ตอนที่ 6 ข่าวคราว
“อิงฟ้า เราจะแต่งงานแล้วนะ” รวีรีบโทรบอกข่าวดีกับเพื่อนซี้
“แกต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เรานะ แกต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวที่สวยที่สุดในงานเลยล่ะ แต่ห้ามสวยเกินหน้าเจ้าล่ะ” รวีพูดอย่างอารมณ์ดี และตื่นเต้น พร้อมล้อเลียนเพื่อนสาว
“ยินดีด้วยนะ คบกันมาตั้งนาน แต่งงานแต่งการกันสักที จะได้รีบมาหลานไว ๆ” อิงฟ้าแสดงความยินดีกับเพื่อน
“คบกันนานอะไร เราไม่ได้จะแต่งกับภาคินซักหน่อย เราจะแต่งกับพี่วัฒน์ เจ้านายที่ทำงาน เราเลิกกับภาคินสักพักแล้วล่ะ” รวีตอบ
“เฮ้ย ทำไมถึงเลิกล่ะ แกสองคนออกจะรักกันดีนี่นารวี” อิงฟ้าตกใจกับสิ่งที่เพื่อนบอก
“ก็ยอมรับนะว่าภาคินเป็นคนโคตรจะดี แล้วเราคงหาคนดี ๆ อย่างภาคินไม่ได้แล้วล่ะ แต่ว่าการแต่งงานมันมีปัจจัยอื่นอีกนะ เราอยากสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์ และพี่วัฒน์ก็ตอบโจทย์เราทุกอย่าง ให้คบกับภาคินแล้วค่อย ๆ สร้างกันไป สงสัยชาตินี้เราจะไม่ได้แต่งหว่ะแก” รวีเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิดต่อภาคิน แต่เธอก็ยังคงเชื่อมั่นในการตัดสินใจของตนเองอยู่ดี
“เลิกพูดเรื่องภาคินเถอะ แกรีบเข้ากรุงเทพฯ มาช่วยเราเตรียมงานดีกว่า เพื่อน ๆ พี่วัฒน์โสดหลายคนนะ เดี๋ยวแนะนำให้”
“พอ ๆ เลยแก เข้ากรุงเทพฯน่ะได้ แต่ไม่ต้องแนะนำใครให้นะ เข็ดว่ะ” อิงฟ้ารีบดักคอเพื่อนสาวทันที
“เออ ๆ รู้แล้วน่า” รวีหัวเราะอย่างขำขัน สงสัยเพื่อนจะเข็ดเรื่องวสุไปอีกนาน
อิงฟ้าเข้ากรุงเทพ โดยพักที่คอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา ที่พ่อเธอซื้อให้ตอนวันเกิดปีที่ผ่านมา โดยเธออาสาเป็นธุระจัดการเรื่องงานแต่งของรวี เธอเองได้พบกับพี่วัฒน์ ว่าทีสามีของรวีและได้รู้ว่า พี่วัฒน์เป็นเจ้าของบริษัทที่รวีทำงานอยู่ เขาเป็นหนุ่มใหญ่หน้าตาดี รูปร่างภูมิฐาน แม้อายุจะห่างจากรวีถึง 10 ปี แต่ก็ยังคงดูหนุ่มแน่นจนไม่น่าเชื่อ
งานแต่งของรวีเป็นไปอย่างราบรื่น อิงฟ้ามองดูเพื่อนสาวที่มีความสุขอย่างกับในฝัน ก็รู้สึกยินดีด้วยเป็นอย่างยิ่ง แม้ใจจะคิดถึงภาคินว่าเค้าจะเป็นอย่างไรบ้างหลังจากเลิกกับรวีไป แม้จะอยากรู้มากแค่ไหนแต่ก็ไม่กล้าถามเพื่อนสาว เพราะไม่อยากทำลายบรรยากาศดี ๆ ให้เสียเปล่า
“สวัสดีครับ อิงฟ้าที่เป็นเพื่อนของรวีใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มแปลกหน้าเดินเข้ามาขอชนแก้ว
“ใช่ค่ะ”
“เราบอสนะครับ เป็นเพื่อนของวัฒน์ เพื่อนซี้เลยก็ว่าได้ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ชายหนุ่มพยายามที่จะพูดคุยทำความสนิทสนมกับเธอ
“ค่ะ ยินดีค่ะ” อิงฟ้าตอบไปอย่างถามคำตอบคำ
“เอ่อ ไม่ทราบพอจะสะดวกเต้นรำกับเราไหมครับ” ชายหนุ่มไม่ลดละ
“ขอโทษนะคะ พอดีเราเป็น LGBT ค่ะ คิดว่าคงไม่สะดวก” อิงฟ้าตัดบทออกไป
ในงานอิงฟ้ามีหนุ่ม ๆ มากมายเข้ามาขอทำความรู้จัก แต่เธอก็ไว้ตัวเป็นอย่างมาก ด้วยว่าเธอตั้งใจจะอยู่เป็นโสด เธอรักชีวิตอิสระ ชีวิตที่ไม่มีใครมาเจ้ากี้เจ้าการ ชีวิตที่สามารถทำอะไรก็ได้ โดยไม่ต้องมาคำนึงถึงคนที่อยู่ข้าง ๆ ชีวิตของสาวโสดในฝัน
บทส่งท้าย Part 5 รุกฆาต รวีและคุณวัฒน์ (ตอนจบ) คุณวัฒน์ผละจากริมฝีปากบาง ก่อนจะซุกไซ้เข้าหาลำคอระหง สูดดมกลิ่นหวานละมุนของเนื้อสาว รวีตัวอ่อนระทวยกับรสสัมผัส หญิงสาวแอ่นหน้าออกด้วยความซ่านเสียว ชายหนุ่มยังคงฟ้อนเฟ้นอย่างถวิลหา ความปรารถนาในตัวเธอเร่าร้อน รุกล้ำ มือไม้ปาดป่ายไปตามแผ่นหลังนวล อีกมือโอบกระชับเอวกิ่วเข้าแนบชิดกายใบหน้าเริ่มซุกซน ดอมดม เลื่อนต่ำลงมายังหน้าอกอูมนุ่ม ที่เบียดผ่านชุดคว้านคอวี เหมือนท้าทายให้เขาเร่งเร้าสัมผัส“อย่า...อย่าค่ะ” รวีที่เริ่มสติพร่ามัว เขาพยายามปรามชายหนุ่มก่อนจะเริ่มเลยเถิดไปใหญ่ชายหนุ่มหาได้สนใจคำปรามไม่ ลิ้นร้อนเลียไล้ไปตามร่องอก ซอกซอนไปตามขอบชายชุดอย่างหิวโหย“อ่าาา....อ่าาา...” หญิงสาวครางออกมาอย่างควบคุมร่างกายไม่อยู่ มือน้อยกอบกุมไหล่หนา ก่อนจะจิกเล็บลงบนเนื้อเพื่อคลายความเสียวซ่านที่มีชายหนุ่มละใบหน้าขึ้น มองหญิงสาวอีกครั้ง ดวงตาฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์ปรารถนาทีมี ก่อนจะช้อนตัวอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอกใหญ่รวีทำได้เพียงซุกหน้าลงบนอกอุ่น มือสองโอบรอบลำคอเขาแน่น เหมือนกลัวร่างจะล่วงหล่นลงมาชายหนุ่มอุ้
บทส่งท้าย Part 4 ได้ไหม รวีและคุณวัฒน์ ณ ริมหาดทรายขาว คุณวัฒน์จัดงาน outing ประจำปีของบริษัท เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของทุกคนมาตลอดทั้งปี กิจกรรมกลางแจ้งที่ถูกจัดขึ้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ของคนในทีม “ต่อไปเราจะแข่งทานป๊อกกี้ กติกา คู่ไหนที่ขนมยาวน้อยที่สุดเป็นผู้ชนะ ขอเชิญคุณวัฒน์ให้เกียรติร่วมแข่งขันด้วยนะคะ” พิธีกรสาวประกาศกิจกรรมขึ้น “วี๊ดดด...วี๊ดดด...กรี๊ดดด...กรี๊ดดด” เสียงเชียร์ดังสนั่น ทุกคนต่างลุ้นว่าเจ้านายที่น่าเกรงขามจะเลือกใครเป็นคู่ หญิงสาวหลายคนพยายามสบสายตาเชิญชวน เผื่อหวังว่าชายหนุ่มจะเลือกตน คุณวัฒน์ได้โอกาสเหมาะ ชายหนุ่มดึงแขนรวีมาแนบข้างกาย เขาอยากใช้โอกาสนี้แนบชิดหญิงสาวให้มากขึ้น ช่วงที่ผ่านมาเธอเอาแต่หลบหน้า และหลีกเลี่ยงเขาตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะพยายามใกล้ชิดเธอเพียงใด รวีก็เอาแต่ทำท่าทีเมินเฉย เชิดใส่เขาไปเสียทุกครั้ง “กรี๊ดดด...กรี๊ดดด...” เสียงเชียร์ดังไม่หยุด พนักงานสาวหลายคนต่างพากันรู้สึกอิจฉารวีไม่ได้ทีเดียว “หนึ่ง...สอง...สาม...เริ่ม...” เสียงนกหวีดดัง
บทส่งท้าย Part 3 อะไรยังไง รวีและคุณวัฒน์ รวีลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า หญิงสาวชันตัวขึ้นด้วยอาการปวดหัวอย่างที่สุด เสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวเบิ่งตามองโดยรอบ รูปถ่ายคุณวัฒน์ที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงบ่งบอกว่าตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องส่วนตัวของชายหนุ่ม หญิงสาวหลับตาพร้อมเม้มริมฝีปากแน่น เธออยากจะกัดลิ้นตัวเองตายไปตรงหน้า รู้สึกอับอายเหลือเกินที่เมามายไร้สติเช่นนี้ หญิงสาวลุกขึ้นสำรวจร่างกาย เสื้อผ้าเมื่อคืนยังอยู่ครบถ้วนบนตัวเธอ “เฮ่อออ....” เสียงถอนหายใจเบา ๆ อย่างโล่งใจ ก่อนจะจัดระเบียบร่างกาย แล้วรีบหนีออกจากห้องนั้นทันที คุณวัฒน์นุ่งผ้าเช็ดตัวหลวม ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวามองหาหญิงสาวไปโดยรอบ แต่ก็ไร้วี่แววหญิงสาวในห้องแล้ว เขามองไปยังเตียงนอนที่มีสภาพยู่ยี่ ก่อนจะยิ้มอย่างนึกขันหญิงสาวอย่างเสียไม่ได้คุณวัฒน์นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก่อน หลังจากขับรถถึงคอนโด ชายหนุ่มจัดการอุ้มร่างบางเข้ากับตัว ก็จะพามายังห้องนอนของเขา หญิงสาวหลับสนิทด้วยฤทธิ์น้ำเมา เธอครางเบา ๆ พร้อมขยับร่างเข้าซบหากายแกร่ง“ยั่วพี่เหลือเกิน แม่กระต
บทส่งท้าย Part 2 ความรักที่เริ่มต้นของรวีและคุณวัฒน์ หลังจากวันนั้นมา คุณวัฒน์ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ค่อยหยอกล้อหญิงสาวเล่นเหมือนเช่นเดิม กลับทำท่าเฉยเมยใส่เสียด้วยซ้ำในขณะที่รวีนั้น เธอเองกลับรู้สึกหวั่นไหวแปลก ๆ ทุกครั้งที่เธอเจอหน้าเขา หัวใจเธอเต้นรัวแรง อ้อมแขนที่ปกป้องหญิงสาวในวันนั้น ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจเป็นอย่างมาก“รวี วันนี้ผมมีนัดลูกค้า จะออกไปเลย คุณกลับบ้านเลยก็ได้นะ” คุณวัฒน์เดินออกมาพร้อมบอกหญิงสาวเสียงเรียบ“ให้รวีไปด้วยไหมคะ คุณวัฒน์” รวีเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มต้องไปรับรองลูกค้า“ไม่ต้อง ต่อไปคุณไม่ต้องไปกับผมแล้ว เดี๋ยวผมให้คนอื่นไปแทน” คุณวัฒน์เสียงดังเข้มใส่ ก่อนจะเดินจากไปทันทีชายหนุ่มหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าหญิงสาว ยิ่งนึกถึงภาพในวันนั้น ที่หญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น แม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม เขารู้สึกหัวเสีย รู้สึกหึงหวง และรู้สึกโหยหาหญิงสาวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนรวีเองได้แต่ทำหน้าหงอย เธอไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มเป็นอะไรไป ทำไมต้องหงุดหงิดใส่เธอทุกครั้งที่เจอกัน รวีถอนใจแรงออกมาในค่ำคืนหนึ่ง บริษัทจัดงานเลี้ยงขึ
บทส่งท้าย Part 1 การเจอกันของรวีและคุณวัฒน์ รวีก้าวเดินเข้าที่ทำงานฉับ ๆ ด้วยความั่นใจในตัวเองอย่างสูง วันนี้เป็นวันเริ่มงานเลขาวันแรกของเธอ หญิงสาวพุ่งตรงเข้าไปรายงานตัวกับฝ่ายบุคคล ก่อนที่หัวหน้าฝ่ายบุคคล จะพาเธอไปแนะนำกับเจ้านายของเธอ หัวหน้าฝ่ายบุคคลเคาะประตูสองถึงสามครั้ง ก่อนจะแง้มเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป “สวัสดีค่ะ ดิฉันพาเลขาคนใหม่ของคุณวัฒน์มาแนะนำตัวค่ะ” หญิงสาวคนดังกล่าวรายงาน “สวัสดีค่ะ รวีนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ” รวีเริ่มประหม่า ความมั่นใจที่มีเริ่มหดหาย เธอแนะนำตัวเองอย่างเก้ ๆ กัง ๆ คุณวัฒน์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เขาส่งสายตากรุ้มกริ่ม ลามเลียมองสำรวจไปทั่วเรือนร่างหญิงสาวตรงหน้า ชายหนุ่มหน้าตาคมสันต์ รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อเชิ้ตขาว ปลดกระดุมสองเม็ด เผยให้เห็นแผงอกรำไร หญิงสาวสะท้านวาบไปทั้งตัวกับสายตาที่จ้องมองมายังเธอ เขาเป็นผู้ชายที่ดูภูมิฐาน ท่าทีเจ้าชู้กรุ้มกริ่มยิ่งเพิ่มเสน่ห์ในตัวชายหนุ่มยิ่งนัก “ถ้างั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลกล่าวลา ก่อนจะถอนตัวออ
ตอนที่ 41 เซอร์ไพร์ส ( จบบริบูรณ์ ) หลังจากทั้งสองปรับความเข้าใจกันแล้ว ภาคินได้เดินทางกลับพร้อมอิงฟ้า รวีและคุณวัฒน์ เขาต้องการไปขอขมาคุณกรภัทรกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ภาคินเข้าไปพบคุณกรภัทรในห้องเพียงลำพังสองคน “คุณกรภัทรครับ ผมอยากขอโทษกับทุกสิ่งที่ผมได้ล่วงเกินไปครับ” ภาคินกล่าวด้วยน้ำเสียงประหม่าเมื่อเผชิญหน้ากับพ่อตาของเขา “พ่อหนุ่ม เออ...ไม่ใช่แล้วซิ ต้องเรียกว่าลูกเขย ไม่ต้องขอโทษขอโพยอะไรแล้ว ฉันมันคนแก่แล้ว หูตาคงมองไม่รอบด้านจนลืมคิดถึงความจริงที่เห็นอยู่ตรงหน้า เอาเป็นว่าต่อไปพ่อขอฝากลูกสาวให้เราช่วยดูแลด้วยแล้วกันนะ” คุณกรภัทรเอ่ยออกมา ภาคินยิ้มกว้างออกมาทันที “ครับพ่อ ผมสัญญาครับ ผมจะดูแลแก้วตาดวงใจของพ่อเป็นอย่างดี” ภาคินให้คำมั่น “พ่อครับ ผมอยากขอร้องให้พ่อช่วยเรื่องหนึ่ง” ภาคินร้องขอพ่อหญิงสาว “ว่ามา นายต้องการอะไร” ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา “อิงฟ้า รวีกำลังจะแต่งงานกับคุณวัฒน์ แกเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เรานะ” รวีโทรหาอิงฟ้า บอกเล่าการขอแต่งงานของ