Share

บทที่ 410

Author: จิ้งซิง
คำพูดสองประโยคของเวินฉางอวิ้นทำให้เวินเยวี่ยอยากจะฆ่าเขาขึ้นมาทันที

เล็บมือทั้งสองข้างจิกเข้าไปในเนื้อฝ่ามือ จนเนื้อเกือบขาด จนเลือดเกือบซิบออกมา

เวินเยวี่ยพยายามรักษาสีหน้าตัวเองสุดฤทธิ์ จากนั้นก่อนจะสูญเสียการควบคุมก็เปลี่ยนความโกรธเป็นความเศร้าทันที

“พี่ใหญ่...”

ระหว่างที่พูดเวินเยวี่ยทำเสียงสะอื้น “ข้า...ข้ารู้แล้ว ความจริงข้ารู้มาตลอดว่าพี่หญิงห้าดีมาก นางไม่ได้อำมหิตเหมือนที่ท่านพี่หลายคนบอก ดังนั้นเมื่อก่อนข้าเคยเตือนพี่รองกับพี่สามพวกเขาหลายครั้งแล้ว เพียงแต่ตอนหลังชาติกำเนิดของข้าเปิดเผย ข้าเองก็มีศักดิ์ศรีนะพี่ใหญ่ ข้ารู้สถานะของตัวเองมาตลอด ดังนั้นข้าไม่ได้ตั้งใจทำเรื่องเหล่านั้นจริงๆ นะ”

“พี่ใหญ่ ตกลงต้องทำอย่างไรท่านถึงจะยอมเชื่อเยวี่ยเอ๋อร์?”

“นับจากที่คนของเจ้าลงมือกับร่างของท่านแม่พวกเรา ระหว่างเจ้ากับข้าก็ไม่มีอะไรให้ต้องคุยกันอีกแล้ว บางทีเจ้าอาจจะบอกว่าคนพวกนั้นทำโดยพลการ แต่ในสายตาข้าไม่มีสิ่งใดแตกต่าง”

เวินฉางอวิ้นมองนางด้วยสีหน้าเรียบเฉย “น้องหก ข้าไม่เคยเสียใจที่เคยรักและเอ็นดูน้องสาวอย่างเจ้า แต่ข้าเสียใจ ที่เคยทำร้ายน้องสาวแท้ๆ ของตัวเองเพื่อเจ้า”

“ดังน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Sam Sung
โดนเทอีกแล้ว
goodnovel comment avatar
Sophaphan Kanmitree
นิยายไม่จบเรื่อง แต่บอกว่าจบ 100% แล้ว รู้สึกเหมือนถูกหลอกให้อ่าน คนอ่านหนังสืออยู่แล้วคงไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ และเสียความรู้สึกกับแอปที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เพราะการจะอ่านจบครบ 100% คือจะต้องเติมเงินถึงจะอ่านได้
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1151

    “หมายความว่าอย่างไร?”ชางชิงหลานขมวดคิ้วจ้องมองเขา “ท่านไม่รู้แม้กระทั่งที่อยู่ของหลวงจีนที่ท่านพูดถึงมิใช่หรือ? แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นั้นจะไปที่ใดแน่?”เวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยอย่างสุขุม “อ๋องชางอย่าเพิ่งร้อนใจ ก่อนที่ข้าจะตอบคำถามนี้ของอ๋องชาง ข้าอยากจะถามเรื่องสถานที่แห่งหนึ่งกับท่านทั้งสองก่อน”สีหน้าของฮาหลานเย็นชา เอ่ยออกมาคำหนึ่ง “ว่ามา”เวินเฉวียนเซิ่งกล่าว “ไม่ทราบว่าท่านทั้งสองเคยได้ยินชื่อสถานที่ที่เรียกว่า ‘หมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถง’ หรือไม่?”เมื่อชื่อนี้ถูกเอ่ยออกมา ทั้งชางชิงหลานและฮาหลานสองพี่น้องต่างก็ชะงักไปทันใดนั้นทั้งสองก็สบตากัน จากนั้นชางชิงหลานก็กล่าวว่า “หมู่บ้านเซียนอะไรของเจ้าข้าไม่เคยได้ยิน แต่มีสถานที่แห่งหนึ่งชื่อ ‘ซีถง’ จริง”เมื่อได้ยินคำพูดของชางชิงหลาน เวินเฉวียนเซิ่งก็ดีใจเป็นอย่างยิ่งเขารีบถามต่อ “สถานที่ที่อ๋องชางพูดถึง อยู่ในเขตหวงห้ามต่างเผ่าของพวกท่านหรือไม่?”ชางชิงหลานได้ยินดังนั้น ก็หรี่ตาทั้งสองข้างลงทันที สายตาฉายแววอันตรายไม่เพียงแต่เขา แม้แต่ฮาหลานที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อได้ยินคำว่า ‘เขตหวงห้าม’ สีหน้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1150

    ฮาหลานไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ชางชิงหลานที่มาจากสิ่งที่เรียกว่า ‘ชนเผ่าเล็ก’ กลับรู้เรื่องอยู่บ้าง“คนเหล่านี้น่าจะเป็นพวกที่กระทำความผิดในชนเผ่า แล้วถูกขับไล่ออกจากเผ่า”คนที่ถูกขับไล่ออกจากเผ่าย่อมไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนในเผ่าได้อีก ดังนั้นคนเหล่านี้จึงทำได้เพียงเร่ร่อนไปทั่วแต่หากพบเจอคนที่ถูกขับไล่ออกจากเผ่าเช่นเดียวกัน ไม่มีชนเผ่าให้อยู่อาศัย ก็จะรับดูแลกันเองจากนั้นก็ค่อย ๆ ตั้งเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ไม่ขึ้นกับชนเผ่าใด แต่สามารถให้คนเร่ร่อนเช่นพวกเขาอยู่อาศัยได้เห็นได้ชัดว่าหมู่บ้านแห่งนี้ก็เป็นเช่นนั้นแต่กลับไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลใด คนในหมู่บ้านนี้กลับตายอยู่ที่นี่กันหมด“ในเมื่อเป็นเพียงคนเร่ร่อน ก็ไม่จำเป็นต้องไปสนใจแล้ว สถานที่นี้มีศพมากเกินไป ไม่รู้ว่าสกปรกแค่ไหน เปลี่ยนที่พักเถอะ”ฮาหลานได้ยินคำพูดของชางชิงหลาน ก็เข้าใจแล้วว่าเรื่องราวเป็นอย่างไรแต่เห็นได้ชัดว่านางไม่สนใจคนเร่ร่อนเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย ยิ่งไม่สนใจสาเหตุการตายของพวกเขาด้วยซ้ำเพราะบางทีอาจเป็นไปได้ว่าหนึ่งในคนเร่ร่อนเหล่านี้เคยไปก่อเรื่องไว้จนศัตรูตามมาฆ่าถึงที่นี่สรุปก็คือหากต้องการสื

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1149

    เรื่องราวต้องเริ่มตั้งแต่หลายวันหลังจากที่เวินเฉวียนเซิ่งและชางชิงหลานกับพวกเดินทางออกจากราชสำนัก ผ่านไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง...ตั้งค่ายอยู่นอกเมืองหลายวัน อีกทั้งยังกลัวว่าหากหลานซื่อกับพวกหนีไปแล้วจะไม่อาจตามจับได้อีก ดังนั้นหลายวันที่ผ่านมาเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกจึงไม่กล้าหยุดพักใครจะรู้ว่าไล่ตามมาตลอดทางแต่กลับไม่พบเบาะแสใด ๆเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกที่เหนื่อยล้าทั้งกายใจ ทำได้เพียงตัดสินใจหาที่พักก่อน แล้วค่อยวางแผนกันใหม่ดังนั้นไม่นานหลังจากเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกตรวจพบว่ามีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีผู้คนไม่มากนักอยู่ข้างหน้าไม่ไกล ก็ตัดสินใจแวะพักในหมู่บ้านนี้แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากเข้าไปในหมู่บ้านแล้ว กลับไม่ได้ยินเสียงคนแม้แต่น้อยเวินเฉวียนเซิ่งสังเกตเห็นความผิดปกติ กำลังจะเตือนชางชิงหลานและฮาหลานสองพี่น้องราชสำนักต่างถิ่น ก็เห็นว่าทั้งสองดูเหมือนจะรู้ตัวอยู่ก่อนแล้ว จึงส่งคนไปดูตามบ้านเรือนเหล่านั้นทันทีเมื่อไปดู ก็มองเห็นปัญหา“อ๋องชาง องค์หญิงฮาหลาน ดูเหมือนว่าคนในหมู่บ้านนี้จะตายกันหมดแล้ว!”“อะไรนะ?”ชางชิงหลานและฮาหลานตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้าวเข้าไปตรวจสอบเวินเฉวีย

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1148

    ดอกไม้ที่มีความเกี่ยวข้องกับความตายอย่างแนบแน่น...นี่มันทั้งอันตรายและลึกลับเสียจริงเพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนตายถึงมีดอกไม้ หรือเป็นเพราะมีดอกไม้คนถึงได้ตายหลานซื่อครุ่นคิดในใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงถามอีกครั้งว่า “เช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าสามารถพบเจอดอกไม้ชนิดนี้ได้ที่ใด?”เมื่อได้ยินหลานซื่อถามเช่นนี้ นักพรตกู่ก็สะดุ้งในใจไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นมาได้ เขาพลันเบิกตากว้าง มองไปยังหลานซื่อด้วยสายตาเคลือบแคลง ก่อนเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “ธิดาศักดิ์สิทธิ์ หรือว่าบุปผานำชีวิตนี้มีความเกี่ยวข้องกับไข่ราชากู่อีกาหมึก?”หลานซื่อมองเขาแบบเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม เมื่อคิดว่าไม่ช้าก็เร็วคนผู้นี้ก็ต้องรู้ ตอนนี้ยังกลืนยาพิษของนางลงไปแล้วจึงไม่คิดปิดบังอีก เพียงพยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉยเมื่อเห็นนางพยักหน้า นักพรตกู่ก็ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงเขาไม่คิดว่ากระดาษหนังวัวโบราณแผ่นนั้นเพิ่งตกไปอยู่ในมือของธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นี้ได้ไม่นาน กลับคลี่คลายความลับบนกระดาษโบราณนั่นได้อย่างรวดเร็วถึงเพียงนี้?!นี่เพิ่งจะผ่านไปกี่วันกันเชียว?เขาใช้ความพยายามมานานหลายปีก็ยังหาวิธีไขปริศนากระดาษ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่1147

    มิน่าเล่าเปลือกก็แตกแล้ว แต่ราชากู่อีกาหมึกในไข่ฟองนี้กลับไม่ยอมออกมาเสียทีที่แท้ก็ขาดบุปผานำชีวิตชนิดนี้นี่เองหลานซื่ออ่านบันทึกด้านบน ราชากู่อีกาหมึกทุกตัวยามเมื่อไข่ของตนใกล้จะฟักเป็นตัว จะต้องหาบุปผานำชีวิตมาให้หนึ่งต้น จากนั้นก็สร้างรังอยู่ข้างบุปผานำชีวิตรอจนกระทั่งบุปผานำชีวิตเบ่งบาน กลิ่นหอมของดอกไม้ก็จะชักนำให้อีกาหมึกตัวน้อยในเปลือกไข่ฟักตัวออกมาบัดนี้พ่อแม่อีกาของไข่ราชากู่อีกาหมึกฟองนี้ก็ไม่อยู่แล้ว ไม่มีอีกาไปหาบุปผานำชีวิตมาให้มัน ก็ย่อมมิอาจฟักตัวออกมาได้แล้วนี่จะทำอย่างไรดี?หลานซื่อเกาศีรษะ นางมีดอกไม้และสมุนไพรแปลก ๆ หายากอยู่ไม่น้อย แต่เจ้าบุปผานำชีวิตนี่มันคือสิ่งใดกัน?นางไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลยอีกทั้งยังรู้สึกแปลก ๆ อยู่เสมอหลานซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเก็บกระดาษหนังวัวโบราณและไข่ราชากู่อีกาหมึกเข้าไปพร้อมกันจากนั้นนางก็ออกจากมิติของหยก ออกตามหานักพรตกู่อีกครั้งยามนี้นักพรตกู่เพราะได้อาศัยบารมีธิดาศักดิ์สิทธิ์ต้าหมิงแล้ว การปฏิบัติจึงเปลี่ยนจากระดับนักโทษกลายเป็นผู้ติดตามทั่วไปทันทีแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทะยานขึ้นฟ้าในคราวเดียว ท้าย

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1146

    ก่อนหน้านี้เพราะต้องติดตามพวกเวินเฉวียนเซิ่งที่อยู่ข้างหน้า ตลอดทางหลานซื่อจึงไม่มีช่องให้หยุดพักเพื่อตรวจสอบอย่างละเอียดเพียงแค่ยกขึ้นมาดู แต่การมองด้วยตาเปล่ากลับมองไม่เห็นลู่ทางใด ๆ เลยเวลานี้พวกเวินเฉวียนเซิ่งที่อยู่ข้างหน้าหยุดลง ดูเหมือนว่ากำลังเตรียมจะพักเหนื่อยสักครู่ดังนั้นหลานซื่อกับพวกจึงไม่รีบร้อนแล้วให้ฝูงแมลงพิษจับตาดูทางฝั่งเวินเฉวียนเซิ่งต่อไป จากนั้นหลานซื่อก็ลองใช้วิธีการต่าง ๆ ในมิติเพื่อตรวจสอบร่องรอยตัวอักษรบนนั้นไฟเผา แช่น้ำ รมควัน เช็ดด้วยสุรา...สารพัดวิธีล้วนทดลองทำจนหมดแล้ว แต่ผลกลับไม่ปรากฏแม้แต่น้อย!หลานซื่อจึงวิ่งไปหานักพรตกู่“เรื่องนี้ข้าน้อยก็มิอาจทราบได้ หากทราบล่ะก็ เกรงว่าข้าน้อยคงฟักไข่ราชากู่อีกาหมึกนั่นออกมานานแล้วขอรับ”นักพรตกู่อธิบายด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นหากเขาสามารถทำสำเร็จได้จริง เขาที่มีราชากู่อีกาหมึกอยู่ในมือก็คงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้หลานซื่อรู้สึกว่าคำพูดของนักพรตกู่มีเหตุผลอย่างยิ่ง จากนั้นก็ทิ้งเจ้าคนไร้ประโยชน์นี่ทันที เตรียมกลับเข้าไปในมิติเพื่อคิดหาวิธีอื่นอีกครั้งแต่ในขณะนั้นเอง เสียงของอวิ่นซิงพลันดังขึ้นที่ข้างหูของหลา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status