“อะไรนะ? หมายความว่าเธอคือลูกสาวของชาร์ลส์ คาร์เตอร์ ประธานบริษัทเวย์ลอน อสังหาริมทรัพย์น่ะเหรอ?”โดโรธีบริหารธุรกิจเกี่ยวกับวัสดุก่อสร้างและ 70% ของรายได้ที่ครอบครัวแอสเส็กซ์ได้รับนั้นก็มาจาก บริษัทเวย์ลอน อสังหาริมทรัพย์ ดังนั้น ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้จักชาร์ลส์อย่างไรก็ตาม ชาร์ลส์ไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเธอมาก่อนในขณะนั้น ด้วยความตกใจ เธอไม่เอ่ยคำใดออกไป สายตาที่ว่างเปล่าจ้องมองไปยังโซอี้ คาร์เตอร์อยู่อย่างนั้นในขณะนั้นโซอี้มองไปยังโดโรธี เธอถามอย่างไร้เดียงสา “คุณเป็นภรรยาของคุณลุงร็อคกี้เฟลเลอร์เหรอคะ? พวกคุณไม่ได้หย่ากันแล้วเหรอคะ?”และอีกครั้ง โดโรธีรู้สึกงุนงง “ทำไมเธอถึง...สวัสดีจ่ะ โซอี้ ฉันชื่อว่าโดโรธี แอสเส็กซ์ เรียกฉันว่าน้าโดโรธีก็ได้นะ และก็ เราไม่ได้หย่ากันจ่ะ”ปากของโซลอี้คว่ำลงทันทีพร้อมกับถอนหายใจ “เฮ้อ ทำไมถึงไม่หย่ากันนะ? แบบนี้ หนูก็ไม่ได้แต่งงานกับคุณลุงร็อคกี้เฟลเลอร์สิ น่าบื่อจัง!”โดโรธีตะลึงตาค้างอเล็กซ์รีบอธิบาย “โดโรธี เธอยังเป็นเด็กอยู่ เธอยังไม่ประสีประสาอะไรเกี่ยวกับการหย่าเลย อย่าใส่ใจมันมากนักเลย”โซอี้เถียงเสียงดัง “ทำไมหนูจะไม่รู้? หน
ต่อมา โดโรธีเห็นบริตทานียืนอยู่กับชายหญิงคู่นึง เธอเคยเห็นรูปชายคนนั้นมาก่อน เขาคือชาร์ลส์ คาร์เตอร์ ข้างๆ กัน มีหญิงสวยสง่ายืนอยู่ ไม่ต้องเดาก็บอกได้ว่าเธอคือภรรยาของชาร์ลส์ เฮลี่ย์ ลอว์สันในขณะนั้นชาร์ล์และเฮลี่ย์กำลังช่วยบริตทานีในห้องครัวเมื่อเห็นภาพนั้น โดโรธีอ้าปากค้าง“คุณแม่! คุณแม่หายดีแล้ว! ดีเลยค่ะ!” โดโรธีพูด“โดโรธี” บริตทานียิ้มรับ “โห ใจดีจังเลยท มีของติดไม้ติดตีมือมาให้แม่เต็มไปหมดเลย ไม่ต้องซื้อมาให้ลำบากก็ได้นะจ๊ะ”บริตทานีมีความคิดที่มีต่อโดโรธีแตกต่างออกไป ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอได้ยินเรื่องว่า ลูกชายเขาไปอาศัยอยู่ในครอบครัวแอสเส็กซ์ ถูกใช้เยี่ยงทาส และยังต้องอับอายเพราะแม่สะใภ้อีก เธอจะไม่โกรธได้อย่างไรกัน ในเมื่อเขาเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอ? อย่างไรก็ตาม อเล็กซ์พูดถึงโดโรธีในแง่ดีมาโดยตลอด เขาพูดเสมอว่า ทั้งหมดมันเป็นเพียงข่าวลือ และเขาก็ไม่ใช่คนที่สิ้นไร้ไม้ตอกอย่างใครเขาคาดคิด บริตทานีตัดสินใจปล่อยเรื่องทั้งหมดไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้ยินว่าโดโรธีแทงเข้าที่หน้าอกของตนเองเพื่อรักษางานแต่งเอาไว้“นี่ อเล็กซ์! มานี่เร็ว มาเป็นลูกมือช่วยฉันทำอาหารหน่
ชาร์ลส์ต้องเลือกที่จะรีบปฏิเสธทันที ถ้าเกิดเป็นก่อนที่เขาจะพบโดโรธีตอนนี้อเล็กซ์และโดโรธีหลังจากที่คืนดีกัน พวกเขาตัดสินใจไม่หย่ากันแล้ว ดังนั้นชาร์ลส์ก็อยากที่จะฟังความคิดเห็นของอเล็กซ์อีกด้วยหลังจากอเล็กซ์ได้ยินอย่างนั้น เขาก็รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าชาร์ลส์จะทำเพื่อเขามากขนาดนี้ แต่เขาก็ต้องส่ายหัวทันทีที่ได้ยินชื่อ “เอ็มม่า แอสเส็กซ์” “ก่อนหน้านี้ภรรยาของผมถูกไล่ออกจากบริษัทและคนที่มาแทนที่ก็ดูเหมือนจะเป็นเอ็มม่า แอสเส็กซ์ คนนี้”“อะไรนะ?” ชาร์ลส์ตกใจ เขาไม่คิดเลยว่าโดโรธีจะถูกไล่ออกจากบริษัทก่อสร้าง แอสเส็กซ์ จำกัด แม้ว่าเธอจะเป็นคนในครอบครัวแอสเส็กซ์ก็ตาม อเล็กซ์ยิ้มอย่างอัดอั้นใจ “มันเป็นความผิดของผมเอง ตอนนี้โดโรธีต้องรับผิดชอบแทนผม เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อน ผมสร้างปัญญาให้กับโจแอนน์จนเธอขุ่นเคืองใจ”ในขณะนั้น ได้มีสายเข้าปรากฎชื่อของ ‘เบียทริซ แอสเส็กซ์’ บนหน้าจอโทรศัพท์ของเขาหลังจากใช้เวลาสักครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจรับโทรศัพท์แต่เสียงที่เขาได้ยินเป็นเสียงของแคลร์ “นี่ อเล็กซ์ โดโรธีอยู่กับแกหรือเปล่า?” “มีเรื่องสำคัญอะไรไหมครับ? ถ้าไม่อย่างงั้น ผมจะวางสาย”
ชาร์ลส์พยักหน้าตอบรับ พร้อมโบกมือให้เอ็มม่าและเชอร์แมน “ผมคิดว่าบริษัทก่อสร้าง แอสเส็กซ์ คงไม่เหมาะสำหรับบริษัทเวย์ลอน อสังหาริมทรัพย์ พวกคุณสองคนกลับไปได้แล้ว”เอ็มม่าเอ่ยขึ้น “เธอไม่คิดจะพูดอะไรบ้างเหรอ โดโรธี? แม้ว่าไม่ได้ทำงานกับบริษัทแล้ว แต่เธอก็ยังคงเป็นส่วนหนึ่งกับตระกูลแอสเส็กซ์นะ ช่วยฉันเถอะ เธอจะไ้ดเงินสิบล้านเหรียญนะถ้าเราต่อสัญญาได้”โดโรธีชายตามองและกลับไปเพลิดเพลินอาหารตรงหน้า เธอขี้เกียจมากเสียจนไม่อยากมองหน้าของเอ็มม่าเพราะพูดไปสมองน้อย ๆ ของเธอคงไม่ตอบรับชาร์ลส์บ่นต่อ “ออกไปจากที่นี่! เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าพวกคุณจะได้ทุกอย่างจากบริษัทเวย์ลอน อสังหาริมทรัพย์เพียงเพราะพวกคุณเป็นคนมาติดต่อเอง?” ผู้หญิงทั้งสองคู่โดนไล่ออกมาจากบ้านไป ตามหลังมาด้วยเสียงกระแทกประตูอย่างดัง โกรธแค้นของเอ็มม่ามีมากเสียจนดวงตาของเธอแสดงความอาฆาตพยาบาทออกมา เชอร์แมนรู้สึกเศร้า และความรู้สึกผิดเผยบนใบหน้าของเธอ ในเมื่อมีชาร์ลส์คอยหนุนหลังให้ โดโรธีจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องตำแหน่งผู้จัดการแต่อย่างใด แต่ในทางกลับกัน เชอร์แมนจะต้องเสียตำแหน่งงานของตัวแน่ ๆ ถ้าชาร์ลส์ปฏิเสธที่จะต่อสัญญากั
หลังจากรับประทานอาหารมื้อค่ำเสร็จ อเล็กซ์และโดโรธีเดินทางออกจากเมเปิ้ลวิลล่าเพื่อตามหาโสมร้อยปีเพื่อช่วยบริตทานี แม่ของเขาในระหว่างทาง โดโรธีแสดงท่าทีราวกับว่าเป็นเจ้าหนูจำไม“รู้จักชาร์ลส์ได้ยังไง?”“ทำไมถึงมาอยู่ที่เมเปิ้ลวิลล่าได้ละ?”“พวกคู่สองคนดูสนิทกันมาก!”“และรถคันนี้ล่ะ…”อเล็กซ์ถามพร้อมรอยยิ้ม “ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าควรตอบคำถามคุณไหนก่อน ก็คุณเล่นยิงคำถามแบบนี้ใส่ จริง ๆ แล้วทั้งหมดก็เพราะว่าโซอี้ ตอนนั้นเธอได้กินผลไม้ป่าเข้าไปแล้วมันเกิดติดอยู่ลึกในลำคอของเธอ ผมก็แค่บังเอิญอยู่ที่นั้นและช่วยเอามันออกมา”โดโรธีขมวดคิ้วถาม “แค่นั้นเหรอ? และเขาก็ตอบแทนคุณด้วยบ้านหลังใหญ่โตเหรอ?”อเล็กซ์ตอบ “อืมม.. เราแค่อยู่ชั่วคราวเท่านั้น เขารู้ว่าผมไม่มีที่พักอาศัยตอนผมถูกแม่ของคุณไล่ออกมา เขาเลยขอให้พวกเราย้ายเข้าอยู่ไป”ไม่มีนัยยะอื่นใดแฝงอยู่ในคำพูดของเขา แต่มันก็จริงเพราะว่าไม่มีชื่อของเขาอยู่ในโฉนดที่ดินเลยโดโรธีเอ่ย “มันดูไม่ค่อยดีเลยนะ ทำไมคุณกับไม่ย้ายกลับมาล่ะ?”อเล็กซ์รีบส่ายหัว “แม่ของคุณต้องฆ่าผมแน่ถ้าผมกลับไป นอกจากนั้น แม่ของผมก็ไม่ใช่คนใจเย็นและผมไม่อยากให้ทั้งคู่จบล
อเล็กซ์ยิ้มและพูดว่า “ใจเย็น ๆ ผมจะช่วยให้คุณได้หุ้น 10% ของบริษัทและตำแหน่งผู้จัดการแน่นอน”โดโรธีพูดด้วยดวงตาเป็นประกาย “ฉันไม่ต้องการสิ่งพวกนั้นหรอก ฉันแค่อยากกลับไปที่บริษัทย่อยในเมืองตอนใต้ก็พอ”“ได้สิ!”เมื่อเห็นอเล็กซ์ดูมั่นใจในการจัดการเรื่องต่าง ๆ ความอึมครึมที่แฝงอยู่ในความรู้สึกของโดโรธีมาประมาณค่อนปีก็ค่อย ๆ เริ่มจางหายไปทีละน้อยเธอมั่นใจว่าเรื่องทั้งหมดมันดีเช่นนี้เป็นเพราะบริตทานีหายดีนั่นเองพวกเขาได้เดินทางมาขึ้นคฤหาสน์ของแอสเส็กซ์อย่างรวดเร็วแต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคิดผิดแอนเดอร์สันและเอ็มม่าไม่ได้มาเพื่อขอโทษ ทันทีที่โดโรธีและอเล็กซ์มาถึงทางเข้า พวกเขาก็ได้ยินเสียงอันหยิ่งผยองของแอนเดอร์สัน “นี่แคลร์ แกควรจะคิดได้หลังจากที่เฮนรี่ตายไปนะ แกและลูกสาวของแกได้ใช้ชีวิตอันสุขสบายในบ้านหลังนี้ มีคนใช้คอยปรนนิบัติ มันเป็นเพราะความสงสารของแอสเส็กซ์ทั้งนั้น”“แต่ดูสิ่งที่โดโรธีทำสิ มันทำลายธุรกิจของครอบครัวเรา และคิดว่าเป็นเรื่องที่ควรทำอย่างนั้นเหรอ? ”“มีตัวเลือกอยู่ทางเดียวคือ ให้ลูกสาวของแกช่วยเอ็มม่าได้สัญญานั้นมา ไม่อย่างนั้น พวกแกทั้งหมดจะถูกไล่ออกจากตระกูลแอสเ
ทันทีที่คุณท่านโจแอนน์ได้ยินสิ่งที่อเล็กซ์เยาะเย้ย เธออยากที่จะรีบไปให้เร็วที่สุดและฆ่าอเล็กซ์ด้วยไม้เท้าให้ตายคามือแต่มันเป็นความเป็นความตายของตระกูลแอสเส็กซ์ ดังนั้นเธอเลยรีบเรียกลูกชายคนโตของเธอเบนนีย์ให้พาเธอไปยังบ้านของแคลร์พวกเขาถึงที่คฤหาสน์ในยี่สิบนาทีต่อมาทันทีที่คุณท่านโจแอนน์เดินเข้ามาด้านใน เอ็มม่าร้องไห้โวยวาย “คุณย่าคะ โดโรธีและสามีโสโครกของเธอไม่ช่วยทำอะไรให้ดีขึ้นเลยค่ะ! พวกเขาอิจฉาครอบครัวของพวกเราที่ประสบความสำเร็จกว่าและจงใจที่จะทำลายทุกอย่างค่ะ! ไอ้ชั่วนั้นไม่ได้แค่ตบหนูนะคะ แต่ตบคุณพ่อด้วย! เขามันคนชั่วช้าที่สุดเลยค่ะ!”ทันทีที่เอ็มม่าโวยวายเสร็จ อเล็กซ์ตบไปที่หน้าสวย ๆ ของเธออีกครั้งก่อนที่คุณท่านโจแอนน์จะทันได้แสดงความคิดเห็นใด ๆ“เอ็มม่า แอสเส็กซ์ ผู้หญิงอย่างหล่อนไม่มีสิทธิ์ที่จะมาดูถูกฉัน อเล็กซ์ ร็อคกี้เฟลเลอร์” อเล็กซ์กล่าวต่อไปอย่างเรียบเฉย “แม่และภรรยาของฉันจะต่อว่าอย่างไรก็ได้ เพราะฉันเต็มใจให้พวกเขาทำ แต่พวกแกไม่มีสิทธิ์”หน้าของเอ็มม่าเริ่มแดงเนื่องจากความโกรธจัดแอนเดอร์สันตะโกนด่าอย่างโกรธแค้น “แกกล้าดียังไงมาใช้ความรุนแรงที่นี้ ไอ้เดรัจฉาน?
“อะไรนะ? แกจะเอาหุ้น 100% ไม่มีทาง มากสุดก็ได้แค่ 70%”“ตามนั้น”“แก…?”อเล็กซ์พูดพร้อมรอยยิ้ม “คุณย่าครับ จะมีการเสนอเซ็นสัญญาระหว่างเวย์ลอน อสังหาริมทรัพย์กับคุณย่าภายในเที่ยงวันพรุ่งนี้นะครับ โปรดเตรียมสัญญาซื้อขายหุ้นของบริษัทย่อยในเมืองทางตอนใต้มาให้พร้อมด้วย ตามนี้นะครับ แล้วเจอกันครับคุณย่า ไม่ต้องให้ไปส่งนะครับ”หลังจากออกมาจากบ้าน คุณท่านโจแอนน์ร้องคร่ำครวญเสียงดังพร้อมจับหน้าอกของเธอและกระทืบเท้า “ไอ้เดรัชฉาน! เขามันเป็นคนเดรัชฉาน! แอสเส็กซ์ทำอะไรไว้ถึงได้เจอเรื่องแบบนี้!”ในขณะเดียวกันภายในบ้าน แคลร์ขมวดคิ้วและถาม “นี่ลูกบ้าหรือเปล่าโดโรธี? ทำไมถึงกล้าเอาหุ้น 70% ของบริษัทย่อยทางตอนใต้ไปแลกกับหุุ้น 10% ของบริษัทใหญ่ล่ะ? มันต่างกันเกินไป แล้วอีกอย่างตำแหน่งผู้จัดการที่สำนักงานใหญ่มีค่ามากกว่านะ ลูกกำลังจะเสียโอกาสครั้งใหญ่แล้วไปคว้าน้ำเหลวนะ”โดโรธีส่ายหน้าพลางพูด “คุณแม่คะ มันไม่ง่ายเลยนะคะที่จะเป็นผู้จัดการในสำนักงานใหญ่ ที่นั่นมีทั้งประธานและรองประธาน ผู้จัดการทั่วไปเป็นได้เพียงหุ่นเชิดที่คอยแบกรับหน้าที่ต่าง ๆ มันไม่มีความหมายอะไรเลย แล้วก็ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเราจะ