ログインเธอ ร้ายเพราะอยากได้เขามาครอบครองโดยไม่สนวิธี หารู้ไหมว่าใจเขานั้นอยู่กับผู้หญิงอีกคน ยั่วก็แล้ว เปลี่ยนนิสัยก็แล้ว ทำดีด้วยก็แล้วภูวดลกลับไม่เคยเหลียวแลชนัญชิดาสักนิด ในเมื่อไม่รัก งั้นก็หย่าไปให้จบๆ
もっと見るบทนำ
เสียงรองเท้าส้นสูงดังเป็นจังหวะยามที่เจ้าของเดินลงน้ำหนัก หญิงสาวในชุดเดรสสั้นเข้ารูปสีแดงเพลิง แม้จะไม่โชว์เนื้อหนังอย่างวาบหวิว แต่เมื่ออยู่บนตัวหล่อนมันกลับดูเซ็กซี่อย่างน่าประหลาด เธอผู้มีเรือนร่างเพรียวบาง ใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตากลมโตถูกแต่งแต้มไว้อย่างประณีต ขนตาหนาเป็นแพงอนงาม ริมฝีปากอวบอิ่มเคลือบลิปสติกเนื้อดีสีน้ำตาลนู้ด เพียงแค่เดินลงจากรถก็เรียกร้องความสนใจจากผู้พบเห็นทันที ไม่ใช่ความแค่ความสวยที่คนพวกนั้นประจักษ์ หากแต่เธอคนนั้นกลับมีเสน่ห์ชวนลุ่มหลง ผมย้อมสีน้ำตาลหม่นเทา ดัดลอนใหญ่คลอเคลียใบหน้างามสะบัดไปมาตามจังหวะเคลื่อนไหว เธอโชว์บัตรประชาชนเมื่อถึงทางเข้าผับหรูแห่งนี้ ทุกการกระทำล้วนดึงดูดให้คนมอง ลำแสงไฟหลากสีสาดส่องไปมาชวนเวียนหัวในความรู้สึกคนมาใหม่ เสียงเพลงดังกระหึ่มจากวงร็อกชื่อดังระดับประเทศทักทายโสตประสาทเมื่อก้าวผ่านเข้ามาภายใน ผู้คนเบียดเสียดกันแน่นร้าน แม้จะเป็นผับหรูที่มีชื่อเสียงค่าเข้าสูงลิบทว่าวันนี้เป็นวันหยุด นักท่องราตรีเลยเนืองแน่นจนไม่เหลือที่ว่างจะเดิน เหล่าฝูงผีเสื้อกลางคืนทั้งหลายต่างออกสเต็ปลวดลายไม่มีใครยอมใคร ผับแห่งนี้มีสองชั้น โดยชั้นบนจะเป็นโซนระดับลูกค้าวีไอพีกระเป๋าเงินหนา โซนที่สามารถมองเห็นทุกอย่างภายในฮอล์นี้ได้เกือบร้อยแปดสิบองศา บรรดาหนุ่มๆ ต่างเหล่ตามองหญิงสาวผู้มาใหม่อย่างโดดเดี่ยว พลางพยักพเยิดหน้าใส่กันยามเจอเป้าหมาย พยายามเบียดกายเข้าหาเมื่อเจอสาวที่ถูกใจ เธอตวัดสายตามองมือปลาหมึกที่ถือวิสาสะแตะที่สะโพกอย่างจาบจ้วง แถมยังดันตัวเข้ามาถูไถสีข้างอย่างหน้าไม่อาย “ฉันให้โอกาสนาย จะเอามือออกไปดีๆ หรือจะให้ฉันเอาออกให้” เสียงหวานทว่าเฉียบขาดหันไปถามคนตัวสูงที่ทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยใส่เธออย่างน่ารังเกียจ “อย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลยน่า มาสนุกด้วยกันกับพวกพี่เถอะ โต๊ะพี่ว่างนะครับ” หึ ทำเป็นเล่นตัวไปเถอะแม่สาวน้อย “ปล่อย” เสียงนั้นเริ่มแข็งกระด้างขึ้น มือที่แตะสะโพกยังไม่ยอมออกห่าง “ปล่อยแน่ ถ้าคนสวยยอมไปนั่งเป็นเพื่อนพี่” มันยังไม่ยอมแพ้ หว่านล้อมสาวสวยตรงหน้า ยิ้มหวานยั่วเย้าหวังจะทำให้หล่อนหลงใหลอย่างที่เคยทำกับสาวคนอื่นแล้วได้ผล “ถ้าไม่ปล่อยฉันกดลึกกว่านี้แน่ ไม่อยากไส้ขาด เอามือสกปรกๆ ของนายออกไปซะ” มือเรียวอาศัยจังหวะผู้คนเบียดเสียดเปิดกระเป๋าถือล้วงเอามีดสั้นพกพาโดยไม่มีใครทันสังเกตกดลงสะโพกชายผู้เคราะห์ร้ายจนมันสะดุ้งโหยงโดดตัวออกห่าง มันหน้าซีดเผือดลงเมื่อสัมผัสความเจ็บแสบด้วยของมีคม นัยน์ตาคู่นั้นมองมาด้วยความวาวโรจน์ปนหวาดกลัวเมื่อสบสายตากับมีดสีเงินเงาวับในมือหล่อน สาวสวยคนที่เขาคิดจะแอ้มแล้วพาเธอไปต่อที่อื่นด้วยความมั่นใจว่าหล่อนจะยอมเล่นด้วย แต่เรื่องกลับตาลปัตร โดนยัยนี่ใช้มีดกรีดเสื้อเขาเป็นทางยาวแถมยังได้เลือดซิบ ให้ตายเถอะ เสียชื่อเสือผู้หญิงหมด ถ้าเพื่อนเขารู้มีล้อยันลูกบวชแน่ๆ “ไง ยังอยากให้ฉันไปเป็นเพื่อนอยู่ไหมคะ” เธอถามเสียงหวานทว่าแววตากลับเยือกเย็น มันคนนั้นส่ายหน้าดิกไปมาแล้วรีบเดินแทรกผู้คนจากไป รอยยิ้มผุดขึ้นอีกครั้ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอแต่นับครั้งไม่ถ้วน เลยจำเป็นต้องพกอาวุธติดตัวเสมอไม่เคยขาด เกิดเป็นคนสวยก็ดี แต่ก็เป็นภัยแก่ตัวเช่นกัน ดังนั้นหล่อนจำเป็นที่ต้องเรียนรู้การป้องกันตัวเอง เจ้าของร่างเพรียวระหงเดินเชิดหน้าคอตั้งราวกับนางพญา สายตามองตรงไม่ว่อกแว่กดึงดูดสายตาผู้ที่พบเห็น ดวงตาติดความเย็นชาดุจน้ำแข็งทำเหมือนไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตาของเธอทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามาทัก “ฉันมาวันเกิดพี่เธียรค่ะ” หล่อนบอกกับพนักงานหญิงที่ทำท่าจะเดินผ่าน เธอหันมามองลูกค้าสาวสวยด้วยแววตายิ้มๆ เป็นมิตรแม้เธอผู้นั้นจะไม่ยิ้มตอบ วันนี้มีลูกค้าพวกวีไอพีจัดปาร์ตี้วันเกิดอยู่ชั้นสอง ไม่แปลกถ้าสาวสวยคนตรงหน้าจะเป็นแขกในงานนี้ “อ๋อ เชิญลูกค้าขึ้นชั้นสองเลยค่ะ” พนักงานผายมือไปยังเชิงบันไดวน เดินอีกสิบก้าวก็ถึง “ขอบคุณค่ะ” ไม่ลืมที่จะกล่าวคำนั้นพอเป็นมารยาท “ยินดีค่ะ ลูกค้า” พนักงานหญิงเดินจากไป เธอจึงเดินก้าวขึ้นบันไดเพื่อไปยังจุดประสงค์ที่พาเธอมายังที่นี่ เพียงแค่หญิงสาวปรากฏตัวบนชั้นสอง ผู้คนนับสิบก็หันมามองด้วยความสนใจละคนแปลกใจกับการมาของเธอ เสียงที่พูดคุยกันอย่างสนุกสนานแข่งกับนักร้องบนเวทีก็เงียบลงถนัดตา ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของเชนเพื่อนในกลุ่ม ซึ่งยัยนี่ชอบเอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้ง เหวี่ยง วีน ครบจบในคนเดียว เห็นสวยๆ ก็พยายามแย่งกันดาหน้าเข้าไปขายขนมจีบแม้จะโดนไอ้เชนหมายหัวก็เถอะ แต่เพราะความสวยมาดนางพญาแถมยังมากเสน่ห์ของลูกหว้าทำให้กลุ่มเพื่อนของเขายื้อแย่งกันจีบ แต่ไม่มีใครทนหล่อนได้เกินสัปดาห์ ทุกคนก็พากันส่ายหน้ากับนิสัยที่พร้อมจะปะทุได้ทุกเมื่อของหล่อน วีนทุกอย่างที่ขัดตาแม้กระทั่งเสียงนก เจ้าอารมณ์ขนาดนั้นคงมีผู้ชายคนไหนทนได้หรอก สวยน่ะสวยอยู่หรอก แต่นิสัยไม่ไหว เธียรผู้เป็นเจ้าของงานขมวดคิ้ว งงตาแตกเพราะไม่ได้เชิญเธอมาร่วมปาร์ตี้วันเกิด แถมพี่ชายหล่อน ไอ้เชนมันก็เรียนต่ออยู่ต่างประเทศนู้น ถึงช่วงหลังๆ ยัยนี่จะวิ่งตามตอแยภูวดลแต่บ้างทว่าเพื่อนเขาก็ไม่ได้มีทีท่าจะเล่นด้วยซะหน่อย อีกอย่างตอนนี้มันกำลังคุยๆ กับน้องปริม มันไม่มีทางชวนเธอมาแน่ๆ แล้วเธอมาทำไม นั่นเป็นคำถามที่ทุกคนในงานคาใจอย่างยิ่ง ######################################################################## มาตอนแรก มาพูดคุยกันได้นะคะ นางเอกเปิดตัวอลังการมาก แถมยังเดือดได้เลือดมาก ลูกสาวสวยก็เงี้ย“กูว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ” ซีหรี่ตามองคู่บ่าวสาวที่กำลังไหว้ต้อนรับแขกในงาน ใบหน้าเจ้าสาวนั้นยิ้มแย้มด้วยความปรีดา ทว่าเจ้าบ่าวนั้นกับหน้าอมทุกข์ประหนึ่งถูกบังคับเข้าพิธีเอ๊ะหรือว่ามันถูกบังคับจริงๆ“กูว่าใช่ แม่มันออกจะปลื้มลูกสะใภ้ขนาดนั้น งานนี้สงสัยขัดใจแม่ไม่ได้” แทนปรายตาไปมองคุณนายภาริณี แม่เจ้าบ่าวที่นั่งหน้าบานกำลังพูดคุยอยู่กับแขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความยินดี เพื่อนทุกคนจึงหันไปมองตาม“วันนี้น้องปริมมางานไหมวะ” ซีหันไปถามเธียรซึ่งสนิทกับคนที่ถามถึง“ไม่รู้ดิ กูถามปริมก็ไม่ยอมตอบ โทร.ไปเมื่อเช้าก็ไม่รับสาย” เขารู้สึกสงสารน้องรหัสสาวสวยคนนี้อยู่ไม่น้อย พูดแล้วก็นึกเป็นห่วงขึ้นมาจับใจ“เห้ย คงไม่ได้คิดสั้นไปแล้วนะ”“พูดอะไรของมึงไอ้เชี้ยกราฟ” วัฒน์ตบหัวเพื่อนปรามเบาๆ“ปากหมานะมึงแต่งงานภายในร้านพรีเวดดิ้งที่ผนังเป็นกระจกใส คนภายนอกสามารถมองทะลุข้างในได้ชัดแจ๋ว ชุดสีขาวฟูฟ่องบนหุ่นหันโชว์คนเดินผ่านไปมาบ่งบอกว่านี่คือร้านที่บริการเกี่ยวกับงานแต่ง ชุดเจ้าสาวที่ตัดเย็บอย่างประณีตมีตั้งแต่ชุดไทยไปยันชุดกระโปรงสีขาวพองฟูเหมือนขนมถ้วยแขวนเรียงรายบนตู้โชว์ ภายในร้านมีคู่บ่าวสาวประปราย ก
งานแต่งที่เธอไม่ต้องการ ภายในร้านพรีเวดดิ้งที่ผนังเป็นกระจกใส คนภายนอกสามารถมองทะลุข้างในได้ชัดแจ๋ว ชุดสีขาวฟูฟ่องบนหุ่นหันโชว์คนเดินผ่านไปมาบ่งบอกว่านี่คือร้านที่บริการเกี่ยวกับงานแต่ง ชุดเจ้าสาวที่ตัดเย็บอย่างประณีตมีตั้งแต่ชุดไทยไปยันชุดกระโปรงสีขาวพองฟูเหมือนขนมถ้วยแขวนเรียงรายบนตู้โชว์ ภายในร้านมีคู่บ่าวสาวประปราย กลางห้องรับแขกมีคู่บ่าวสาวนั่งอยู่บนโซฟาหรูพร้อมพนักงานที่พร้อมจะอธิบายและแนะนำแพ็คเก็จ “พี่ภูว่าแบบไหนสวยคะ” เธอยื่นแบบของชำร่วยให้อีกฝ่ายดูเพื่อการตัดสินใจ เขานั่งนิ่งตัวแข็งเป็นหุ่นยนต์จนลูกหว้านึกอายพนักงานของร้าน เธอเป็นเพื่อนเจ้าของที่นี่ก็จริง แต่ยัยนั่นติดธุระข้างนอก คนที่บริการตนตอนนี้จึงเป็นผู้จัดการสาวซึ่งดูท่าทางน่าจะแก่กว่าเธอสักสี่ห้าปีได้“เอาไรก็เลือกๆ ไปเถอะ จะได้รีบกลับ” น้ำเสียงนิ่งเรียบบอกปัดๆ ไม่แม้แต่จะชายตาแลสิ่งที่อยู่ตรงหน้า สิ่งที่ดึงดูดเขาได้ดีที่สุดคือมือถือที่กำลังพิมพ์ตอบโต้กับใครอีกคน ผู้ที่กุมหัวใจของไว้ทั้งดวง ถ้าเลือกได้ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาในร้านพรีเวดดิ้งนี้ก็อยากให้เป็นเธอ ไม่ใช่ลูกหว้า!!!“เห้ย โทษทีมาสาย” เสียงหนึ่งดังขึ้นเ
“เห้ย เปิดดิ กูอยากรู้ว่ายัยนั่นให้ไรมึง” คิมเร่งซึ่งทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วยรวมทั้งภูวดล“คงไม่ใช่อะไรพิลึกๆ หรอกนะ” กราฟว่าทำหน้าขยาด ใจเริ่มกลัวแทนเพื่อน หลี่ตามองยังของในมือเธียรเธียรถอนหายใจเฮือกใหญ่ ลงมือเปิดกล่องออกด้วยความตื่นเต้น ลุ้นในใจลึกๆ เขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็ปรากฏแก่สายตา ตั๋วคอนเสิร์ตนักร้องชื่อของดังต่างประเทศนอนแอ้งแม้งอยู่ภายใน บัตรราคาเกือบครึ่งแสนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างไม่น่าเชื่อ“เห้ย กูว้าวมาก” กราฟเป็นคนแรกที่พูด เขาปรี่เดินมาแย่งกระดาษแข็งๆ จากมือเจ้าของไปชูให้เห็นชัดๆ ให้ทุกคนดู“ยัยนั่นรู้ได้ไงว่ามึงชอบนักร้องคนนี้” แทนหันไปถามเธียรที่ตอนนี้นั่งนิ่ง สงสัยมันช็อกไปแล้วมั้ง“เออนั่นดิ แม่งเจ๋งวะ กูนั่งรอกดบัตรตั้งแต่ตีห้ายังไม่ได้เลย แต่ยัยนั่นดันประเคนบัตรหน้าเวทีโซนวีไอพีให้แกได้สบายๆ มาเป็นของขวัญ นี่กูประเมินยัยนั่นต่ำไปสินะ” ซีว่าซึ่งนั่นก็ทำให้ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย“ว่าแต่ แฟนมึงพอจะมีตั๋วอีกสักใบไหมวะภู” กราฟปรี่เดินมาเกาะแขนภูวดล ส่งสายตาออดอ้อนเพื่อนจนอีกฝ่ายขนลุก“นั่นดิ กูขอด้วยคน” แทนขอบ้าง เขาเองก็อยากไปดูคอนเสิร์ตนักร้องคนนี
สายตาของทุกคนมองไปยังเพื่อนพวกเขาอย่างเป็นคำถามอย่างไม่ได้นัดหมายว่า "พวกมึงไปรักกันตั้งแต่ตอนไหน"เพล้ง!!!เสียงแก้วดังกระทบพื้นลั่นแข่งกับเสียงเพลงด้านล่าง ทุกคนหันไปมองยังจุดเกิดเหตุ เธอผู้นั้นลนลานก้มศีรษะเพื่อกล่าวคำขอโทษซ้ำๆ วนไปมา“ขอโทษค่ะ ปริมซุ่มซ่าม เดี๋ยวปริมเก็บให้นะคะ” หญิงสาวร่างบอบบางในชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์ เสมือนกลีบดอกไม้ที่พร้อมจะบอบช้ำเมื่อมีแรงกระทบก้มลงเก็บเศษแก้วที่แตกกระจายลงพื้น“ระวัง เดี๋ยวเราเก็บเอง” ผู้ชายแปลกหน้าสำหรับชนัญชิดาคนนั้นฉุดรั้งเพื่อนสาวลุกขึ้น เป็นฝ่ายเก็บกวาดเศษแก้วด้วยตนเอง“ปริมเป็นอะไรไหมครับ” ภูวดลถลาตัวเข้าไปถามไถ่อาการด้วยแววตาร้อนรน ทว่ากลับโดนเธียรผลักมือที่จับแขนน้องรหัสออกอย่างไม่ไยดีว่าที่เมียนั่งอยู่ทนโท่ ยังจะมีแก่จิตแก่ใจมาห่วงน้องกูอีก ไอ้เพื่อนเชี่ย“กูดูแลน้องปริมเอง มึงไปอยู่กับคนของมึงเถอะ” เจ้าของงานเสียงแข็ง ปรายตามองมาทางลูกหว้าอย่างไม่ชอบใจ ว่าแล้วเชียว เจอหน้ายัยนี่ทีไรได้เรื่องทุกที ยัยลูกหว้ามหาภัยเอ๊ย เธียรแอบตั้งฉายาแขกไม่ได้รับเชิญในใจ“ปริมไม่เป็นไรค่ะ ปริมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เธอรีบผละจากทุกคนแล้ววิ่งไปห





