เมื่อความรักคือโชคชะตา เมื่อเธอและเขาคือพรหมลิขิต เมื่อเธอต้องการมีลูก เมื่อเขาอยากเคียงข้างเธอ เมื่ออิงฟ้าตกหลุมรักภาคินตั้งแต่แรกพบ แต่เมื่อโชคชะตาทำให้เขากลับกลายเป็นแฟนของเพื่อนรัก เธอจึงได้แต่ยอมตัดใจ จนกระทั่งวันหนึ่งเธอต้องการมีบุตรโดยด่วน การตามหาสามีอุ้มบุญจึงบังเกิด และเป้าหมายของเธอก็คือรักแรกของเธอนั่นเอง เรื่องราวความรักอันลึกซึ้ง และการฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น อิงฟ้าและภาคินจะสมหวังหรือไม่ โปรดติดตามใน “สามีอุ้มบุญ”
View Moreตอนที่ 1 หรือรักแรกพบ
“สามทุ่มเดี๋ยวไปรับ แต่งตัวสวย ๆ นะ ฉลองสอบเสร็จกัน” อิงฟ้าวางโทรศัพท์จากรวีเพื่อนสาวคนสนิท
หลังจากนั้นอิงฟ้ารีบแต่งหน้าทำผมแต่งตัว เตรียมออกปาร์ตี้เหมือนอย่างเคย เธอสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองในกระจก หญิงสาววัย 19 ปี หน้าตาจิ้มลิ้ม หมดจด ผิวขาวอย่างผู้หญิงชาวเหนือ รูปร่างเล็กกะทัดรัด ขัดกับหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินเพื่อน แก้มที่บรรจงปัดบลัสออนสีชมพูระเรื่อ ริมฝีปากบางได้รูปรับกับลิปสติกสีแดงอมชมพู ดวงตาโดดเด่นด้วยมาสคาร่าและอายไลน์เนอร์สีดำ “Let’s go” หญิงสาวคิดในใจอย่างเปี่ยมสุข
ณ สถานบันเทิง แหล่งสถานกลางคืนหลังมหาวิทยาลัย เป็นศูนย์รวมผู้คน การผ่อนคลาย และความสนุกสุดเหวี่ยง ผู้คนเบียดเสียดยัดเยียด เต้นรำกันอย่างสนุกสนาน
“วันนี้เพื่อนจะแนะนำผู้ให้รู้จัก” รวีบอกเพื่อนรัก
รวีเป็นหญิงสาววัย 19 ปี หน้าตาคมเฉี่ยว รูปร่างผอมสูง หุ่นเพรียว ผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียน บุกคลิกบ่งบอกถึงความมั่นใจในตัวเอง
“ตามสบายเพื่อน กูยังอยากโสดอยู่วะ ขี้เกียจคอยตอบคำถามร้อยแปดพันเก้า ขออยู่คนเดียว เที่ยวสนุกไปก่อนละกัน” อิงฟ้าตอบกลับเพื่อนรัก หลังจากที่เพิ่งเลิกกับแฟนคนล่าสุดที่คอยเอาแต่เจ้ากี้เจ้าการ ควบคุมทุกสิ่งอย่าง เธอเลยตั้งเป้าโสดยาวเที่ยวสนุกไปอีกสักพักใหญ่ๆ
“จะคอยดูนะจ๊ะ แล้วอย่ามาเสียดายทีหลังล่ะ” รวีแซวเพื่อนรักอย่างสนุกปาก
“รวี ทางนี้ครับ” เสียงตะโกนแข่งกับเสียงดนตรี เชื้อเชิญสองสาวให้มายังโต๊ะ
รวีจูงเพื่อนรักไปยังโต๊ะเป้าหมายพร้อมทักทายชายหนุ่มคนดังกล่าว วสุ ชายหนุ่มอายุ 19 ปี หน้าตาออกตี๋ ผิวพรรณขาวอย่างคนเชื้อสายจีน สูงผอมแม้จะดูเก้งก้างแต่ก็ถือว่าหุ่นดี เป็นที่ดึงดูดสาว ๆ
“สวัสดี วสุ สบายดีไหม ตั้งแต่จบมัธยมไม่เจอกันเลย” รวีทักทาย แม้ปากจะพูดคุยกับวสุ แต่สายตากลับชำเลืองเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งข้าง ๆ อย่างสนใจ
“วสุ นี่อิงฟ้า เพื่อนรักเค้าเอง อิงฟ้านี่วสุ” รวีแนะนำแถมกระซิบกระซาบกับอิงฟ้า
“วสุเนี่ยเคยกิ๊กกั๊กสมัยมัธยมต้น คนนี้ยกให้ แต่ขอจองหนุ่มข้าง ๆ นะ ห้ามแย่งล่ะ”
อิงฟ้าพนักหน้าทักทายวสุ พลันสายตาเหลือบมองชายหนุ่มข้าง ๆ สายตาที่สบกันบ่งบอกถึงความพึงใจในกันและกันตั้งแต่แรกเห็น สายตาชายหนุ่มที่มองไม่วางตาทำให้อิงฟ้ารู้สึกราวกับมีไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่าง
“รักแรกพบ” นั่นคือความคิดแวบแรกที่เข้ามาในหัว อิงฟ้าพลางสลัดใบหน้าเพื่อผละจากความคิดนั้น เมื่อเพื่อนรักแสดงออกอย่างชัดเจนว่าชอบพอชายหนุ่มคนดังกล่าว เธอไม่มีวันทะเลาะกับเพื่อนเพียงเพื่อผู้ชายคนเดียวแน่ ๆ หญิงสาวคิดอย่างมั่นใจ
“รวี อิงฟ้า นี่ภาคิน เพื่อนสนิทเรา ขอบอก หนุ่มหล่อ หน้าตาดี นิสัยดี เรียนเก่งอีกต่างหาก เทพบุตรเรียกพ่อเลยทีเดียว” วสุแนะนำเพื่อนรักอย่างภาคภูมิใจ
“เกินไปๆ” ภาคินตบหัวเพื่อนรักอย่างหมั่นไส้
“สวัสดีครับ อิงฟ้า รวี ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ภาคิดหันมาพูดคุยกับอิงฟ้า และรวี ภาคิน ชายหนุ่มอายุ 20 ปี เดือนคณะนิติศาตร์ หน้าตาคมสัน รับกับผิวสีขาว รูปร่างสูงเพรียวไม่ผอมแห้ง
รวีรีบนั่งเก้าอี้ข้างๆ ภาคิน พูดคุยหลอกล้อ แสดงออกอย่างออกนอกหน้าว่าเธอสนใจชายหนุ่มไม่น้อย อิงฟ้าได้แต่ยืนเก้อจนวสุต้องดึงเธอมานั่งข้าง ๆ วสุแสดงท่าทีสนใจอิงฟ้าอย่างชัดเจน เขาพูดคุยเรื่องต่าง ๆ เพื่อให้เธอคุ้นเคย พร้อมชวนเธอดื่ม และเต้นรำตลอดค่ำคืนดังกล่าว
บทส่งท้าย Part 5 รุกฆาต รวีและคุณวัฒน์ (ตอนจบ) คุณวัฒน์ผละจากริมฝีปากบาง ก่อนจะซุกไซ้เข้าหาลำคอระหง สูดดมกลิ่นหวานละมุนของเนื้อสาว รวีตัวอ่อนระทวยกับรสสัมผัส หญิงสาวแอ่นหน้าออกด้วยความซ่านเสียว ชายหนุ่มยังคงฟ้อนเฟ้นอย่างถวิลหา ความปรารถนาในตัวเธอเร่าร้อน รุกล้ำ มือไม้ปาดป่ายไปตามแผ่นหลังนวล อีกมือโอบกระชับเอวกิ่วเข้าแนบชิดกายใบหน้าเริ่มซุกซน ดอมดม เลื่อนต่ำลงมายังหน้าอกอูมนุ่ม ที่เบียดผ่านชุดคว้านคอวี เหมือนท้าทายให้เขาเร่งเร้าสัมผัส“อย่า...อย่าค่ะ” รวีที่เริ่มสติพร่ามัว เขาพยายามปรามชายหนุ่มก่อนจะเริ่มเลยเถิดไปใหญ่ชายหนุ่มหาได้สนใจคำปรามไม่ ลิ้นร้อนเลียไล้ไปตามร่องอก ซอกซอนไปตามขอบชายชุดอย่างหิวโหย“อ่าาา....อ่าาา...” หญิงสาวครางออกมาอย่างควบคุมร่างกายไม่อยู่ มือน้อยกอบกุมไหล่หนา ก่อนจะจิกเล็บลงบนเนื้อเพื่อคลายความเสียวซ่านที่มีชายหนุ่มละใบหน้าขึ้น มองหญิงสาวอีกครั้ง ดวงตาฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์ปรารถนาทีมี ก่อนจะช้อนตัวอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอกใหญ่รวีทำได้เพียงซุกหน้าลงบนอกอุ่น มือสองโอบรอบลำคอเขาแน่น เหมือนกลัวร่างจะล่วงหล่นลงมาชายหนุ่มอุ้
บทส่งท้าย Part 4 ได้ไหม รวีและคุณวัฒน์ ณ ริมหาดทรายขาว คุณวัฒน์จัดงาน outing ประจำปีของบริษัท เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของทุกคนมาตลอดทั้งปี กิจกรรมกลางแจ้งที่ถูกจัดขึ้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ของคนในทีม “ต่อไปเราจะแข่งทานป๊อกกี้ กติกา คู่ไหนที่ขนมยาวน้อยที่สุดเป็นผู้ชนะ ขอเชิญคุณวัฒน์ให้เกียรติร่วมแข่งขันด้วยนะคะ” พิธีกรสาวประกาศกิจกรรมขึ้น “วี๊ดดด...วี๊ดดด...กรี๊ดดด...กรี๊ดดด” เสียงเชียร์ดังสนั่น ทุกคนต่างลุ้นว่าเจ้านายที่น่าเกรงขามจะเลือกใครเป็นคู่ หญิงสาวหลายคนพยายามสบสายตาเชิญชวน เผื่อหวังว่าชายหนุ่มจะเลือกตน คุณวัฒน์ได้โอกาสเหมาะ ชายหนุ่มดึงแขนรวีมาแนบข้างกาย เขาอยากใช้โอกาสนี้แนบชิดหญิงสาวให้มากขึ้น ช่วงที่ผ่านมาเธอเอาแต่หลบหน้า และหลีกเลี่ยงเขาตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะพยายามใกล้ชิดเธอเพียงใด รวีก็เอาแต่ทำท่าทีเมินเฉย เชิดใส่เขาไปเสียทุกครั้ง “กรี๊ดดด...กรี๊ดดด...” เสียงเชียร์ดังไม่หยุด พนักงานสาวหลายคนต่างพากันรู้สึกอิจฉารวีไม่ได้ทีเดียว “หนึ่ง...สอง...สาม...เริ่ม...” เสียงนกหวีดดัง
บทส่งท้าย Part 3 อะไรยังไง รวีและคุณวัฒน์ รวีลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า หญิงสาวชันตัวขึ้นด้วยอาการปวดหัวอย่างที่สุด เสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวเบิ่งตามองโดยรอบ รูปถ่ายคุณวัฒน์ที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงบ่งบอกว่าตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องส่วนตัวของชายหนุ่ม หญิงสาวหลับตาพร้อมเม้มริมฝีปากแน่น เธออยากจะกัดลิ้นตัวเองตายไปตรงหน้า รู้สึกอับอายเหลือเกินที่เมามายไร้สติเช่นนี้ หญิงสาวลุกขึ้นสำรวจร่างกาย เสื้อผ้าเมื่อคืนยังอยู่ครบถ้วนบนตัวเธอ “เฮ่อออ....” เสียงถอนหายใจเบา ๆ อย่างโล่งใจ ก่อนจะจัดระเบียบร่างกาย แล้วรีบหนีออกจากห้องนั้นทันที คุณวัฒน์นุ่งผ้าเช็ดตัวหลวม ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวามองหาหญิงสาวไปโดยรอบ แต่ก็ไร้วี่แววหญิงสาวในห้องแล้ว เขามองไปยังเตียงนอนที่มีสภาพยู่ยี่ ก่อนจะยิ้มอย่างนึกขันหญิงสาวอย่างเสียไม่ได้คุณวัฒน์นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก่อน หลังจากขับรถถึงคอนโด ชายหนุ่มจัดการอุ้มร่างบางเข้ากับตัว ก็จะพามายังห้องนอนของเขา หญิงสาวหลับสนิทด้วยฤทธิ์น้ำเมา เธอครางเบา ๆ พร้อมขยับร่างเข้าซบหากายแกร่ง“ยั่วพี่เหลือเกิน แม่กระต
บทส่งท้าย Part 2 ความรักที่เริ่มต้นของรวีและคุณวัฒน์ หลังจากวันนั้นมา คุณวัฒน์ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ค่อยหยอกล้อหญิงสาวเล่นเหมือนเช่นเดิม กลับทำท่าเฉยเมยใส่เสียด้วยซ้ำในขณะที่รวีนั้น เธอเองกลับรู้สึกหวั่นไหวแปลก ๆ ทุกครั้งที่เธอเจอหน้าเขา หัวใจเธอเต้นรัวแรง อ้อมแขนที่ปกป้องหญิงสาวในวันนั้น ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจเป็นอย่างมาก“รวี วันนี้ผมมีนัดลูกค้า จะออกไปเลย คุณกลับบ้านเลยก็ได้นะ” คุณวัฒน์เดินออกมาพร้อมบอกหญิงสาวเสียงเรียบ“ให้รวีไปด้วยไหมคะ คุณวัฒน์” รวีเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มต้องไปรับรองลูกค้า“ไม่ต้อง ต่อไปคุณไม่ต้องไปกับผมแล้ว เดี๋ยวผมให้คนอื่นไปแทน” คุณวัฒน์เสียงดังเข้มใส่ ก่อนจะเดินจากไปทันทีชายหนุ่มหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าหญิงสาว ยิ่งนึกถึงภาพในวันนั้น ที่หญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น แม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม เขารู้สึกหัวเสีย รู้สึกหึงหวง และรู้สึกโหยหาหญิงสาวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนรวีเองได้แต่ทำหน้าหงอย เธอไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มเป็นอะไรไป ทำไมต้องหงุดหงิดใส่เธอทุกครั้งที่เจอกัน รวีถอนใจแรงออกมาในค่ำคืนหนึ่ง บริษัทจัดงานเลี้ยงขึ
บทส่งท้าย Part 1 การเจอกันของรวีและคุณวัฒน์ รวีก้าวเดินเข้าที่ทำงานฉับ ๆ ด้วยความั่นใจในตัวเองอย่างสูง วันนี้เป็นวันเริ่มงานเลขาวันแรกของเธอ หญิงสาวพุ่งตรงเข้าไปรายงานตัวกับฝ่ายบุคคล ก่อนที่หัวหน้าฝ่ายบุคคล จะพาเธอไปแนะนำกับเจ้านายของเธอ หัวหน้าฝ่ายบุคคลเคาะประตูสองถึงสามครั้ง ก่อนจะแง้มเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป “สวัสดีค่ะ ดิฉันพาเลขาคนใหม่ของคุณวัฒน์มาแนะนำตัวค่ะ” หญิงสาวคนดังกล่าวรายงาน “สวัสดีค่ะ รวีนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ” รวีเริ่มประหม่า ความมั่นใจที่มีเริ่มหดหาย เธอแนะนำตัวเองอย่างเก้ ๆ กัง ๆ คุณวัฒน์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เขาส่งสายตากรุ้มกริ่ม ลามเลียมองสำรวจไปทั่วเรือนร่างหญิงสาวตรงหน้า ชายหนุ่มหน้าตาคมสันต์ รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อเชิ้ตขาว ปลดกระดุมสองเม็ด เผยให้เห็นแผงอกรำไร หญิงสาวสะท้านวาบไปทั้งตัวกับสายตาที่จ้องมองมายังเธอ เขาเป็นผู้ชายที่ดูภูมิฐาน ท่าทีเจ้าชู้กรุ้มกริ่มยิ่งเพิ่มเสน่ห์ในตัวชายหนุ่มยิ่งนัก “ถ้างั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลกล่าวลา ก่อนจะถอนตัวออ
ตอนที่ 41 เซอร์ไพร์ส ( จบบริบูรณ์ ) หลังจากทั้งสองปรับความเข้าใจกันแล้ว ภาคินได้เดินทางกลับพร้อมอิงฟ้า รวีและคุณวัฒน์ เขาต้องการไปขอขมาคุณกรภัทรกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ภาคินเข้าไปพบคุณกรภัทรในห้องเพียงลำพังสองคน “คุณกรภัทรครับ ผมอยากขอโทษกับทุกสิ่งที่ผมได้ล่วงเกินไปครับ” ภาคินกล่าวด้วยน้ำเสียงประหม่าเมื่อเผชิญหน้ากับพ่อตาของเขา “พ่อหนุ่ม เออ...ไม่ใช่แล้วซิ ต้องเรียกว่าลูกเขย ไม่ต้องขอโทษขอโพยอะไรแล้ว ฉันมันคนแก่แล้ว หูตาคงมองไม่รอบด้านจนลืมคิดถึงความจริงที่เห็นอยู่ตรงหน้า เอาเป็นว่าต่อไปพ่อขอฝากลูกสาวให้เราช่วยดูแลด้วยแล้วกันนะ” คุณกรภัทรเอ่ยออกมา ภาคินยิ้มกว้างออกมาทันที “ครับพ่อ ผมสัญญาครับ ผมจะดูแลแก้วตาดวงใจของพ่อเป็นอย่างดี” ภาคินให้คำมั่น “พ่อครับ ผมอยากขอร้องให้พ่อช่วยเรื่องหนึ่ง” ภาคินร้องขอพ่อหญิงสาว “ว่ามา นายต้องการอะไร” ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา “อิงฟ้า รวีกำลังจะแต่งงานกับคุณวัฒน์ แกเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เรานะ” รวีโทรหาอิงฟ้า บอกเล่าการขอแต่งงานของ
Comments