เข้าสู่ระบบวิวาห์ไร้เสน่หา Chapter 22พุฒิวัตรถอนจุมพิต ทว่ายังคลอเคลียปากอิ่มแผ่วเบา ลูบกลีบปากสาวด้วยผิวปากตน จูบซ้ำลงไปหลายครั้ง ก่อนหยุดแช่นิ่งหลายวินาที จากนั้นจึงปล่อยริมฝีปากเธอให้เป็นอิสระ“พี่ขอกำลังใจแค่นี้แหละ พี่จะอดทนรอจนถึงวันที่พราวยกโทษให้พี่” เขาบอกชิดปากอิ่ม กดปากลงไปอีกครั้ง แต่ยังโอบกอดร่างเธอไว้ “ระหว่างนี้อย่าหนีพี่ไปไหนอีกนะ พี่ไม่อยากทรมานใจอีก แค่นี้พี่ก็กระอักแล้ว”พราวพรรณมองหน้าคนพูด เธอมองลึกเข้าไปในนัยน์ตาคมเข้มที่เวลานี้มีประกายวับวาว ไม่มีความด้านชาเหมือนก่อน คำพูดเขายังทำให้หัวใจเธอวูบไหว แปลความหมายได้ไม่ยากว่า เวลานี้เธอคือคนสำคัญของพุฒิวัตร“ค่ะ” เธอรับคำ “ทีหลังไม่ต้องซื้อดอกไม้มาเยอะขนาดนี้นะคะ คงหลายตังค์เสียดายเงิน แค่ดอกเดียวพราวก็ดีใจแล้วค่ะ”“เพื่อพราว มากกว่านี้พี่ก็จ่ายได้”“ปล่อยได้แล้ว พราวเหนื่อย อยากนอนพัก”ก่อนคลายอ้อมแขน พุฒิวัตรหอมแก้มพราวพรรณฟอดใหญ่ เธอตีแขนเขาแก้เขิน รีบเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันที โดยมีสายตาหวานระยิบระยับของพุฒิวัตรมองตามไป วันนี้พุฒิวัตรมีความสุขมาก เป็นความสุขที่อิ่มไปทั้งใจ หัวใจที่เคยเหี่ยวเฉาพลิกฟื้นมีชีวิต แม
วิวาห์ไร้เสน่หา Chapter 21 พุฒิวัตรมาที่นี่ได้อย่างไร เขามาที่นี่ได้อย่างไร เป็นคำถามซ้ำๆ ในหัว “คุณมาที่นี่ได้ยังไง” คำถามแรกเปล่งออกไป “คิดถึงพราวจัง” แทนที่จะได้คำตอบ พราวพรรณกลับได้ยินวาจาอ่อนหวานจากพุฒิวัตร ที่เวลานี้ยิ้มให้ตน และส่งช่อดอกไม้ให้ “ดอกไม้สวยๆ สำหรับผู้หญิงที่พี่รักมากที่สุด” พราวพรรณตกใจกับคำบอกรัก และสรรพนามที่เขาเรียกแทนตัว เธออ้าปากค้าง หัวใจเต้นกระหน่ำรัวเร็วมาก ถามตัวเองว่า ฝันไปหรือเปล่า เหตุการณ์ตรงหน้าคือเรื่องจริงใช่ไหม ทว่ามือยื่นไปรับช่อดอกไม้ไม่รู้ตัว “พี่ขอโทษทุกเรื่องที่ผ่านมา ขอโทษที่ไม่เคยใส่ใจดูแลพราว ขอโทษที่ทำนิสัยแย่ๆ พูดจาไม่ดีกับพราว และขอโทษที่เข้าใจพราวผิด” เขาเห็นเธอนิ่ง จึงพูดความในใจต่อ “พี่รู้แล้วว่า การไม่มีพราวอยู่ข้างๆ มันทรมานมากแค่ไหน พี่นอนไม่หลับ ไม่มีความสุขเลยนับแต่พราวจากไป แล้วเพิ่งรู้หัวใจตัวเองว่า รักพราว” ยิ่งกว่าตกใจและมากกว่าอึ้ง สมองพราวพรรณนิ่งงัน หัวใจยังคงทำงานหนักเช่นเดิม เต้นถี่แรงและรัวเร็ว เหนือความคาดหมายมาก และไม่คิดว่า พุฒิวัตรมอบความรักให้ตน ทั้งที่ผ่
วิวาห์ไร้เสน่หา Chapter 20“ก็ดื่มหนัก ดื่มทุกวัน ตอนกลางคืนก็ไปนอนห้องพราวเพราะคิดถึง” เศรษฐาได้ยินแบบนี้ก็อดสงสารลูกเขยไม่ได้ แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เช่นกัน เนื่องจากไม่รู้ว่าพราวพรรณอยู่ที่ใด“คุณพุฒิรักพราว แล้วเมียเก่าล่ะครับ คุณพุฒิรักเมียเก่ามากนะครับ” ปวีณวิชสงสัยอีกข้อ“น้าว่าเป็นความผูกพันมากกว่านะ เท่าที่รู้มา พุฒิคบกับอรตั้งแต่มหาลัยจนได้แต่งงานกัน ตอนอรประสบอุบัติเหตุก็เลยดูแลอย่างดีเรื่อยมาจนถึงวันนี้ แล้วที่ไม่เปิดใจรับพราวเพราะคิดว่าตัวเองทรยศอร น้าเข้าใจพุฒินะ เข้าใจทุกคนเลย” รุ่งราตรีถอนหายใจออกมาเบาๆ “กว่าจะรู้ตัวว่ารักพราวมันก็สายเกินไป ถ้าเปิดใจตอนที่พราวอยู่ด้วยก็คงไม่มีใครต้องเจ็บปวด” เมื่อได้คำตอบ ปวีณวิชรู้แล้วว่าตนเองควรทำอย่างไรต่อไป เขาอยู่สนทนากับเจ้าของบ้านอีกราวยี่สิบนาทีก็ขอตัวกลับ ขณะขับรถปวีณวิชใช้ความคิดไปด้วย คิดว่าจะทำอย่างไรให้ความรักระหว่างพุฒิวัตรกับพราวพรรณสุขสมหวัง ถ้าไม่มีใครช่วย ไม่มีทางสำเร็จสองวันต่อมา ณ จังหวัดภูเก็ต ยามบ่ายวันนี้ของเมืองท่องเที่ยวชื่อดังอากาศดีมาก สุชาวดีชวนพราวพรรณไปเดินเล่นริมชายหาด สองสาวโพส
วิวาห์ไร้เสน่หา Chapter 19 สามวันต่อมา เป็นอีกหนึ่งคืนที่พุฒิวัตรนอนเดียวดายบนเตียงนอนของพราวพรรณ ด้วยความคิดถึง ถวิลหาหญิงสาวอันเป็นทีรัก เขาได้ทำสั่งปอกหมอนหนุนหัวและปอกหมอนข้างเป็นหน้าเธอ จินตนาการว่า ตนกำลังนอนกอดพราวพรรณ แม้หลอกตัวเองแต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย “ฉันคิดถึงเธอจังพราว เธออยู่ไหน ฉันรักเธอ...คิดถึงเธอใจจะขาดอยู่แล้ว” ประโยคเดิมที่พุฒิวัตรพูดทุกคืน เช่นเดียวกับความรัก ความคิดถึง ไม่เคยห่างหายไปจากจิตใจ ทวีมากขึ้นในทุกๆ วัน จนเขารู้ซึ้งถึงคำว่า ใจจะขาด บางคืนเขาร้องไห้ เสียใจกับการกระทำของตัวเอง รู้สึกเสียดายตอนที่อยู่ด้วยกัน ชายหนุ่มไม่เคยทำดีกับพราวพรรณเลย แม้แต่พูดยังไม่ทำ เย็นชาใส่เยี่ยงคนไร้หัวใจ ไม่แปลกที่พราวพรรณเสียใจ เจ็บช้ำกับคนเย็นชาเช่นเขา และตอนนี้ผลกรรมกำลังทำงาน พุฒิวัตรระทมใจยิ่งนัก พุฒิวัตรไม่เคยคิดมาก่อนว่า การตามหาใครสักคนจะมีความยากเช่นนี้ ที่ยากอาจเป็นเพราะเขาไม่รู้ข้อมูลส่วนตัวพราวพรรณสักอย่าง ไม่ว่าจะเป็นญาติสนิทหรือเพื่อน มีเพียงสองคนที่พอจะให้ข้อมูลเรื่องเพื่อนพราวพรรณได้คือ เศรษฐากับรุ่งราตรี ทว่าทั้งสองบ
วิวาห์ไร้เสน่หา Chapter 18 เหมือนถึงทางตัน หากเศรษฐากับรุ่งราตรีไม่รู้ว่าพราวพรรณอยู่ที่ใด พุฒิวัตรคงหาคำตอบจากใครไม่ได้ เขาเป็นสามีที่ไร้ความสนใจภรรยา จึงไม่รู้จักเพื่อนพราวพรรณเลยสักคน ความเป็นไปได้ที่จะตามหาพราวพรรณโดยง่ายกลายเป็นเรื่องยากทันที ทว่าพุฒิวัตรไม่หยุดตามหาเธอแน่นอน ต่อให้ยากกว่านี้อีกสิบเท่าก็ไม่หวั่น “ผมขอถามอะไรคุณพ่อคุณแม่สักข้อได้ไหมครับ” “ถามมาสิ” เศรษฐาเปิดทางให้ถาม “ผมอยากรู้ว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นใครครับ คนที่ผมเข้าใจผิดคิดว่าเป็นชู้ของพราว” “เขาชื่อปวีณวิชหรือไอซ์ เป็นเจ้าของแบรนด์เอสซีอาร์ กรุ๊ป ไอซ์ตามจีบพราวนานแล้ว ก่อนพราวแต่งงานกับพุฒิซะอีก แต่พราวไม่สนใจคิดกับไอซ์แค่พี่ชายแค่เพื่อน ตอนที่ไอซ์รู้ว่า พราวต้องแต่งงานกับพุฒิแลกเงินเพื่อนำมาพยุงบริษัท ไอซ์เสนอเงินช่วยทั้งหมดนะ ขอแค่พราวไม่ต้องแต่งงาน แต่น้าเป็นคนรักษาสัญญา ตกลงกับคุณนภาไว้แล้วก็ตามนั้น แต่ไอซ์ก็ไม่หยุดตามจีบพราวนะ บอกด้วยว่าจะรอจนกว่าพราวเป็นอิสระ”หัวใจพุฒิวัตรสั่นหนักมาก หากตอนนี้ปวีณวิชรู้ว่าพราวพรรณอยู่ที่ใด อาจทำคะแนนอยู่ก็เป็นได้ เพราะช่วงเ
วิวาห์ไร้เสน่หา Chapter 17“ขอบคุณครับคุณแม่”ยุพเรศยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นสีหน้าของพุฒิวัตร รับรู้ได้ว่า เขาตัดสินใจแล้วว่าจะทำอย่างไร “แม่ดีใจนะ ที่พุฒิตัดสินใจได้แล้ว”“เพราะคุณแม่ชี้ทางให้กับผม ขอบคุณนะครับ”“ไม่เป็นไรจ้ะ” ยุพเรศอยากพูดออกไปว่า การที่พุฒิวัตรตัดสินใจได้ เพรารอให้นางมาบอกว่า ปล่อยอรอนงค์ไปได้แล้วต่างหาก “อีกสองวันแม่จะมาพาอรไปอยู่ด้วยนะ เดี๋ยวแม่จะจ้างมาลีต่อเอง”“ให้ผมเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ดีกว่านะครับ ผมอยากรับผิดชอบในเรื่องนี้” พุฒิวัตรบอกคความตั้งใจของตน ซึ่งยุพเรศเองก็ไม่ขัด“ได้จ้ะ งั้นตอนนี้พุฒิก็รีบไปหาพราวซะสิ อย่าเก็บความรู้สึกนั้นไว้ โอกาสไม่ได้มีให้สำหรับทุกคนนะพุฒิ ตอนนี้พุฒิยังมีโอกาสสร้างครอบครัวใหม่กับพราว ไปตามพราวกลับมา...กลับมาเป็นครอบครัวอีกครั้ง” ยุพเรศเตือนพร้อมให้คำแนะนำ “ผมไม่รู้ว่าพราวจะรักผมไหม ล่าสุดที่เราคุยกันเป็นการคุยครั้งแรก แล้วผมก็พูดไม่ดีกับพราว ผมกล่าวหาว่าพราวมีชู้ พราวโกรธมากเลยไปจากที่นี่” ข้อนี้ที่พุฒิวัตรหวั่น แม้จะรับรู้ว่า พราวพรรณมีความรู้สึกดีๆ กับตนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่า ความรู้สึกนั้นจะยังอยู่ไหม หลังจากวันที่







