บทที่ 21

ในทันใดนั้นอเล็กซ์ก็รู้สึกถึงความสุขที่เกิดขึ้น

ลึก ๆ ในใจของเขา เขาคิดว่าเมื่อพระเจ้าปิดประตูหนึ่งแต่ก็ยังเปิดอีกประตูหนึ่งให้

เชอริลต้องการที่จะออกไป แต่เธอขยับไม่ได้สักนิ้ว เธอรู้สึกเขินและหน้าแดง

เมื่อพวกเขามาถึงชั้นหนึ่งก็เดินออกจากลิฟต์ คุณหมอเชอริลจ้องมองไปที่เขาและกระซิบว่า “อย่าคิดที่จะแต๊ะอั๋งฉันล่ะ”

อเล็กซ์รู้สึกเสียใจและพูดว่า “เชอริล นั้นไม่ใช่ความผิดของผมนะ”

เป็นเวลาห้าโมงครึ่งพวกเขาก็มาถึงที่ร้านอาหารอุระซาว่า มีลูกค้าไม่มากในร้านอาหาร แต่รถที่จอดอยู่ที่หน้าร้านอาหารล้วนเป็นรถหรูและระดับสูงซึ่งเป็นรถยนต์ที่มีมูลค่าหลายสิบล้าน

“ร้านอาหารอุระซาว่าเป็นร้านอาหารที่แพงเป็นอับดับสองในการรับประทานอาหารในแคลิฟอร์เนีย”

“ดูเหมือนว่าคุณจะมีเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่ร่ำรวยถึงได้นัดกันมารวมตัวกันที่นี่!” อเล็กซ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม

คุณหมอเชอริลหน้ามุ่ย “คนที่เชิญเรามาที่นี่ก็คือผู้ชายคนที่ฉันไม่ชอบมากที่สุดและคืนนี้คุณจะต้องจัดการเขาให้ได้!”

“ได้เลย” อเล็กซ์ตอบ

เขารู้ว่าผู้ชายที่เธอพูดถึงคือคนที่แอบชอบเธอ

ในเวลานั้นเองก็มีคนจากด้านหลังตะโกนว่า “เชอริล!”

อเล็กซ์เห็นชายหนุ่มในชุดสูทที่ดูพอดี เขามีรูปร่างที่สมส่วนและดูตื่นเต้น แต่ก็มีประหม่าเล็กน้อย

“นายคือ... คริส เฟลเลอร์ใช่ไหม?” คุณหมอ เชอริลถาม

“ใช่ ฉันดีใจที่เธอยังจำฉันได้ แต่นี่ใครเหรอ?” คริสมองอเล็กซ์อย่างใจจดใจจ่อ

คริสเขินมากจนไม่กล้าชายตาไปที่คุณหมอเชอริล

อเล็กซ์รู้ดีว่าชุดสูทที่คริสใส่ไม่ใช่ชุดสูทแบรนด์เนมราคาแพง สีของชุดสูทซีดจางลงเล็กน้อยราวกับว่าผ่านการซักมาแล้วหลายครั้ง บางทีเขาอาจจะไม่สามารถซื้อชุดใหม่ได้

คุณหมอเชอริลกล่าวว่า “นี่อเล็กซ์ เขาเป็นเพื่อนของฉันเอง”

“สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อคริส เฟอเลอร์”

อเล็กซ์จับมือและตอบว่า “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ”

คุณหมอเชอริล ถามว่า “คริส คุณมาที่นี่คนเดียวเหรอคะ แฟนคุณไปไหนคะ?”

คริสบอกว่า “เราเลิกกันแล้วครับ แล้วนี้เขาเป็นอะไร เขาเป็นแฟนคุณใช่ไหม?”

ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของของคุณหมอเชอริล เธอค่อย ๆ โอบแขนของอเล็กซ์

อเล็กซ์ร็สึกถึงการสัมผัสที่อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกที่แขนของเขาและเขาและเขารู้สึกมีความสุขมาก ๆ

คริสเหลือบมองอเล็กซ์และถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ

นางฟ้าประจำห้องเรียนของพวกเขาถูกพรากไปซะแล้ว เขารู้สึกเศร้าเพราะเขาแอบชอบเธอ

จากนั้นพนักงานก็นำทางพวกเขาไปยังห้องอาหารส่วนตัวที่จัดงานรวมตัว ทันทีที่คริสเปิดประตู เขาก็พูดว่า “ทุกคนดูนี่สิฉันพาใครมา”

มีคนตะโกนขึ้นมาทันทีว่า “เฮ้ เด็กเนิร์ด ทำไมนายต้องตื่นเต้นล่ะ อย่างกับว่านายจะพานางฟ้าของพวกเรามาที่นี่งั้นแหละ”

จากนั้นคุณหมอเชอริลที่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขาก็กล่าวว่า “สวัสดีทุก ๆ คน”

ผู้คนให้ห้องอาหารพากันโห่ร้องซึ่งทำให้บรรยากาศคึกครื้นขึ้นมาทันที

“นี่เธอจริง ๆ เชอริล โคลนี่ย์ นางฟ้าประจำชั้น”

“แต่ก็ช่างเถอะ เธอหายไปนานเลยนะ นางฟ้าของพวกเรา พวกเราคิดถึงเธอมาก”

“มานั่งข้างเบนจามินสิ เขาคิดถึงเธอมากที่สุดเลยนะ เขายังสงสัยว่าเธอจะมางานเลี้ยงในคืนนี้ไหมด้วยนะ!”

“มื้อเย็นในคืนนี้เป็นร้านอาหารโปรดของเบนจามิน ไม่งั้นพวกเราคงไม่มีปัญญาได้มากินอาหารที่นี่ และฉันได้ยินมาว่าที่นี่เป็นร้านอาหารที่ดีที่สุดของบริษัท เธาซันด์ ไมล์ด้วยนะ”

ในส่วนที่เหลือก็ดันให้คุณหมอเชอริลไปนั่งข้าง ๆ เบนจามินซึ่งทำให้เธอลนลาน

อเล็กซ์เดินตามเชอริลและมองไปที่เบนจามิน เขาสวมเสื้อผ้าเวอร์ซาเช่ที่สวยงามนั่งสบาย ๆ บนเก้าอี้และจ้องมองไปที่คุณหมอเชอริลขณะที่เธอกำลังเดินเข้ามา

จากนั้นก็มีเสียงผู้หญิงพูดว่า “เฮ้ ไอ้เจ้าพวกบ้า! มีแค่เชอริลใช่ไหมที่สวยเหมือนนางฟ้า พวกแกลืมฉันกันไปหมดแล้วเหรอ?”

เป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างอวบเล็กน้อยหน้าตาธรรมดา ในขณะที่พูดเธอก็ผลักอเล็กซ์ออกไปและมองเขาด้วยความรังเกียจแล้วพูดว่า “พนักงานทำความสะอาดออกไปจากห้องนี่ซะ นายขวางทางของฉันอยู่ เราจะเรียกนายก็ต่อเมื่อเราต้องการ ไสหัวไปซะ”

อเล็กซ์ขมวดคิ้ว

คุณหมอเชอริลคว้าแขนของอเล็กซ์และพูดอย่างไม่พอใจว่า “บริทนีย์ เขาไม่ใช่คนทำความสะอาด เขาเป็นแฟนของฉัน!”

บริทนีย์สะดุ้ง “แฟนเธอเหรอ?”

ในเวลาเดียวกันเบนจามินมองอเล็กซ์ด้วยความรังเกียจ