกับปู่ของเธอ

บริษัทหมอโคลล์

"อ้าว ทำไมไม่โทรหาพี่ครับว่าเลิกเรียนเร็ว?"

"น้องนั่งรถมาไวกว่าค่ะ จู่ๆอาจารย์ก็ยกคลาสไวค่ะ"

โมลินที่มาหาผไทที่บริษัทโดยที่ไม่ได้รอให้เขาไปรับ เพราะเธอเลิกเรียนมาก่อนเวลาเป็นชั่วโมง

"คุณไทคะ ไอจองร้านเรียบร้อยค่ะ" เลขาสาวเอ่ย

"จะไปไหนคะพี่ไท?"

"อ่อ พี่จะออกไปทานข้าวครับ พอดีจะมีรับรองแขกพรุ่งนี้ วันนี้พี่เลยจะไปลองทานดูก่อนครับว่าใช้ได้มั้ย"

"น้องไปด้วยซิคะ"

"เอ่อ..ให้ไอโทรไปถามร้านมั้ยคะ พอดีจองได้แค่2ที่ค่ะ" เลขาสาวเอ่ยเมื่อไม่คิดว่าโมลินจะไปด้วย

"2ที่? พี่ไทไปกับใครคะ?"

"เลขาพี่ครับ พี่ไม่รู้ว่าหนูจะเลิกเรียนไว"

"งั้นน้องมาแล้ว ก็ไปกับน้องค่ะ ขอโทษทีค่ะพี่เลขา ไม่ต้องโทรจองเพิ่มค่ะ เดี๋ยวโมไปกับพี่ไทเองค่ะ"

"เอ่อ..."

"ไปค่ะพี่ไท น้องหิวข้าว"

โมลินยิ้มแปลกๆ ก่อนจะลากแขนผไทให้ออกจากห้องทำงาน เมื่อเธอตัดหน้ายัยเลขาสาวเพื่อไปกินข้าวกับผไทแทน

"พี่ว่าจองอีกที่ก็ได้นะครับ สงสารไอเขา เพื่อนในแผนกไปกินข้าวกันหมดแล้ว เพราะตอนแรกเธอจะไปกับพี่"

"ห่วงเลขา? ห่วงมากมั้ยคะ ถ้าห่วงมากก็ไปพามาเลย น้องจะกลับบ้าน"