บทที่ 4

21.00 น.

ปลายฝนนัดกับคาเทียร์ไปเที่ยวผับ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเธออยากไปปลดปล่อยความเครียดจากการเรียนหนักตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา ส่วนมิลลิรายนั้นติดแฟนชวนออกไปไหนไม่ค่อยไป นอกจากแฟนหนุ่มจะไปด้วย วันนี้คาเทียร์อาสาเป็นสารถีขับรถเพราะเธอเป็นสายเมา ไม่เหมาะที่จะขับรถเอง

"ไปผับไหนดี กูเบื่อร้านเหล้า"ปลายฝนเอาภาพจากหน้าจอโทรศัพท์ให้เพื่อนสาวดู เธอหาข้อมูลมาแล้ว ว่ามีผับเปิดใหม่ที่พวกเธอยังไม่เคยไป

"สุดยอดเพื่อนกู ว่าแต่วันนี้มึงแต่งตัวโคตรเซ็กซี่เลย"สายตาของคาเทียร์มองร่างกายปลายฝนตั้งแต่หัวจรดเท้า วันนี้เพื่อนสาวเธอใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงเพลิง ตรงช่วงอกคว้านลึกจนเห็นอกอวบอิ่มที่เบียดชิดกัน ต้องบอกก่อนว่าปลายฝนเป็นผู้หญิงตัวเล็ก แต่หน้าอกไม่ได้เล็กอย่างที่เห็นเวลาใส่เสื้อนักศึกษา

การแต่งหน้าก็ดูดีมีเสน่ห์ การันตีได้ว่าผู้ชายต้องมองเพื่อนของเธอตาเป็นมันแน่วันนี้

"อิจฉาอีมิล ไม่ต้องเหงาแบบเราสองคนมีคนให้นอนกกทุกวัน"

"อืม...มึงก็หาแฟนสักคนสิ ผู้ชายตามจีบมึงเยอะแยะ เลือกเอาสักคน"

"กูยังไม่ถูกใจใคร กูอยากให้มึงมีแฟนก่อนกู"

ปลายฝนถอนหายใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนบอก เธอเองก็อยากมีแฟนเหมือนกัน แต่ไม่มีผู้ชายคนไหนเข้ามาจีบเธอเลย ไม่รู้เพราะหน้าตาแบบเธอไม่ใช่สเปกของผู้ชายหรือเปล่า

"แต่กูคิดว่าเป็นมึงนะเทียร์ ที่จะมีแฟนก่อนกู"

หลังจากเรื่องของมิลลิกับยีนส์ พวกพี่ชายทั้งหลายก็เริ่มหวงน้องสาวน้อยลง แต่ก็ยังกำชับว่าให้เลือกคนที่ดี ๆ

ถ้ามันเลือกได้ง่ายขนาดนั้นก็ดีนะสิ สมัยนี้ผู้ชายเป็นฝ่ายเลือกผู้หญิงเองเสียมากกว่า

"ถ้ากูมีก่อน มึงก็เหงาแย่นะสิ กูไม่อยากทิ้งมึงไว้คนเดียว"ถึงจะฟังเป็นประโยคเรียบ ๆ แต่ก็ทำให้คนฟังใจกระตุก น้ำตารื่นออกมาเพราะซึ้งใจที่เพื่อนเป็นห่วงเธอ

พวกเธอคบกันมาตั้งแต่เด็ก รู้ใจกันหมดทุกอย่าง แต่ก็ไม่คิดว่าคาเทียร์จะรู้ว่าเธอเป็นคนขี้เหงา

"กูไม่เป็นไร ถ้ามึงเจอคนที่ใช่ก็อย่าปล่อยให้เขาหลุดมือไปนะ อย่าเป็นห่วงกูจนทำให้ตัวเองเสียคนดี ๆ ไป เข้าใจหรือเปล่า"

"กูเข้าใจแล้ว แต่คืนนี้กูจะหาผู้ให้มึงเอง ตกลงไหม"

"มึงจะทำอะไรเทียร์ พูดแบบนี้กูกลัวนะ"

"กลัวอะไรของมึง คืนนี้กูจะหาผู้ให้มึงกลับห้อง คิดว่าการแต่งตัวมึงวันนี้ กูน่าจะไม่ต้องเหนื่อยนาน"เธอส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ เรื่องพิเรนทร์ต้องยกให้คุณหนูคาเทียร์จริง ๆ

รถยนต์คันหรูจอดเข้าที่จอดรถของผับ สองสาวเพื่อนซี้เดินลงจากรถพร้อมกัน ก่อนจะควงแขนกันเดินเข้ามาในผับที่เปิดเพลงเสียงดัง พร้อมแสงสีเสียงละลานตา หากว่าไม่ได้เปิดไกลจากผับของพ่อเธอ ปลายฝนมองว่าผับนี้เป็นคู่แข่งของผับพ่อเธอได้เลย

สองสาวเลือกที่นั่งที่ไม่แออัดมากนัก เพราะการแต่งตัวของพวกเธอ ทำให้ชายหนุ่มหลายคนมองมาอยากทำความรู้จักเต็มไปหมด

"เห็นไหมอีฝน ผู้ชายมองมึงเต็มเลย"

ปลายฝนหันมองรอบ ๆ ตามที่เพื่อนเธอบอก พวกผู้ชายที่เพื่อนพูดถึง ล้วนแต่เป็นผู้ชายเหมือนตาแก่เฒ่าหัวงูทั้งนั้น ผู้ชายพวกนั้นไม่ใช่แบบที่เธอชอบ เธอเป็นคนชอบผู้ชายรุ่นเดียวกัน จะแก่กว่าหรืออ่อนกว่าก็ไม่ควรเกินสองปี หากว่าแก่กว่าหลายปีแล้วหน้าตาหล่อและดูหนุ่มเหมือนพ่อของเธอก็ว่าไปอย่าง

“กูไม่ชอบแบบนั้น มึงก็รู้”

“ลองเปิดใจดูไหมล่ะ มึงอาจจะชอบคนแก่กว่าเหมือนแม่มึงก็ได้”เธอยืนยันโดยการส่ายหน้าให้เพื่อนสาวอีกครั้ง หากว่าหล่อเหมือนพ่อเธอก็คงไม่ติด แต่นี่ส่วนใหญ่แล้วเป็นแบบตาเสี่ยหัวล้านทั้งนั้น แบบนี้เธอไม่ปลื้มเลย แค่คิดว่าต้องให้คนแบบนั้นมากอดจูบ เธอก็รู้สึกเหมือนจะหมดอารมณ์ทันที

“เห้ย!!! ไอ้ธามมึงเห็นผู้หญิงสองคนนั้นไหม”

“ใครว่ะ”ธามหันมองตามสายตาของปอร์เช่ก็เจอผู้หญิงสองคนที่เพื่อนว่า พลันมุมปากเขาก็กระตุกยิ้มขึ้นมา แม้ว่าจะหันหน้าคนละทางกับสายตาของปอร์เช่ แต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาของเพื่อนสนิทคนนี้ไปได้

“เหมือนมึงดีใจนะ ที่เจอปลายฝน”

ปอร์เช่หรี่ตาจับผิดเพื่อนสนิทคนเดียวของเขา ตั้งแต่เรื่องเมื่อกลางวันแล้ว เขาคิดว่าเพื่อนเขาต้องกำลังคิดอะไรกับปลายฝนอยู่แน่ เพียงแต่ไม่รู้ว่าที่เพื่อนคิดคือเรื่องดีหรือไม่ดีเท่านั้น ที่ผ่านมาเขาไม่เคยยุ่งเรื่องผู้หญิงของเพื่อนมาก่อน ไม่ว่าเพื่อนจะทำอะไรเขาก็ไม่เคยยุ่งหรือห้ามอยู่แล้ว

“คาเทียร์กูพอดูออกนะ ว่าเป็นผู้หญิงแซ่บ ๆ ซน ๆ อยู่แล้ว แต่ปลายฝนแต่งตัวมาวันนี้ กูคาดไม่ถึงเลยว่ะ ว่าเธอจะเซ็กซี่ขนาดนี้”ปอร์เช่พูดไปตามที่เห็น เรียนห้องเดียวกันมาตั้งสามปี บุคลิกภายนอกของปลายฝนที่เห็นตอนอยู่มหาลัย ต่างกันลิบลับกับตอนนี้ ที่แต่งตัวเซ็กซี่เสียจนผู้ชายเกือบทั้งผับหันมอง ขนาดพวกเขาไม่ได้นั่งใกล้อะไรขนาดนั้นและในผับก็มืดมาก เขายังมองเห็นออร่าของเธอเลย

“แล้วนั่นมึงจะไปไหนไอ้ธาม”

“ไปห้องน้ำ”ธามลุกออกจากที่นั่ง เขาไม่ได้หันมองหน้าเพื่อนที่ยกยิ้มมุมปากชอบใจ แค่เขาแหย่นิดเดียวมันก็ร้อนตัวรีบลุกจากที่นั่งทันที อาการแบบนี้เขายังมองไม่ออกว่าเพื่อนเขาคิดยังไงกับเพื่อนสาวร่วมห้องคนนั้น หากว่าเพื่อนจริงใจเขาเองก็ไม่อยากขัด บอกแล้วว่าปลายฝนดีเกินไปสำหรับเสือผู้หญิงแบบธาม

ด้านธามที่เดินเร่งรีบมาห้องน้ำ จากตอนแรกเขาคิดว่าจะหาเหยื่อจากผับไปนอนกอดเล่นคืนนี้ ไม่รู้ทำไมพอเจอปลายฝนเขาถึงอยากลองดีกับเธอ นึกถึงเรื่องที่เขาไปส่งเธอตอนกลางวันแล้วมันก็รู้สึกว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่ไม่เหมือนที่เห็นภายนอก ดูเป็นผู้หญิงที่น่าค้นหาไม่น้อย ยิ่งมาเห็นเธอแต่งตัวมาผับ ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองคิดไม่ผิด แบบนี้แหละที่ทำให้ชีวิตไม่น่าเบื่อ

เสร็จธุระจากห้องน้ำ เขาก็แกล้งเดินไปใกล้ตรงที่ปลายฝนนั่งอยู่ แปลกใจที่เห็นเธอนั่งอยู่คนเดียว ไม่มีคาเทียร์นั่งอยู่ด้วย แต่ทว่าขาเรียวยาวก็ก้าวเดินไปยังเก้าอี้ตัวว่างข้างเธอ

“ขอวิสกี้แก้ว”สั่งเครื่องดื่มกับบาเทนเดอร์เสียงดัง ก็หันหน้าไปมองหญิงสาวชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงเพลิงที่เธอก็หันมาสบตากับเขาพอดี แม้ตอนแรกเธอเหมือนจะตกใจที่เห็นเขา แต่ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติเหมือนไม่สนใจ หยิบแก้วขึ้นดื่มด้วยท่าทางปกติ

“ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่”

“ไม่ใช่ว่านายเห็นฉันแล้ว แกล้งเดินมานั่งตรงนี้เหรอ”ดวงตากลมโตหันสบตาคมของธามอย่างไม่กลัวขณะพูด

“หึ แล้วคิดว่าการที่ฉันมานั่งตรงนี้ หมายความว่าไง”

ในเมื่อเธอรู้แล้วว่าเขาจงใจเดินมานั่งใกล้เธอ ก็อยากจะรู้ว่าคนฉลาดแบบปลายฝนจะรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่ เขาเองก็มองเธอแบบไม่หลบสายตาเหมือนกัน แต่สายตาเจ้ากรรมมันก็คอยแต่จะมองต่ำลงเรื่อย ๆ ยิ่งมาเห็นใกล้ ๆ แบบนี้ บอกตรง ๆ ว่าเธอเป็นคนเซ็กซี่มาก ไม่น่าเชื่อว่าการแต่งหน้า แต่งตัวมีผลต่อบุคลิกของผู้หญิงจริง ๆ

“ในหัวของผู้ชายคงคิดแค่ไม่กี่อย่างหรอก ยิ่งเป็นผู้ชายแบบนาย ยิ่งเดาไม่ยากว่าตอนนี้นายกำลังคิดอะไรอยู่”

“คิดว่าเธอจะฉลาดแค่เรื่องเรียนเสียอีก ไม่เห็นเธอเคยมีแฟนเลยนิ แล้วเรื่องพวกนี้รู้มาจากไหน”

“เรื่องแค่นี้ ไม่จำเป็นต้องฉลาดหรอกมั้งถึงจะรู้”

ที่จริงแล้วที่คาเทียร์ทิ้งให้เธอนั่งอยู่ตรงนี้ ปลายฝนรู้ดีว่าเพื่อนต้องการให้เธออ่อยเหยื่อ แต่ไม่คิดว่าผู้ชายคนแรกที่เข้ามาคุยกับเธอจะเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอคิดมากเมื่อตอนกลางวัน เหมือนช่วงนี้เขากับเธอจะมีเรื่องให้เจอกันบ่อยเกินไปหรือเปล่า