Share

บทที่ 190

Author: จิ้งซิง
เวินซื่อไม่นึกว่าจู๋เยวี่ยจะมาปลอบประโลมนาง

คราวนี้นางเผยรอยยิ้มออกมาจากภายในใจ “ขอบคุณเจ้ามากจู๋เยวี่ย ข้าต้องการมาก”

จู๋เยวี่ยติดตามนางไปที่ริมลำธารเล็ก ๆ ทั้งสองนั่งลงเงียบ ๆ

เวินซื่อมองดูลำธารเล็ก ๆ สายนั้น หลังจากนิ่งเงียบอยู่นาน นางถึงเอ่ยขึ้นช้า ๆ

“จู๋เยวี่ย เจ้าคือองครักษ์ลับที่ได้รับการฝึกฝนจากราชวงศ์ บางทีวันหนึ่งเจ้าอาจถูกโยกย้ายกลับไปคุ้มกันผู้อื่น แต่หากวันนั้นข้าพูดกับเจ้าว่า เจ้าอย่าไป ต่อไปให้คุ้มกันข้าเพียงผู้เดียว เจ้าจะรู้สึกว่าข้าเห็นแก่ตัวหรือไม่?”

นางกลัวว่าจู๋เยวี่ยจะคิดมาก หลังจากตั้งคำถามแบบสมมติเสร็จแล้วก็รีบอธิบายว่า “ข้าไม่ได้จะไม่ให้เจ้าไปไหนจริง ๆ เพียงแต่วันนี้...”

“ข้าหวังว่านั่นจะเป็นความจริง”

แต่นางยังพูดไม่ทันจบ จู๋เยวี่ยก็เผยด้านที่แข็งกร้าวออกมาทันใด นางจับจ้องเวินซื่ออย่างแน่วแน่ “อู๋โยว ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นองครักษ์ลับที่ได้รับการฝึกฝนจากราชวงศ์ แต่ความเชื่อของพวกเราก็คือจงรักภักดีต่อนายเพียงคนเดียวไปชั่วชีวิต นับตั้งแต่ช่วงเวลาที่ท่านมอบนามให้ข้า ท่านก็เป็นคนเดียวที่ข้าจะมอบความจงรักภักดีไปตลอดชีวิต และข้าจะปกป้องท่านเพียงคนเดียวตลอดไป”

มุมป
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter
Mga Comments (3)
goodnovel comment avatar
Nrnr Prasertsuk
วันนี้ไม่อัพอ่อ
goodnovel comment avatar
Sranya
เริ่มไม่สนุกละ รู้สึกรำคาญ
goodnovel comment avatar
WLFJ
พระเอกเหมือนว่างงาน 5555 มาหานางเอกได้ตลอดๆ
Tignan lahat ng Komento

Pinakabagong kabanata

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1149

    เรื่องราวต้องเริ่มตั้งแต่หลายวันหลังจากที่เวินเฉวียนเซิ่งและชางชิงหลานกับพวกเดินทางออกจากราชสำนัก ผ่านไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง...ตั้งค่ายอยู่นอกเมืองหลายวัน อีกทั้งยังกลัวว่าหากหลานซื่อกับพวกหนีไปแล้วจะไม่อาจตามจับได้อีก ดังนั้นหลายวันที่ผ่านมาเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกจึงไม่กล้าหยุดพักใครจะรู้ว่าไล่ตามมาตลอดทางแต่กลับไม่พบเบาะแสใด ๆเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกที่เหนื่อยล้าทั้งกายใจ ทำได้เพียงตัดสินใจหาที่พักก่อน แล้วค่อยวางแผนกันใหม่ดังนั้นไม่นานหลังจากเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกตรวจพบว่ามีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีผู้คนไม่มากนักอยู่ข้างหน้าไม่ไกล ก็ตัดสินใจแวะพักในหมู่บ้านนี้แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากเข้าไปในหมู่บ้านแล้ว กลับไม่ได้ยินเสียงคนแม้แต่น้อยเวินเฉวียนเซิ่งสังเกตเห็นความผิดปกติ กำลังจะเตือนชางชิงหลานและฮาหลานสองพี่น้องราชสำนักต่างถิ่น ก็เห็นว่าทั้งสองดูเหมือนจะรู้ตัวอยู่ก่อนแล้ว จึงส่งคนไปดูตามบ้านเรือนเหล่านั้นทันทีเมื่อไปดู ก็มองเห็นปัญหา“อ๋องชาง องค์หญิงฮาหลาน ดูเหมือนว่าคนในหมู่บ้านนี้จะตายกันหมดแล้ว!”“อะไรนะ?”ชางชิงหลานและฮาหลานตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้าวเข้าไปตรวจสอบเวินเฉวีย

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1148

    ดอกไม้ที่มีความเกี่ยวข้องกับความตายอย่างแนบแน่น...นี่มันทั้งอันตรายและลึกลับเสียจริงเพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนตายถึงมีดอกไม้ หรือเป็นเพราะมีดอกไม้คนถึงได้ตายหลานซื่อครุ่นคิดในใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงถามอีกครั้งว่า “เช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าสามารถพบเจอดอกไม้ชนิดนี้ได้ที่ใด?”เมื่อได้ยินหลานซื่อถามเช่นนี้ นักพรตกู่ก็สะดุ้งในใจไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นมาได้ เขาพลันเบิกตากว้าง มองไปยังหลานซื่อด้วยสายตาเคลือบแคลง ก่อนเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “ธิดาศักดิ์สิทธิ์ หรือว่าบุปผานำชีวิตนี้มีความเกี่ยวข้องกับไข่ราชากู่อีกาหมึก?”หลานซื่อมองเขาแบบเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม เมื่อคิดว่าไม่ช้าก็เร็วคนผู้นี้ก็ต้องรู้ ตอนนี้ยังกลืนยาพิษของนางลงไปแล้วจึงไม่คิดปิดบังอีก เพียงพยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉยเมื่อเห็นนางพยักหน้า นักพรตกู่ก็ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงเขาไม่คิดว่ากระดาษหนังวัวโบราณแผ่นนั้นเพิ่งตกไปอยู่ในมือของธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นี้ได้ไม่นาน กลับคลี่คลายความลับบนกระดาษโบราณนั่นได้อย่างรวดเร็วถึงเพียงนี้?!นี่เพิ่งจะผ่านไปกี่วันกันเชียว?เขาใช้ความพยายามมานานหลายปีก็ยังหาวิธีไขปริศนากระดาษ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่1147

    มิน่าเล่าเปลือกก็แตกแล้ว แต่ราชากู่อีกาหมึกในไข่ฟองนี้กลับไม่ยอมออกมาเสียทีที่แท้ก็ขาดบุปผานำชีวิตชนิดนี้นี่เองหลานซื่ออ่านบันทึกด้านบน ราชากู่อีกาหมึกทุกตัวยามเมื่อไข่ของตนใกล้จะฟักเป็นตัว จะต้องหาบุปผานำชีวิตมาให้หนึ่งต้น จากนั้นก็สร้างรังอยู่ข้างบุปผานำชีวิตรอจนกระทั่งบุปผานำชีวิตเบ่งบาน กลิ่นหอมของดอกไม้ก็จะชักนำให้อีกาหมึกตัวน้อยในเปลือกไข่ฟักตัวออกมาบัดนี้พ่อแม่อีกาของไข่ราชากู่อีกาหมึกฟองนี้ก็ไม่อยู่แล้ว ไม่มีอีกาไปหาบุปผานำชีวิตมาให้มัน ก็ย่อมมิอาจฟักตัวออกมาได้แล้วนี่จะทำอย่างไรดี?หลานซื่อเกาศีรษะ นางมีดอกไม้และสมุนไพรแปลก ๆ หายากอยู่ไม่น้อย แต่เจ้าบุปผานำชีวิตนี่มันคือสิ่งใดกัน?นางไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลยอีกทั้งยังรู้สึกแปลก ๆ อยู่เสมอหลานซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเก็บกระดาษหนังวัวโบราณและไข่ราชากู่อีกาหมึกเข้าไปพร้อมกันจากนั้นนางก็ออกจากมิติของหยก ออกตามหานักพรตกู่อีกครั้งยามนี้นักพรตกู่เพราะได้อาศัยบารมีธิดาศักดิ์สิทธิ์ต้าหมิงแล้ว การปฏิบัติจึงเปลี่ยนจากระดับนักโทษกลายเป็นผู้ติดตามทั่วไปทันทีแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทะยานขึ้นฟ้าในคราวเดียว ท้าย

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1146

    ก่อนหน้านี้เพราะต้องติดตามพวกเวินเฉวียนเซิ่งที่อยู่ข้างหน้า ตลอดทางหลานซื่อจึงไม่มีช่องให้หยุดพักเพื่อตรวจสอบอย่างละเอียดเพียงแค่ยกขึ้นมาดู แต่การมองด้วยตาเปล่ากลับมองไม่เห็นลู่ทางใด ๆ เลยเวลานี้พวกเวินเฉวียนเซิ่งที่อยู่ข้างหน้าหยุดลง ดูเหมือนว่ากำลังเตรียมจะพักเหนื่อยสักครู่ดังนั้นหลานซื่อกับพวกจึงไม่รีบร้อนแล้วให้ฝูงแมลงพิษจับตาดูทางฝั่งเวินเฉวียนเซิ่งต่อไป จากนั้นหลานซื่อก็ลองใช้วิธีการต่าง ๆ ในมิติเพื่อตรวจสอบร่องรอยตัวอักษรบนนั้นไฟเผา แช่น้ำ รมควัน เช็ดด้วยสุรา...สารพัดวิธีล้วนทดลองทำจนหมดแล้ว แต่ผลกลับไม่ปรากฏแม้แต่น้อย!หลานซื่อจึงวิ่งไปหานักพรตกู่“เรื่องนี้ข้าน้อยก็มิอาจทราบได้ หากทราบล่ะก็ เกรงว่าข้าน้อยคงฟักไข่ราชากู่อีกาหมึกนั่นออกมานานแล้วขอรับ”นักพรตกู่อธิบายด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นหากเขาสามารถทำสำเร็จได้จริง เขาที่มีราชากู่อีกาหมึกอยู่ในมือก็คงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้หลานซื่อรู้สึกว่าคำพูดของนักพรตกู่มีเหตุผลอย่างยิ่ง จากนั้นก็ทิ้งเจ้าคนไร้ประโยชน์นี่ทันที เตรียมกลับเข้าไปในมิติเพื่อคิดหาวิธีอื่นอีกครั้งแต่ในขณะนั้นเอง เสียงของอวิ่นซิงพลันดังขึ้นที่ข้างหูของหลา

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1145

    การกลับลำอย่างรวดเร็วของนักพรตกู่ ทำให้สองพี่น้องโอวหยางอวี้เทียนและโอวหยางอวี้ซู่ถึงกับตะลึงงัน“ท่าน...ท่านไม่ใช่คนที่อ๋องชางส่งมาคุ้มครองข้าหรอกหรือ?!”โอวหยางอวี้ซู่โมโหจนตวาดถามเสียงกร้าวนางโกรธที่นักพรตกู่กลับลำ ยิ่งโกรธที่นักพรตกู่กลับลำไปเข้ากับหญิงผู้นี้ที่นางเกลียดชังที่สุด!ตอนอยู่ที่สกุลโอวหยาง พวกเขาปฏิบัติต่อนักพรตกู่ดุจแขกผู้มีเกียรติสูงสุด!อย่าว่าแต่พวกเขาสองพี่น้องเลย แม้แต่บิดาของพวกเขาก็ยังให้เกียรตินักพรตกู่อยู่มาก!แต่บัดนี้ ผู้เฒ่าโจรผู้นี้กลับคุกเข่าแทบเท้าหญิงที่นางเกลียดชังที่สุด คุกเข่าต่อหน้านางอย่างไร้ศักดิ์ศรี เรียกขานตัวเองว่าข้าน้อย!สิ่งนี้ทำให้โอวหยางอวี้ซู่ไม่อาจยอมรับได้อย่างสิ้นเชิงหากมิใช่ว่าตอนนี้นางยังถูกมัดอยู่ เกรงว่าคงอยากจะพุ่งเข้าไปถีบนักพรตกู่สักแรง ๆ สักทีเมื่อเผชิญหน้ากับการซักถามอย่างเกรี้ยวกราดถึงขีดสุดของโอวหยางอวี้ซู่ นักพรตกู่กลับมีท่าทีไม่ยี่หระ“คุณหนูโอวหยางอย่าได้เข้าใจผิด อ๋องชางส่งข้าไปยังสกุลโอวหยางก็จริง แต่อ๋องชางไม่ได้บอกว่าจะให้ข้าคุ้มครองพวกท่าน”นักพรตกู่หัวเราะเยาะเบา ๆ ทีหนึ่ง “อีกอย่าง ข้าก็ใช่ว่าจะไม่เค

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1144

    “พี่ชาย?”หลานซื่อได้ยินดังนั้นก็ประหลาดใจนักเดิมทีนางคาดเดาได้ว่านักพรตกู่ผู้นี้กับหลวงจีนชั่วนั่นน่าจะมีความสัมพันธ์กันบ้าง แต่คาดไม่ถึงว่าทั้งสองคนจะเป็นพี่น้องกันนางอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามย้ำเพื่อยืนยันอีกครั้ง “พี่น้องแท้ ๆ หรือ?”นักพรตกู่เช็ดเหงื่อเย็นเยียบบนใบหน้า พยักหน้าตอบว่า “เรียนธิดาศักดิ์สิทธิ์ เป็นพี่น้องแท้ ๆ เพียงแต่คนละแม่เท่านั้น”หลานซื่อถึงได้เข้าใจ มองใบหน้าเขาที่มีริ้วรอยอยู่ไม่น้อย พลางยิ้มเล็กน้อย “มิน่าเล่าพวกเจ้าพี่น้องสองคนถึงได้หน้าตาไม่ค่อยคล้ายคลึงกันนัก”หากว่าคล้ายกันล่ะก็ นางควรมองออกบ้างตั้งนานแล้ว ไม่น่าต้องรอจนป่านนี้ถึงเพิ่งจะคาดเดาความสัมพันธ์นี้ออก“พี่ใหญ่หน้าตาคล้ายพ่อมาก ด้วยเหตุนี้จึงได้รับสืบทอดวิชาของพ่อ เดินบนเส้นทางเดียวกับบิดา ส่วนข้าน้อย...ข้าน้อยเป็นเพราะคล้ายกับแม่ พ่อไม่ค่อยโปรดปราน ข้าน้อยถึงได้เลือกเส้นทางเดินของตัวเอง”พูดอีกอย่างก็คือ พ่อของพวกเขาก็เป็นหลวงจีน หรือจะพูดว่าเป็นหลวงจีนชั่วคนหนึ่งก็ได้หลวงจีนชั่วสืบทอดเส้นทางจากหลวงจีนชั่วรุ่นพ่อ สองพ่อลูกมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะเป็นผู้ควบคุมศพส่วนนักพรตกู่เห็นได้ชัดว่

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status