แชร์

บทที่ 493

ผู้เขียน: จิ้งซิง
“มีแมลง”

คำพูดของเป่ยเฉินหยวนทำให้สายตาเวินซื่อจริงจังขึ้นมาทันที

นางมองไปที่บัวหิมะในกล่องไม้อีกครั้ง

มองเห็นแมลงสีดำตัวเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ตัวอยู่ในเกสรบัวหิมะอย่างที่คิดทันที มันโดนเป่ยเฉินหยวนใช้ถ้วยชาครอบ บินไม่ออกและหนีไม่ได้

“แมลงนี่อีกแล้ว”

เวินซื่อพึมพำเบาๆ

เป่ยเฉินหยวนขมวดคิ้ว มองไปทางนาง “ก่อนหน้านี้ท่านเคยเจอตัวที่เหมือนกันหรือ?”

เวินซื่อพยักหน้า “มันอยู่ตรงที่นั่งของข้า ตอนที่มาถึงมันเกาะอยู่บนเก้าอี้หนึ่งตัว แต่ข้าสั่งให้คนเอาไปทิ้งแล้ว”

แม้แต่เก้าอี้ก็ถูกเปลี่ยนพร้อมกับแมลงนั่น

สายตาเป่ยเฉินหยวนเย็นลงทันที

ครั้งที่หนึ่งเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เขาไม่เชื่อว่าครั้งที่สองจะเป็นเรื่องบังเอิญอีก

งานเลี้ยงท้องพระโรงนี้เป็นสถานที่อย่างไร ปกติแม้ไม่มีคนมาก็ต้องทำความสะอาดทุกวัน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีแมลงมากมายเช่นนี้

แต่วันนี้กลับมีแมลงปรากฏตัวแล้วตัวเล่าอย่างต่อเนื่อง

เป่ยเฉินหยวนกับเวินซื่อนึกถึงเรื่องนี้พร้อมกัน พวกเขาสบตากัน เวินซื่อเย็นวูบในใจ “มีคนร้ายต่างเผ่าแฝงตัวเข้ามา?”

“ไม่ว่าจะเป็นใคร วันนี้ข้าก็จะกำจัดให้หมด”

เป่ยเฉินหยวนกล่าวอย่างดุร้าย

เวินซื่อหันไปมองท้
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1153

    เมื่อได้ยินคำว่า ‘ลอบสังหารบิดา’ ชางชิงหลานก็เลิกคิ้วขึ้น ส่วนฮาหลานก็มองเวินเฉวียนเซิ่งอย่างประหลาดใจหากเป็นเมื่อก่อน เพื่อหน้าตาของจวนเจิ้นกั๋วกง เวินเฉวียนเซิ่งย่อมไม่มีทางพูดเรื่องเหล่านี้ออกมาเด็ดขาดแต่บัดนี้จวนเจิ้นกั๋วกงนั้นเหลือแต่ชื่อ เขาผู้เป็นเจิ้นกั๋วกงก็ไม่มีโอกาสกลับไปเหมือนเมื่อก่อนได้อีกเช่นนี้แล้ว ยังจะมีหน้าตาอะไรเหลืออยู่อีก?อีกอย่าง ก่อนหน้านี้เขาขายหน้าไปตั้งเท่าไหร่แล้ว บัดนี้เพื่อรักษาชีวิต เพื่อฟื้นฟูร่างกายของเขา ต่อให้ต้องเสียหน้าจนป่นปี้เขาก็ไม่สนใจแล้วดังนั้นเวินเฉวียนเซิ่งจึงกล่าวอย่างตรงไปตรงมา “ไม่กลัวที่จะบอกท่านทั้งสอง ข้ากับบุตรสาวเนรคุณผู้นั้นอยู่ในสถานการณ์ที่อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้นานแล้ว หากไม่ใช่เพราะยังต้องตามหาหมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถงนั่น เกรงว่าบุตรสาวเนรคุณผู้นั้นคงจะลงมือกับข้าไปนานแล้ว“ดังนั้นท่านอ๋องทั้งสองไม่ต้องกังวล ขอเพียงข้าไป บุตรสาวเนรคุณผู้นั้นก็จะตามมาอย่างแน่นอน”เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ชางชิงหลานและฮาหลานจึงค่อยเชื่อเขาขึ้นมาบ้างเล็กน้อยถึงอย่างไรในงานพระราชสมภพของเสด็จพ่อ ทั้งสองก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่เจิ้นกั๋วกงแห่ง

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1152

    เวินเฉวียนเซิ่งได้ยินดังนั้นก็ตกใจเช่นกันเขากำลังจะถามรายละเอียด ชางชิงหลานที่อยู่ข้าง ๆ ดูเหมือนจะได้ยินคำพูดของฮาหลานจึงตระหนักได้ในที่สุด“หรือว่าที่น้องหญิงห้าพูดถึงก็คือ ท่านแม่มดที่เมื่อหลายปีก่อนเกิดแตกหักกับผู้อาวุโสใหญ่อย่างกะทันหัน แล้วหนีออกจากราชสำนักหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย?”ฮาหลานพยักหน้า “ถูกต้อง ท่านแม่มดชอบปลูกดอกไม้พิษ วิชาเวทพิษของนางก็น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก เพียงแต่เมื่อหลายปีก่อนไม่รู้เหตุใดจู่ ๆ ถึงทะเลาะกับผู้อาวุโสใหญ่อย่างรุนแรงแล้วหนีไป หลายปีมานี้ผู้อาวุโสใหญ่ยังส่งคนออกตามหาท่านแม่มดอยู่บ่อยครั้ง แต่นึกไม่ถึงว่านางจะไปที่เผ่าจื้อเสิน”“หากเป็นเผ่าจื้อเสินก็มีความเป็นไปได้สูงทีเดียว”ชางชิงหลานลูบคางกล่าวขึ้น “ว่ากันว่าทางเผ่าจื้อเสินเองก็เคยมีอดีตผู้นำเผ่าที่ชื่นชอบวิชาเวทพิษ เกรงว่าท่านแม่มดคงมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อวิชาพิษที่คนผู้นั้นทิ้งไว้”เมื่อได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน เวินเฉวียนเซิ่งก็พอจะเข้าใจอะไรบางอย่างดูท่าจะเป็นอย่างที่เขาคิด แม่เฒ่าเสื้อป่านสีดำผู้นั้นมีที่มาไม่ธรรมดาจริง ๆและดูเหมือนว่านางจะมีฝีมือร้ายกาจมากโชคดีที่ตอนนั้นไม่มีใครใช้ก

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1151

    “หมายความว่าอย่างไร?”ชางชิงหลานขมวดคิ้วจ้องมองเขา “ท่านไม่รู้แม้กระทั่งที่อยู่ของหลวงจีนที่ท่านพูดถึงมิใช่หรือ? แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นั้นจะไปที่ใดแน่?”เวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยอย่างสุขุม “อ๋องชางอย่าเพิ่งร้อนใจ ก่อนที่ข้าจะตอบคำถามนี้ของอ๋องชาง ข้าอยากจะถามเรื่องสถานที่แห่งหนึ่งกับท่านทั้งสองก่อน”สีหน้าของฮาหลานเย็นชา เอ่ยออกมาคำหนึ่ง “ว่ามา”เวินเฉวียนเซิ่งกล่าว “ไม่ทราบว่าท่านทั้งสองเคยได้ยินชื่อสถานที่ที่เรียกว่า ‘หมู่บ้านเซียนเมาแห่งลำธารซีถง’ หรือไม่?”เมื่อชื่อนี้ถูกเอ่ยออกมา ทั้งชางชิงหลานและฮาหลานสองพี่น้องต่างก็ชะงักไปทันใดนั้นทั้งสองก็สบตากัน จากนั้นชางชิงหลานก็กล่าวว่า “หมู่บ้านเซียนอะไรของเจ้าข้าไม่เคยได้ยิน แต่มีสถานที่แห่งหนึ่งชื่อ ‘ซีถง’ จริง”เมื่อได้ยินคำพูดของชางชิงหลาน เวินเฉวียนเซิ่งก็ดีใจเป็นอย่างยิ่งเขารีบถามต่อ “สถานที่ที่อ๋องชางพูดถึง อยู่ในเขตหวงห้ามต่างเผ่าของพวกท่านหรือไม่?”ชางชิงหลานได้ยินดังนั้น ก็หรี่ตาทั้งสองข้างลงทันที สายตาฉายแววอันตรายไม่เพียงแต่เขา แม้แต่ฮาหลานที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อได้ยินคำว่า ‘เขตหวงห้าม’ สีหน้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1150

    ฮาหลานไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ชางชิงหลานที่มาจากสิ่งที่เรียกว่า ‘ชนเผ่าเล็ก’ กลับรู้เรื่องอยู่บ้าง“คนเหล่านี้น่าจะเป็นพวกที่กระทำความผิดในชนเผ่า แล้วถูกขับไล่ออกจากเผ่า”คนที่ถูกขับไล่ออกจากเผ่าย่อมไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนในเผ่าได้อีก ดังนั้นคนเหล่านี้จึงทำได้เพียงเร่ร่อนไปทั่วแต่หากพบเจอคนที่ถูกขับไล่ออกจากเผ่าเช่นเดียวกัน ไม่มีชนเผ่าให้อยู่อาศัย ก็จะรับดูแลกันเองจากนั้นก็ค่อย ๆ ตั้งเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ไม่ขึ้นกับชนเผ่าใด แต่สามารถให้คนเร่ร่อนเช่นพวกเขาอยู่อาศัยได้เห็นได้ชัดว่าหมู่บ้านแห่งนี้ก็เป็นเช่นนั้นแต่กลับไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลใด คนในหมู่บ้านนี้กลับตายอยู่ที่นี่กันหมด“ในเมื่อเป็นเพียงคนเร่ร่อน ก็ไม่จำเป็นต้องไปสนใจแล้ว สถานที่นี้มีศพมากเกินไป ไม่รู้ว่าสกปรกแค่ไหน เปลี่ยนที่พักเถอะ”ฮาหลานได้ยินคำพูดของชางชิงหลาน ก็เข้าใจแล้วว่าเรื่องราวเป็นอย่างไรแต่เห็นได้ชัดว่านางไม่สนใจคนเร่ร่อนเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย ยิ่งไม่สนใจสาเหตุการตายของพวกเขาด้วยซ้ำเพราะบางทีอาจเป็นไปได้ว่าหนึ่งในคนเร่ร่อนเหล่านี้เคยไปก่อเรื่องไว้จนศัตรูตามมาฆ่าถึงที่นี่สรุปก็คือหากต้องการสื

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1149

    เรื่องราวต้องเริ่มตั้งแต่หลายวันหลังจากที่เวินเฉวียนเซิ่งและชางชิงหลานกับพวกเดินทางออกจากราชสำนัก ผ่านไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง...ตั้งค่ายอยู่นอกเมืองหลายวัน อีกทั้งยังกลัวว่าหากหลานซื่อกับพวกหนีไปแล้วจะไม่อาจตามจับได้อีก ดังนั้นหลายวันที่ผ่านมาเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกจึงไม่กล้าหยุดพักใครจะรู้ว่าไล่ตามมาตลอดทางแต่กลับไม่พบเบาะแสใด ๆเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกที่เหนื่อยล้าทั้งกายใจ ทำได้เพียงตัดสินใจหาที่พักก่อน แล้วค่อยวางแผนกันใหม่ดังนั้นไม่นานหลังจากเวินเฉวียนเซิ่งกับพวกตรวจพบว่ามีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีผู้คนไม่มากนักอยู่ข้างหน้าไม่ไกล ก็ตัดสินใจแวะพักในหมู่บ้านนี้แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากเข้าไปในหมู่บ้านแล้ว กลับไม่ได้ยินเสียงคนแม้แต่น้อยเวินเฉวียนเซิ่งสังเกตเห็นความผิดปกติ กำลังจะเตือนชางชิงหลานและฮาหลานสองพี่น้องราชสำนักต่างถิ่น ก็เห็นว่าทั้งสองดูเหมือนจะรู้ตัวอยู่ก่อนแล้ว จึงส่งคนไปดูตามบ้านเรือนเหล่านั้นทันทีเมื่อไปดู ก็มองเห็นปัญหา“อ๋องชาง องค์หญิงฮาหลาน ดูเหมือนว่าคนในหมู่บ้านนี้จะตายกันหมดแล้ว!”“อะไรนะ?”ชางชิงหลานและฮาหลานตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้าวเข้าไปตรวจสอบเวินเฉวีย

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1148

    ดอกไม้ที่มีความเกี่ยวข้องกับความตายอย่างแนบแน่น...นี่มันทั้งอันตรายและลึกลับเสียจริงเพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนตายถึงมีดอกไม้ หรือเป็นเพราะมีดอกไม้คนถึงได้ตายหลานซื่อครุ่นคิดในใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงถามอีกครั้งว่า “เช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าสามารถพบเจอดอกไม้ชนิดนี้ได้ที่ใด?”เมื่อได้ยินหลานซื่อถามเช่นนี้ นักพรตกู่ก็สะดุ้งในใจไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นมาได้ เขาพลันเบิกตากว้าง มองไปยังหลานซื่อด้วยสายตาเคลือบแคลง ก่อนเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง “ธิดาศักดิ์สิทธิ์ หรือว่าบุปผานำชีวิตนี้มีความเกี่ยวข้องกับไข่ราชากู่อีกาหมึก?”หลานซื่อมองเขาแบบเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม เมื่อคิดว่าไม่ช้าก็เร็วคนผู้นี้ก็ต้องรู้ ตอนนี้ยังกลืนยาพิษของนางลงไปแล้วจึงไม่คิดปิดบังอีก เพียงพยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉยเมื่อเห็นนางพยักหน้า นักพรตกู่ก็ตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงเขาไม่คิดว่ากระดาษหนังวัวโบราณแผ่นนั้นเพิ่งตกไปอยู่ในมือของธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าหมิงผู้นี้ได้ไม่นาน กลับคลี่คลายความลับบนกระดาษโบราณนั่นได้อย่างรวดเร็วถึงเพียงนี้?!นี่เพิ่งจะผ่านไปกี่วันกันเชียว?เขาใช้ความพยายามมานานหลายปีก็ยังหาวิธีไขปริศนากระดาษ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status