ตอนที่ 5

หมวย...อย่าดื้อ!

Writer : Aile'N

ตอนที่ 5

"Kiss..."

"พี่เสือ! ทำไมทำแบบนี้อะ!?"

ร่างสูงมองน้องรหัสที่มาเคาะห้องเขาตั้งแต่เช้าด้วยความไม่เข้าใจ อีกฝ่ายยืนเท้าเอวจ้องหน้าเขาอย่างขุ่นเคือง ไม่รู้สาเหตุมันคืออะไรแต่เสือก็เลือกที่จะดึงน้องเข้ามาในห้องก่อนเพราะกลัวจะเสียงดังรบกวนห้องอื่น

"พี่ทำอะไร" เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างงัวเงียเพราะเมื่อคืนเล่นเกมกับเพื่อนจนดึก กะว่าตื่นมาหาอะไรกินแล้วจะนอนต่อก็ถูกน้องรหัสบุกห้องเสียก่อน

"พี่ไปบอกคนอื่นแบบนั้นได้ยังไง แกล้งหมวยอีกแล้วนะ" หมวยเล็กกดโทรศัพท์ยิกๆ ก่อนจับยัดใส่มือเขาอย่างใส่อารมณ์ แล้วกลับไปนั่งกอดอกทำแก้มพองอย่างงอนๆ

"ไม่ได้แกล้ง" เสือบอกพร้อมส่งโทรศัพท์คืนน้องเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ในนั้นเรียบร้อย ก็ไลฟ์เมื่อคืนที่เขาออกตัวว่าอยากเป็นมากกว่าพี่น้องนั่นแหละ ตอนนี้กำลังเป็นกระแสมาแรงในโซเชียล ไม่ใช่แค่มีคนแคปทัน แต่มีทั้งคลิปตั้งแต่ต้นจนจบไลฟ์

"ไม่จริงงง พี่เสือเห็นคนจีบหมวยในไลฟ์เยอะ เลยกันท่าไม่อยากให้หมวยมีแฟนใช่มั้ยล่ะ นิสัยไม่ดีเลย จะโสดก็โสดไปคนเดียวสิ" หมวยเล็กออกอาการไม่พอใจอย่างจริงจัง เพราะคราวนี้คิดว่าพี่รหัสแกล้งกันแรงเกินไป ไม่ได้มีแค่เราแต่ตอนนี้รู้กันทั้งมหาวิทยาลัยแล้ว!

"ไม่ได้แกล้ง มันยังไม่ชัดอีกเหรอหมวย ซื่อหรือโง่เอาดีๆ" เสือไม่ได้รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปเลยเพราะเขาตั้งใจ และในเมื่อน้องรู้แล้วเขาก็จะพูดทุกอย่างออกไปตรงๆ

"อึ่ก...เหมือนโดนลากไปตบหน้ากลางสี่แยกห้วยขวาง โอ้โหเธอ~ เจ็บจี๊ด" แม้จะไม่พอใจอยู่ก็ไม่วายติดตลก ความหมวยมันต้องไม่เหมือนใคร อิอิ

"เฮ้อ~"

"ถอนหายใจทำไม หมวยสิต้องถอนหายใจ โดนแกล้งตลอดเลย" ตากลมตวัดมองร่างสูงอย่างคาดโทษ มันเป็นอะไรถึงชอบแกล้งกันนัก!

"พี่จริงจังหมวย ไม่ได้แกล้ง" เสือรวบรวมสมาธิพูดกับน้องอย่างจริงจัง หมวยเล็กเป็นคนเข้าใจอะไรยากเพราะฉะนั้นเขาต้องย้ำหลายๆ ครั้งจนกว่าน้องจะเข้าใจ

"จริงจังอะไร พี่จะเป็นทั้งผัวทั้งพ่อไม่ได้!" น้องมันชูคอเถียงกลับอย่างจริงจังไม่แพ้กัน

"เลิกคิดไปเอง ไม่เคยพูดสักคำว่าอยากเป็นพ่อ" เออ มันเริ่มมาจากตรงไหนวะถามจริง!

"จะเป็นพ่อชุปแป้งทอดเหรอ" หมวยเล็กมองหน้าพี่เสืออย่างงงๆ ตอนนี้ทุกอย่างในหัวมันตีกันทำสมองน้อยๆ ของหมวยรวนไปหมดแล้วนะ ตกลงจะเป็นอะไรกันแน่!

"หมวยเล็ก" เสือทำเสียงดุ เรียกสติคนเพ้อเจ้อไม่ให้เพ้อหนักไปมากกว่านี้ พาราต้องเข้าแล้วนะ หัวจะปวด!

"คะ? ดุทำไม" ยังไม่รู้ตัวอีก

"เฮ้อ อายุสั้นขึ้นอีกสิบปีแล้วมั้งเนี่ยกู" มือแกร่งยกขึ้นนวดขมับคลายความตึงเครียด ได้แต่ท่องไว้ในใจว่าเขาต้องใจเย็นๆ

"ถามจริงนะ...ไม่รู้จริงๆ เหรอว่าพี่รู้สึกยังไง" ร่างสูงตั้งสติคุยกับน้องอีกครั้ง สู้ชีวิตกว่านี้คงไม่มีอีกแล้ว

"ถ้าพี่ไม่พูดหมวยจะรู้ได้ยังไงล่ะ" มันเป็นยอกย้อนเก่งนะเดี๋ยวนี้

"โอเค งั้นจะพูดให้ฟัง...เรื่องที่บอกไปในไลฟ์เมื่อวาน...พี่พูดจริง"

"ที่บอกอยากเป็นผัวเหรอ"

"อืม พูดจริง"

"..." หมวยเล็กนั่งเงียบไป ใบหน้าน่ารักเริ่มยุ่งเหยิง สมองกำลังประมวลผลว่าอะไรเป็นอะไร

"ที่เงียบนี่คือเข้าใจหรือเปล่า" เสือถามย้ำ เพราะไม่สามารถคาดเดาอะไรจากอีกฝ่ายได้

"ไม่ค่อยค่ะ พี่เป็นพี่รหัสหมวยไม่ใช่เหรอคะ" ตากลมหรี่มองร่างสูงอย่างสับสนระคนหวาดระแวง

"ก็ใช่ แต่ไม่ได้อยากเป็นแค่พี่น้องไง พี่ชอบหมวย ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จักแล้ว" เสือสารภาพออกมาตรงๆ

"สามปีเลยเหรอ หมวยไม่เห็นรู้สึกเลยว่าพี่ชอบ อำป้ะเนี่ย" หมวยเล็กยังคงหวาดระแวง

"ซื่อบื้อขนาดนี้จะไปรู้อะไร"

"เอ้า" โดนบอกรักแต่ก็โดนด่าด้วย เป็นงงนะ

"คิดดีๆ ทุกอย่างที่ทำให้อะ พี่เคยทำให้คนอื่นมั้ย" ตลอดสามปีที่ผ่านมาเขาเป็นทุกอย่างให้น้องแล้วจริงๆ จากคนเฉยชาที่ไม่อะไรกับใครเลย กลายมาเป็นคนใส่ใจดูแลผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งอย่างเต็มใจ ไม่ว่าใครก็มองออกทั้งนั้นว่าเพราะอะไร (ยกเว้นเจ้าตัวน่ะนะ)

"ก็...ไม่ แต่หมวยเป็นน้องรหัสไง" น้องทำหน้าคิดก่อนตอบออกมาเสียงอ่อยๆ หมวยเข้าใจว่าเพราะตัวเองเป็นน้องรหัสที่น่ารักมากๆ (อิอิ) พี่เสือเลยใส่ใจดูแลเป็นพิเศษ

"ไม่ชอบก็ไม่ทำหรอก ดื้อขนาดนี้ ปวดหัว"

"เอ้า ชอบจริงป้ะเนี่ย ด่าทุกคำเลย" หลอกด่าอีกแล้วนะสิปกรณ์!

"เล่าให้ฟัง"

เจ้าเด็กมองค้อนระคนหวาดระแวง แม้จะพูดขนาดนี้แล้วแต่แววตาน้องยังคงดูสับสนอยู่มาก มันค่อนข้างกะทันหันสำหรับน้อง แต่สำหรับเขามันนานเกินไปแล้วด้วยซ้ำ

"ทำหน้าแบบนั้นไม่เชื่อ?"

"ก็พี่เสือชอบแกล้ง ชอบดุหมวยอะ"

"ไม่ดุก็ยิ่งดื้อดิ" ขนาดดุยังดื้อเลย

"...."

"มันจะเครียดอะไรขนาดนั้น" เมื่อเห็นน้องรหัสทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ตลอดเวลาเสือก็เริ่มไม่สบายใจ ไม่อยากจะให้น้องคิดอะไรมากมาย ที่เขาสารภาพออกไปไม่ได้คาดหวังคำตอบ เพียงแค่บอกให้รับรู้ไว้ก็เท่านั้น

"หมวยกำลังใช้ความคิด"

"คิดว่า?"

"คิดว่าพี่เสือได้ไปเดินชนอะไรหัวกระแทกมาหรือเปล่า" หมวยเล็กมองรอบตัวพี่เสืออย่างสำรวจ ตอนอยู่กับหมวยพี่เสือก็ปกติดี ไม่แน่ว่าอาจจะชนอะไรในห้องตัวเองนี่แหละ ถึงได้เพี้ยนไป

"หมวยเล็ก เลิกซื่อบื้อ พี่พูดขนาดนี้แล้วนะ ต้องจูบโชว์มั้ยถึงจะเชื่อ" เสือเริ่มหมดความอดทน บางทีแค่พูดอาจจะไม่น่าเชื่อถือ ต้องลองถึงเนื้อถึงตัวสักหน่อยแล้วมั้งถึงจะยอมเชื่อ

"เอาดิ กล้าเปล่าล่ะ!" ขู่ไปแทนที่จะกลัวไอ้เด็กปากแจ๋วกลับท้าทายกลับ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะกล้าหรือเปล่า เอาซี่~ ถ้ากล้าหมวยถึงจะเชื่อ!

"ดีๆ อย่าท้า" เสียงดุปรามทั้งที่ใจเต้นไม่เป็นส่ำ

"หมวยพูดจริง จูบดิ หมวยถึงจะเชื่- อื้อออ~" ต้นคอเล็กถูกรั้งขึ้นมารับจูบทั้งที่ยังพูดไม่ทันจูบ ริมฝีปากนุ่มนิ่มถูกขบเม้มอย่างนุ่มนวล แม้จะอยากทำมากกว่านี้แต่เสือรู้ดีว่าน้องยังอ่อนหัด ขืนมากกว่านี้กลัวน้องจะรับไม่ไหว

"อะ อื้อ พะ พอก่อน" มือเล็กพยายามดันไหล่คนตัวสูงกว่าออกห่างเพราะเริ่มหายใจไม่ทัน เสียงหวานขาดหาย พยายามห้ามร่างสูงอย่างกระท่อนกระแท่น ใจดวงน้อยๆ เต้นไม่ปกติ แถมยังรู้สึกวูบวาบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จูบมันให้ความรู้สึกแบบนี้เองเหรอ...?

"ไง ทีนี้เชื่อหรือยัง" คนถูกถามพยักหน้าขึ้นลงอย่างเลื่อนลอย ใบหน้าน่ารักแสดงออกชัดว่าตกใจมาก แน่นอนว่าสติได้หลุดลอยหายไปแล้ว

"ต่อไปพี่จะจีบหมวยตรงๆ แล้วนะ...กลัวหรือเปล่า" พอเห็นน้องดูจะตกใจมากถึงขนาดนั่งตัวแข็งทื่อ เสือก็เริ่มไม่สบายใจ

"....หมวยแค่ตกใจ" หมวยเล็กตอบแต่ใบหน้ายังคงช็อกอยู่มาก ตอนแรกนึกว่าพี่รหัสแค่แกล้งเล่นเลยกล้าท้าทาย เพราะคิดว่าเขาคงไม่กล้าจูบแน่ๆ พอเขากล้าเธอเลยตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

"ก็ท้าเอง ทีหลังก็อย่าปากแจ๋ว" มือใหญ่ลูบหัวปลอบน้องเบาๆ หมวยมองการกระทำนั้นพลางครุ่นคิด ที่ผ่านมาเธอโดนพี่เสือลูบหัวบ่อยครั้ง แต่ครั้งนี้หลังจากได้จูบกัน ความรู้สึกตอนถูกลูบเหมือนจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

"มะ หมวยกลับดีกว่า!" จู่ๆ ร่างบางก็ลุกพรวดพราดขึ้นยืน หอบกระเป๋าขึ้นสะพายอย่างลุกลี้ลุกลน

"พี่ไปส่-"

"ไม่ต้อง! คือ...ขอหมวยไปตั้งหลักแป๊บ แล้วจะมาปากแจ๋วใหม่ ไปนะคะ" พูดจบเจ้าตัวก็วิ่งแจ้นออกจากห้องพี่รหัสไปอย่างรวดเร็ว ไม่รอให้เขาไดัพูดอะไรเลยสักคำ

เสือนั่งมองบานประตูที่ปิดสนิทหลังน้องรหัสออกไป ก่อนยกยิ้มบางกับตัวเอง ขนาดตกใจยังไม่วายติดตลก น้องก็ยังคงเป็นน้อง เป็นความสดใสของโลกใบนี้ แค่คิดว่าจะมีใครมาทำให้รอยยิ้มของหมวยเล็กหายไปเขาก็ทนไม่ได้แล้ว เพราะฉะนั้นต่อให้สุดท้ายแล้วน้องจะไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกันกับเขา เขาก็จะไม่ไปไหน จะคอยดูแลรอยยิ้มหวานๆ นั้นไปจนกว่าน้องจะไม่ต้องการเขาอีก...

(Chat LINE กลุ่ม)

MeimeiMuay : ทุกคนนนน ช่วยหมวยด้วยยย

Pupae : อะไร หมวยเป็นไร อยู่ไหน!?

MeimeiMuay : ฮื่ออออออ

Linlin : ไอ้หมวย อย่าเล่น รีบพูด!

Typ : อยู่ไหน เดี๋ยวไป

MeimeiMuay : ไม่ต้องมา หมวยยังไม่พร้อมเจอหน้าใคร

Pupae : อะไร แล้วตกลงเป็นอะไร

MeimeiMuay : ก็พี่เสือน่ะสิ บอกชอบหมวยอะ

Pupae : อ่อ

Linlin : อ่อ

Typ : เค

MeimeiMuay : เอ้า ไม่ตกใจกันเลยเหรอ

Pupae : มีอะไรน่าตกใจ

MeimeiMuay : ก็ที่พี่เสือบอกชอบหมวยไง

Linlin : เขารู้นานแล้วจ้า มีแต่เธอนั่นแหละ ซื่อบื้อ

MeimeiMuay : เอ้า รู้ได้ไงอะ

Typ : ต้องถามว่าทำไมหมวยถึงไม่รู้มากกว่ามั้ง

MeimeiMuay : ก็พี่เสือเป็นพี่รหัสหมวยไง

Linlin : คิดดีๆ พี่รหัสที่ไหนเขาดูแลน้องดีขนาดนี้

Pupae : เกินกว่าพี่น้องไปประมาณสามกิโลอะ

Typ : แล้วยังไงต่อ เฮียเขาว่าไง

MeimeiMuay : เขาบอกจะจีบหมวย

Linlin : เออ ให้เขาจีบไปเถอะ สงสาร

Pupae : สักที กูนี่ลุ้นจนเหยี่ยวเหนียวว่าเมื่อไรเฮียจะพูด

MeimeiMuay : พี่เสือต้องแกล้งหมวยแน่ๆ เลย

Pupae : โอ๊ย หมวย! หยุดซื่อบื้อ

Linlin : หมวย เขาจริงจัง ไม่เชื่อถามทุกคนได้ เพื่อนเขาก็รู้กันหมด

Typ : ขอร้องเลยหมวย

Pupae : แล้วตอนเขาบอกรู้สึกยังไง

MeimeiMuay : หมวยไม่เชื่อ จนเขามุมุปากหมวย หมวยรู้สึกเหมือนจะตายเลย

Linlin : มุมุ?

Pupae : Kiss?

MeimeiMuay : อื้อ

Pupae : กรี๊ดดดด เอาแล้ว เฮียมันเริ่มแล้ว!!

Linlin : ลูกกูโตเป็นสาวแล้วเหรอเนี่ย ลูกแม่~

MeimeiMuay : ทุกคนมีแม่คนเดียวหลินหลิน

Pupae : จูบเฮียเป็นไง ฟินมั้ยๆๆๆ

MeimeiMuay : ไม่เห็นอร่อยเหมือนปลาส้มเลย หายใจก็ลำบาก

Pupae : โอ๊ย งั้นถามใหม่! เขินมั้ย ใจเต้นตึกๆ เหมือนจะหลุดออกมาจากอกเลยหรือเปล่า

MeimeiMuay : ใช่ ทำไมเป้รู้ล่ะ เคยจูบพี่เสือด้วยเหรอ

Pupae : โอ๊ย ไม่ใช่! แค่เปรียบเทียบ ก็ถ้าเขินหรือใจเต้นแรงกับจูบเฮีย ก็แสดงว่าหมวยเองก็ชอบเฮียเหมือนกัน แต่ไม่รู้ตัวไง

MeimeiMuay : หมวยชอบพี่เสือเหรอ

Linlin : ไม่รู้ ถ้าอยากรู้ก็ไปพิสูจน์อีกรอบ ต้องจูบแลกลิ้นด้วยนะ อิอิ

Pupae : อีแม่ปลอมนี่ก็เสี้ยมเก่งจริงๆ ยุลูกใจแตก เดี๋ยวมันก็บ้าจี้ทำจริงๆ หรอก

Linlin : กูเขินตั้งแต่เฮียบอกอยากเป็นผัวมันในไลฟ์เมื่อคืนแล้ว ทำไมผัวกูไม่เร้าใจเหมือนเฮียบ้างวะ

Pupae : เก็บนอจ้า ของเพื่อนเนาะ

Linlin : เดี๋ยวนะ @MeimeiMuay ยังอยู่มั้ยหมวย

Pupae : อย่าบอกนะว่ามันไปพิสูจน์ตามที่มึงยุจริงอะ หมวยยยยย @MeimeiMuay

Linlin : ไม่อยู่จริงว่ะ แรงมากลูกกู

Typ : ไม่น่าเลยหลิน เกิดไปลองพิสูจน์กับคนอื่นด้วยทำไง เฮียเอาตายแน่

Linlin : ขอโทษ ไม่คิดว่าหมวยจะทำจริง เดี๋ยวกูแชทแยกไปบอกมันก็ได้ว่าห้ามไปลองกับคนอื่นนอกจากเฮีย

Pupae : หมวยโว้ย หายไปจริงอะ?

Linlin : ......

Typ : ......

Pupae : เค แยกย้าย!

(Chat LINE : Suea)

MeimeiMuay : พี่เสือ เปิดประตูให้หน่อย อยู่หน้าห้อง

เสือที่กำลังนั่งเล่นเกมอยู่ลุกพรวดพราดไปที่ประตูทันทีเมื่อเห็นแจ้งเตือนแชทไลน์จากน้องรหัสที่เพิ่งออกไปได้ไม่นานมากนัก พอเปิดประตูก็เห็นว่าน้องมาหาจริงๆ

"มีอะไรหรือเปล่า เพิ่งกลับไปไม่ใช่เหรอ ไหนบอกไปตั้งหลัก" เสือถามอย่างเป็นกังวล อย่างที่บอกว่าหมวยเล็กเป็นสิ่งมีชีวิตเล็กๆ น่ารักที่เขาไม่สามารถเดาใจน้องได้เลย กลัวจะคิดมากกับสิ่งที่เขาทำ

"ก็ใช่ แต่ถ้าไม่พิสูจน์มันคาใจ" หมวยเล็กมีสีหน้าครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา น้องไม่ได้มีท่าทีเขินอายเมื่อมองหน้าเขา แต่มองแบบสงสัยมากกว่า

"พิสูจน์อะไร" ร่างสูงถามอย่างไม่เข้าใจ ขณะเดินจูงมือน้องรหัสเข้ามานั่งที่โซฟานั่งเล่น

"มุมุหมวยหน่อย" ดวงตากลมโตมองมาที่เขาอย่างคาดหวัง

"มุมุ?" ต้องแปลไทยเป็นไทยอีกกู...

"Kiss..."

"ทำไมล่ะ ไปได้ยินอะไรจากเพื่อนมาอีก" พอรู้สาเหตุที่หมวยเล็กย้อนกลับมาหาอีกครั้ง ร่างสูงก็พอจะเดาเรื่องราวได้ว่าน้องต้องไปพูดคุยกับเพื่อนๆ มาแน่นอน และก็คงจะถูกสอนอะไรแปลกๆ มาเพราะเพื่อนน้องทุกคนต่างรู้ว่าเขาชอบน้อง

"ปูเป้บอกว่าถ้าหมวยใจเต้นแรงๆ แสดงว่าหมวยก็ชอบพี่เสือเหมือนกัน หมวยอยากพิสูจน์" หมวยเล็กสารภาพออกมาอย่างใสซื่อและดูจะคาดหวังกับคำตอบมากๆ เล่นเอาใจคนฟังน้วยไปหมด

"แล้วรอบแรกไม่ใจเต้นแรงเหรอ" เขาถามลองเชิง

"หมวยตกใจอยู่ ถือเป็นโมฆะ" เชี่ย...อยากขอบใจเพื่อนน้องเลยเอาจริง ไว้จะเลี้ยงชุดใหญ่แล้วกัน ทำดีมากเด็กๆ

"มานั่งนี่" ร่างสูงตบมือลงบนตัก ซึ่งหมวยเล็กก็ยอมลุกไปนั่งตักเขาแต่โดยดีเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้นั่งตักเขา

เสือยกสองมือประคองแก้มนุ่มนิ่มของร่างบางไว้ ก่อนกวาดตามองกันด้วยแววตานุ่มลึก

ทำไม...หมวยใจเต้นแรงแล้วล่ะ พี่เสือยังไม่ได้มุมุเลยนะ หรือมีอะไรผิดพลาด? ต้องใช่แน่ๆ!

"อื้อ..." เสือกดจูบลงบนริมฝีปากสีอ่อนของน้องอีกครั้ง ดูดดึงและขบเม้มเบาๆ อย่างค่อยเป็นค่อยไป เขาไม่ได้รุกล้ำเข้าไปข้างในด้วยกลัวน้องจะตกใจกลัว แต่พอผละออกกลับได้ยินในสิ่งที่ไม่คาดคิด

"...ไม่ใช้ลิ้นเหรอคะ" หมวยเล็กถามอย่างสงสัยระคนนึกเสียดาย กลัวจะทดลองไม่ครบสูตรตามที่เพื่อนบอก

"แก่แดดใหญ่แล้วนะ" เสือดุน้องอย่างไม่จริงจัง มีอย่างที่ไหนมาบอกให้ผู้ชายจูบใช้ลิ้นด้วยแววตาใสซื่อแบบนั้น กะจะเล่นกันถึงตายเลยหรือไง

"ก็หลินบอกต้องใช้ลิ้นด้วย จะได้รู้" หมวยเล็กยังคงทำหน้าซื่อ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าท้าทายสัญชาตญาณเพศตรงข้ามขนาดไหน

"อย่าไปทำแบบนี้กับใครนอกจากพี่ เข้าใจมั้ย" ร่างสูงสั่งกำชับเสียงดุ แค่คิดว่าน้องจะไปทำแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นเขาก็แทบทนไม่ไหว ได้แต่ภาวนาว่าเจ้าเด็กดื้อจะเชื่อฟัง

หมวยเล็กพยักหน้าตกลง เพียงเท่านั้นริมฝีปากแดงเรื่อก็ถูกทาบทับ คราวนี้ร่างสูงไม่ใจดีกับน้องอีกต่อไป เรียวลิ้นร้อนชื้นถูกสอดแทรก บดเบียดเกี่ยวพันกันอย่างแนบแน่น น้องมีท่าทีตกใจเล็กน้อยในตอนแรกแต่เพียงไม่นานก็ถูกเขาชักนำให้คล้อยตาม มือเล็กที่ประสานวางอยู่ตรงต้นคอแกร่งบีบแน่น ตัวสั่นน้อยๆ ก่อนอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนของพี่รหัส

"อื้ม..." รสชาติของดีพคิสทำหมวยเล็กสมองเบลอ เคลิบเคลิ้มจนไม่เป็นตัวของตัวเอง กว่าที่ร่างสูงจะถอนจูบออกไปเจ้าเด็กอ่อนหัดก็แปรสภาพเป็นของเหลวกองอยู่บนตักเขาอย่างหมดสภาพ

เสือยกยิ้มอย่างพึงพอใจ เขากอดร่างนุ่มนิ่มของน้องรหัสที่ซุกซบอยู่บนอกเขาไว้อย่างหวงแหน มือใหญ่ลูบหัวปลอบประโลมอย่างเอ็นดู ไม่เสียแรงที่อดเปรี้ยวไว้กินหวานนานถึงสามปี วันนี้คุ้มค่าแล้วจริงๆ

..

..

..

..

กรี๊ดออกมาค่ะ!!!!