Share

Sex buddy

last update Last Updated: 2025-07-09 12:44:27

“ได้ เดี๋ยวจัดการให้เอง” บอกอย่างจริงใจและพยายามจะดึงแขนคนตัวเล็กกว่าเข้าหา

“อย่าจับ”

“เคยทำมากกว่าจับแล้ว อย่าเย็นชาต่อกันแบบนี้ดิ เรื่องที่เธอไม่สบายใจเดี๋ยวเราจัดการให้ มันจะเอารูปนั้นมาต่อรองอะไรกับเธอไม่ได้อีกแล้ว โอเคไหม”

“ทำให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาบอก”

“เรื่องได้น่ะมันได้แน่นอน” เมื่อดึงแขนแล้วเธอขืนตัวไว้ ไม่ยอมขยับมาหาง่ายๆ ลีโอเลยสอดมือเข้าไปรวบเอวบาง กระชากนิดเดียวตัวเธอปลิวเข้าสู่อ้อมกอดของเขาทันที

ใกล้กันปุ๊บก็ได้กลิ่นเลย กลิ่นหอมๆ จากตัวเธอ!

“ข้อตกลงนี้มันยกเลิกไปแล้วนะ”

“แค่กอดเองนะ หรือเธอกลัวหวั่นไหวตอนอยู่ใกล้เรา”

“เอาอะไรมามั่นใจ”

“ความหล่อไง”

“ส่องกระจกก่อนไหม แผลยับเลยนะ” ลิเดียร์ยกยิ้มที่มุมปาก รู้ว่าเขาหล่อ หล่อมาก แอบสืบแอบส่องมาบ้างแล้วด้วย รู้ว่าไม่ธรรมดา

“ถึงมีแผล แต่ก็ไม่มีผลต่อแนวนอน”

“อย่ามาเล่นแบบนี้ขอร้อง” มือขาวผ่องยกขึ้นดันแผงอกกว้าง บางทีผู้ชายก็ไว้ใจไม่ได้เลยสักคน

“แค่จะบอกว่าถึงหน้าจะมีแผล แต่ว่าลีลาก็ยังดีอยู่ เอาไหม?”

“ไม่!” แล้วเธอก็ปฏิเสธแบบไม่ใยดี ใช่สิ เธอสวยเลือกได้นี่หว่า กูก็ชอบครับคนสวยๆ เนี่ย ชอบทำให้ร้อง จะเอาคืนให้ได้เลยคอยดู

“จะ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • สุดทางเสือ   อ้อน

    “เหรอๆ~” ลิเดียร์หยอกล้อคนตัวโตไม่ลดละ ยิ่งเห็นเขาทำหน้าตึงใส่ก็ยิ่งสนุกไปกันใหญ่“กวนแบบนี้ อยากให้บีบขาหรือแยกขาออกจากกัน” “ทะลึ่งมากนะ” “แล้วแต่ ก็เป็นคนแบบนี้ เป็นมาตลอดเลย” “รู้ ดูออกเลยเหมือนกัน” ลีโอสบตากับคนมองเขานานมาก มองแบบไหนและกำลังคิดอะไรไม่รู้ ไม่ได้อยากรู้ลึกขนาดนั้นด้วย“ดีขึ้นไหม” “อือ แต่ปวดท้องมากกว่า จุกๆ หน่วงๆ ไม่ค่อยสบายตัว”“แล้วปกติทำไง” “ก็ใช้แผ่นประคบร้อน แต่ลืมซื้อมาอ่ะ คืนนี้คงต้องใช้กระเป๋าน้ำร้อนเอา” “อยู่ไหนอ่ะ” “จะทำให้เหรอ?” “อือ แปบๆ” ลีโอยกขาเรียวออกจากหน้าตักของตัวเองก่อนจะปลีกตัวไปที่โซนห้องครัว เสียบปลั๊กน้ำร้อนก่อนจะกลับมาถามหากระเป๋าน้ำร้อนอีกครั้ง“กระเป๋าน้ำร้อนของเธออยู่ไหน” ความใส่ใจแม้เป็นเรื่องเล็กๆ ส่งผลให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ลิเดียร์บอกที่เก็บกระเป๋า สายตามองตามร่างสูงที่เคลื่อนไหวตัวเองอยู่ในห้องของเธอ รู้แล้วว่าเขาใช้ชีวิตแบบไหน ผู้ชายอย่างลีโอไม่ได้พร้อมจะหยุดที่ใคร เขาไม่เคยคิดด้วยซ้ำ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเธอถึงต้องมองเขาลึกซึ้งขนาดนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันก็แค่นี้เอง มีที่มาที่ไป มีปลายทางก็คื

  • สุดทางเสือ   หวั่นไหว

    ไข่เจียวฟูๆ ทับบนข้าวสวยร้อนๆ กระตุ้นให้รอยยิ้มละมุนประดับขึ้นบนใบหน้า ลิเดียร์ละสายตาจากข้าวตรงหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลา สบตากับคนที่มองเธออยู่ก่อนจะบอกขอบคุณออกมา “ขอบคุณนะ ของเธอล่ะ” “กินเลย กินมาแล้ว” “หิว งั้นกินเลยนะ” “อ่า” ลีโอขานรับในลำคอเบาๆ ก่อนจะดันตัวลุก คีบบุหรี่จากกระเป๋าเดินออกไปสูบที่ระเบียงเงียบๆ ครั้งนี้เลยเป็นลิเดียร์ที่มองตาม ข้าวคำแรกที่ตักเข้าปาก รสชาติรู้เลยว่าเขาใส่น้ำปลามากกว่าสามหยด คงเพราะพลั้งมือ ไม่ได้ตั้งใจจะใส่เกิน แต่ในวันที่เหนื่อยๆ ปวดท้อง ไม่สบายตัวตามประสาผู้หญิงแล้วมีคนมาทำให้แบบนี้มันรู้สึกดีจริงๆ อันที่จริงเธอไม่ได้คาดหวังอะไรจากเขา สถานะของเรามันขีดเส้นเอาไว้ชัดเจนแล้ว อย่างน้อยๆ การเปลืองตัวโดยไม่มีสถานะก็มีเขามาช่วยได้ทันเวลาในตอนที่ถูกอีกฝ่ายคุกคามมากเกินไป ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าระหว่างเธอและเขามันจะจบที่ตรงไหน ถ้าเขายังโอเค เธอก็คงจะยังโอเคเหมือนกัน“วันนี้ไม่ได้เข้าผับเหรอ” “ไปมาแล้ว” ลีโอตอบ เขาดื่มน้ำจากขวดพลางเดินมาหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ “ขี้เกียจอยู่อ่ะ หงุดหงิด เลยออกมา” “งานมีปัญหาเหรอ” “ไม่มี” “อ้าว แล้ว…” “หงุดหงิดที่เธอเงียบ

  • สุดทางเสือ   คนของกู

    “เหี้ยเอ๊ย!” เสียงสบถหยาบดังขึ้นเมื่อบ่าถูกกระชากด้วยฝ่ามือของใครบางคน พานกระตุ้นให้คนที่หงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วหันกลับไปด่าอย่างไม่ไว้หน้าติณห์ยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตัวเองก่อนจะเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ“กูเอง มึงหงุดหงิดอะไรมา” “แล้วมึงมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้วะ” “ก็มึงหายมานาน” “ไอ้เซย์หายหัวไปไหน” บอกพร้อมกับมองหา ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าใบหน้าติดความหงุดหงิดมาก หัวคิ้วแทบจะขมวดเข้าหากันอยู่ตลอดเวลา “มันกลับแล้ว”“แล้วมึงไม่กลับ?”“ไม่อ่ะ กูรอมึง”“ภาระฉิบหาย ตอนมามึงก็มากับมันไม่ใช่เหรอวะ ตอนกลับรอกูเพื่อ?”“มึงหึงเหรอ” คำถามส่งผลให้ลีโอชะงัก ดวงตาคมกริบตวัดมองสบตากับเพื่อนทันทีและแน่นอน คนที่รู้ตัวว่าเพื่อนกำลังจับผิดอยู่ตาเริ่มแข็งใส่ทันที “อะไร”“ก็หึงไง กูถามว่ามึงหึงเหรอ?” ติณห์ทำทีเป็นหันมองไปทางด้านหลัง กูรู้ กูเห็น เห็นทุกอย่าง ดูออกด้วยว่าไอ้ท่าทางเกรี้ยวกราดแบบนั้นเป็นเพราะมันไม่พอใจ “อย่าสู่รู้” “สุดท้ายกูก็อยู่ข้างมึงอยู่ดีไหม ชอบก็บอก มึงจะเงียบเพื่อ?” “มึงรู้?”“ก็ไม่รู้อะไรมาก ก็มึงเคยเอา มึงเคยเจ็บเพราะเขา แต่มึงก็ยังจะเอาอยู่ ทั้งที่หน้าอย่างมึงจะหาสวยๆ แบบน

  • สุดทางเสือ   ต่อหน้าต่อตา

    แค่กๆถึงกับสำลักน้ำเปล่าที่ดื่มล้างปากหลังจากที่ซัดเบียร์เย็นๆ หมดไปหนึ่งกระป๋อง ลิเดียร์มองร่างสูงโปร่งของคนที่กำลังเดินเข้ามาในร้านเลิกลั่ก ไม่คิดว่าจะเป็นเขา ไม่คิดว่าความบังเอิญมันจะมีมากเกินไป “ช้าๆ สิเดียร์ เหมือนเด็กเลยเนี่ย” คิมหันต์ยื่นทิชชู่ให้ เกือบจะเช็ดปากให้อยู่แล้วถ้าเธอไม่ยื่นมือออกมารับจากมือเขาในทันที ดูมีพิรุธแปลกๆ จนอดที่จะมองตามรัศมีสายตาไม่ได้ แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีเหมือนคนรู้จักกันคิมหันต์เลยปล่อยเลยตามเลย“แล้วสรุป ที่ร้านเป็นยังไงบ้าง ไม่ตามมาวุ่นวายที่ร้านใช่ไหม” หมายถึงคนที่เคยได้หัวใจของลิเดียร์ “ต้องรอดูพรุ่งนี้อ่ะ” “งั้นพรุ่งนี้จะไปอยู่เป็นเพื่อนเอง ถ้ามันยังตามมาวอแวจะได้ถีบหน้ามัน อยากถีบนานแล้ว” คนฟังยิ้มแห้งๆ พลางปรายตาไปมองอีกคนอีกครั้ง ลีโอเดินตรงมาที่เธอ แวบหนึ่งที่เขามองมาทางเธอจากนั้นก็เลือกที่จะนั่งโต๊ะตัวที่อยู่ข้างๆ กันพร้อมๆ กับการดึงสายตากลับไปบังเอิญหรือตั้งใจ คำนี้ฉายอยู่ในหัวซ้ำๆ หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลย! “ลำบากกูอีก อยากแดกเบียร์ ให้กูมานั่งแดกข้าว เจริญละมึง” เสียงติณห์บ่นอุบแต่ก็ยอมเดินตามเพื่อนมานั่ง เซย์มองผู้หญิงโ

  • สุดทางเสือ   คนหน้าคุ้น

    “นานๆ เจอกันที คุยเรื่องที่มันทำให้หัวเราะสิ” ลิเดียร์หน้างอใส่คนที่กดบ่าของเธอให้นั่งนิ่งๆ อยู่กับที่ สบตาเขาทุกทีที่ตอบคำถาม คิมหันต์รู้ดี รู้ดีที่สุดเลยว่าเธอเป็นคนโกหกไม่เก่ง ยิ่งกับเขาเธอยิ่งโกหกแทบไม่ได้เลย “อย่าเปลี่ยนเรื่อง เล่ามาว่าเพราะอะไรถึงเลิกกัน มันทิ้งเดียร์หรือเดียร์ทิ้งมัน” ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นรุ่นพี่อยู่หลายปี แต่แน่นอนว่าคนอย่างคิมหันต์ไม่ได้แคร์ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบไม่จำเป็นต้องมาปั้นหน้าแสดงละครตบตา มันปลอม! “เขามีคนอื่น” “ว่าแล้ว เหี้ยๆ อย่างมันต้องไม่พ้นเรื่องแบบนี้” “ก็เลิกแล้วนี่ไง ไม่กลับไปแล้ว รู้ทุกอย่างแล้ว” “น้ำหน้าอย่างมันควรปล่อยเฉยๆ ให้มันลอยนวลอย่างนั้นเหรอ ควรขยี้ให้แหลกคาตีน” ลิเดียร์กระพริบตาปริบๆ ของคนอารมณ์ร้อนที่มักโมโหทุกครั้งที่รู้ว่ามีใครทำอะไรเธอ เรื่องของธีร์จริงๆ คิมหันต์เคยห้าม บอกว่าผู้ชายด้วยกันมักดูกันออก แต่ตอนนั้นเป็นเธอเองที่ไม่ฟัง เลือกที่จะไม่ฟังอะไรเลยสักอย่าง แพ้ให้กับความเอาใจใส่ของเขาแค่ชั่วครั้งชั่วคราว “เอาเป็นว่าแค่เขาไม่มายุ่งอีกเท่านั้นก็พอ” “มันก็ลองมายุ่งดิ” “นี่ เล่นโหดขนาดนี้สาวที่ไหนจะกล้าเข้าใกล้”“ใครบอกว่าอ

  • สุดทางเสือ   เพื่อน NC++

    “อะไร ทำไมต้องรีบขนาดนั้น” ลีโอปราม ขณะมองตามร่างบอบบางที่รีบเคลื่อนไหวตัวเองเพื่อเก็บของในมือ“ต้องกลับแล้วอ่ะ กินไม่หมดเลย” “ไปไหน” ตัดสินใจถามออกไปหลังจากที่เกิดคำถามตีกันรวนอยู่ในหัวว่าควรถามคำว่าใครคือคนที่โทรมา หรือเธอบอกคิดถึงใครสุดท้ายใช้คำถามง่ายๆ คือเธอจะไปไหนต่อ บางทีอาจจะได้คำตอบอยู่ในนั้น “กลับแหละ” “แล้วเมื่อกี้บอกคิดถึงใคร” “เพื่อน” แล้วใครจะไปเชื่อเธอวะ คุยกับเพื่อนนี่จำเป็นต้องบอกคิดถึงกันด้วยงั้นเหรอ?” ลีโอคว้าขวดน้ำมาเปิดก่อนจะยกดื่มรวดเดียว ปิดกล่องข้าวที่อยู่ตรงหน้า ถึงแม้ว่าเขาจะกินไปแค่ไม่กี่คำเองก็ตาม“ว่าจะชวนดูหนัง” ลีโอลองใจ ที่ผ่านมาก็มีแต่ผู้หญิงอยากได้เวลาจากเขา อยากใช้เวลาอยู่ข้างๆ เขา แต่เธอเป็นคนแรกที่เขาลองหยิบยื่นข้อเสนอนี้ให้ “อ้าวเหรอ” “นัดกับเพื่อนไปไหนไหมอ่ะ อยู่ต่อได้ไหม” “เอาไว้วันหลังละกัน นัดเพื่อนไปแล้ว” คำตอบที่หนักแน่นดังออกมาจากปาก ก่อนที่ลิเดียร์จะหายกลับเข้าไปในห้องแต่งตัว ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็กลับออกมาพร้อมชุดเดิมที่เธอใส่มาเมื่อคืนนี้“กลับแล้วนะ” ไร้ซึ่งคำตอบจากปากของลีโอ หนุ่มหล่อดันตัวลุกก่อนจะเดินเข้าไปหา ประคองท้ายทอยขอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status