LOGINShare
ไปมิหวนคืน
Last Updated:
2025-05-28 02:01:41ผ่านมาแล้วสองชั่วยามพระพรายเตรียมเรือและผู้คนให้พร้อมสำหรับการเดินทาง แต่การเดินทางในครั้งนี้จะต้องมีความปลอดภัยสูงกว่าที่พระพรายเดินทางผู้เดียว เหตุเพราะด้วยมีระย้าแก้วติดตามไปด้วย
"โอ้โห นี่พ่อและระย้าแก้วของพี่รือ ดูดีหล่อกว่าพี่ยิ่งนักหนา ฮ่า ฮ่า" พระพรายพูดหยอกเย้าระย้าแก้วในรูปร่างของบุรุษเพศแต่ก็ยังคงอรชรอ้อนแอ้น"พี่พระพรายก็อย่าหยอกเย้าน้องนักเลยน้องก็เขินเป็นหนาเจ้าคะ""ต่อไปนี้ให้พี่เรียกเจ้าแทนว่าแก้วแล้วกันหนา แลคำพูดคำจาเปลี่ยนเป็นขอรับตามนี้หนาระย้าแก้ว""ขอรับพี่พระพราย""เก่งมาก""งั้นเราทั้งสองไปกราบลาคุณลุงแลคุณป้ากันเสียเถิด ก่อนที่มันจักค่ำไปมากกว่านี้"ระย้าแก้วแลพระพรายพากันเดินขึ้นไปเรือนใหญ่เพื่อกราบลาผู้มีพระคุณของระย้าแก้วผู้ที่ให้ชีวิตและลมหายใจ นั่นบิดามารดาคนทั้งสองนี้ทำให้ระย้าแก้วได้เติบโตมีชีวิตที่สวยงามเช่นนี้"คุณพ่อคุณแม่เจ้าค่ะ ลูกลาหนาเจ้าคะ หากลูกไปถึง ลูกจักส่งข่าวมาหาคุณพ่อกับคุณแม่นะเจ้าคะ""โถ่..! ลูกสาวแม่ แม่อยากจักเปลี่ยนใจมิให้เจ้าไปหนา ไม่ไปไม่ได้หรือ.?" แ
Latest chapter
หลงกลิ่นลีลาวดี ใจสิงห์ที่แหลกสลาย
ไอ้สิงห์ที่ถอดผ้าโพกหน้าออก พร้อมกับถือตะเกียงในมือ และเดินออกมาจากห้องของระย้าแก้ว เสียงเอ็ดตะโลของมัน ทำให้ทุกคนในเรือนตื่นขึ้นมา และวิ่งมารวมตัวกันทั้งบ่าวไพ่และเจ้าของเรือน อย่างพ่อหมอไทย รวมถึงแม่ศรีนวลที่ตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงดัง"พ่อจะทำเกินไปแล้วหนา..!! เพราะก่อนหน้านี้ที่ข้ามิต่อว่า รือทำอันใดพ่อสิงห์ เหตุด้วยพ่อช่วยชีวิตลูกสาวข้า แต่หากบัดนี้พ่อสิงห์มิเคารพข้า ก็อย่าได้มาเหยียบเรือนข้าอีกไปเสียเถิด." พ่อหมอไทยเอ่ยปากไล่ไอ้สิงห์อย่างไม่ใยดี"ข้าไม่สนใจผู้ใดทั้งสิ้น ข้าถามว่าแม่ระย้าแก้วนางอยู่ที่ใด หากมิมีผู้ใดตอบข้า เราจักได้รู้กัน ว่านรกเป็นเช่นไร..!!" ไอ้สิงห์บัดนี้กลับกลายเป็นปีศาจที่มิสนผู้ใดทั้งสิ้น"หากพ่อจักมาขู่เข็ญกันเยี่ยงนี้ เราอาจจักต้องเห็นดีกัน ข้าเองก็มิอาจอยู่เฉยได้เช่นกันดอกหนาพ่อสิงห์""หุบปากซะ..!!" ไอ้สิงห์ตวาดลั่นเสียงดังก้องไปทั่วทั้งเรือน ใบหน้าเรียบเฉยแสยะยิ้มที่ดูน่ากลัว ปกติไอ้สิงห์เป็นคนแม้จะพูดจาบ้าง แต่ไม่มีผู้ใดเคยเห็นยามที่มันโมโหและเปลี่ยนไปเช่นนี้แม่ศรีนวลที่เดินออกมาจากเรือน ถึงกับเ
หลงกลิ่นลีลาวดี ไปมิหวนคืน
ผ่านมาแล้วสองชั่วยามพระพรายเตรียมเรือและผู้คนให้พร้อมสำหรับการเดินทาง แต่การเดินทางในครั้งนี้จะต้องมีความปลอดภัยสูงกว่าที่พระพรายเดินทางผู้เดียว เหตุเพราะด้วยมีระย้าแก้วติดตามไปด้วย"โอ้โห นี่พ่อและระย้าแก้วของพี่รือ ดูดีหล่อกว่าพี่ยิ่งนักหนา ฮ่า ฮ่า" พระพรายพูดหยอกเย้าระย้าแก้วในรูปร่างของบุรุษเพศแต่ก็ยังคงอรชรอ้อนแอ้น"พี่พระพรายก็อย่าหยอกเย้าน้องนักเลยน้องก็เขินเป็นหนาเจ้าคะ""ต่อไปนี้ให้พี่เรียกเจ้าแทนว่าแก้วแล้วกันหนา แลคำพูดคำจาเปลี่ยนเป็นขอรับตามนี้หนาระย้าแก้ว""ขอรับพี่พระพราย""เก่งมาก""งั้นเราทั้งสองไปกราบลาคุณลุงแลคุณป้ากันเสียเถิด ก่อนที่มันจักค่ำไปมากกว่านี้"ระย้าแก้วแลพระพรายพากันเดินขึ้นไปเรือนใหญ่เพื่อกราบลาผู้มีพระคุณของระย้าแก้วผู้ที่ให้ชีวิตและลมหายใจ นั่นบิดามารดาคนทั้งสองนี้ทำให้ระย้าแก้วได้เติบโตมีชีวิตที่สวยงามเช่นนี้"คุณพ่อคุณแม่เจ้าค่ะ ลูกลาหนาเจ้าคะ หากลูกไปถึง ลูกจักส่งข่าวมาหาคุณพ่อกับคุณแม่นะเจ้าคะ""โถ่..! ลูกสาวแม่ แม่อยากจักเปลี่ยนใจมิให้เจ้าไปหนา ไม่ไปไม่ได้หรือ.?" แ
หลงกลิ่นลีลาวดี จรจากลา
เมื่อรับศีลรับพรจากปู่พ่อมั่นวัดป่า ระย้าแก้วและพระพรายก็ถวายของต่างๆที่จำเป็นแด่หลวงปู่มั่น"หากโยมทั้งสองจักออกเดินทางไกล อาตมาก็ขออวยชัย อวยพร อย่าให้ได้มีอุปสรรคอันใดมากล้ำกายโยมทั้งสอง"สาธุเจ้าค่ะ/ขอรับ""หลวงปู่ขอรับ หากหลานจักขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากหลวงปู่ พอจักมีให้หลานหรือไม่ขอรับ""ได้สิเดี๋ยวจักให้เจ้ามานีไปเอามาให้ รดน้ำมนต์เสร็จเรียบร้อย ก็มิน่าจักมีอันใดแล้วล่ะ""คุณพี่เจ้าค่ะ น้องออกมารอด้านนอกหนาเจ้าคะประเดี๋ยวน้องจักไปไหว้พระประธานเสียหน่อย""ไปสิ แล้วอย่าไปที่ใดไกลหนา หากเกิดอันใดขึ้นกับเจ้า พี่จักโดนคุณป้าศรีนวลเอ็ดเอาได้""น้องสัญญาเจ้าค่ะ"ไอ้สิงห์ที่พายเรือตามมาอยู่ห่าง ๆ จนมาถึงวัดป่าที่มันมิคุ้นตาเท่าใดนัก เพราะมันไม่ค่อยได้มาทางนี้สักเท่าใด จึงเดินสะกดรอยตามระย้าแก้วและพระพายตามมาติดๆ มิห่าง จนกระทั่งสบโอกาสเห็นระย้าแก้วอยู่คนเดียวมันจึงได้เดินไปประชิดตัว"เหตุใดวันนี้เจ้าจึงมากับไอ้หน้าอ่อนนี่อีกหนา..!"ไอ้สิงห์ถามด้วยความไม่พอใจระย้าแก้วที่นั่งพับเพียบ ไหว้พระขอพรอยู่น
หลงกลิ่นลีลาวดี วันก่อนออกเดินทาง
ทางด้านจันทร์แรมที่ถือศีลภาวนาตามที่พ่อหมออาจารย์คงได้แนะนำเพราะนางต้องการทำนะหน้าทองในคืนวันเพ็ญที่จะมาถึงอีกสองเพลานางนุ่งขาวห่มขาวมิพูดมิจากับผู้ใด"อีชมลูกสาวกูทำกระไร เหตุอันใดนางจึงจะต้องนุ่งขาวห่มขาวด้วย"ผู้เป็นบิดาของจันทร์แรมเอ่ยถามด้วยความสงสัย"เอ่อ...คือแม่นายจันทร์แรมไปหาอาจารย์คงมาเจ้าค่ะ"อีชุ่มมิอยากอธิบายอะไรมากเพียงแค่เอ่ยชื่ออาจารย์คงบิดาของจันทร์แรมก็เข้าใจทุกอย่างได้ดี"หากข้าเตือนมันแล้วมิฟัง ก็จงปล่อยมันไปตามทางของมันเถิด"ผู้เป็นพ่อถึงกับถอดถอนหายใจเพียงอีกไม่กี่เพลาพี่สิงห์ก็จะตกเป็นของข้าทั้งกายและใจหากนับจากนี้เป็นต้นไปจะไม่มีผู้ใดมาพรากพี่ไปจากข้าได้อีก" จันทร์แรมที่นั่งภาวนาถือศีลอยู่ในห้องได้คิดในใจทางด้านไอ้สิงห์ที่ร้อนรนอยากให้บิดาของตนและแม่ของตนไปขอระย้าแก้วจากแม่ศรีนวลและพ่อหมอไทย"หากแต่สิ่งที่ไอ้สิงห์ทำไว้กับระย้าแก้วบางอย่างก็เกินกว่าจะให้อภัย สุดแล้วแต่เวรกรรมของเอ็งเถิดหนาไอ้สิงห์ หากพ่อไปขอแล้วพ่อและแม่เขามิยกให้ เอ็งจะต้องทำใจหนา"ผู้เป็นบิดาของไอ้สิงห์บอกกับลูกชายตั้งแต่เนิ่นๆ
หลงกลิ่นลีลาวดี บุพเพ ทดสอบ
เช้าย่ำรุ่งไอ้สิงห์ที่ตื่นก่อนระย้าแก้ว มันจึงค่อยๆคลายอ้อมกอด ออกจากร่างอรชร ที่หลับสนิทมันแกะเชือกที่พันรอบข้อมือเล็กของระย้าแก้ว เอากลับไปผูกที่เอวของมันดังเดิมมันยังคงมลืมก้มลงไปจูบหน้าผากมนราวกับหวงแหน ความรู้สึกของมันบัดนี้ชัดเจนเกินกว่าที่มันจะปฏิเสธหัวใจของตนเองได้"ข้าจักรีบกลับมาหาเอ็ง แลทำดีกับเอ็งให้มากกว่านี้จากนี้ต่อให้เอ็งมิให้อภัยข้า ข้าก็จะตามรักเองทุกชาติไประย้าแก้ว" ไอ้สิงห์พูดจบมันก็รีบปีนออกจากห้องนอนของระย้าแก้ว หากอยู่จนมีคนมาพบมันเกรงว่าชื่อเสียงของระย้าแก้วจากเสียงหายวันนี้เป็นวันที่สองที่ระย้าแก้ว ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกมากมาย แม้ก่อนหน้านี้จะมุ่งมั่นและแน่วแน่ที่ตัดสินใจว่าจะตัดไอ้สิงห์ออกจากหัวใจ แต่หากนางกลับคิดย้อนกลับ หากเมื่อคืนที่ผ่านมามิใช่ฝันนาง ก็จะเก็บทุกความรู้สึกที่ไอ้สิงห์มอบให้จบจนวันสุดท้ายของนาง หากแม้มิใช่บุพเพสันนิวาสกันแล้วก็คงต้องแคล้วกันไป"หากพี่กับข้าเป็นเนื้อคู่กัน เราคงได้กลับมาเจอกันอีก หากเพลาในเพลานั้นข้ายังรักพี่ แลพี่เองก็ยังรักข้า เราคงได้ครองคู่กัน" ระย้าแก้วเมื่อนางตัดสิน
หลงกลิ่นลีลาวดี บุกห้อง
คืนนี้รคืนนี้ระย้าแก้วยังคงยืนมองพระจันทร์ที่หน้าต่าง ตรงที่เดิมเป็นประจำ โดยที่ระย้าแก้วมิได้สังเกตเงาดำทะมึนของชายร่างใหญ่คนหนึ่งที่แอบอยู่ตรงโคนต้นไม้ใหญ่ ตรงข้ามกับหน้าต่างห้องของเธอกิ่งก้านสาขาแข็งแรง จนโน้มมาถึงหน้าต่างพอดีนั่นคือไอ้สิงห์ที่ลอบแอบตามระย้าแก้วมาตั้งแต่ตลาดหลังจากสลัดจันแรมได้ มันเพียงหาโอกาสที่จะเข้าใกล้ระย้าแก้วในคืนนี้"คืนนี้ข้าจักรอดูคนเก่งเยี่ยงเอ็ง หากเห็นข้าในห้องเอ็งจะทำเช่นไร"ไอ้สิงห์นึกสนุก คึกคะนองอยากจะจัดการระย้าแก้วที่ยิงทรนงขึ้นทุกวันระย้าแก้วคืนนี้ที่นอนมิหลับ นางจึงเอาแต่นั่งเล่นรับลมอยู่ริมหน้าต่าง จนกระทั่งเดินไปที่เตียงนอน นอนเล่นพลิกไปพลิกมา ทำอย่างไรก็มิหลับไอ้สิงห์ที่เห็นว่าตอนนี้ เป็นเวลาที่ทุกคนหลับสนิทหมดแล้ว มันจึงค่อยๆ ปีนต้นไม้มาที่ตรงระเบียงห้องหน้าต่างของระย้าแก้วระย้าแก้วที่ได้ยินเสียงกุกกักก็คิดว่าเป็นเสียงหนูกระมังก็ไม่ได้สนใจอันใด"แม่ตัวดี นอนหลับตาพริ้มเชียวหนา"เสียงไอ้สิงห์พูดเบาๆ แผ่วเบาแต่กลับได้ยินชัดเจนไปที่หูของระย้าแก้ว"พี่สิงห์ใช่หรือไม่..!!"เพียงแค่
You may also like
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว52.0K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว58.4K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง112.9K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น11.8K viewsจอมนางพญามาร
LiHong3.9K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2
จันทร์ส่องแสง8.1K viewsท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว
มี่เยี่ยน758 viewsย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของแม่ทัพรั่ว
คุณธิดา6.0K views
