กระตุกหนวดมังกร(3)

ถ้าพ่อ ไม่อยู่แล้วมนสัญญากับพ่อได้ไหม ว่าจะดูแลน้องกับแม่แทนพ่อ แค่กๆ”

เสียงของชายวัยกลางคนที่นอนป่วยติดเตียงที่พยายามสั่งเสียบุตรสาวคนโตของบ้าน จากนั้นก็ดึงสร้อยคอที่มีจี้รูปทรงกลมขนาดเล็ก ตรงกลางประดับด้วยเพชรสีน้ำเงินออกมาให้

“สร้อยเส้นนี้ มันเป็นของลูกมาตั้งแต่เกิด จงเก็บรักษามันไว้ให้ดี แล้วมันจะพามนไปเจอกับคนที่ดี”

พูดเสร็จชายชราก็หายใจด้วยความเหนื่อยหอบ พร้อมกับไอออกมาเป็นเลือด ก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงแล้วจากไปอย่างสงบ มนสิชาที่ยืนอยู่ข้างเตียงไม่ห่างได้แต่ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนจะขาดใจตามคนเป็นพ่อไป

“พ่อ พ่อคะ พ่ออย่าทิ้งมนไป พ่อ!!”

เสียงละเมอตะโกนเรียกคนเป็นพ่อออกมา มนสิชาสะดุ้งตื่น พร้อมกับลุกขึ้นนั่ง

ถึงแม้ภายในห้องจะมีอุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศที่หนาวเย็นแต่ใบหน้าเรียวก็มีเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามหน้าผากจนเปียกไปยังไรผม พ่อจะบอกอะไรมนคะ ตอนนี้มนคิดถึงพ่อมากเลยค่ะ

มนสิชากำสร้อยที่ห้อยติดคอตลอดเวลาแล้วบ่นคิดถึงคนเป็นพ่อที่ตายจากไปเมื่อปีที่แล้ว ตั้งแต่ท่านจากไปมนสิชาเองก็รู้สึกเคว้งคว้าง เพราะเธอสนิทกับพ่อมาก แตกต่างจากแม่ตั้งแต่จำความได้ก็คอยแต่ตั้งแง่ด่าทอ ลงมือทำร้ายเธอไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแต่ยังดีที่พ่อคอยมาห้ามปราม เอาไว้เสมอ

มนสิชาเองก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้มารดาไม่พอใจหรือเกลียดชังนัก คนเป็นแม่ถึงได้เอาแต่ตั้งแง่ใส่แบบนี้ มนสิชาเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยอมรับชะตากรรม

“สวัสดีครับท่านผู้โดยสาร สายการบินไทยดรีม ยินดีต้อนรับท่านสู่บริการวิหคหลวง เที่ยวบินที่ ทีจี 600 ซึ่งจะนำท่านเดินทางไปยังสนามบินนานาชาติฮ่องกง ครับ โดยเราจะใช้เวลาบิน 2 ชั่วโมง 50 นาทีครับ อีกสักครู่เชิญชมภาพยนตร์สาธิตเกี่ยวกับความปลอดภัยบนเครื่องบินครับ กัปตันและลูกเรือทุกคนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านคงได้รับความสะดวกสบายตลอดเที่ยวบินนี้ครับ ขอบคุณครับ”

เสียงประกาศของกัปตันบนเครื่องบินประกาศเมื่อเครื่องบินได้บินไต่ระดับความสูงขึ้นมาในระดับปกติแล้ว

ทุกคนก็ต่างดูการสาธิตของเจ้าหน้าที่อย่างตั้งอกตั้งใจ เมื่อการสาธิตจบลง ก็ต่างก็พักผ่อน บางคนก็หลับ ดูหนังบ้าง แตกต่างกันออกไป

ขณะที่คิดอะไรไปเรื่อยๆ เธอก็สังเกตเห็นผู้ชายสองคน ที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักแล้วมองไปยังแม่ กับ น้องสาวของตนเองตลอดเวลา แต่ที่น่าแปลกใจยิ่งกว่าก็คือท่าทีแม่ของเธอดูลุกลนแปลกๆ เมื่อหันไปเห็นผู้ชายสองคนนั้น

“ขอโทษนะคะ”

มนสิชาตัดสินใจเดินไปหาพร้อมกับเอ่ยถามเป็นภาษาอังกฤษออกไป เพราะดูจากท่าทางแล้วไม่น่าจะใช่คนไทย ชายหน้าตี๋แต่ใบหน้าเคร่งขรึม ตวัดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

“มีอะไร”

“ไม่ทราบว่าคุณมองอะไรน้องกับ.....”

พูดยังไม่ทันจะจบประโยค มนสิชาก็ถูกกระชากแขนจากศจี ที่หันมาเห็นว่าลูกสาวคนโตที่เดินดุ่มๆ เข้าไปหาผู้ชายที่ท่าทางคล้ายมาเฟีย

“ยัยมน แกทำอะไร”

“มนไม่ได้ทำอะไรนะแม่ ก็แค่จะถามเขาว่ามองอะไรยัยตานักหนา แล้วแม่ก็ทำท่าลุกลี้ลุกลน มนก็เลยคิดว่าเขาจะทำอะไรหรืออาจจะเป็นพวกโรคจิต ก็ได้”

สองคนแม่ลูกยืนคุยกันโดยที่ผู้ชายทั้งสองหันมองสลับไปมาเพราะไม่ค่อยเข้าใจภาษาไทย

ศจีเห็นท่าไม่ดีจึงโค้งคำนับขอโทษแล้วลากมนสิชากลับมานั่งที่ โดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ อาการที่มารดาแสดงออกมา ยิ่งทำให้มนสิชาสงสัยว่าแม่มีอะไรปิดบังหรือเปล่า แล้วทำท่าทางเหมือนจะรู้จักผู้ชายสองคนนี้ด้วย

เมื่อเดินทางมาถึงสนามบินนานาชาติฮ่องกง ศจีลากแขนลูกสาวทั้งสองออกมา แล้วตรงดิ่งไปยังสถานีรถไฟเพื่อต่อรถไปยังเมืองฮ่องกง โดยใช้เวลาเดินทางเพียงแค่25นาทีก็มาถึง ซึ่งเป็นสถานีสุดท้าย เดินออกมาไม่นานก็เจอกับโรงแรมหรูระดับห้าดาวที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง

“ไหนแม่ บอกไม่มีเงินไง แล้วทำไมต้องมาอยู่โรงแรมหรูขนาดนี้ด้วย”

“แกจะถามอะไรให้มากความหึ!! ยัยมน ฉันได้บัตรกำนัลจากเพื่อนมาเลยได้อยู่ฟรี พอใจแกหรือยัง”

“พี่มนเป็นไรมากปะเนี่ย ตั้งแต่อยู่บ้านแล้วตาเห็นพี่มนเอาแต่จ้องจับผิดแม่อยู่ได้”

กวิตาแสดงสีหน้าท่าทางไม่พอใจมนสิชา แล้วก็ลากกระเป๋าไปนั่งรอศจีที่ไปเช็คอินกับเคาน์เตอร์โรงแรม ระหว่างที่นั่งรอ ด้วยความสวยขาว หน้าตาจิ้มลิ้ม ปากนิดจมูกหน่อย ทำให้กวิตาตกเป็นเป้าสายตาของหนุ่มๆ ชาวฮ่องกงทันที

กว่าจะขึ้นห้องมาได้ ก็ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ศจีเลือกที่จะพักห้องเดียวกับกวิตา แล้วยื่น คีการ์ดห้องพักอีกห้องที่อยู่อีกชั้นให้กับมนสิชา แล้วเดินออกจากลิฟต์ไป

ห้องพักริมสุดตั้งอยู่บนชั้นที่69ของโรงแรม ซึ่งถือว่าเป็นชั้นสุดท้ายก็ว่าได้ ชั้นนี้มีห้องพักแค่ไม่กี่ห้อง มนสิชากวาดสายตามองไปรอบๆ การตกแต่งออกสไตร์ทรงยุโรป และการจัดของตกแต่งที่เป็นระเบียบ ทำให้มนสิชารู้ได้ทันทีว่าคนที่ออกแบบต้องเป็นคนเจ้าระเบียบ และเนี๊ยบทุกกระเบียดนิ้วอย่างแน่นอน

เปิดประตูห้องพักเข้ามาได้มนสิชายิ่งตกตะลึงกับความโอ่อ่าและกว้างขวางของห้อง โยนกระเป๋าลงพื้นได้เธอก็วิ่งกระโดดขึ้นเตียง ดีดดิ้นเหมือนเจอของถูกใจ เดินทางมาเหนื่อยๆ ขอหลับสักงีบแล้วกัน แล้วเธอก็ผล็อยหลับไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ถอดรองเท้าออกด้วยซ้ำ