Nobela ni นิยายของเนม

ว่าที่คุณพ่อยิ้มหน้าบานเมื่อรู้ว่าเจ้าตัวน้อยที่กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกเป็นลูกสาว ก็พอจะเคยได้ยินคำว่า หลงรักตั้งแต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้ามาบ้าง แต่วันนี้ลีโอได้เข้าใจความหมายของคำคำนั้นอย่างลึกซึ้งแล้วว่ามันเป็นยังไง หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจของวันนี้ ซึ่งเป็นวันหยุดพักผ่อน หลังจากที่ไปหาหมอตอนเช้าจนได้รู้เพศลูก หลังจากนั้นก็แวะไปทำบุญ มีถวายสังฆทาน บริจาคอะไรหลายๆ อย่าง ซึ่งเอาจริงๆเขาไม่ค่อยได้ทำอะไรพวกนั้น ได้มาทำอย่างจริงจังก็ตอนที่มีเมีย ลีโอวางโทรศัพท์ หลังจากตอบกลับข้อความที่เพื่อนส่งมาแสดงความยินดีกับว่าที่คุณพ่อที่ได้ลูกสาว จากนั้นก็เดินเข้าไปหาคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ มือเตรียมคว้าไอแพดเพื่อไปเปิดดูซีรี่ย์ หรือวาไรตี้อื่นๆ ที่ช่วยทำให้ผ่อนคลาย คิ้วสวยของลิเดียร์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อใบหน้าคมคายซุกเข้ากับหน้าท้องแบนราบหลังจากที่กุมมือมาที่เตียง วงแขนโอบกอดตัวเธอแบบที่ชอบทำ วางศีรษะลงบนตักนุ่ม ลีโอในตอนนี้ ขี้อ้อนที่สุดเลย “เป็นอะไร” “อยากกอดเฉยๆ” “ก็กอดมาทั้งวันเลย” ที่พูดไปไม่เกินจริง ลีโอกอดเธอทุกครั้งที่มีโอกาส ได้ยินคำถามที่แสดงถึงความห่วงใยอยู่บ่อยครั้ง มีอะไรหลายๆ อย

“ยิ้มๆ ยิ้มแบบนี้แปลว่า?” ลีโอเอียงใบหน้ามองสบตากับคนที่นั่งอยู่สูงกว่า ก็เห็นเธอยิ้ม ยิ้มแบบที่เห็นแล้วใจละลาย“แปลว่ายอมให้แก้ผ้าเลยไหม” ลีโอถามย้ำ ตาคมหยุดมองสบตากับเธอขณะลุ้นคำตอบ “ยัง” “ยังไม่ให้แก้ตอนนี้?”“ยังไม่รีบแก้อีก” เนี่ย! พอเจอแบบนี้แล้วหน้าอย่างกูจะไปไหนรอด ชอบโว้ย ชอบแบบนี้ฉิบหาย ชอบเวลาเมียให้ท่ามันทำให้หัวใจเต้นแรงอยู่เรื่อยเลย“แก้ตอนนี้เลย สองวิ” พูดแล้วก็รีบดีดตัวลุก เข็มคงเข็มขัด รีบดึงรีบถอด กลัวแหละ กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ “สองวิเสร็จ?”“เธอหยอกแรงไป~” “ก็นึกว่าสองวิเสร็จไง” ลิเดียร์อมยิ้ม ฉีกยิ้มได้กว้างมากกว่าเก่าด้วยซ้ำ“สองวิเพื่อถอดกางเกง ถ้าเสร็จต้องสองวัน”“บ้าเหรอ! เกินไป~” ได้ยินเธอร้องเสียงหลงก็ใจฟูแล้ว ยิ้มจนแก้มแทบแตกเลย “จูบหน่อย” เธอขอ แล้วมีเหรอที่ผัวเธอจะไม่จัดให้ ลีโอพุ่งตัวเข้าไปจูบปิดปากเรียวปากเอิบอิ่มของคนที่ยิ้มให้เขา คนที่รักเขา และเป็นคนที่เขาเองก็รักเธอมาก ลีโอมอบจูบแบบใส่ใจ ละเมียดละไม ทำเหมือนค่อยๆ จูบ แต่แอบแฝงไว้ด้วยความลึกซึ้ง ร้อนแรง ลิ้นสากสอดกระหวัดเข้าไปควานหาความหวาน เกี่ยวพันลิ้นเล็กที่จูบตอบเขา แลกลิ้นจนน้ำลายใสเปรอะเป

หลายวันต่อมา ห้องพักที่อยู่ชั้นสามของผับถูกปรับเปลี่ยน ตกแต่งใหม่จนแทบกลายเป็นคนละห้องกับก่อนหน้านี้ ลีโอยอมรับเลยว่ารสนิยมแม่ของลูกคือดีมาก โทนสีของห้องเป็นสีเทาๆ แต่ไม่ได้เทาจนทำให้ดูมืดและไม่น่าอยู่ แต่มันเป็นสไตล์ที่ลีโอเองก็ชอบมาก เตียงถูกปรับไซส์ให้ใหญ่ขึ้น โซฟา ผ้าม่าน หรือแม้แต่ต้นไม้ที่เขาไม่เคยคิดจะเอามาปลูก พอมีขึ้นมามันกลับทำให้สดชื่นและสบายตาได้เป็นอย่างดี “เหนื่อยไหมเนี่ย จัดห้องทั้งวันเลย” ลีโอสวมกอดคนรักจากทางด้านหลัง กดริมฝีปากไปจุ๊บเบาๆ ที่ข้างแก้มของคนที่กำลังรดน้ำต้นไม้“ไม่เหนื่อยเลย เอาอะไรมาเหนื่อยก็มีคนช่วยทำนี่นา” คนช่วยทำที่ว่านี่ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เขานั่นแหละ เขาช่วยทุกอย่าง แค่เธอเอ่ยปากว่าอยากได้อะไร เขาจัดให้ทุกที “ห้องนี้สวยขึ้นเพราะเธอเลยนะเนี่ย ไม่เคยรู้เลยว่ามันจะน่าอยู่ขนาดนี้” “ดีใจที่ชอบนะ” ลิเดียร์หันไปบอกด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม จากนั้นไม่นานก็เปลี่ยนเป็นการมองค้อนเมื่อฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นมาบีบก้อนเนื้อกลมๆ ทั้งสองข้างของเธอสลับกันไปมา “จับเฉยๆ คิดถึง” “แค่คิดถึง?”“เปล่า~ จริงๆ ก็…” “ก็?”“ก็อยากกินแหละ แต่รอได้ รอจนกว่าเธอจะสบายใจค่อยกินก็

“พวกมึง…” ลีโอรวบคอของเซย์ที่อยู่ใกล้ที่สุดเข้ามากอดก่อนจะขยับตัวเข้าไปยังตรงกลางของกลุ่มเพื่อนผู้ชายด้วยกัน“อ่า ว่า?” “เดี๋ยวกูมานะ” “มึงจะไปไหน?” องศาถามพร้อมกับหรี่ตามอง ท่าทางดูร้อนรนขึ้นมาแปลกๆ เหมือนกำลังตื่นเต้นอะไรสักอย่าง เข้าใจว่าวันนี้เป็นวันที่ดีของเพื่อน มันก็น่าจะผ่านช่วงเวลานั้นไปแล้วไม่ใช่เหรอ หรือยังเหลืออะไร?“เดี๋ยวพาเมียขึ้นไปดูห้องแป๊บ” “นั่นไง กูคิดไว้แล้วไม่มีผิด” เซย์ดีดนิ้วจนส่งเสียงดัง ส่งผลให้คนที่กำลังถูกจ้องรีบอธิบายทันที“ไม่ใช่แบบนั้น คือกูตั้งใจจะตกแต่งห้องใหม่ แล้วจะให้เดียร์เป็นคนจัดการ เลยถือโอกาสพาเขาไปดูก่อน” “ก็เคยดูแล้วไม่ใช่เหรอวะ กูว่ามึงมีเหตุผลอื่นมากกว่า” ติณห์เอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน“ใช่แบบนั้นซะที่ไหนล่ะ ก่อนหน้านี้เคยเห็นก็จริงแต่ตอนนั้นยังไม่มีความคิดที่จะตกแต่งใหม่ไง พอตอนนี้ความคิดเปลี่ยนมันก็ต้องดูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจไง” “นี่สินะที่มาของคำว่าแถไปแบบหน้าด้านๆ” ฉลามหลุดขำ และตอนที่เพื่อนกำลังจะอ้าปากเถียงเขาจึงเดินไปแตะบ่าของเพื่อนพร้อมกับกระซิบออกมาเบาๆ “บอกกันตรงๆ ก็ได้ อะไรที่ไม่เข้าใจก็จะพยายามเข้าใจให้” “กวนตีนแล้วหลาม” “จะ

“อื้ออ~” เสียงครางในลำคอดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ฝ่าความมืดสลัวในเวลาที่ใกล้เช้า ลิเดียร์เชิดใบหน้าขึ้นหลังจากที่เผลอหลุดเสียงครางออกมาเบาๆ อยู่ๆ ก็มีความรู้สึกว่าได้ผ่อนคลายจากบางการกระทำที่ห่างหายไปในระยะหนึ่ง บ่อยครั้งที่เผลอบิดกายเร่าๆ ในจังหวะที่กำลังประมวลทุกอย่างว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับตัวเองก็ในตอนที่ขาสวยถูกดันให้แยกออกจากกันให้กว้างกว่าเก่า แม้ในห้องจะไม่ได้สว่างมาก แต่ก็มองเห็นใบหน้าคมคายที่ซุกอยู่กับใจกลางความเป็นสาวอย่างชัดเจน“ละ ลีโอ…” คนที่กำลังแลบลิ้นโลมเลียกลีบสีชมพูระเรื่อ หวังมอบความสุขให้คนรักเงยหน้าขึ้นมองอัตโนมัติ“ตื่นแล้วเหรอ กวนไหม” “ทะ ทำอะไร” รู้ว่าเขากำลังทำอะไร แต่ไม่เข้าใจว่าอารมณ์ไหนถึงก้มลงไปทำแบบนั้นทั้งที่เธอยังหลับอยู่ “ยังมืดอยู่เลย เธอนอนต่อเถอะ” บอกออกมาพร้อมกับกดปลายนิ้วบดขยี้ลงที่จุดอ่อนไหว แล้วคนที่กำลังดิ้นพล่านเพราะความเสียวซ่านจะข่มตาให้หลับต่อได้ยังไง “อื้ออ~ เธอ…” “อยากทำให้เธอมีความสุข อยากให้เธอผ่อนคลาย ขอทำต่อนะ” ได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วใจอ่อนยวบ ลิเดียร์กัดริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ใช้แขนดันกับที่นอนเพื่อยกตัวเองขึ้น มองการกระทำที่พ่อขอ

“…เอาล่ะๆ ดึกแล้ว เราเลิกพูดถึงเรื่องของคนอื่นดีกว่านะ” “จะนอน?”“ไม่ๆ เลิกพูดเรื่องของคนอื่น แล้วมาคุยเรื่องของเราไง” คนบอกโน้มตัวขึ้นไปหอมแก้ม ฝังปลายจมูกโด่งคมลงบนพวงแก้มหนักๆ หนวดสั้นๆ พลอยทิ่มโดนแก้มให้ใจสั่นได้อยู่เหมือนกัน “คุยหมดแล้ว” “ยังไม่หมดเลย ยังมีอีกหลายเรื่องเลยที่ต้องคุย” “งั้นก็ว่ามา จะฟังจนกว่าจะง่วงละกันนะ” “พรุ่งนี้เราพาเธอไปเจอเพื่อนเรานะ เดี๋ยวนัดพวกมันมาเจอที่ผับ เดี๋ยวบอกให้พวกมันพาเมียมันมาด้วย จะได้ทำความรู้จักกันไว้หมดทุกคนเลย” “ลีโอ…” “ครับ” คนตอบรับยิ้มให้ สบตาเธออยู่แบบนั้น ไม่ว่าปัญหาของเธอจะคืออะไร เขาพร้อมจะเคลียร์ให้จบ จะได้เริ่มต้นกันใหม่สักที “เธอแน่ใจแล้วเหรอ” “หมายถึง?” “แน่ใจจริงๆ เหรอว่าจะเอาแบบนี้” “อย่าพูดนี้สิเดียร์ อย่าเครียด ถือว่าเราขอร้องนะ อยากให้เธอลองเปิดใจและให้โอกาสเราจริงๆ” “เราแค่กลัวว่าเราจะไม่ได้เป็นคนที่ใช่สำหรับเธอจริงๆ” “มันใช่ที่สุดแล้ว เลิกคิดเอาเองได้แล้ว คุณแม่เครียด เดี๋ยวลูกเครียดตามนะ” ปลอบใจคนข้างๆ ด้วยการวางมือลูบศีรษะทุยเล็กอย่างแผ่วเบา “ขอบคุณนะ” “เรื่อง?”“ทุกเรื่องที่เธอตั้งใจทำเพื่อเรานั่นแหละ ทั้

@หนึ่งเดือนต่อมา “ยัยดี!” ทับทิมโบกไม้โบกมือทักทายเพื่อนสาวที่โดดเด่นตั้งแต่ตอนก้าวขาเข้ามาในร้านนั่งชิลที่ทับทิมเป็นคนนัดหมาย สายตาหลายต่อหลายคู่หันมามองที่ซีดีด้วยความสนใจ แม้สถานที่จะไม่ใช่ผับที่คนจะเยอะมาก แต่ด้วยความที่ร้านมีดีเรื่องอาหารอร่อย บรรยากาศได้ แม้จะเป็นแค่ร้านนั่งชิลคนก็เยอะไม่ต่างกัน “ไม่ได้เจอกันในรอบเดือน เพื่อนฉันสวยขึ้นมากจ้า” ทับทิมจีบปากจีบคอชมเพื่อน ถึงจะไม่ได้เจอกันแต่เธอกับซีดีพูดคุยกันตลอด รู้ข่าวคราวของเพื่อนรักตลอด รู้ว่าตอนนี้ซีดีมีรักที่ดี เป็นรักที่สวยงามที่ควรค่าแก่การรักษาเป็นที่สุดเลย “แกก็ว่าเกินไป ฉันก็เหมือนเดิมไหม” นิ้วเรียวเกี่ยวเส้นผมไปทัดที่ใบหูเล็กก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนที่นั่งตรงข้ามกัน “ดื่มอะไรดี วันนี้ผัวแกมีงานนี่?” “อือ เห็นว่าสองสามวันนี้งานจะยุ่งหน่อย ทำงานให้เจ้านายน่ะ” “แล้วมาเที่ยวกับฉันนี่คือบอกผัวปะ?” “บอกว่ามากินข้าวกัน แล้วฉันก็จะสั่งข้าวจริงๆ” ซีดีหันไปโบกมือเรียกพนักงานให้เข้ามารับออเดอร์ สั่งเมนูอาหารจานเดียวง่ายๆ ทำคนที่ชวนเพื่อนเพราะความเหงามองตามตาเป็นประกาย“มาร้านนั่งชิลคือแกจะมาทานข้าว?”“อือ แกเอาด้วยไหมล่ะ”“

“เวลาแบบนี้คือมันต้องมืดมากแล้วนะคะ แต่ทำไมในความมืดมันถึงมีความสว่างอยู่ล่ะ” ซีดีกวาดสายตามองออกไปรอบๆ ตัวเองที่ถูกปกคลุมด้วยเสียงธรรมชาติ มีลมพัดเบาๆ ในขณะที่แสงจันทร์บนฟ้าทำหน้าที่ให้ความสว่างแม้จะเป็นเวลากลางคืนก็ตาม “นานเหมือนกันที่ฉันไม่ได้อยู่กับบรรยากาศแบบนี้ อยู่ที่กรุงเทพนานเกินไป” “สรุปอยากกลับมาอยู่ที่นี่แบบจริงจังแล้วใช่ไหมคะ” “ก็อยากนะ อยากใช้เวลาชีวิตบ้าง อยากมีความรักมีความสุขแบบที่คนอื่นเขามี” “ไม่นึกเลยค่ะว่าจะเห็นคุณในมุมแบบนี้” แว๊บหนึ่งที่ซีดีลอบมองเสี้ยวใบหน้าคม แม้จะเห็นไม่ชัดมากแต่ตลอดเวลาที่คุยกันก็สัมผัสได้ถึงความสุขผ่านน้ำเสียงจริงๆ “ขอโทษนะ…” ตากลมสวยที่กวาดมองออกไปรอบๆ และจมูกเชิดรั้นที่สูดรับอากาศบริสุทธิ์หยุดชะงักก่อนจะตวัดสายตาไปหาอาชาทันที “ขอโทษเรื่องอะไรคะ” “ขอโทษที่ก่อนหน้านี้ฉันเคยคิดหักห้ามใจตัวเอง พยายามที่จะไม่รู้สึกอะไรกับเธอ ไหนจะใช้คำพูดแบบไม่แคร์เธออีก ทุกอย่างมันก็เป็นเพราะฉันหากฉันไม่คิดและทำแบบนั้นเรื่องระหว่างเรามันอาจจะเดินเร็วกว่านี้ก็ได้” “แต่สุดท้ายมันก็ทำให้เรายอมรับหัวใจตัวเองไม่ใช่เหรอคะ อย่างน้อยการที่คุณทำแบบนั้น มันก็ทำ

“ให้ฉันได้ดูแลเธอนะ ซีดี” คนถูกขอน้ำตาคลอเบ้า ข้าวปลายังไม่ตกถึงท้องด้วยซ้ำแต่กลับรู้สึกอิ่มเอมขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “เธอเข้าใจที่ฉันพูด รับรู้ในสิ่งที่ฉันต้องการอธิบายใช่ไหม” คนที่เม้มริมฝีปากกดใบหน้ารับ ไม่กลัวแล้วไม่ว่าจะอุปสรรคหรือใครหน้าไหนที่เคยคิดร้ายกับเธอ ความรู้สึกเหล่านั้นไม่มีเหลือ แค่มีเขาเธอก็รู้สึกปลอดภัย “พ่อกับแม่ไม่มีปัญหาและไม่ติดขัดอะไรอยู่แล้ว ลูกชายมีความรับผิดชอบชาวบ้านเขาก็จะว่าพ่อแม่สอนมาดี แต่อย่าลืมสิ ว่าบ้านเรามันยังมีประเพณีที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนานนะ” “ประเพณีเหรอครับ?” อาชาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่ผู้เป็นแม่เองก็ชักสงสัยไม่ต่างกัน“ประเพณีอะไรเหรอพ่อ” “ก็ประเพณีที่ลูกสะใภ้ต้องบอกความรู้สึกและความในใจที่มีต่อลูกชายเราไง จำไม่ได้เหรอว่าตอนที่แม่เข้ามาเป็นสะใภ้บ้านพ่อ แม่ก็เคยผ่านประเพณีนี้มาเหมือนกัน” หางคิ้วของอาชากระตุกตอบรับ ประเพนงประเพณีอะไรไม่เคยได้ยินทั้งนั้น แต่สถานการณ์มันกำลังบ่งบอกว่าพ่อกำลังช่วยลูกชัดๆ พ่อคงเห็นว่าลูกชายรักเขามาก รักจนพร้อมยกทุกอย่างให้เขานั่นแหละ ถึงยอมออกแรงช่วยขึ้นมา “แม่ ยังไม่แก่เท่าไหร่เลยมาทำเป็นหลงเป็นลืมดูทำเข้

“ครับ เมีย!” เสียงตอบรับที่ชัดถ้อยชัดคำส่งผลให้คนเป็นพ่อแม่หันมองหน้ากันแทบจะทันที เรื่องนี้มันอาจจะเป็นไปได้ เกิดขึ้นได้ แต่มันแปลกตรงที่เด็กคนนี้พิเศษแบบไหนถึงทำให้ลูกชายของพวกเขาหลงรักได้ “อึ้งกันเลยเหรอครับ ลูกสะใภ้ของพ่อน่ารักไหมครับ” “เรื่องน่ารักมันก็น่ารัก แต่ไปรักกันตอนไหนก่อน”“ตอนไหนไม่สำคัญ แต่ตอนนี้รักกันแล้วโอเคไหมครับ” ไม่ว่าเปล่า อาชาตวัดแขนขึ้นโอบบ่าของคนตัวเล็กประกอบคำพูด ใบหน้าคมคายผุดรอยยิ้มจางๆ ถึงจะเป็นภาพที่ค่อนข้างแปลกตาแต่ว่าคนเป็นพ่อแม่ค่อนข้างถูกใจ “หน้าบ้านยุงเยอะ พ่อว่าเราเข้าบ้านกันดีไหม” “ไปๆ เข้าบ้านกันลูก” ผู้เป็นแม่ยิ้มหวานให้คนรักของบุตรชาย จากนั้นก็ปล่อยให้พวกผู้ชายลากกระเป๋าเข้าบ้าน คนเป็นแม่ทำหน้าที่จูงมือสะใภ้สาวเข้าบ้านพร้อมกัน “บ้านพ่อกับแม่เก่าหน่อยนะ เราอยู่กันแบบบ้านๆ ไม่ค่อยจะเหมือนคนกรุงเทพหรอก หนูอยู่ที่กรุงเทพใช่ไหมลูก” “ใช่ค่ะ” ซีดียิ้มรับก่อนจะกวาดสายตามองออกไปรอบๆ บ้าน ยอมรับว่าทุกมุมภายในบ้านแตกต่างจากคอนโดมิเนียมของอาชามาก แต่ทุกมุมบ้านกลับสะอาดสะอ้านเช่นกัน “นั่งก่อนลูก มุมนี้พ่อกับแม่ชอบใช้นั่งๆ นอนๆ ดูทีวีจ้ะ” คนเป็นแม่ดึง

“ไม่มีวันเลิกอยู่แล้ว” “ตอนนี้คุณก็พูดได้สิ คำตอบของเขามันไม่ใช่อุปสรรคนี่คะ” “เราไม่ควรมานั่งโกรธกันนะ ที่ฉันไปดูเพราะอยากรู้เผื่อมีสิ่งที่ต้องแก้ไข ทำขนาดนี้แล้วคงรู้ใช่ไหมว่าฉันรักมากแค่ไหน” มือหนาเลื่อนเข้ามาประคองแก้มนิ่ม ส่วนคนที่กำลังหงุดหงิดอยู่ได้แต่ปัดมือนั้นออกห่างทันที “หนูอยากกลับแล้วค่ะ” “แต่ฉันยังมีอีกที่ที่อยากพาเธอไป” “จะพาหนูไปดูดวงที่สำนักไหนอีกหนูไม่อยากไปแล้ว หนูเหนื่อยมาก อยากนอน อยาก…” “ฉันจะพาเธอไปที่บ้านของฉัน” คำตอบที่ดังแทรกขึ้นทั้งที่ซีดียังไม่ทันจบประโยคส่งผลให้เธอชะงัก ตากลมสวยกระพริบถี่ๆ ถึงมันจะตรงต่อใจแต่เธอก็ผิดหวังไปแล้วเช่นกัน“อะไรนะคะ” “ฉันจะพาเธอไปที่บ้านของฉัน ไปรู้จักกับพ่อแม่ของฉันให้เป็นเรื่องเป็นราว” เสียงยืนยันกระตุ้นให้ซีดีลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก มือเรียวยกขึ้นมาลูบใบหน้าของตัวเองเบาๆ ถึงกับไปไม่เป็นเลย“พ่อแม่ของฉันมีลูกแค่คนเดียว เดี๋ยวพาเธอไปฝากเป็นลูกสาวอีกคนดีไหม” “ไม่ได้จะพาไปเพราะหนูกำลังโกรธคุณใช่ไหม”“ตั้งใจจะพาไปอยู่แล้ว ถือโอกาสไปเยี่ยมบ้านด้วยเลย” “แล้วบ้านคุณอยู่ที่ไหนคะ ต้องนั่งรถไกลไหม ต้องเตรียมตั

“นี่มันวิสัยของคนแก่มีเมียเด็กค่ะ” “แก่แล้วไง มีหัวใจเหมือนกัน” ซีดีคลี่ยิ้มตอบรับคนที่หาเรื่องเถียงแบบข้างๆ คูๆ “เอาเป็นว่าหนูตามใจคุณก็ได้ค่ะ ท้องตอนไหนก็ตอนนั้นโอเคนะคะ” อาชาเคาะปลายนิ้วกับหน้าขาของตัวเองอย่างคนที่กำลังใช้ความคิด แว๊บหนึ่งที่อยู่ดีๆ หนึ่งเหตุการณ์ที่มันเคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ประเดประดังเข้ามาในหัว เอาวะ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องเอาด้วยคาถา ไอ้อาชาสู้ตาย! “อิ่มมาก หนูบอกแล้วว่าขนมจีนร้านนี้อร่อยและได้เยอะมาก ไว้วันหลังเรามาทานกันอีกนะคะ” “สั่งห่อกลับบ้านขนาดนี้ฉันคิดว่าเธอจะอิ่มอีกหลายวันเลยนะ เพิ่งกินมาหมาดๆ ความอยากไม่หายเลย?” “แฮ่ๆ ของชอบนี่คะ” ซีดียิ้มกว้างอวดลักยิ้มเล็กๆ บนแก้ม ตาเป็นประกายเมื่อเห็นขนมจีนน้ำยาอีกชุดที่อยู่ในมือ “เธออยากไปที่ไหนต่อหรือเปล่า” “หนูไม่มีธุระที่ไหนต่อแล้วค่ะ คุณมีงานเหรอคะ” “ไม่เชิงกับว่ามีงาน เอาเป็นว่าถ้าไม่ได้ไปที่ไหนต่อฉันมีที่ที่หนึ่งที่อยากพาเธอไป” “ที่ไหนคะ” ตากลมสวยตวัดมองคนรักด้วยความอยากรู้อยากเห็นก่อนหน้านี้คุยกันเรื่องทายาทสืบสกุล อย่าบอกนะว่าเขาจะพาเธอไปเจอคนที่บ้าน พ่อเขาแม่เขา ญาติพ

มหาวิทยาลัย “…รอใครเอ่ย ให้เราไปส่งไหม” เสียงทักทายดังขึ้นจากเพื่อนต่างคณะ หนุ่มหล่อควงรีโมทรถยนต์ที่อยู่ในมือ คิดง่ายๆ ว่าสาวเห็นสาวอาจจะยอมให้ไปส่งเหมือนคนอื่นๆ ที่ผ่านมา “มีคนจะมารับแล้วอ่ะ ขอโทษน้า~” ขนมยิ้มเก๋ ไม่ได้อยากทำให้ใครเสียหน้าจนพานมาโกรธเคืองกันจนเป็นเรื่องราวอะไรใหญ่โต “มีแล้วเหรอ เสียดายจัง วันนี้ว่างมาก อยากไปนั่งรถเล่นไกลๆ สักร้อยสองร้อยโล ขนมสนใจไหมครับ” “คิดถึงห้องอ่ะ อยากกลับห้องมากกว่า ไปชวนคนอื่นดีไหม” “มองเราเป็นคนยังไงเนี่ย เราตั้งใจมาชวนเธอนะ ที่นั่งข้างๆ อยากให้เป็นเธออ่ะดิ” ขนมยิ้มเก้อ พยายามรักษาระยะห่างแล้ว แต่อีกคนไม่แคร์เลย เธอรู้ เธอเห็น แฟนเธอมารับแล้ว แต่เขามองอยู่ห่างๆ ที่รักษาระยะห่างก็เพราะกลัวเพื่อนเดือดร้อน แต่เพื่อนนี่สิ ไม่รู้ตัวเลย“เราว่าเราขอตัวก่อนดีกว่า” “กระเป๋ายี่ห้อที่เธอใช้ มีคอลเลคชั่นใหม่มาด้วยนะ สนใจให้เราเปย์เธอสักใบสองใบไหม” “มีปัญญาซื้อแค่ใบสองใบเองเหรอ น้อยใจ” เสียงทุ้มดังขึ้นจากทางด้านหลัง ฉลามเดินทำหน้าหงุดหงิดเข้ามาหา สบตาไอ้เด็กรุ่นน้องตาแข็ง แล้วอย่าเสือกมาหลบตากู กูเห็นแล้วว่ามึงมาจีบเมียกู เห็นด้วยสองตาของกูเลยไ

แกร๊ก~ “…พี่หลาม” เสียงร้องของคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำส่งผลให้ฉลามที่นอนเหยียดตัวยาวบนเตียงดีดตัวลุกแทบจะทันที หัวใจดวงนี้ที่มันเป็นของเธอคนเดียวเต้นระรัวขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ถึงกับลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอหนักๆ สบตาคนตัวเล็กก่อนจะมองต่ำที่ริมฝีปาก ฟังเสียงที่เธอเอื้อนเอ่ยมันออกมาด้วยความตั้งใจ ตั้งใจมากกว่าอะไรทั้งสิ้น เพราะลึกๆ อยากได้ยินข่าวดี “ไม่เอาแบบนี้แล้วนะ หนูเหนื่อยมาก ลุ้นจะแย่” “แล้ว สรุป?” “ขึ้นแค่ขีดเดียว” ขนมดูโล่งใจ แต่วินาทีนี้ไอ้หลามหงอยฉิบหายเลย อุตส่าห์ตั้งใจจัดหนัก เน้นทุกดอก ตอกลึกๆ ทุกครั้ง อยากมีลูกเป็นของตัวเอง“ปรอทไร้คุณภาพหรือเปล่า ตรวจทีไรขึ้นขีดเดียวทุกที หรือของปลอม” จบคำนั้น ขนมรีบหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องน้ำ หยิบปรอทตรวจการตั้งครรภ์อีกสี่อันมาวางตรงหน้าคนรักทันที“เนี่ย พี่เล่นให้หนูตรวจรอบละห้าอัน จะบอกว่ามันเป็นของปลอมทั้งหมดเลยเหรอคะ”“ก็เธอมีอาการนี่นา อยู่ดีๆ ก็อยากกินมะม่วง พี่ก็คิดว่าเธอแพ้ท้องอ่ะดิ” “อาการอยากกินมะม่วงมันเป็นเรื่องที่ธรรมดามากๆ เลยนะคะ ใครๆ ก็อยากกินค่ะ”“ไม่รู้แหละ เธออาจจะแอบกินยา” “ไม่แอบแล้วค่ะ ตรงนี้มันใหญ่ขึ้นอ่ะ หนูอย

(พวกมึง กูเหงาว่ะ~) เสียงงอแงดังจากปากของคนที่ใช้ปากคาบบุหรี่สลับกับการส่งเสียงมาตามสายเป็นระยะ ตอนนี้หนุ่มๆ ทั้งห้าคน FaceTime กัน ตั้งแต่วันที่เรียนจบก็เริ่มเหงาแปลกๆ ปกติรวมตัวกันที่ห้องของไอ้หลาม ตอนนี้ทุกคนก็เริ่มเกรงใจเมียมัน ก็มันไม่ได้อยู่คนเดียวเหมือนเมื่อก่อนแล้วนี่หว่า ก็อย่างว่า มันก็ต้องการความเป็นส่วนตัว ก็เข้าใจมันนั่นแหละ“เหงาเหี้ยไร เมื่อวานก็เพิ่งเจอกันไหม” ฉลามตอบกลับ ดวงตาคมกริบกวาดมองเพื่อนแต่ละคนผ่านหน้าจอ คนที่เพิ่งแต่งงานกันไปหมาดๆ ดูจากภาพก็น่าจะยังอยู่ในห้องนอนส่วนองศาได้ยินเสียงมันคุยกับเมียมันเป็นระยะ คนที่บ่นเหงาคือติณห์ ส่วนแพทย์สนามตัวดีมันกำลังนั่งขรี้ ไอ้เวร สภาพนี้ยังกล้ารับสาย สงสารลูกตากูฉิบหายเลย (เหงาขนาดนั้นควรมีเป็นตัวเป็นตนนะ ดูไอ้หลามเป็นตัวอย่าง เดี๋ยวนี้เชื่องสุดๆ) “มึงก็ไม่ต่างจากกูไหมครับ เอาดีๆ” ทีแบบนี้ล่ะโยนให้กู แต่ก็ไม่อะไร กูยอมรับอยู่แล้ว ยอมรับว่าการมีแฟนมันดี ดีมาก ดีทุกอย่างเลย(ขอข้อดีของการมีแฟนคนละข้อได้ไหมครับเพื่อน เผื่อกูจะลองมีเล่นๆ สักสองสามวัน) ได้ยินแบบนี้ละอยากขำใส่หน้าไอ้ลีโอมาก จะลองมีสักสองสามวันว่างั้น สภาพมา

“…เปลี่ยนใจไหม หรือเอาไว้วันหลัง” ขนมสอดแขนเข้าไปโอบกอดเอวสอบของคนรักจากทางด้านหลัง แก้มนุ่มแนบชิดกับแผ่นหลังเปลือยของคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จหมาดๆ ตัวหอมมาก และแน่นไปหมดทุกสัดส่วนเลย“ไม่เอา อยากแสดงตัวแล้ว” “อยากให้คุณพ่อรู้เรื่องของเรามากเลยใช่ไหม”“ใช่ บอกเทคนิคหน่อยสิว่าทำยังไงพ่อถึงจะหัวร้อน ได้ยินแล้วทนไม่ได้ ต้องรีบให้พี่ยัดเยียดความเป็นผัวให้เธอทันทีอะไรแบบเนี่ย”“พี่หลามเวอร์นะ เวอร์มาก” ขนมย่นจมูกใส่คนคลั่งรัก น่ารักที่สุด น่ารักเกินไปจริงๆ“ก็รักอ่ะ เห็นเพื่อนแต่งงานก็อย่างแต่งบ้าง”“ยังเรียนไม่จบเลย” “ก็เข้าใจ แต่แบบ…” “หนูรักคนนี้นะ รักที่สุดในโลก ใจไม่มีทางเปลี่ยนหรอก ก็อยู่ด้วยกันทุกวัน” ฉลามก้มหน้ามองสบตาคนรัก สุดท้ายก็หมุนตัวไปกอดเธอและพยักหน้าไปมา“ก็ได้ รอให้เธอเรียนจบก่อนแล้วค่อยถึงคิวของเรา แต่ตอนนี้ต้องไปบ้านเธอนะ ไปเจอพ่อ ต้องบอกอ่ะว่าพี่คบกับลูกสาวของเขาอยู่ จริงจังมากด้วย” “ขอบคุณน้า~ น่ารักจัง น่ารักเป็นบ้าเลย” อดไม่ได้ที่จะเขย่งปลายเท้า กดริมฝีปากจุ๊บแก้มสากเบาๆ รักเขา ไม่ใช่แค่เขาที่รักเธอแค่ฝ่ายเดียวท่าทีของคนเข้าบ้านแฟนเป็นครั้งแรกไม่ได้มีท่าทางหวาดกลั

“…น้องๆ ขา~” เสียงของจีน่าหยุดสองสาวที่คีบเนื้อหมูไปวางบนกระทะสำหรับย่างให้กลอกกลิ้งตาไปหยุดมองในทิศทางเดียวกัน“ขา~” “ยิ้มแบบนี้ มีข่าวดีใช่ไหมคะ” ของขวัญยิ้มกว้าง ตอนนี้มีความเป็นส่วนตัวเพราะเราแยกทานกันเป็นสองกลุ่ม หนุ่มๆ กินกันเอง ส่วนสาวๆ ก็แยกออกมาอีกเตา พวกเขาก็คุยกันเรื่องของเขา พวกเราก็เช่นกัน“ตื่นเต้นจังเลยค่ะ ใช่ใช่ไหม?” ขนมมองรุ่นพี่สาวตาใส จีน่ายิ้มๆ ก่อนจะพยักหน้าออกมาทันที“พี่จะแต่งงานแล้วนะคะ” “อื้ออ~ จะน่ารักไปไหน คู่นี้น่ารักเกินไปแล้ว” “เราก็เหมือนกันนั่นแหละ องศามันก็แค่รอน้องขวัญเรียนจบไหม เชื่อเถอะ เรียนจบปุ๊บมันแต่งปั๊บทันทีเหมือนกัน” “ดีใจกับพี่ๆ ด้วยนะคะ ดีใจกับพี่จี กับพี่ขวัญด้วยค่ะ สวยขนาดนี้ ใส่ชุดเจ้าสาวต้องน่ารักมากแน่ๆ เลยค่ะ รอดูน้า~”“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณน้องๆ ทั้งสองคนเลยนะคะ ดีใจนะที่เราสามคนได้มาเจอ ได้มารู้จักกัน” “หนูรักพี่จีน้า~ รักที่สุดเลย” ของขวัญเอียงใบหน้าไปซบ เมื่อก่อนเคยสนิทกันยังไงก็ยังคงสนิทกันอยู่แบบนั้น ถึงทุกคนที่อยู่ในห้องนี้จะเป็นแค่เพื่อนกัน แต่คำว่าเพื่อนในนิยามของพวกเขามันไม่ต่างจากคนในครอบครัว ในยามที่คนหนึ่งคนใดเดือดร้อน ไ

แกร๊ก~“ได้ตังค์ไหม” เสียงหวานๆ เอ่ยถามก่อนที่ตากลมใสจะมองสบตาพี่ๆ ด้วยรอยยิ้ม“เดี๋ยวนะ นี่ทำงานกันเป็นทีมนี่หว่า” ติณห์ลุกจากที่นั่ง หรี่ตามองเพื่อนที่ใช้ยาหม่องมาป้ายตาของเขากับเมียของมันสลับกันไอ้กูก็อุตส่าห์โอนก่อนใคร ไอ้หลามแม่งก็ใจร้ายกับกูสัดๆ แสบตามาก แสบแบบฉิบหายเลยไอ้เพื่อนเวร! “นี่รู้เห็นเป็นใจงั้นเหรอ” “เขาเรียกทำมาหากินช่วยกัน อย่ามาถลึงตามองเมียกู เดี๋ยวถีบหงาย” คนหลอกเอาตังค์เพื่อนเดินไปโอบบ่าคนตัวเล็กที่ก้าวขาออกมาจากห้องนอนขนมยิ้มแฉ่งมองพี่ๆ เพื่อนสนิทของคนรัก แต่ละคนดุๆ กันทั้งนั้น อารมณ์เสียแหละที่เสียตังค์“สรุปคือไอ้หลามตอแหล มันหลอกเอาเงินพี่?” ลีโอสบตาคนตาใส รอยยิ้มนี้แหละ รอยยิ้มนี้เลยที่ทำให้เพื่อนเขาคลั่งจะเป็นจะตาย“ก็หนูรักเขานี่นา ก็เลยไม่อยากปิดบัง~” เสียงหวานพานจะทำให้ใจอ่อนสุดๆ แต่ผัวเมียคู่นี้ไว้ใจไม่ได้เลยว่ะ ร้ายแบบเกินไปมาก“เพิ่งรู้วันนี้ว่ากูมีเพื่อนเป็นมิจฉาชีพ” องศาแซวยิ้มๆ ไม่ได้เสียดายที่เสียตังค์ แต่ไม่คิดว่าจะโดนมันตลบหลัง วันนี้ก็เป็นอันสรุปได้แบบตรงกันนะ อย่าล้อเล่นกับมัน โปรดระวังเวลามันเอาคืนด้วย! “กูโอนไวฉิบหาย แทบร้องตามมันแต่มัน

"ขอคบแบบเถื่อนๆ นายนี่มันเถื่อนสุดๆ ไปเลย" "ฉันก็อาจจะมีมุมดิบๆ เถื่อนๆ แบบนั้นบ้าง แต่คนอย่างฉันมันก็ใจดีเป็นเหมือนกันนะ" เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มจริงจังขึ้นมา ไอติมจึงวางของในมือ เผชิญหน้ากับภูพิงค์ตรงๆ"คิดดีแล้วเหรอที่ขอฉันคบ" หนุ่มหล่อยักคิ้วเป็นการตอบรับ ไอติมถึงกับกัดปากตัวเองด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจ"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ จะให้ไปทำตัวหวานๆ เลี่ยนๆ ฉันทำไม่เป็นหรอกนะ" "รู้น่า ฉันก็ไม่ได้ขอให้เธอเปลี่ยนแปลงตัวเอง" "ทุกวันนี้ฉันก็มีแค่นาย ทำตัวไม่ได้ต่างจากกำลังคบกัน ตามนั้นก็ได้" รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่มุมปากหนา ภูเอ๋ยภู! ทำไมหัวใจมึงเต้นแรงแบบนี้วะ เบาสิเบา เบาบ้างเถอะน่า! "นี่หัวใจนายเต้นแรงเกินไปปะ ดีใจที่ได้คบกับฉันเหรอ?""ตื่นเต้นอะไร หัวใจเต้นไม่เป็นปกติ มีแววว่าจะเป็นโรคหัวใจต่างหาก!" "เหอะ ไอ้ขี้โรคเอ้ย!" "งานเนี่ยเมื่อไหร่จะเสร็จวะ ง่วงฉิบ" หนุ่มหล่อตีหน้ายุ่ง อยู่ดีๆ ก็รู้สึกคันยุบยิบที่คางบ้าง ท้ายทอยบ้าง อะไรกันวะเนี่ย มือเนี่ยก็ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน เสียการควบคุมฉิบหายเลยเว้ย!"ง่วงก็ไปนอนก่อนไหมภู ที่นอนจัดให้แล้ว เตรียมหมอนให้แล้ว ผ้าห่มก็ใช้ผืนเดียวกันนั่นแหล

"คิดว่าฉันจะหนักไหม" ไอติมยกมือดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างเสร็จกิจเป็นที่เรียบร้อย แทนที่เขาจะถอย เขากลับเลื่อนใบหน้าเข้ามาซุกบนอกเธออย่างออดอ้อนการกระทำของหมอนี่มันอันตรายต่อความรู้สึกเธอเกินไป"แก้มแดงนี่คือไร อย่าบอกนะว่าความใกล้ชิดของเรามันทำให้เธอหวั่นไหวได้เหมือนกัน" ภูพิงค์ยกยิ้มมุมปากตอบรับถ้อยคำที่คิดเอาเองก็เขาเห็นแบบนั้น แก้มเนียนเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อ จมูกแดง หูเองก็แดง ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเขินแล้วจะเป็นเพราะอะไร?"ถ้าเลอะซื้อให้ใหม่ด้วยนะโซฟาอ่ะ" ไอติมปัดมือหนาตามด้วยการดันหน้าท้องแกร่งแรงๆคอยดูเถอะ หากเลอะจะให้ถอยโซฟาชุดใหม่เอาให้ใหญ่และปังกว่าเดิมไปเลย!"ขี้งกว่ะ เอะอะหาเรื่องให้เสียตังค์ตลอด" "ฉันคงแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่นายเป็นฝ่ายเปย์ให้เองด้วยความเต็มใจสินะ" คนฟังไหวไหล่ ไม่เคยเปย์ใครเลยต่างหาก! อย่างมากก็แค่จ่ายค่าเหล้าค่าอาหาร กับเพื่อนอย่างเธอนั่นแหละที่เขาต้องเสียเป็นล้าน ขนาดไม่มียังต้องไปหายืมมาให้เลยหากมีใครรู้เรื่องนี้ก็คงแปลกใจไม่น้อย อย่าว่าแต่คนอื่นเถอะ ตัวเขาเองยังแปลกใจกับการกระทำของตัวเองเช่นกัน"อุ้มหน่อยสิภู" คำขอที่อยู่ดีๆก็ดังออกมาอย่างไม่มีปี่ม

"ห้องสวยดีนะ หอมมากด้วย" ภูพิงค์เอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทั้งที่จริงเขาควรยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่ทุกอย่างมันค่อนข้างได้ดั่งใจเธอไม่กลับไปคอนโดฯ ของเขา แต่ยอมให้เขามานอนค้างที่นี่ด้วยได้ แล้วเขาจะเคลียดไปทำไม สุดท้ายแล้วนอนที่ไหนก็ได้เหมือนกันสาเหตุที่ควรยิ้มแต่ยิ้มไม่ออก ยอมรับว่าแอบหงุดหงิดเมื่อก้าวเข้ามาในห้องเสื้อของไอติมแบบจริงจัง เขากลับพบว่ารอยต่อระหว่างห้องเสื้อขนาดใหญ่หรูหราสามารถก้าวผ่านเข้ามาในโซนส่วนตัวได้ในนี้มีห้องนอน มีของใช้ที่เป็นของส่วนตัวของเธอ เขารู้สึกว่าที่ทำงานและที่พักมันอยู่ใกล้กันเกินไป มันสะดวกจนแอบหงุดหงิดเขาคงหงุดหงิดไม่น้อย หากมีใครคนอื่นได้มาอยู่ตรงจุดนี้ จุดที่เขากำลังยืน!"โอ๊ยภู! ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ เดี๋ยวข่วนหน้าให้""อะไรวะ ก็แค่ช่วยถอดชุดปะ""ฉันพึ่งก้าวขาเข้ามาในห้องปะ ใจร้อนอะไรขนาดนั้นวะ" "เออ อยากเว้ย อยากมาก บอกตรงๆ แบบนี้จบไหม" ไม่ว่าเปล่า ภูพิงค์ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตก่อนจะกระชากออกจากลำตัวตามด้วยการโยนมันออกไปให้พ้นทางร่างสูงขยับเข้าเบียดร่างเล็ก มือหนาตั้งท่าจะรั้งขาสวยขึ้นมาเกี่ยวเอวสอบท่าเดียว"ภู!" "เตียง ระเบียงหรือโซฟาดีไอ" "เป็

แสงไฟในเวลากลางคืนโดดเด่นจนไอติมต้องล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า กดวิดีโอถ่ายภาพในระหว่างที่กำลังเดินทาง"ไอ" "อืม ว่า""ไหนๆ ก็นั่งรถมาด้วยกันแล้ว กลับด้วยกันเลยได้ปะ" มือหนาวางหมับที่ต้นขาขาว ไอติมปรายตามองคนข้างๆ ทันที"ความถึงเนื้อถึงตัวเนี่ยไม่เคยแผ่วเลยนะ""เมื่อคืนนอนไม่หลับเลยว่ะไอ" "เพราะ?""เธอไม่อยู่มั้ง" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งท่องไว้ไอติม หมอนี่มันเจ้าเล่ห์ มันเกินใครแบบที่ไม่เคยมีใครเกินมัน! "ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลยนะ" "กำลังหลอกล่อให้ฉันติดกับดักนายอยู่สินะ" "ไม่ทำแบบนั้นหรอกน่า ไว้ใจฉันบ้างได้ปะ ตอนนี้ฉันไม่มีใครนอกจากเธอเลยนะ" "ตลกว่ะภู เรารู้จักกันมากี่ปี ใกล้ชิดกันมาก็ตั้งเท่าไหร่ คิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอว่าตอนที่นายจะหลอกล่อผู้หญิงที่สวยสะดุดตาให้มาติดกับดัก นายมักใช้คำพูดแบบไหน ฉันรู้ทันหรอกย่ะ" "คิดมากเกินไปปะ ถ้าไม่ติดว่าขับรถอยู่จะจับจูบแม่ง" "หยุดความคิดไว้แค่นั้นเถอะ รีบขับรถไปเลย" ภูพิงค์ทำหน้างอ ถึงอย่างนั้นการวิ่งทางตรงมันก็ทำให้เขาวางมือที่ต้นขาขาวของเธอได้ต่อเอาวะ วินาทีนี้ได้แค่ลูบกับคลำก็เอา!"เมื่อกี้ว่าไงนะ มันเป็นกับดักที

"บอกแล้วไหมว่าฉันไม่เคลิ้ม ถอยดิ ปล่อยหลานไว้คนเดียวไม่ใช่เรื่องดี" ไอติมปัดท่อนแขนแกร่งออกห่างก่อนจะเดินนวยนาดผ่านหน้าหนุ่มหล่อไปทันที"เขินอ่ะดิ"ภูพิงค์ระบายรอยยิ้มออกมาอย่างชอบใจ กลิ่นหอมๆ บนตัวเธอ ไหนจะรสจูบหวานๆ นั่นยังคงติดตรึงคิดถึงว่ะ รู้สึกว่าคิดถึงเธอฉิบหาย งงเหมือนกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง คนอย่างภูพิงค์ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย!ในเวลาหกโมงพอดิบพอดีที่ภูพิงค์พาหลานกลับมาส่งที่บ้าน ครั้งนี้เขาไม่คิดที่จะปล่อยให้ไอติมรอในรถแบบตอนแรก น่าแปลกที่เขาอยากให้เธอลงไปด้วย และเขาก็ตั้งใจจะทำให้สำเร็จแบบที่หวังจริงๆ"อุ้มหลานช่วยหน่อย เดี๋ยวฉันถือกระเป๋า" "อ้าว ทำไมตอนแรกทั้งอุ้มหลานและถือกระเป๋าได้ล่ะ" "ฉันยอมรับว่าเธอสวยก็ได้นะ แต่คนสวยไม่ควรใจดำนะ" ไอติมกัดปากตัวเองเบาๆ รอยยิ้มเล็กๆ บนมุมปากของเขามันทำให้เธอคิดว่าเขากำลังมีแผน แผนอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าน่าจะมีแน่ๆ"อยากชวนฉันเข้าบ้านเหรอ?""ถ้าตอบว่าใช่ล่ะ" คำตอบที่ตรงไปตรงมาสร้างความงุนงงมากกว่าเก่า ไอติมมองเข้าไปในบ้าน รู้สึกหวาดระแวงยังไงชอบกล"กลัวฉันทั้งที่อยู่ด้วยกันทั้งคืนออกบ่อยนี่นะ?""อย่าพูดเยอะได้ปะ หน้านายใน

"อย่ามาพูดจาหวานๆ ฉันไม่หลงคารมของนาย" "เหอะ..." ภูพิงค์ถึงกับเค้นเสียงหัวเราะ พอพูดอะไรที่เหมือนจะเข้าท่าหน่อยก็ทำทีเป็นไม่สนใจแม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะทำสาวๆ คนอื่นหวั่นไหวได้ สุดท้ายก็ไม่ใช่กับผู้หญิงที่ชื่อว่าไอติม! ภูพิงค์ขับรถเข้ามาในคอนโดมิเนียมหรูในเวลาที่ช้ากว่าปกติเล็กน้อย ดีหน่อยที่องศาชื่นชอบเวลาที่แด๊ดดี้กับหม่ามี๊พานั่งรถไปที่บริษัทด้วย เด็กที่ชอบนั่งรถและมองสิ่งอื่นที่แปลกตาด้วยความสนใจ ซ้ำยังคุ้นหน้าคุ้นตาเพราะผู้เป็นอากลับไปเล่นกับหลานที่บ้านทุกวัน จึงไม่แปลกที่องศาจะอยู่กับอาภูได้โดยไม่งอแง"จะอุ้มเองหรือจะให้ฉันอุ้ม" "ฉันอุ้ม" แขนเรียวเกี่ยวร่างน้อยๆ ตัวหอมๆ เข้ามาแนบอกแสดงออกถึงความหวงแหน องศามองไอติมตาแป๋ว บ่อยครั้งที่มองสลับกันกับใบหน้าหล่อๆ ของอาภู"อืม งั้นเอากระเป๋าเธอมาเดี๋ยวถือให้""ไม่เป็นไร ฉันสะพายได้" "ลีลาตลอด" ว่าจบ ภูพิงค์ขยับเข้าปลดกระเป๋าสะพายข้างของคนตัวเล็กก่อนจะเอาไปคล้องบ่าของตัวเอง"ทำไมงอแงแบบนี้ล่ะภู บอกอะไรไม่เคยฟัง" หนุ่มหล่อไม่ได้คิดที่จะสนอะไรทั้งนั้น เลือกที่จะโอบบ่าเล็กเพื่อให้เดินเข้าไปด้านในพร้อมกันภาพนี้มันเหมือนสามคนพ่อแม่ลูกชะมัด