เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่3 พลัดหลง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-21 17:10:36ภายในงานอีเวนต์สวนสนุกมีโซนขายของกิน มีเครื่องเล่น เช่น ม้าหมุน บ้านบอล ชิงช้าสวรรค์ และอื่นๆ มีมุมถ่ายรูปสวยๆที่ให้บรรยาศเหมือนอยู่ในสวนสนุกจริงๆ
ฉันที่ยืนถ่ายรูปกับเด็กๆและผู้ใหญ่มาหลายชั่วโมงแล้ว เริ่มรู้สึกร้อนเมื่อต้องใส่ชุดมาสคอตหนาๆ ฉันจึงอาศัยจังหวะตอนที่ไม่มีคนสนใจ เดินออกไปพักที่บันไดหนีไฟ
" เฮ้อ ค่อยยังชั่ว" ฉันพูดพร้อมถอดหัวมาสคอตหมูน้อยออก แล้วนั่งบนขั้นบันไดจากนั้นจึงใช้มือพัดหน้าตัวเองให้พอหายร้อน
"เอ๊ะ นั่นใครน่ะ" ฉันถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเหมือนมีคนวิ่งมาทางที่ฉันนั่งอยู่ แล้วก็พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ผิวขาว หน้าตาหล่อเหลา อายุราวๆ4-6ขวบ
"ช่วยป๋มด้วยครับ" เด็กผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปมองทางด้านหลังเหมือนกำลังกลัวใครจะตามมา"เป็นอะไรครับ เกิดอะไรขึ้น" ฉันถามเด็กผู้ชายคนนั้นแล้วดึงมือเด็กชายมาจับ
"มีคนจะจับตัวป๋ม ป๋มเลยวิ่งหนีมา" เด็กชายพูดจบฉันจึงรีบจูงมือแล้ววิ่งขึ้นบันไดด้วยความที่พยายามจะวิ่งเร็วแต่ดันช้าเพราะใส่ชุดมาสคอตอยู่ เมื่อพบว่าไม่มีใครตามมา จึงปล่อยมือเด็กชาย แล้วถามว่า"แล้วแม่หนูล่ะ แม่หนูไปไหน ทำไมหนูถึงอยู่คนเดียวล่ะจ๊ะ "
"แม่ผมตายแล้วครับ" เด็กผู้ชายตอบพร้อมทำสีหน้าเศร้าๆก่อนจะฉีกยิ้มให้ฉัน ฉันจึงมองหน้า รอยยิ้มของเด็กน้อยที่ซ่อนความเศร้าเอาไว้ไม่มิด ฉันเห็นอย่างนั้นจึงดึงเข้ามากอดด้วยความเห็นใจ มันทำให้ฉันนึกถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเอง กว่าฉันจะเป็นฉันอย่างวันนี้มันไม่ง่ายเลย แล้วเด็กชายคนนี้ก็เพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง แบกรับความรู้สึกแบบนี้สำหรับผู้ใหญ่ก็ยังไม่ง่ายเลย
"ฮึก.....ฮือ...หม่ามี๊ครับ" จู่ๆเด็กชายคนนี้ก็ร้องไห้ออกมาแล้วเรียกหม่ามี๊ สงสัยจะคิดถึงแม่ตัวเองแน่ๆ
"ไม่เป็นไรนะๆ พี่อยู่นี่แล้ว เดี๋ยวพี่จะช่วยหนูเอง หนูมากับพี่แล้วกัน" ฉันพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาแล้วลูบหัวปลอบเด็กชายคนนั้น
ฉันมองพิจารณาเด็กชายคนนี้อีกครั้ง เด็กชายแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงขายาวสีดำ ใส่รองเท้าผ้าใบ มองดูก็รู้ว่าเป็นของแพง ที่บ้านต้องมีฐานะแน่ๆ
คนที่ตามน้องน่าจะเป็นพวกจับตัวเด็กไปเรียกค่าไถ่ ยิ่งในงานมีอีเวนต์มีเด็กเยอะๆ ต้องมีใครสักคนตกเป็นเป้าหมายของพวกมัน ประจวบกับเด็กคนนี้พลัดหลงแล้วเจอคนชั่วจึงวิ่งหนีมาเจอฉัน
ฉันช่วยน้องไว้ก่อนแล้วกันแล้วค่อยไปขอความช่วยเหลือจากตำรวจอีกที ใช่ เรื่องมันต้องประมาณนี้แน่ๆ คนสวยและใจดีอย่างสโนว์คนนี้ต้องพยุงความยุติธรรม เมื่อตัดสินใจได้ ฉันจึงถามน้องว่า
"หนูชื่ออะไรครับ"
"ป๋มชื่อแสงเหนือครับ"
" โห ชื่อน่ารักจังเลยนะน้องแสงเหนือ พี่ชื่อสโนว์นะครับ"
"จริงเหรอครับ ชื่อเราขึ้นต้นด้วย ส. เหมือนกันเลย"
"นั่นสิ ^_^" ฉันตอบรับพร้อมรอยยิ้มและพูดต่อว่า "เดี๋ยวน้องแสงเหนืออยู่กับพี่ก่อนแล้วกัน ห้ามห่างจากพี่เป็นอันขาดเข้าใจไหมครับ ถ้าพี่ทำงานเสร็จพี่จะช่วยพาหนูกลับบ้านนะ"
"ได้ครับป๋ม ขอบคุณนะครับหม่ามี๊"
"ห๊ะ....ทำไมเรียกพี่ว่าหม่ามี๊ล่ะจ๊ะ"
" ป๋มแค่....ยะ....อยาก...มีหม่ามี๊เหมือนคนอื่นเขาบ้าง" น้องพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆพร้อมก้มหน้าก้มตา เอาเถอะ แค่เป็นหม่ามี๊วันเดียวคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
"ไม่ต้องเศร้า พี่อนุญาตให้เรียกได้จ้า"
"ขอบคุณนะครับ หม่ามี๊ใจดีที่สุดเลย" แล้วฉันก็หยิบหัวหมูน้อยมาสวมหัวจากนั้นจึงจูงมือแสงเหนือเดินออกจากบันไดหนีไฟเพื่อจะจะเข้าไปในงานอีกครั้ง
"อ้าว ใครเนี่ย" พี่ก้อยทักฉันขึ้นมาเมื่อเห็นฉันเดินมากับแสงเหนือ
"เอ่อ ญาติหนูน่ะพี่ เขาเอามาฝากเลี้ยง" ฉันตัดสินใจที่จะโกหกไปไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต เดี๋ยวไอ้พวกโจรเรียกค่าไถ่มันไหวตัวทัน
"อ๋อๆ งั้นฝากพี่เลี้ยงน้องก่อนไหมล่ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูจะพาน้องไปร่วมกิจกรรมด้วย"
"อ๋อๆ โอเค ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
หลังจากนั้นฉันก็แยกมาทำงานต่อ โดยการที่ไปเอนเตอร์เทนเด็กๆคนอื่นในแต่ละซุ้ม โดยให้แสงเหนือได้เล่นกิจกรรมในซุ้มนั้นๆด้วย และเป็นการป้องกันไม่ให้โจรเรียกค่าไถ่จับตัวน้องไป เพราะคนอยู่เยอะ พวกมันก็ไม่กล้าลงมือแล้ว
ตอนนี้อีเวนต์สิ้นสุดลงเมื่อเวลาสามทุ่มตรง ฉันจึงไปถอดชุดในห้องน้ำและล้างหน้าล้างตาเพราะเหงื่อออกตอนใส่ชุด ฉันใช้ทิชชู่ซับหน้าและใช้สเปรย์น้ำแร่ฉีดหน้าเพื่อเพิ่มความสดชื่น เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย
ฉันเดินออกจากห้องน้ำและหิ้วชุดมาสคอตมาคืนพี่ก้อย เมื่อเจอพี่ก้อย ฉันก็พูดว่า "พี่ก้อย แต่งมาสคอตเนี่ย หนูขอเป็นงานแรกและงานสุดท้ายนะคะ มันร้อนมากเลย"
" ฮ่าฮ่า ได้ๆ"
"งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"
"จ้าๆ พี่โอนเงินให้หนูแล้วนะ"
"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ หนูลาอีกครั้งค่ะ บ๊ายบาย"
" ไปกันเถอะ แสงเหนือ"ฉันเดินจูงมือแสงเหนือที่ตอนแรกฝากน้องไว้กับพี่ก้อยตอนที่ฉันไปเข้าห้องน้ำ
"ครับ" แสงเหนือตอบรับ แล้วเราสองคนก็ออกมาจากโซนอีเวนต์ ระหว่างทางเดินไปลานจอดรถ มีตู้คีบตุ๊กตาวางเรียงกันอยู่ ฉันเห็นแสงเหนือมองตู้คีบตุ๊กตาไม่กระพริบ จึงดึงแสงเหนือมาอยู่บริเวณตู้คีบตุ๊กตาที่ มีตุ๊กตา หุ่นยนต์ พวงกุญแจอยู่ภายในตู้
"มาสิ เล่นด้วยกัน" ฉันพูดแล้วหยอดเหรียญเข้าไป จากนั้นจึงดึงแสงเหนือมาอยู่ด้านหน้าโดยที่ฉันซ้อนตัวอยู่ทางด้านหลังและจับมือแสงเหนือให้บังคับปุ่มด้วยกัน เราสองคนกรีดร้องและลุ้นไปด้วยกันอย่างสนุกสนาน
" จะได้แล้วๆ ทางซ้ายหน่อยๆ"
" อ๊ะ จะวืดแล้วหม่ามี๊"
"กรี๊ดดด ได้ๆต้องได้แน่ๆ"
" ฮ่าฮ่า ได้แล้วๆ อ้าว....วืดอีกแล้วครับ"
"ได้แล้วครับหม่ามี๊"
" ฮ่าฮ่า เย้ๆ ในที่สุดก็ได้สักที" พวกเราลุ้นไปด้วยกัน ฉันเล่นจนเสียเงินไปเกือบสองร้อยจนสุดท้ายได้หุ่นยนต์ซุปเปอร์ฮีโร่มาหนึ่งตัว ฉันจึงยื่นหุ่นยนต์ให้แสงเหนือ
" อ่ะ พี่ให้"
" ขอบคุณครับ"
"ป่ะ เรากลับกันเถอะ"
"ครับ"
แล้วเราสองคนก็จูงมือกันออกมาที่ลานจอดรถ ฉันหันไปมองแสงเหนือที่ยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้หุ่นยนต์ตัวนั้น ฉันจึงยิ้มอย่างมีความสุขไปด้วย
"อยู่นี่เองเหรอ" เสียงทุ้มๆแต่ดุดันของผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ฉันจึงหันไปมองทันที
บทล่าสุด
หม่ามี๊ครับ แดดดี๊ของผมเป็นมาเฟีย ตอนที่41 ตอนพิเศษ
สามปีต่อมา "หม่ามี๊ ตื่นได้แล้ว ไปกินข้าวกันเถอะครับ" แสงเหนือมาเรียกฉันเหมือนทุกวัน ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้วถามแสงเหนือว่า "แล้วแดดดี๊ล่ะ" "แดดดี๊ป้อนข้าวน้องแสงรุ้งอยู่ครับ" แสงเหนือตอบ ฉันจึงพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้แล้วเข้าไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินจูงแสงเหนือลงมาข้างล่าง "หม่ามี๊" เสียงใสๆของแสงรุ้งเรียกฉัน แล้วดิ้นลงจากเก้าอี้เพื่อจะมาหาฉัน เขาจึงอุ้มลูกมาให้ฉันอุ้มน้องแสงรุ้ง ลูกสาวของฉันกับคุณสิบทิศ ตอนนี้อายุได้2ขวบกว่าแล้ว หุ่นจ้ำม่ำเหมือนฉัน น่ารักน่าชัง คุณสิบทิศหลงลูกมากถึงกับเอางานมาทำที่บ้านเพื่อที่จะได้ทำงานไปเลี้ยงลูกไปด้วย ส่วนแสงเหนือก็รักน้องมากๆ บางทีก็ช่วยป้อนข้าวน้อง บางทีก็เล่นกับน้อง เวลาน้องร้องไห้ก็ช่วยปลอบน้อง"อิ่มแล้วเหรอ หืม" ฉันถามแสงรุ้ง แสงรุ้งยื่นมาจับนมฉันเหมือนอยากกินนม "สงสัยน้องหิวนมน่ะครับ เดี๋ยวผมไปเอานมให้น้องก่อนนะครับ" แสงเหนือพูดขึ้นแล้ววิ่งไปห้องครัว จากนั้นจึงเจาะกล่องนมให้น้องกิน แต่น้องไม่กิน ดิ้นลงจากอ้อมแขนฉันแล้ววิ่งเตาะแตะไปเล่นตุ๊กตาที่วางอยู่ แสงเหนือจึงวิ่งตามไปดูน้อง "เด็กน้อย ลูกโตแล้วไม่ต้องให้ดูดนมแล้ว ให้ผ
หม่ามี๊ครับ แดดดี๊ของผมเป็นมาเฟีย ตอนที่40 แต่งงาน
ช่วงสายวันต่อมา "หม่ามี๊ๆ ตื่นครับ ลงไปกินข้าวกันเถอะป๋มหิวแล้ว"แสงเหนือพูดและยื่นมือมาสะกิดฉันแล้วพูดต่อว่า"อ๊ะ ทำไมหม่ามี๊ตัวร้อนล่ะครับ" พูดจบก็วิ่งออกไปนอกห้อง ลงไปหาแดดดี๊ที่นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร "แดดดี๊ครับ หม่ามี๊ตัวร้อนมากเลยครับ" ร่างสูงได้ยินอย่างนั้นรีบลุกจากเก้าอี้แล้วก้าวยาวๆเดินขึ้นไปข้างบนทันที เขาเดินไปนั่งข้างหญิงสาวแล้วใช้มือแตะหน้าผาก จากนั้นจึงโทรเรียกหมอประจำบ้านขึ้นมาตรวจหญิงสาว "อืม เป็นไข้ตัวร้อน เดี๋ยวหมอจะจ่ายยาให้นะคะ ให้คุณผู้หญิงนอนพักผ่อนเยอะๆนะคะ" คุณหมอหยิบแผ่นเจลลดไข้ของผู้ใหญ่มาแปะที่หน้าผากของหญิงสาว แล้วฉีดยาให้หนึ่งเข็ม จากนั้นจึงออกจากห้องนอน "อื้ออออ" ฉันร้องออกมา รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ แถมยังรู้สึกหนาวๆด้วย ร่างสูงจึงกระชับผ้าห่มแล้วนั่งเฝ้าหญิงสาวอยู่ข้างเตียง แสงเหนือที่เห็นอย่างนั้นจึงกลับเข้าห้องไปเอาหมอน ผ้าห่ม มาวางไว้ที่ข้างเตียงของหญิงสาวแล้วนอนเฝ้าไข้เช่นกัน ช่วงเย็น"อื้อออออออ" ฉันส่งเสียงครางแล้วลืมตาตื่นขึ้นมา รู้สึกดีขึ้นมากเลย "ตื่นแล้วเหรอ กินข้าวกินยาก่อนนะ" เขาพูดแล้วกดโทรศัพท์ข้างหัวเตียงโทรหาแม่บ้านมาเสริฟอ
หม่ามี๊ครับ แดดดี๊ของผมเป็นมาเฟีย ตอนที่39 บทลงโทษของคุณสิบทิศNC++
"แดดดี๊" ฉันมองเขาด้วยใบหน้าที่เลอะด้วยคราบน้ำตาพลางมองเขาด้วยสายตาที่ขอร้องไม่ให้ทำแบบนี้ ผู้ชายเวลาโกรธแล้วน่ากลัวจัง(TT) ฮึก "ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ ร้องไห้ให้ตายก็ไม่ปล่อย" เขาพูดจบก็ใช้นิ้วทั้งห้าถูวนที่บริเวณร่องหีฉันช้าๆ"อ๊ะ" ฉันสะดุ้งเฮือกเพราะไม่ทันตั้งตัว ฉันมองหน้าเขาแล้วจะหุบขาแต่ทำไม่ได้เพราะข้อเท้าถูกล่ามโซ่อยู่ ฉันมองไปรอบห้องๆ ทั้งห้องติดผ้าม่านสีดำ มีแค่เตียงที่ฉันนอนอยู่ ส่วนไฟนั้นสว่างจ้าเลย เขาต้องมองเห็นทะลุไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย (TT)"อ๊ะ...แดดดี๊" ฉันครางออกมาทันทีเมื่อเขาเร่งจังหวะ น้ำเมือกๆใสๆเริ่มไหลซึมออกมา ส่วนเขาก้มหน้ามาดูดนมฉันสลับซ้ายขวา "แจ๊ะ แจ๊ะ" เสียงน่าอายลั่นทั่วห้อง ฉันเกร็งแอ่นสะโพกขึ้นด้วยความเสียว พลางหลับตาปี๋ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าใกล้จะเจอสวรรค์ "อ๊าาาา.......อู้ยยยยย..........." "แดดดี๊...ฮึก.....หนูเสียว......อ๊าาาาาาาาาาาาาา" ร่างฉันเกร็งกระตุกถี่ยิบ ในตอนที่ร่างยังเกร็งกระตุกอยู่นั้นเขาก็สอดใส่นิ้วสองนิ้วเข้ามาในรูหีฉัน แล้วสอดเข้าสอดออกเป็นจังหวะ "อ๊ะ...มันเสียวนะคะ....อ๊ะ.....อ๊ะ........" "แจ๊ะ แจ๊ะ" "ซี๊ดดด.....อ่าส์......อ่าส์.
หม่ามี๊ครับ แดดดี๊ของผมเป็นมาเฟีย ตอนที่38 ลองดี
เวลาผ่านไปไวมากตั้งแต่วันที่เขาขอฉันแต่งงานซึ่งเราเราตกลงกันว่าจะแต่งงานในอีก1เดือน ตอนนี้ก็ผ่านพ้นไปสามอาทิตย์แล้ว ฉันเข้าครอสเจ้าสาวขัดสีฉวีวรรณร่างกายให้ผ่องๆ และออกกำลังกาย หันมาดูแลตัวเองมากขึ้น เพื่อที่วันงานถ่ายรูปออกมาจะได้สวยๆ ส่วนการ์ดเนี่ยเราไม่แจก เพราะฉันกับเขาจะแต่งแบบเรียบง่าย โดยมีแค่โบวี่และแม่บ้านของเขาที่เป็นเพื่อนเจ้าสาว ส่วนฝั่งเขาไม่ต้องพูดถึง เพื่อนเจ้าบ่าวก็คือคุณเชนและบอดี้การ์ดของเขานั่นแหละ "แก ฉันเบื่อว่ะ เราไปแดนซ์กันมะ" ฉันชวนโบวี่ที่อยู่ในสาย ฉันโทรคุยกับโบวี่ ซึ่งโบวี่เพิ่งกลับไปอยู่คอนโดเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ตอนนี้โบวี่กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแล้ว คนที่ทำโบวี่ก็ตายไปแล้ว มันจึงอยู่อย่างไร้ความกังวล "แกหาเรื่องให้ฉันเหรอยะ เดี๋ยวคุณสิบทิศมายิงฉันไส้แตกพอดี""บ้าน่า แดดดี๊ไม่ว่าอะไรหรอก แกรู้จักป่ะ สละโสดอ่ะ ฉันอยากไปปาร์ตี้แบบสุดเหวี่ยงอ่ะ นะๆๆๆ ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ "ชิ ไม่ใช่ผู้ชายไม่ต้องมาอ้อนย่ะ ถ้าผัวแกรู้ตัวใครตัวมันนะเว้ย บอกไปด้วยว่าฉันโดนบังคับ""เออ เขาไม่ทำอะไรหรอกน่า" "แกท้าท้ายอำนาจมืดเหรอวะ นี่แกลืมไปแล้วสินะ ว่า
หม่ามี๊ครับ แดดดี๊ของผมเป็นมาเฟีย ตอนที่37 วันฮาโลวีน
หลังจากกลับบ้าน ฉัน แสงเหนือ โบวี่ และแม่บ้านคนอื่นๆก็ตกแต่งห้องนั่งเล่นให้เข้ากับเทศกาลวันฮาโลวีน เราตกแต่งด้วยโคมไฟฟักทองสีส้ม มีค้างคาว หมวกแม่มด หม้อแม่มด ตกแต่งออกแนวน่ารักๆมากกว่าน่ากลัว ฉันเตรียมคาราโอเกะ และเตรียมอาหารกับขนมเอาไว้ ฉันให้แม่บ้านและบอดี้การ์ดใส่หมวกแม่มด ส่วนฉันแต่งคอสเพลย์เป็นแม่มดน่ารักๆ แสงเหนือแต่งเป็นแวมไพร์ โบวี่แต่งเป็นแมวดำสาวสุดเซ็กซี่ "บรื้นนน~" เสียงรถขับเข้ามาภายในบริเวณบ้าน แสงเหนือได้ยินจึงพูดว่า "แดดดี๊ กลับมาแล้ว" จากนั้นจึงวิ่งออกไปนอกบ้านเพื่อไปหาพ่อ "หืม เป็นแวมไพร์เหรอเนี่ย" เขาถามแสงเหนือเมื่อเห็นชุดและเขี้ยวปลอมที่แสงเหนือใส่ "ใช่ครับ ป๋มน่ากลัวไหม แฮร่:-P" แสงเหนือพูดแล้วทำท่าแลบลิ้นใส่ ซึ่งมันดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว เขาหัวเราะ แล้วอุ้มแสงเหนือเข้ามาภายในบ้านก็เห็นฉันในชุดคอสเพลย์แม่มด "น่ารัก"เขาพูดแล้วโน้มตัวลงมาจุ๊บหน้าผากฉันเบาๆ แง่ะ เขินอ่ะ ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄ "ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนสิคะ แล้วค่อยมากินข้าว" ฉันพูดกับเขาแล้วยื่นมือไปถอดเสื้อสูทกับถอดเนคไทของเขาแล้วส่งให้ป้าแม่บ้าน จากนั้นเขาจึงเดินขึ้นไปข้างบนห้อง ผ่านไปสักพั
หม่ามี๊ครับ แดดดี๊ของผมเป็นมาเฟีย ตอนที่36 ความทรมาน
"มานี่ ไม่ต้องกลับแล้ว" ฉันลากโบวี่เข้าไปในบ้าน "เล่ามาให้หมดเลย" ฉันพูดกับมันด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด มันก็พยักหน้ารับแล้วเล่าให้ฟังพร้อมน้ำตาว่า "แกจำคุณเคนได้ไหม เรื่องมันมีอยู่ว่า"-โบวี่ part-"อืม ดูดีกว่าที่คิดนะ" คุณเคน สูง185เซนติเมตร ใส่แว่น ผิวขาว ดูสุภาพเรียบร้อย เอ่ยขึ้นกับฉัน ตอนนี้เราอยู่ภายในผับxxx ห้องวีไอพี ฉันเจอกับเขาในแอพxxx ซึ่งนี่เป็นครั้งที่ห้าแล้ว เขาดูแลเทคแคร์ฉันดีมาก ไม่ได้ล่วงเกินฉันเลย เราสองคนตัดสินใจคบหากัน ฉ้นมีความสุขมาก แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อเขา เอาผู้ชายคนอื่นมานอนในคอนโด "คุณเคน ทำไมทำกับโบวี่แบบนี้ล่ะคะ" ฉันโวยวายเข้าไปดึงชายร่างเล็กที่นอนรับแรงกระแทกอยู่ภายใต้ร่างสูงด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวทรมานปานจะขาดใจ "เพี้ยะ" คุณเคนตบหน้าโบวี่ "ทำไมคุณทำกับโบวี่แบบนี้ โบวี่ไม่ยอม" ฉันเข้าไปตีเขา เขาจึงถอดถอนตัวตนออกจากร่างเล็ก แล้วหันมากระทืบเธอแทน "ฮึกๆ" เธอสู้มันไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดกับสิ่งที่มันทำไว้ทุกวันไอ้เคนมันจะต้องมาข่มขืนเธอ ใช้โซ่ ใช้แส้ ใช้เทียนลน ฉันขอร้องมันก็ไม่เป็นผล แต่นรกมันยังไม่จบ เมื่อเธอโดนจับไปขายให้กับผู้ชายมั
