บทที่ 6 : ความหลังของหนิงซีโย่ว

บทที่ 6 : ความหลังของหนิงซีโย่ว

หนิงซีโย่ว องค์ชายห้าแห่งแคว้นโย่ว กำเนิดโดยสนมอวี๋หนิว สนมอวี๋หนิวนั้นเป็นเพียงหญิงสามัญชนที่ฮ่องเต้ทรงพบระหว่างการเสด็จเยี่ยมราษฎรแบบไม่เปิดเผยตน ฮ่องเต้รักใคร่สนมอวี๋หนิวเป็นอันมาก เนื่องจากอวี๋หนิวเป็นเพียงหญิงสามัญ มิได้ข้องเกี่ยวกับราชกิจ ทั้งยังไม่มักใหญ่ใฝ่สูง ทำให้หญิงสาวเป็นดั่งหยาดทิพย์ที่ชโลมจิตใจยามพระองค์อ่อนล้า

เมื่อครั้งแรกที่ฮ่องเต้ได้พบสนมอวี๋หนิว นางกำลังช่วยเหลือผู้คนในหมู่บ้านที่ยากจน ความงดงามและจิตใจที่บริสุทธิ์ของหญิงสาวทำให้พระองค์หลงใหล ฮ่องเต้จึงตัดสินใจพาอวี๋หนิวกลับวังหลวง แม้จะมีเสียงทัดทานมากมายจากราชสำนัก แต่พระองค์ก็ยังเลื่อนตำแหน่งให้นางเป็นสนมชั้นเอก

สนมอวี๋หนิวนำความสุขมาให้แก่ฮ่องเต้ ช่วงเวลาที่อยู่กับหญิงสาว พระองค์เสมือนได้ถอดหัวโขนเป็นดั่งคนรักทั่วไป ไม่ต้องกังวลเรื่องการเมืองหรืออำนาจ เมื่อสนมอวี๋หนิวคลอดหนิงซีโย่ว ฮ่องเต้ยิ่งรู้สึกผูกพันและโปรดปรานหญิงสาวมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ความโปรดปรานที่มากย่อมนำมาซึ่งเภทภัยใหญ่หลวงเช่นกัน

หนึ่งปีหลังจากการคลอดหนิงซีโย่ว สนมอวี๋หนิวก็หมดสติและสิ้นลมหายใจอย่างปริศนา ความเศร้าโศกนี้ทำให้ฮ่องเต้ทรงอาลัยอาวรณ์ยิ่งนัก พระองค์จึงให้ความโปรดปรานหนิงซีโย่วเป็นอย่างมาก หนิงซีโย่วถูกเลี้ยงดูโดยไทเฮา เสด็จย่าของชายหนุ่มเอง เพื่อปกป้องหนิงซีโย่วจากการแย่งชิงอำนาจในราชสำนัก

ในพระตำหนักที่โอ่อ่าและงดงาม ไทเฮาคอยดูแลหนิงซีโย่วอย่างใกล้ชิด ไทเฮาทรงสอนชายหนุ่มทั้งเรื่องศิลปะ วรรณกรรม และการทหาร หนิงซีโย่วเติบโตขึ้นมาเป็นชายหนุ่มที่มีความสามารถรอบด้าน ทั้งยังมีจิตใจที่แข็งแกร่งและแน่วแน่

หนิงซีโย่วเดินเล่นอยู่ในสวนดอกไม้ที่ประดับด้วยดอกเหมยและดอกบัว ชายหนุ่มมักจะมองดอกไม้เหล่านี้แล้วนึกถึงมารดาของเขาที่เคยชื่นชอบดอกไม้เช่นกัน ความทรงจำในวัยเด็กที่อบอุ่นกลับมาให้ชายหนุ่มรู้สึกคิดถึง

"ท่านอาจารย์ ข้าคิดถึงเสด็จแม่เหลือเกิน" หนิงซีโย่วพูดกับอาจารย์ที่ดูแลเขามาตั้งแต่เด็ก

อาจารย์เฒ่ามองหนิงซีโย่วด้วยความเห็นใจ "พระสนมเป็นหญิงที่งดงามและมีจิตใจดี พระองค์ควรภูมิใจในสายเลือดของท่าน"

หนิงซีโย่วพยักหน้า "ข้าจะพยายามเป็นคนที่ดีและแข็งแกร่งเหมือนเสด็จแม่ ท่านอาจารย์ ข้าอยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเสด็จแม่ในวันนั้น"

อาจารย์เฒ่านิ่งคิด "เรื่องนั้นเป็นความลับที่ซับซ้อน ข้าเองก็ไม่ทราบรายละเอียด แต่ข้าเชื่อว่าการสิ้นพระชนม์ของพระสนมต้องมีเงื่อนงำเป็นแน่"

หนิงซีโย่วฟังแล้วรู้สึกโกรธแค้น "ข้าจะหาความจริงและคืนความยุติธรรมให้เสด็จแม่"

หนิงซีโย่วตัดสินใจที่จะค้นหาความจริงเกี่ยวกับการตายของมารดา ชายหนุ่มรู้ว่าภารกิจนี้ไม่ง่ายและอาจเสี่ยงต่อชีวิตของเขาเอง แต่หนิงซีโย่วกลับไม่เคยย่อท้อ เพราะความรักและความเคารพที่มีต่อมารดายังคงเป็นแรงผลักดันให้เขาค้นหาความจริงต่อไป

ในวันหนึ่งเมื่อหนิงซีโย่วเดินทางไปสืบเบาะแสที่เมืองเป่ย ระหว่างทางกลับเขากลับถูกลอบทำร้าย โชคดีที่หนิงซีโย่วมีวรยุทธ์ค่อนข้างสูงทำให้ได้รับบาดเจ็บไม่มากนัก ชายหนุ่มจึงหลบหนีมายังอารามบนเขาและนั่นทำให้หนิงซีโย่วได้พบกับชิงอี้หรานอีกครั้ง