Share

บทที่ 135

“เป้าเหย่ นี่มัน...”

เมื่อได้ยินคำขอที่ไร้มารยาทเช่นนี้ของเสี้ยวหยวนเป้า สีหน้าของหลิวอวี้เชาก็เปลี่ยนไป

เขาจะบอกว่าเขาเป็นแค่นักธุรกิจคนหนึ่ง เมื่อเผชิญหน้ากับเสี้ยวหยวนเป้าที่พฤติกรรมไร้เหตุผลแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะต้องรับมือยังไง

“คุณ...มันหน้าไม่อาย!”

“บนโลกนี้ทำไมถึงได้มีคนที่ต่ำช้าแบบคุณอยู่อีก”

เย่เข่อชิงเองที่ก็เพิ่งได้สติกลับมาจากการตกใจไปเมื่อครู่นี้ อดไม่ได้ที่จะก่นด่าขึ้น

บนโลกนี้ทำไมถึงได้มีคนอย่างเสี้ยวหยวนเป้าด้วย

จะลักพาตัวในที่สาธารณะงั้นเหรอ

“พี่ พี่รีบหุบปากไปเลย!”

“ถ้าพี่อยากตายก็ไม่เป็นไร แต่ไม่ต้องลากทุกคนไปด้วย”

หลิวฉีหลินที่ตกใจจนส่งเสียงปรามขึ้นในทันที

ถึงเขาจะอายุยังน้อยอยู่ แต่ว่าความรู้ก็ยังพอมีอยู่

เสี้ยวหยวนเป้าเป็นงูเจ้าถิ่นที่มีชื่อเสียงของเขตพื้นที่ซูหาง พฤติกรรมของเขายิ่งขึ้นชื่อเรื่องโหดเหี้ยมอำมหิต

เขากลัวว่าถ้าขืนเย่เข่อชิงยังพูดต่อไป อาจจะลากทุกคนลงไปในน้ำกันหมด

“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉายาของฉันคือเลวทราม ไร้ยางอาย”

“วางใจได้ ฉันคนนี้ยุติธรรมในการทำเรื่องต่างๆ อยู่แล้ว”

“เพียงแค่คุณปรนนิบัติผมสักคืน และบริการผมเป็นอย่างดี เรื่องทั้งหมดก็จะถือ
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status