ตอนที่ 8 ทางใครทางมัน #1

ตอนที่ 8

ทางใครทางมัน #1

“เธอจะเอาอย่างไรก็ว่ามาเลย ถ้าอันไหนพี่ทำให้ได้ พี่ก็จะทำให้ ขอแต่อย่ามาทำเหมือนเด็กๆ ที่แค่นอนด้วยกันแล้วจะให้พี่ต้องแต่งงานด้วย อันนั้นพี่คงทำให้ไม่ได้ เพราะถ้าพี่จะต้องแต่งงาน พี่จะแต่งกับคนที่พี่รักเท่านั้น ไม่ใช่แค่คนที่นอนด้วย เพราะถ้าเป็นแบบนั้น พี่คงจะต้องแต่งงานหลายพันครั้งไปแล้ว” ออสตินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ในขณะที่ปากยังพ่นควันบุหรี่ออกไม่หยุด เขาไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าน้องสาวเพื่อนสักนิด

ท่าทางเหมือนเขาพูดแบบไม่คิดจะใส่ใจอะไร ทำให้ซอนญ่าที่นั่งฟังอยู่ยกมือขึ้นปาดน้ำตาตัวเองให้หมดจากใบหน้าเนียนใส คำพูดของเขามันเหมือนหอกที่ทิ่มแทงเข้ามาในหัวใจน้อยๆ ของเธอ มันทำให้เธอทั้งจุกทั้งเจ็บ (...พี่จะแต่งกับคนที่พี่รักเท่านั้น ไม่ใช่แค่คนที่นอนด้วย)

ซอนญ่าเช็ดน้ำตาออก เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง ก่อนที่เธอจะพูดออกมาอย่างเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยว

“ซอนเองก็ไม่ได้อยากจะให้พี่มารับผิดชอบอะไรหรอกค่ะ ก็ในเมื่อพี่คิดว่ามันคือแผนของซอน แล้วจะมารับผิดชอบทำไม จริงไหมคะ และซอนเองก็ไม่ต่างจากพี่เหมือนกัน คนที่ซอนจะแต่งงานด้วย ก็ต้องเป็นคนที่ซอนรักและเขาก็ต้องรักซอนมากเหมือนกัน” ซอนญ่าจ้องหน้าออสตินเขม็ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“พี่ออสตินไม่ต้องกลัวไปหรอกค่ะ ซอนก็ไม่คิดแบบเด็กๆ เหมือนกัน ที่แค่มีอะไรกันแค่ครั้งเดียว แล้วต้องถึงขั้นแต่งงานกัน มันก็แค่วันไนน์แสตนไม่เห็นมีอะไร และพี่ก็ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไร แต่ซอนขอยืนยันอีกครั้งว่าซอนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าซอนเข้ามาในห้องพี่ได้ยังไง ซอนไม่ได้พูดเพื่อให้พี่เชื่อซอนนะคะ แต่ซอนพูดความจริงให้ฟัง ส่วนจะเชื่อหรือไม่ มันก็เรื่องของพี่” น้ำเสียงหนักแน่นและเด็ดเดียวกลั่นออกมาจากริมฝีปากบาง ก่อนที่เธอจะจ้องมองหน้าออสตินอีกครั้ง

  “ซอนอาจจะเคยรัก เคยหวงพี่จากทุกคน แต่ซอนไม่มีวันทำอะไรแบบนั้นอย่างเด็ดขาด ซอนก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน” ซอนญ่าพูดพร้อมกับสบตาออสตินที่หันมามองเธอเมื่อเธอพูดขึ้น เธอจะทำให้เขารู้ว่าเธอไม่แคร์กับสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนกันกับเขา

มาโครจับมือน้องสาวบีบไว้แน่น เขารู้ว่าเธอกำลังพยายามทำตัวให้เข้มแข็ง แต่ข้างในหัวใจเธอไม่ได้เข้มแข็งเลยแม้แต่น้อย

“และเพื่อให้พี่สบายใจขึ้น นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ซอนจะไม่เข้าไปวุ่นวายอะไรกับพี่อีก เพราะซอนกลัวว่าถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพี่อีก เดี๋ยวพี่จะหาว่าเป็นเพราะซอนได้ จากนี้เป็นต้นไป ระหว่างเราทางใครทางมันก็แล้วกันค่ะ พี่จะไปกับผู้หญิงคนไหนก็ตามสบายเลย ซอนจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวอะไรด้วยอีกต่อไป” ซอนญ่าพูดขึ้นน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว เธอค่อนข้างเป็นสาวมั่นในระดับหนึ่ง สำหรับเธอแล้ว ถ้าความรักหรือความสัมพันธ์แบบไหนก็ตามแต่ ถ้ามันอึดอัด หรือมีความดูถูกกันเกิดขึ้น สำหรับเธอ นั่นมันไม่ใช่ความรัก เธอไม่มีวันจะทนหรืออยู่เพื่อพิสูจน์อะไรทั้งนั้น

หน้าที่เธอคือถอยออกมารักตัวเองให้มากขึ้นก็พอ ไม่ใช่ไม่เจ็บ แต่เธอเลือกที่จะเจ็บแต่จบ ดีกว่าทนเจ็บแบบนั้นโดยไม่รู้ว่ามันจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ เธอยอมรับว่าออสตินคือรักแรกและรักเดียวของเธอ ที่ผ่านมาก็ใช่ว่าทั้งคู่อยู่ในขั้นของคู่รัก ก็มีแต่เธอที่ชัดเจนว่าชอบ แต่ออสตินไม่เคยแสดงอะไรออกมาเลย

“แน่ใจนะว่าจะเลือกแบบนั้น” ออสตินถามขึ้นน้ำเสียงไม่เชื่อในสิ่งที่หญิงสาวพูด

“แน่ใจค่ะ นับจากวันนี้ซอนจะถอยออกมา จะไม่ตามติดพี่อีกต่อไปและเรื่องเมื่อคืนก็ถือว่ามันเป็นอุบัติเหตุไม่มีอะไรนอกจากนั้น” ซอนญ่าตอกย้ำให้ออสตินมั่นใจอีกครั้ง

“แล้วมึงว่าไง” ออสตินหันมาถามมาโครเพื่อนรักของเขาที่นั่งนิ่งเป็นผู้ฟังที่ดี

“กูแล้วแต่ซอนญ่าเลย น้องว่าอย่างไร ก็เอาตามนั้น” มาโครพูดขึ้นพลางยกมือลูบหัวน้องสาวเขาเบาๆ ด้วยความเอ็นดู

“แล้วกูกับมึงยังโอเคกันอยู่ไหม มึงจะยังเป็นเพื่อนกูเหมือนเดิมไหม” ออสตินถามขึ้นด้วยความกังวลใจ

เรื่องอื่นเหมือนเขาจะยังไงก็ได้แต่เรื่องที่เขาห่วงคือ ความสัมพันธ์ ฉันท์เพื่อนของทั้งคู่จะจบลงด้วยไหม เพราะถ้ามาโครบอกว่าไม่ต้องการคบกับเขาอีกต่อไป เขาคงเสียดายไม่น้อย เพราะทั้งคู่เป็นเพื่อนที่ดีกันมาหลายปีจนตอนนี้เรียนมหาวิทยาลัยปี 4 ด้วยกัน ในทางธุรกิจก็เกื้อหนุนกันอยู่ นี่คือเรื่องหนึ่งที่ออสตินไม่เคยคิดจะเอาน้องสาวเพื่อนมาขึ้นเตียงเลยสักครั้งเพราะเขายังอยากจะเป็นเพื่อนของมาโครต่อไป แต่....มันก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้

“ยังไงระหว่างเราก็เหมือนเดิม ก็มึงไม่ได้ตั้งใจไม่ใช่เหรอ และน้องกูก็พูดชัดเจนแล้ว กูไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล มึงก็รู้ กูแคร์ความรู้สึกน้องกูเป็นหลัก เมื่อน้องกูบอกแล้วว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร” มาโครอธิบายให้เพื่อนสบายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แม้เขาจะยังคงสงสัยอยู่หลายจุด แต่ก็เลือกที่จะจบเรื่องทั้งหมดอย่างที่น้องสาวเขาต้องการ

หลายคนคงสงสัยว่าเขายอมได้ยังไงที่น้องสาวโดนแบบนั้น ด้วยพวกเขาค่อนข้างเป็นคนสมัยใหม่ อะไรที่มันเกิดขึ้นเพราะความผิดพลาด หรือเพราะอุบัติเหตุ เขาจะไม่เอามันมาทำให้ต้องมาผูกมัดอะไรแบบนั้น เอาที่ต่างคนต่างสบายใจน่าจะดีกว่า และต้องไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครหรือทำให้ใครต้องเป็นทุกข์ แต่มาโครเองก็สัมผัสได้ว่าน้องสาวเขาไม่ได้ตัดใจได้อย่างที่พูด ซอนญ่าไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่แสดงออก แต่เขาก็เลือกที่จะเงียบ เขาเคารพการตัดสินใจของน้องสาวและคอยอยู่ข้างๆ เธอก็พอ

“งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว กูขอตัวก่อนนะ นัดสาวๆ จะไปล่องเรือกัน มึงไปด้วยไหม” ออสตินถามขึ้นก่อนจะหันมาถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงปกติ

“ไม่ละ มึงไปเถอะ” มาโครตอบเพื่อนก่อนจะหันหน้าไปมองยังน้องสาวตัวเอง เริ่มมีน้ำตาคลอเล็กน้อยในดวงตาเธอ

“กูไปละ” ออสตินพูดจบก็เดินออกไปจากห้องทันที ไม่แม้จะหันมามองซอนญ่า แต่ก่อนที่จะถึงประตูออสตินก็หันกลับมาอีกครั้ง

“มาโคร มึงหายาคุมฉุกเฉินให้น้องมึงกินด้วยนะ กูไม่อยากให้มีปัญหาตามมาทีหลัง กูไม่อยากมีลูกแบบ…ไม่ได้ตั้งใจ มึงเข้าใจกูนะ” คำพูดของพี่ออสติน เหมือนฉันโดนเขาเอาหอกด้ามใหญ่แทงลงมาในหัวใจของฉันอีกครั้ง หัวใจที่มันมีบาดแผลเต็มไปหมดเพราะคำพูดของคนที่ฉันรัก  จนฉันอดไม่ได้ที่จะตอบกลับไป

“คุณไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันจะกินยาคุมฉุกเฉินแน่ ฉันก็ไม่อยากมีปัญหาตามมาเหมือนกัน หรือถ้าจะมีปัญหาอะไรตามมา เพราะเรื่องเมื่อคืน ฉันก็จะแก้ไขมันด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องให้คุณมายุ่งเกี่ยวหรือช่วยแก้ปัญหาด้วยแน่นอน และถ้าฉันจะมีลูก ลูกของฉันก็จะต้องเกิดมาเพราะความรักเท่านั้น” ซอนญ่าตอบกลับไปด้วยสรรพนามที่เปลี่ยนไปทำเอาออสตินชะงักไปกับคำพูดของเธอ ก่อนจะกลับมาทำใบหน้าเรียบนิ่งอีกครั้ง

“ก็ดี ทำตามที่พูดให้ได้ก็แล้วกัน // อย่าลืมนะมาโคร” ออสตินพูดกับซอนญ่าในประโยคแรกด้วยเสียงเข้ม ก่อนจะหันไปเอ่ยกับเพื่อนตัวเอง

“หื่อ” มาโครที่กอดน้องอยู่ขานรับในลำคอ เรื่องนี้เขารู้ดีกว่าจะต้องจัดการยังไง ออสตินเห็นแบบนั้นก็เดินออกไปพร้อมกับปิดประตูเสียงดัง