Share

เลิกยุ่งซะ

last update Huling Na-update: 2025-07-09 12:42:08

Lydia- STYLE

“เห้อ…” เสียงถอนลมหายใจอย่างเบื่อหน่ายถูกพ่นออกมาเบาๆ ในยามที่ขับรถมาจนถึงร้านแล้วพบว่ามีบางอย่าง บางคนที่เธอไม่ได้อยากเจอมารออยู่ก่อนแล้ว

ตอนนี้ไม่มีลูกค้าอยู่ในร้านเลยสักคน รู้ว่าเหตุผลก็ไม่พ้นคนที่รอเธออยู่ ในเมื่อเธอหลีกเลี่ยงที่จะไม่รับสาย และแฟนเก่าของเขาไม่สามารถตามเธอไปถึงคอนโดได้ ที่นี่จึงเป็นที่เดียวที่เขาจะมา

“มาได้สักทีนะเดียร์ อย่าบอกนะว่าระหว่างที่พี่นั่งรอเธอหายไปอยู่กับมัน” ธีร์ นักธุรกิจหนุ่มดันตัวลุกจนเต็มความสูง เมื่อเห็นแล้วว่าลิเดียร์ยอมเดินเข้ามาคุยกับเขาดีๆ เขาจึงยอมบอกให้ลูกน้องแยกตัวกันออกไป ไม่ขวางหน้าร้านจนลูกค้าไม่กล้าเข้านับตั้งแต่วินาทีที่พวกเขามา

“การที่พี่ทำแบบนี้ พี่กำลังไล่ลูกค้าของเดียร์อยู่นะ เดียร์ต้องการพื้นที่ในการทำงาน”

“พี่รู้ พี่ก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ถ้าเดียร์ไม่ใช้วิธีแบบนั้นกับพี่ก่อน”

“เอาลูกน้องไปกระทืบเขาขนาดนั้นพี่ยังจะกล้ามาที่นี่อีกเหรอคะ”

“มันฟ้องงั้นเหรอ” ธีร์ยกยิ้มที่มุมปาก คนอย่างเขาแค่รูปถ่ายใบเดียวที่เธอส่งมาหวังจบทุกอย่าง แต่เขาสามารถตามหาเจ้าของภาพได้ภายในหนึ่งชั่วโมง

คนอย่างเขาอยากได้อะไรต้องได้ อยากเหยียบหน้า
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • สุดทางเสือ   หวงความโสด

    “ปกติคุยกันแบบนี้ตลอดเลยเหรอ” ลิเดียร์ถามคนข้างๆ ในยามที่ปลีกตัวออกมาจากผับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถ้าพวกเขาสามคนเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็บอกเลยว่าพวกเขารักกันแบบแปลกๆ ตอนที่ได้ยินลีโอบอกให้เพื่อนช่วย เหมือนเพื่อนเขาพร้อมจะช่วยเต็มที่ ทำเหมือนรักกันมาก พอมาเจอจริงๆ กลับเป็นอีกแบบ พวกเขารักกันแปลกๆ คำนี้ไม่เกินจริงเลย“อ่า นี่แหละนิสัยพวกมัน ถึงไม่อยากบอกไงว่าเราเป็นอะไรกัน” บอกพร้อมกับเกี่ยวมือขาวๆ มาจับ นิ้วเธอสวยมาก ไม่แปลกใจเลยถ้าไอ้แฟนเก่าของเธอมันจะหวง เป็นกูกูก็หวงนะถ้าเจอแบบนี้“ไม่บอกก็ไม่แปลก ความสัมพันธ์ของเราสองคนมันเรียกยาก ไม่ใช่ว่าใครก็จะเข้าใจได้ง่ายๆ นะ”“ก็จริงแหละ แต่สรุปได้มือถือมาแล้วนะ ระบบความปลอดภัย สแกนนิ้ว สแกนใบหน้า ถูกลบทิ้งเกลี้ยง ดูได้ทุกอย่างเลย” ลีโอชูโทรศัพท์ในมือพลอยทำให้ลิเดียร์ยิ้มได้ แน่นอนว่าทันทีที่รอยยิ้มสดใสประดับบนใบหน้า คนที่หาเรื่องเอาเธอกลับมาถึงกับเสียอาการทำไมน่ารักได้ขนาดนี้วะ น่ารักเกินไปว่ะ เกินไปมากจริงๆ! “ขอดู” “ได้ แต่ต้องดูพร้อมกัน”“แต่เรา…”“เถอะน่า ถ้ามีการส่งต่อหรือเก็บภาพไว้ที่อื่นอีกจะได้รู้ไง”“ไหนเธอบอกเขาไม่น่าจะเก็บไว้ไง”“อะไ

  • สุดทางเสือ   เป็นแค่เพื่อน

    “เราไม่อร่อยเหรอ ทำไมเธอถึงทำเหมือนไม่สนใจ”“ข้อเสนอของเธอมันดีกับเรายังไง” “ก็ถ้าเราอร่อย เธอก็ได้กินเราไง มันเป็นความสัมพันธ์ที่ดีมากเลยนะ ไม่มีวันเลิกกันด้วย” “ที่ไม่มีวันเลิก เพราะไม่ได้คบต่างหากล่ะ ทำมาพูดให้ดูดี” “งั้นเอาแบบนี้ดีไหม ถ้าเธอยอมรับข้อเสนอของเรา เราเลี้ยงเธอยาวๆ เลย จะมาดื่มทุกวันก็ได้ ลงบิลเรา เราเคลียร์ทุกอย่างให้เอง” “สายเปย์?” “ก็เปย์เฉพาะกับคนที่พอใจ” “ไหนๆ ก็ยื่นข้อเสนอให้ขนาดนี้แล้ว เพิ่มเงินสดให้ด้วยดีไหม เผื่อได้อัดทิปหนุ่มๆ ร้านเธอ” ลีโอยิ้มออกมาทันที “ถ้ามองตามความหล่อ เราก็ตัวตึงซะด้วยสิ เธออาจจะไม่มองใครนอกจากเราก็ได้นะ” “พอดีว่าเป็นคนขี้เบื่อน่ะ ไม่ชอบอยู่กับอะไรเดิมๆ นานๆ”“เดี๋ยวทำให้หายเบื่อเอง ดีไหมครับ ตกลงตามนี้นะครับเดียร์” ลิเดียร์สบตากับคนที่พยายามหว่านล้อม ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ“ถ้าเรารู้ว่าเธอทำแบบนั้นอีก ทุกอย่างจบนะ”“ครับ จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว ไม่ทำแน่นอน ไม่ให้ใครเห็นหรอกของขาวๆ เนี่ย จะดูคนเดียว” บอกพร้อมกับวางมือลูบไล้ต้นขาขาว เนียนไปหมด เชื่อเถอะว่าต่อให้ไฟดับห้องนี้ก็ยังจะสว่างเพราะผิวขาว

  • สุดทางเสือ   Sex buddy

    “ได้ เดี๋ยวจัดการให้เอง” บอกอย่างจริงใจและพยายามจะดึงแขนคนตัวเล็กกว่าเข้าหา “อย่าจับ” “เคยทำมากกว่าจับแล้ว อย่าเย็นชาต่อกันแบบนี้ดิ เรื่องที่เธอไม่สบายใจเดี๋ยวเราจัดการให้ มันจะเอารูปนั้นมาต่อรองอะไรกับเธอไม่ได้อีกแล้ว โอเคไหม” “ทำให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาบอก” “เรื่องได้น่ะมันได้แน่นอน” เมื่อดึงแขนแล้วเธอขืนตัวไว้ ไม่ยอมขยับมาหาง่ายๆ ลีโอเลยสอดมือเข้าไปรวบเอวบาง กระชากนิดเดียวตัวเธอปลิวเข้าสู่อ้อมกอดของเขาทันที ใกล้กันปุ๊บก็ได้กลิ่นเลย กลิ่นหอมๆ จากตัวเธอ! “ข้อตกลงนี้มันยกเลิกไปแล้วนะ” “แค่กอดเองนะ หรือเธอกลัวหวั่นไหวตอนอยู่ใกล้เรา” “เอาอะไรมามั่นใจ”“ความหล่อไง” “ส่องกระจกก่อนไหม แผลยับเลยนะ” ลิเดียร์ยกยิ้มที่มุมปาก รู้ว่าเขาหล่อ หล่อมาก แอบสืบแอบส่องมาบ้างแล้วด้วย รู้ว่าไม่ธรรมดา “ถึงมีแผล แต่ก็ไม่มีผลต่อแนวนอน”“อย่ามาเล่นแบบนี้ขอร้อง” มือขาวผ่องยกขึ้นดันแผงอกกว้าง บางทีผู้ชายก็ไว้ใจไม่ได้เลยสักคน“แค่จะบอกว่าถึงหน้าจะมีแผล แต่ว่าลีลาก็ยังดีอยู่ เอาไหม?”“ไม่!” แล้วเธอก็ปฏิเสธแบบไม่ใยดี ใช่สิ เธอสวยเลือกได้นี่หว่า กูก็ชอบครับคนสวยๆ เนี่ย ชอบทำให้ร้อง จะเอาคืนให้ได้เลยคอยดู“จะ

  • สุดทางเสือ   ขอเคลียร์

    “จะคุยอะไรก็พูดเลย” ลิเดียร์ทิ้งสายตามองมือของอีกคนที่กำข้อมือของเธอเอาไว้จนแน่น แกะยังไงก็แกะไม่ออก เลยทำได้เพียงมอง ส่งสายตาให้รู้ว่าเธอไม่โอเค “ไปคุยกันด้านบน”“ไม่จำเป็น” “ถ้าดื้อก็ไปคุยกันในห้องน้ำ” ตากลมตวัดขึ้นมองตาขวาง ส่วนลีโอสบตาให้รู้ว่าเอาจริง “เธอตัดสินใจเลยว่าอยากคุยกับเราที่ไหน ห้องน้ำ หรือห้องของเรา เราได้หมด ตามใจเธอ” บอกพร้อมกับยักคิ้ว เข้าถึงตัวได้ขนาดนี้แล้วคิดว่าคนอย่างเขาจะยอมไหม? ยอมก็บ้าแล้ว! “ให้เวลาสิบนาที แค่สิบนาที” “งั้นเราจะเป็นคนเลือกสถานที่เอง” หนุ่มหล่อกระตุกข้อมือเล็กก่อนจะออกแรงกระชากเบาๆ เท่านั้นร่างบอบบางก็เซเข้ามาในอ้อมกอด ติณห์ยืนมองภาพตรงหน้านิ่งๆ สุดท้ายทำได้เพียงเค้นเสียงหัวเราะในลำคอก่อนจะเบือนหน้าออกไปอีกทาง ที่บอกว่าจะเลิก จะพอ จะส่งท้าย สรุปมันไปส่งท้ายเขาท่าไหนวะ ตึงจัด! ไอ้หลามมันสงสัยตั้งแต่แรกเลย ตามันแหลมจะตาย เข้ามาปุ๊บ มองเป้าหมายที่ไอ้ลีโอเคยเล็งไว้ทันที รู้ๆ กันอยู่แล้ว เป็นเพื่อนกันมาตั้งกี่ปี ดูไม่ออกว่าชอบแบบไหนต่างหากล่ะที่เรียกว่าแปลกของจริง@บนชั้น 3 ของผับ ที่ที่ลีโอเลือกคือที่พักของตัวเอง เข้าห้องปุ๊บ ลิเดียร์บิดข้

  • สุดทางเสือ   วางยา

    “มึงมีเรื่องกับใคร?” “เรื่องไร้สาระ” ลีโอตอบกลับก่อนจะหันไปล้างมือ รู้ว่าฉลามจ้องอยู่ จ้องอยู่แล้วยังไง กูไม่ได้ทำอะไรผิดเลย “หรือมันคือคนที่มากระทืบมึง?” แล้วไอ้บ้านี่ก็ฉลาดฉิบหาย ก็ภูมิใจแหละที่มีเพื่อนฉลาด แต่มึงอย่ามาฉลาดตอนนี้ได้ไหมวะ กูท้อแล้วเนี่ย “อย่าไร้สาระ” “หน้ามึงเป็นแบบนี้แต่มึงยังจะพูดว่าไร้สาระเนี่ยนะ ให้กูเดินไปถามมันไหม” “ออกไปแดกเหล้าดีกว่าไหมหลาม กูคอแห้งเนี่ย” “กูเห็นมีผู้หญิงสวยๆ นั่งอยู่ด้านนอก ต้องให้กูบอกอีกรอบไหมว่ากูรู้ว่าแบบนั้นคือสเปคมึง” “ขี้เสือกว่ะ” “ไหนๆ ก็เป็นคนแบบนั้นแล้ว กูเดินไปถามมันเลยดีไหม เสือกให้สุดเห็นว่าจะดี” “หลาม!” ลีโอรั้งบ่าคนที่ตั้งท่าจะเดินออกไปจากห้องน้ำ มันแม่งรู้ทันกูว่ะ รู้ทันทุกเรื่อง บางทีก็เกินไปไหมวะ “มันเนี่ยแหละ” “ที่มาสอยมึงถึงที่?”“อ่า” “แล้วอะไรคือการใช้แค่หลังมือวะ ไม่ไหวทำไมไม่เรียกกู นี่มันไม่ใช่มึงเลยนะ มึงคิดอะไรอยู่มึงพูดมาเลยดีกว่า” รู้ทันทีที่ต้องมองหน้า สบตากัน ไอ้หลามไม่จบแน่ๆ อยากรู้อะไรมันต้องได้รู้ ถ้าบอกว่าตอนนี้ก็คือตอนนี้ อย่าได้ไปขัดมัน “เสียเวลาว่ะ”“เคๆ กูยอม” คนบอกยกมือในท่ายอมแพ้ ถ้ามันรู

  • สุดทางเสือ   กูจะลบรอยมึง

    “…มึง กูรับเด็กใหม่เพิ่มนะ ที่มีอยู่ดูแลไม่ค่อยทั่วถึงว่ะ ช่วงนี้ร้านค่อนข้างปัง” ติณห์บอกหุ้นส่วนที่เมื่อก่อนระดับความหล่อคือสูสี แต่ตอนนี้เขาดูดีกว่าเพราะหน้ามันมีแผล แต่คิดว่าคนอย่างไอ้ลีโอมันจะแคร์แผลบนหน้ามันไหม คำตอบคือไม่ แทนที่จะดูแลตัวเอง แดกยงแดกยา แต่ไอ้หน้าหมามันนั่งแดกเหล้าเฉย ระดับความมึนกูให้ล้านไปเลย“อ่า สวยไหม เอามาลองดิ” “กะล่อตั้งแต่ตอนนี้เลยเหรอ อดอยากมาจากไหน” “แค่เบื่อๆ อะไรคือคำว่าอดอยากสำหรับกู” ลีโอยกยิ้ม แน่นอนคำว่าอดอยากคืออะไรกูไม่รู้จัก ที่ผ่านมาไม่เคยเหงา ตอนนี้ก็ไม่ได้เหงา แค่เบื่อ เบื่อมาก เบื่อฉิบหายเลย“เออๆ ถ้าไม่ได้อดอยาก หิวโซขนาดนั้นก็เอาไว้ก่อน วันนี้ไอ้หลามมันจะแวะมา” “เซย์กับองศาล่ะ” “มาไม่ได้ ช่วงนี้จีคลื่นไส้บ่อยๆ เห็นบอกพรุ่งนี้จะพาไปหาหมอ ส่วนองศามันบอกเมียมันมีเรียนเช้า ต้องทำหน้าที่ผัวไปส่งเมียน่ะ” “แล้วไอ้หลามมากับใคร เมียมันมาไหม”“ถามถึงตลอด มีเป็นตัวเป็นตน มีเป็นของตัวเองดีไหม” “สันดานเสียเกินไปไหมมึงอ่ะ กูแค่ไม่อยากให้เขามาเห็นสภาพหน้ากูตอนนี้ครับ อย่างพวกมึงถามเยอะกูยังกล้าด่า กับเมียเพื่อนมึงคิดว่ากูกล้าด่าหรือไง” “ขืนไปด่

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status