ต้องมนต์ร้ายนายมาเฟีย SET ต้องมนต์3

ตีหนึ่งกว่า

งานปาตี้ริมสระน้ำที่อยู่ภายในบริเวณบ้านเงียบเสียงลงไปสักพักแล้ว หลังจากที่ทุกคนสนุกสนานและดื่มกินกันอย่างอิ่มหนำสำราญ  ซึ่งมันเป็นงานเลี้ยงฉลองวันเกิด ให้กับทรอยที่ลูกชายคนสุดท้ายของบ้าน

ซันไชน์ยืนดูอยู่ไม่นาน ก่อนจะปิดม่านหน้าต่างของห้องที่มองจากมุมสูง จากนั้นจึงกลับมาทิ้งตัวลงนอน พลางถอนลมหายใจเพราะรู้สึกเบื่อหน่ายอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่ง เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยระหว่างกันของผู้ชายทั้งสองคน ที่ดังทะลุประตูห้องเข้ามาด้านใน 

“ เฮ้! พี่เค..พี่เมาแล้วน่า เข้าห้องไปนอนเถอะนะ! เดี๋ยวผมสั่งให้เอนีสกลับไปเฝ้าที่ผับนั่นแทนพี่เอง”

“ไอ้บ้าทรอย! เหล้าแคนี้ทำห่าไรพี่ได้!” เสียงห้าวทุ้มที่ตอบกลับไปคีย์สูง คล้ายลิ้นพันกัน ฟังแล้วจับใจความแทบไม่ได้เลย

“โธ่พี่เค!...คนเมาที่ไหนจะบอกว่าตัวเองเมากันละ พี่เข้าห้องไปนอนได้แล้ว”

เจ้าของชื่อที่อีกคนเอ่ยถึงนั่น ทำให้ซันไชน์รู้สึกสนใจขึ้นมาทันที ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอน ก่อนจะแง้มบานประตูเปิดออกดู โดยที่ไม่ให้สองคนนั่นรู้

ใช่!...ไม่น่าจะรู้...นอกจากคุณป้าจารีย์ที่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ และที่เธอกลับมาที่นี่ก็เพราะเงื่อนไขบางอย่างของท่านนั่นแหละ...

เงื่อนไข...ที่ซันไชน์ไม่สามารถจะปฏิเสธได้เลย...

แกร็ก...

ซันไซน์ค่อย ๆ เปิดประตูห้องเข้าไปอย่างถือวิสาสะ เพราะเห็นจากแสงไฟที่ลอดออกมา จึงรู้ว่าประตูห้องไม่ได้ถูกล็อกไว้

แล้วเจ้าของร่างบางก็ต้องผงะ เมื่อปะทะกับกลิ่นเหล้าที่มันคละคลุ้งไปทั่วห้อง ซึ่งมันมาจากร่างของคนที่กำลังนอนหลับตานอนอยู่บนเตียง ซึ่งดูราวกับว่าเขาใช้วิธีอาบเหล้า แทนที่จะกินเข้าไปนั่นมากกว่า..

แต่จากสภาพที่เธอเห็นนะ เขาน่าจะทั้งกินทั้งอาบเลยละมั้ง...

มีแต่กลิ่นเหล้าทั้งนั้น...นี่เธอจะเมาตามคนตัวใหญ่ไปด้วยไหมเนี่ย!

หญิงสาวยืนมองร่างสูงที่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงกว้าง ก่อนจะพรูลมหายใจออกมาบางเบา

นี่เธอไม่ได้เจอเขานานแค่ไหนแล้วนะ...ตั้งแต่อายุสิบขวบจนถึงเวลานี้ย่างยี่สิบสี่  เวลาเกือบสิบสี่ปีที่ซันไชน์พยายามลืมใบหน้าหล่อร้ายของผู้ชายคนนี้ แต่ไม่เคยลืมเขาได้เลยสักที

มันทำยากมากนักรึไงฮึ...ซันไซน์!

ระยะเวลาสั้น ๆ ที่เคยได้พบกัน เขาคงจำเธอไม่ได้แล้วมั้ง

หรืออีกทีเธอเอง อาจไม่เคยอยู่ในความทรงจำของเขาเลยด้วยซ้ำไป

เฮ่อ! น่าเศร้าใจชะมัดเหอะ!..

แบบนี้มันเรียกว่าป๊อปปี้เลิฟใช่ไหม?

หากว่าใช่แล้วทำไมถึงตอนนี้ เธอก็ยังลืมเขาไม่ได้สักทีละ...

 ทั้ง ๆ ที่เขาก็มีสาว ๆ อยู่รอบกาย แล้วยังจะกลับมาตอกย้ำใจตัวเองให้ช้ำมากไปกว่าเดิมอีกทำไม?..

ก็กตัญญูไงละ!...ที่มันกำลังค้ำคอเธออยู่เนี่ย..

หรือไม่ใช่เหตุผลนั้น?

รึเปล่า?

อย่าอ่อนแอให้ใครเห็นเชียวนะซันไชน์! เข้มแข็งเข้าไว้สิ!

“เค..”

ซันไชน์ลองเรียกชื่อเควินเบาๆ เพราะอยากจะรู้ว่า เขาจะรู้สึกตัวเองบ้างรึเปล่า ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะสัมผัสที่ต้นแขนของเขา แล้วลองโยกมันเบา ๆ หลังจากนั้นอีกที.

....ZZZ....ร่างใหญ่นอนหลับสนิทเพราะฤทธิ์ของเหล้า ซึ่งหญิงสาวพยายามฟังเสียงของลมหายใจ ที่ดังออกมาอย่างสม่ำเสมอ เธอก็คิดว่าเขาน่าจะหลับนั่นแหละ

ลมหายใจเจือกลิ่นของแอลกอฮอล์ มันทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ...

แปลก...เพราะทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

กลิ่นลมหายใจของเขามันดึงดูดให้หญิงสาว โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม

ใกล้มากขึ้น...

มากซะจน...

ทำให้เจ้าของร่างสูงเริ่มขยับพลิกตัวไปมา  พร้อมกับคิ้วเข้มที่ขยับย่นเข้าหากัน จนทำให้ซันไชน์รู้สึกตกใจ ก่อนจะพรูลมหายใจออกมาเบาๆ  เมื่อยังเห็นเขาหลับตาอยู่ท่าเดิม มีเพียงริมฝีปากหนาที่เผลอครางออกมายืดยาว

“อืมม..ร้อน!”

หลังจากที่เขาบ่นว่าร้อนออกมา มือหนาก็ทำท่ารั้งคอเสื้อเพื่อดึงออกจากตัวจนเธอกลัวว่ามันจะขาด

กินเหล้าเข้าไปขนาดนั้น จะไม่ให้ร้อนได้ยังไงกันละพ่อคุณ!..

มือบางยื่นไปช่วยแกะกระดุมเสื้อให้ เพราะห่วงว่าเสื้อราคาแพงที่อยู่บนร่างใหญ่ จะขาดติดมือของเขาออกไปเสียก่อน

 แต่ทว่า...

หมับ!

“อ๊ะ!”

เธอยังไม่ทันได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น และไม่ทันได้ขยับลุกหนี เจ้าของร่างสูงก็จับหมับลงมาที่ข้อมือของเธอ ส่วนมือข้างที่ว่าง  ก็คว้าร่างของเธอเข้ามากอดเอาไว้แน่น

ลมหายใจอุ่นร้อนเจือกลิ่นของเหล้า  ที่กำลังเป่ารดใบหน้างาม ทำให้ร่างกายของหญิงสาวรู้สึกหวามไหวไปทั้งตัว  มันดูน่ากลัวและเหมือนจะอันตรายเกินไปแล้ว...

“เค!..”

พูดออกไปได้แค่นั้นใบหน้าหล่อร้าย ก็เคลื่อนเข้ามาประกบจูบปิดปากซันไชน์ไว้ทันที

จูบแรกของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยรสเหล้า เคล้ากับกลิ่นของบุหรี่รสมิ้น 

ลิ้นร้อนไล้เลียไปทั่วริมฝีปาก ก่อนจะค่อย ๆ แยกเปิดกลีบปากของเธอออกจากกัน โดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ขัดขืนอะไรเขาสักอย่าง 

ซันไชน์ไม่ได้หลับตา แต่กลับมองใบหน้าหล่อร้ายของผู้ชาย ที่กำลังจูบเธอในระยะใกล้ ด้วยอัตราการเต้นของหัวใจที่ผิดเพี้ยนไปจากเดิม

เควินหลับตาพริ้มโดยที่มีเพียงเธอเท่านั้น ที่กำลังใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ และรู้สึกหวามไหวไปกับลิ้นร้อนของเขา ที่ตวัดเข้ามาหาความหวานภายในโพรงปากของเธอ

จูบของชายหนุ่มเริ่มจะร้อนรุ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากที่เธอจูบไม่เป็น แต่มันก็รู้สึกได้ว่าเขาทำยังไง จึงเริ่มโต้ตอบกลับไปบ้าง ด้วยการแตะลิ้นตัวเองกับลิ้นร้อนของร่างใหญ่   แล้วกลายเป็นกระตุ้นให้อีกฝ่าย ยิ่งคลั่งหนักมากไปกว่าเดิม

เควินรั้งชายเสื้อเพียงตัวเดียวบนร่างบางออกไปอย่างง่ายดาย มือใหญ่ทั้งขยำทั้งเคล้นคลึงหน้าอกของเธอเล่นอย่างชอบใจ พร้อมกับใช้ริมฝีปากหยักขบเม้มดูดดุนมันอย่างรุนแรง ราวกับว่ามันคือของโปรดของเขา ยิ่งเร้าอารมณ์ของหญิงสาวให้หวามไหว ถึงกับเผลอครางออกมาอย่างลืมอาย

แล้วทำไมเธอถึงไม่ขัดขืน?

ทำไมละ?

ก็มันรู้สึกดีไง...

รู้สึกดีจนไม่คิดที่จะปฏิเสธสัมผัสร้าย ๆ ของผู้ชายคนนี้เลยด้วยซ้ำ...

เธอ...อยากให้เขาสัมผัส...

เธอ...อยากให้เขาครอบครอง...

เธอ...อยากให้เขาเป็นเจ้าของทั้งตัวและหัวใจ...

ใช่เหรอ?..ซันไซน์...นั่นเควินเขากำลังเมามายและไม่ได้สติอยู่นะ!

เฮือก!

เหมือนจะคิดได้...แต่ก็ไม่ทันแล้วไง...

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยาย SET ที่มีด้วยกันสามเรื่อง พระเอกของทุกเรื่องจะเป็นเพื่อนรักกัน แต่สามารถแยกอ่านได้ค่ะ

1.ต้องมนต์พยัคฆ์  แนวสายมูทั้งเรื่องค่ะ

2.จังหวะรักต้องมนต์ มีมูมาเกี่ยวข้องเล็กน้อย

3.ต้องมนต์ร้ายนายมาเฟีย มีมูเข้ามาเกี่ยวพันด้วยนิดหน่อยค่ะ