"พอกันที!”จางกุ้ยหลานก้าวออกมาก่อนจะตะโกนใส่หลี่ฮุ่ยหราน “ฮุ่ยหราน แกระวังคำพูดหน่อยนะ จางซินเป็นลูกพี่ลูกน้องของแกนะ!”“แกจะบีบให้น้องจนมุมเลยเหรอ?”“หนูบีบให้น้องจนมุมเหรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานหัวเราะออกมา “หนูเป็นลูกของแม่นะ!”“เพราะว่าพ่อเข้ากับแม่ไม่ได้ก็เลยแยกบ้านกัน แม่มาขอพึ่งพิงหนูก็แล้วไป แต่ยังพายัยตัวถ่วงจางซินนี่มาด้วย”“เธอทำเรื่องเลว ๆ ตั้งมากมาย มีเรื่องไหนที่แม่ไม่รู้บ้าง?! แม่คิดว่าหนูโง่จริง ๆ เหรอ?”พูดจบหลี่ฮุ่ยหรานก็ชี้นิ้วไปทางจางกุ้ยหลาน“แม่อยู่กับพ่อไม่ได้แล้วมาหาหนู หนูยินดีต้อนรับนะ!”“แต่ตั้งแต่วันแรกที่แม่มาถึงเจียงเป่ย หนูก็ไม่เคยมีวันไหนที่สงบเลยสักวัน แม่โทษว่าที่นี่ไม่มีสังคมแบบที่แม่ต้องการ โทษว่าคุณปู่บงการชีวิตแม่”“แล้วยังจะมาหลอกหนู ให้หนูต้องหย่ากับหลินเฟิง! แล้วยังจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับเขา ทำให้คุณปู่ต้องตาย!”“แม่พอใจแล้ว จางซินพอใจแล้ว แล้วหนูล่ะ?!”“คนแบบแม่เคยมองว่าหนูเป็นลูกบ้างไหม?!”“แม่มองว่าหนูเป็นแค่หมากตัวหนึ่งที่เอาไว้ต่อรองกับพ่อก็เท่านั้นแหละ!”เห็นหลี่ฮุ่ยหรานตะโกนใส่หน้าตัวเองทั้งน้ำตา จางกุ้ยหลานเองก็รู้สึกผิดจึงได้แต่อ้ำ
เห็นบอดี้การ์ดที่เข้ามาเป็นคนของตระกูลหลง ต่อให้เป็นเหยาปินก็ต้องคิดอยู่เหมือนกัน“ฆ่ามัน!”หลินเฟิงปิดตาของหลี่ฮุ่ยหราน ก่อนจะพูดออกมาสั้น ๆเหยาปินเผยสีหน้าดุดันออกมา แค่หลินเฟิงพูดคำเดียวเขาก็ไม่ต้องระแวงอะไรแล้ว เขาตวัดกระบี่ในมือก่อเกิดเป็นท่าร่ายรำคนของตระกูลหลงไม่ทันได้ตั้งตัวแขนขาจึงถูกคมกระบี่เข้าเลือดนองไปทั่วสถานที่แค่ไม่นานที่พื้นก็มีร่างของคนกองอยู่ เลือดที่ไหลออกมาไม่ต่างจากสายน้ำ“อะไรกัน? นี่มัน...ระดับเซียนเทียนนี่? เหยาปินบรรลุถึงขั้นนี้แล้วเหรอ?!”แขกที่ยังไม่ออกไปยังมียอดฝีมือหลงเหลืออยู่บ้างมีหลายคนที่ดูออกว่าคนคนนี้คือเหยาปินแต่เมื่อเห็นเหยาปินตวัดกระบี่ในมือต่างก็พากันแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา“ยอดฝีมือระดับเซียนเทียน?!”บอดี้การ์ดตระกูลกู้ที่ได้ยินเสียงซุบซิบต่างก็พากันถอยหลังเหยาปินคนนี้สมชื่อของเขาจริง ๆ แค่ไม่นานก็จัดการจนล้มลงไปกองแล้วห้าคน และห้าคนนั้นก็ถูกตัดแขนตัดขาจนหมด นอนร้องโอดโอยอยู่ที่พื้นน่ากลัวมากจริง ๆ!“ห้ามถอย จัดการมันซะ!”กู้เฉินเลือดขึ้นหน้า เห็นว่าบอดี้การ์ดจะถอยก็ตะโกนสั่งออกมาเสียงดังบอดี้การ์ดของตระกูลกู้เองก็ทำอะไรไม
“คนที่กินบนเรือนขี้รดบนหลังคาแบบแกกล้าออกคำสั่งกับฉันด้วยเหรอ?”หลินเฟิงดูถูกท่าทางของถังอวิ๋นเฟิงเป็นอย่างมากตอนแรกต่อหน้าถังหว่านเขาไม่อยากจะยุ่งวุ่นวายกับคนคนนี้นัก แต่ในเมื่อมาหาเรื่องถึงที่จะมาโทษหลินเฟิงไม่ได้แล้วล่ะ“ทางที่ดีก่อนจะพูดอะไรช่วยคิดก่อนด้วย”จางอวิ๋นเฟิงทำหน้าเคร่งขรึมก่อนจะพูด “รออีกไม่นานคุณหลงยวนก็จะมาที่นี่!”“ถ้าแกยังมีสมองอยู่ ก็ให้เหยาปินปล่อยตัวคุณชายกู้แล้วคุกเข่าแล้วมัดมือเท้าตัวเองซะ เผื่อว่าคุณหลงยวนมาถึงจะให้อภัยแล้วปล่อยแกไปสักครั้ง!”“ถ้าแกยังโง่งมอยู่แบบนี้ ต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ใช่สิ่งที่แกและฉันจะควบคุมได้แล้วนะ”“ฮ่าๆๆๆ…”เห็นถังอวิ๋นเฟิงยังคงทำสีหน้าดุดัน หลินเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ก่อนจะส่ายหัวเบา ๆ และพูดขึ้นมา “ถังอวิ๋นเฟิงนะถังอวิ๋นเฟิง ฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ว่านายก็เป็นคนตระกูลถัง แต่ถังหว่านฉลาดออกปานนั้นแต่ทำไมนายถึงได้โง่งมนัก?”“กล้าด่าฉันเหรอวะ?”ถังอวิ๋นเฟิงมองไปทางหลินเฟิงอย่างโมโห“ศิษย์พี่หลิน พาหลี่ฮุ่ยหรานไปเถอะที่นี่ยังมีผมอยู่”หลายวันก่อนเหยาปินเพิ่งจะได้รับยาอมตะเลือดราชันย์มาจากหลินเฟิง ไม่ใช่แค่ช่วยให
ชายหนุ่มในชุดฉางเผา เส้นผมยาวดกดำที่มีกระจุกสีขาวแซมอยู่เดินนำคนอื่น ๆ เข้ามาคนคนนี้สูงถึงหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร กล้ามเนื้อหนั่นแน่น แค่มองดูก็รู้ว่าเป็นนักสู้ฝีมือดีและแววตาก็เต็มไปด้วยความเข้มแข็ง แข็งแกร่งคนคนนี้คือหลงยวนแห่งตระกูลหลง“พี่ครับ รีบช่วยคุณชายกู้เร็วเข้า ไอ่หลินเฟิงนั่นจะฆ่าเขาแล้ว!”ชายอ้วนคนนั้นรีบพูดขึ้น“อย่ากังวลไป”หลงยวนใช้สายตาปลอบโยนน้องชายของตนเองก่อนจะก้าวเดินมาทางเวทีอย่างมั่นคงพร้อมกับเงยหน้ายิ้มให้หลินเฟิงที่ยืนอยู่บนเวทีเล็กน้อย“ดูท่าแล้วท่านนี้คือหลินเฟิงใช่ไหม?”“ตอนอยู่ด้านนอกผมได้ยินหมดแล้วว่าคุณไม่กลัวผม”ถึงแม้ว่าหลงยวนจะพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่สายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นที่ส่งมาทำเอาเหยาปินเองก็ยืนอยู่ไม่สุขจนต้องถอยหลังออกไปหลายก้าวตอนที่เหยาปินได้สติกลับมาก็อดตะลึงไม่ได้“นี่มันขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่าน! นี่...นี่คือความสามารถที่แท้จริงของหลงยวนงั้นเหรอ?!”“ทำไมผมต้องกลัวคุณ”หลี่ฮุ่ยหรานที่อยู่ในอ้อมกอดของหลินเฟิงจับเสื้อของอีกคนไว้แน่น แต่หลินเฟิงเองก็ไม่คิดจะหลบเช่นกันเขามองจ้องไปที่ดวงตาของหลงยวนพวกเขาจ้องกันอย่างน
เห็นท่าทีของหลงยวนที่เปลี่ยนไป กู้เฉิน หลงเชาและถังอวิ๋นเฟิงที่ยืนอยู่ไกล ๆ ก็แสดงสีหน้าตกใจออกมาหลงยวนก็คือหลงยวน เขาก็แค่ทำความเคารพก่อนจะเริ่มสู้ก็เท่านั้นเอง“คุณฆ่าหม่าซือหาวเพื่อนของผม แล้วยังฆ่าบอดี้การ์ดของตระกูลหลงและยังกล้าบุกเข้ามาฉุดเจ้าสาวในงานแต่งงานของคุณชายกู้ ทุกเรื่องเป็นเรื่องจริงและก็เกี่ยวข้องกับชีวิตคน หวังว่าคุณชายหลินจะมีคำอธิบายให้กับผมด้วย!”พูดคำนี้จบร่างกายของหลงยวนก็ระเบิดพลังออกมาก่อนจะพุ่งไปทางหลินเฟิงหลินเฟิงเองก็ไม่ได้อ่อนแออะไร เขาผลักหลี่ฮุ่ยหรานไปทางเหยาปิน ก่อนจะระเบิดเอาพลังของตัวเองออกมาต้านทานพลังของหลงยวนไว้โดยไม่ล้ม“เอ๋?”เห็นว่าหลินเฟิงไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา หลงยวนเองก็ ‘จิ๊’ ปากออกมาเห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดว่าหลินเฟิงจะเก่งกาจขนาดนี้“เหยาปิน พาฮุ่ยหรานหนีไป”หลินเฟิงหันไปมองทางเหยาปินอย่างไม่ใส่ใจ“ครับ!”เหยาปินมองไปทางหลงยวน เขารู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลงยวนถ้ายังอยู่ที่นี่มีแต่จะทำให้หลินเฟิงลำบากเพราะอย่างนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรให้มากความแล้วจับมือของหลี่ฮุ่ยหรานเอาไว้ก่อนจะดีดนิ้วมือด้านบนของห้องโถงก็มีการโรยเชือ
เขาเคยได้ยินมาบ้างว่าถังหว่านและหลินเฟิงมีความสัมพันธ์กัน แต่ก็ไม่คิดว่าจะลึกซึ้งถึงขั้นนี้ไม่มีผู้ชายคนไหนยอมรับได้หรอกถ้าจะต้องถูกว่าที่ภรรยาสวมเขาให้ไม่ต้องพูดถึงคุณชายหลงยวนของตระกูลหลงแค่เพียงไม่นานสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม“คุณชายหลิน ที่ถังอวิ๋นเฟิงพูดคือความจริงเหรอ?”ไม่รอให้หลินเฟิงตอบถังอวิ๋นเฟิงก็รีบก้าวเข้ามาชี้หน้าหลินเฟิงก่อนจะตะคอก “หลินเฟิง แกกล้าพูดไหมว่าคฤหาสน์ที่อ่าวเทียนสุ่ยแกไม่ได้นอนกับถังหว่านน่ะ!”“ถังหว่านนอนที่ห้องฉันจริง ๆ”หลินเฟิงไม่ได้มีความกลัวยิ่งเห็นสายตาที่ไม่เป็นมิตรของหลินเฟิงก็พูดเสียงเรียบ “แต่ว่าระหว่างฉันกับถังหว่านไม่เคยมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น”“ฉันกับพวกเธอเกี่ยวข้องกันแค่เรื่องของงานในบริษัท จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของพวกนาย”“โกหก!”ถังอวิ๋นเฟิงพูดด้วยความโมโห “น้องสาวของฉัน ฉันจะไม่รู้ได้ยังไง? ถ้าไม่ใช่เพราะฉันคอยห้ามไว้ น้องของฉันคงหลงกลแกไปแล้ว!”“หึ แกจะไม่ยอมรับก็ช่างเถอะ แต่ฉันมีเสียงบันทึกอยู่!”พูดจบถังอวิ๋นเฟิงก็ยิ้มร้ายก่อนจะเปิดโทรศัพท์ของตัวเอง ก่อนจะเลื่อนไปที่คลิปเสียงที่ถังหว่านคุยโทรศัพท์อยู่ใน
“คุกเข่าลงแล้วฆ่าตัวตายซะหลินเฟิง แล้วฉันจะเหลือร่างของแกไว้”หลงยวนกุมอำนาจครั้งนี้ไว้ก่อนจะพูดออกมาอย่างโมโหบอดี้การ์ดที่เขาเลือกมาไม่มีคนธรรมดาเลยสักคน ต่อให้เป็นหลินเฟิงแต่ถ้าต้องเจอกับคนมากมายขนาดนี้ก็คงจะสู้ไม่ไหวยิ่งไม่ต้องพูดถึงถ้าจะต้องเจอกับหลงยวนที่บรรลุถึงขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่านและไหนจะมียอดฝีมืออีกนับสิบคนด้วยพูดได้เลยว่าครั้งนี้หลินเฟิงไม่มีทางหนีไปได้ง่าย ๆ“หึ คุณชายหลงยวนผมก็นึกว่าคุณจะเชื่อใจในฝีมือของตัวเอง”หลินเฟิงหัวเราะออกมาก่อนจะพูด “แต่ไม่คิดเลยนะว่าคุณก็ไม่เท่าไหร่ แค่จะรับมือกับผมคนเดียวก็ต้องเรียกคนมามากขนาดนี้”“ต่อให้คุณฆ่าผมให้ตายได้ แต่ไม่คิดเหรอว่ามันไม่มีศักดิ์ศรีอะไรเลย?”“สิงโตจับกระต่ายป่าก็ยังต้องใช้แรงตั้งมากมาย”หลงยวนไม่ได้หลงกลคำพูดของหลินเฟิงเขาหัวเราะเสียงเย็นชา “ฉันคุ้นกับฝีมือของคนตระกูลหลินดี ถ้าไม่มียอดฝีมือมากพอก็คงจะจัดการแกไม่ได้”“เพื่อที่จะจัดการแกให้สิ้นซาก ฉันไม่สนใจศักดิ์ศรีอะไรทั้งนั้น”“หึหึ...”ได้ยินหลงยวนพูดแบบนี้หลินเฟิงก็หัวเราะออกมา“ดูท่าคนพวกนี้คือคนที่คุณชายหลงยวนพามาจากจิงเฉิงสินะ? ผมยอมรับว่าค
หยางเทียนฉีหัวเราะเสียงดังก่อนจะพาคนเดินเข้ามาในห้องโถงของตระกูลกู้ในฐานะของประธานหอการค้าของเมืองเจียงโจว จางเทียนฉีถือว่าเป็นคนที่มีเงินเยอะที่สุดในกลุ่มนั้น เพื่อที่จะได้สนิทกับหลินเฟิงเขาเองก็ลงแรงไปไม่น้อยไม่ใช่แค่เพียงแบ่งคนในตระกูลแต่ก็ยังต้องซื้อพวกยอดฝีมือจากตลาดมืดมาอีกหลายสิบคนตอนนี้มีคนมากกว่าหนึ่งพันคน“คุณหลิน สำนักเทียนเตาของเรามากันหมดแล้วเพื่อที่จะร่วมสู้ไปกับคุณ!”ซ่งเฉียนคุนก้าวยาว ๆ เข้ามาด้านในห้องโถงใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชาและด้านหลังก็ตามมาด้านบรรดาลูกศิษย์ในสำนักเทียนเตา“หึหึ คุณหลิน สำนักร้อยพฤกษาก็มาแล้ว คนอาจจะน้อยหน่อย อย่าโกรธกันนะครับ”จางเต๋อหลินพูดขึ้นอย่างมั่นคงก่อนจะเดินเข้ามาพร้อมกับการประคองของหลานสาวจางเจียหนิงด้านหลังของเขาก็มีคนจากตระกูลเล็กใหญ่อื่น ๆ ที่ติดค้างบุญคุณของจางเต๋อหลินเดินตามเข้ามา นับดูก็หลายร้อยคนเช่นกันเพราะว่าคนที่เข้ามามีมากขึ้นเรื่อย ๆ คนที่อยู่ห้องโถงของตระกูลกู้เองก็เริ่มที่จะเบียดกันแล้วขนาดคฤหาสน์ของตระกูลกู้ยังถูกคนจำนวนมากล้อมเอาไว้คนใหญ่คนโตในเมืองเจียงโจวต่างก็พากันมารวมตัวอยู่ที่นี่ ขนาดคนตระกูลป๋
“เพียงแค่วางยาคุณหลงซิ่ว เพื่อดูว่าคุณมีพละกำลังพอที่จะเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า”หลินเฟิงมองไปที่หลงซิ่วที่สวมสูทสีชมพู แต่งเนื้อแต่งตัวเกินความพอดี รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจริงใจอย่างยิ่ง"แก......"“เอาล่ะ เอาล่ะ ผมรู้ว่าคุณทรมาน วางใจได้ ผมไม่มีทางไม่สนใจคุณ”ขณะพูดหลินเฟิงดีดนิ้วชายสองคนในชุดสูทก้าวออกมาจากด้านหลังของหลินเฟิง หามหลงซิ่วขึ้นและพาเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สองคนเหล่านี้คือคนของเผิงกวงฉี่ส่วนเผิงกวงฉี่ก่อนหน้านี้ เขาได้นำลูกน้องสี่หรือห้าคนของเขาไปที่ชั้นใต้ดินที่สอง ที่มีโซฟาสีชมพูขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ถ่ายภาพตั้งนานแล้วภายในห้องมีชายเปลือยกาย 2 คนล้มลงในแอ่งเลือดเมื่อถานหงเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวด้วยรอยยิ้มอาฆาตบนใบหน้า เห็นชายที่นั่งอยู่บนโซฟารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งทื่อ และกลายเป็นร่องรอยของความกลัวและความตื่นตระหนก“ถานหง ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เธอก็ได้พบกับที่พึ่งใหม่แล้วเหรอ?”เผิงกวงฉี่นั่งสูบบุหรี่ซิการ์อยู่บนโซฟา และมองไปที่ถานหงอย่างไม่ใส่ใจ"ฉัน......"ถานหงรู้สึกสับสนในเวลานี้ เผิงกวงฉี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?หรือว่า...หัวใจของถานหงรู้ส
ชีพจรมังกร...จะเป็นจื่อเสวียนรึเปล่านะ? -อิ่นนั่วเจียตกใจอย่างมาก และไม่ทราบว่าจื่อเสวียนกลายมาเป็นชีพจรมังกรที่หลงซิ่วพูดถึงได้อย่างไรดูเหมือนว่าตระกูลหลงจะต้องการสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรอย่างมากและครั้งนี้หลงซิ่วช่วยเหลือถานหง ในที่สุดก็รู้เป้าหมายชัดเจนแล้วพวกเขามาที่นี่เพื่อสิ่งที่เรียกว่าชีพจรมังกรในมือของหลินเฟิง!หลังจากคิดเรื่องนี้ออก ใบหน้าของอิ่นนั่วเจียก็ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาเลย นอกจากความคิดอันลึกซึ้งในทางกลับกัน จวงฉุนกลับถามหลงซิ่วด้วยสีหน้าสับสน:“คุณหลงซิ่ว ชีพจรมังกรคืออะไร?”“ชีพจรมังกรนั้นคือ…”หลงซิ่วไม่ต้องการตอบคำถามของจวงฉุน แต่เห็นว่าอินนั่วเจียยังคงจมอยู่กับความคิดเขาอธิบายอย่างเรียบง่ายว่า:"มีการกล่าวกันว่าชีพจรมังกรเป็นที่มาของโชคลาภของประเทศมังกร"“หากรวบรวมชีพจรมังกรครบทั้งแปดเส้นได้ ก็จะกลายเป็นราชาแห่งมังกรตัวจริงได้ ตามประวัติศาสตร์แล้ว ชีพจรมังกรเหล่านี้เป็นของตระกูลหลงของเรามาโดยตลอด”“เพราะเหตุนี้สถานที่นี้จึงเรียกได้ว่าเป็นประเทศมังกร”“แล้วนามสกุลของเราคือหลง (หลง แปลว่า มังกร) เข้าใจแล้วยัง?”“เราแค่อยากนำสิ่งที่เดิมเป็น
ดังนั้นการร่วมมือกับถานหง เพื่อจัดการกับอิ่นนั่วเจียและหลินเฟิงจึงเป็นเพียงงานเสริมเท่านั้นจุดประสงค์ที่แท้จริงของหลงซิ่วคือเพื่อสำรวจหรือแม้กระทั่งเอาชีพจรมังกรที่อยู่รอบตัวหลินเฟิงออกไป!มีเพียงแค่เอาชีพจรมังกรมาอยู่ในมือ หลงหยวนก็สามารถใช้พละกำลังของเขา จัดการกับหลินเฟิงอย่างกล้าหาญได้และเรื่องของชีพจรมังกรมีเพียงหลงซิ่วและสวีโจวซึ่งเป็นนักบู๊ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานักบู๊ของตระกูลหลงที่เขาส่งออกไปเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ส่วนที่เหลือก็ไม่ชัดเจนนักแต่ในเวลานี้หลงซิ่วไม่รู้ว่าสวีโจวและคนอื่น ๆ ได้กลายเป็นวิญญาณที่ตายแล้วในมือของหลินเฟิง ด้วยความพยายามผลักดันของจวงฉุน ไม่มีใครหนีไปได้สักคนเหลือเพียงจวงฉุนเท่านั้น และเพื่อความอยู่รอด เขาจึงได้กลายมาเป็นคนทรยศหากหลงซิ่วรู้เรื่องนี้เกรงว่าเขาจะตบจวงฉุนคนไร้ประโยชน์คนนี้จนตายไปซะเลยแทนที่จะชื่นชมเขาเพราะเขาพาอิ่นนั่วเจียมาอยู่เคียงข้างเขา"เอาล่ะ"หลงซิ่วยืนขึ้นและโบกมือให้อิ่นนั่วเจียอย่างด้วยสีหน้านิ่งเฉย“ผมได้เตรียมคนและอุปกรณ์ไว้แล้ว อยู่ในห้องส่วนตัวใต้ดินชั้นสอง ถานหง คุณไปเตรียมตัวก่อนเถอะ”“รอผมถามคำถามอิ่
“ฉันคือลูกน้องของเธอ? คุณหลงซิ่ว นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฉันจำได้ว่าไม่มีข้อกำหนดนั้นในสัญญาของเราหรอกมั้ง?”อิ่นนั่วเจียขมวดคิ้วและมองไปที่หลงซิ่วหลงซิ่วสับสนเป็นอย่างมาก แต่ไม่ได้พูดอะไรยังคงเป็นถานหงที่ตอบคำถามของอิ่นนั่วเจียด้วยเสียงหัวเราะ“อิ่นนั่วเจีย เธอช่างไร้เดียงสาเกินไป เธอคิดจริงๆ เหรอว่าตระกูลหลงจะเต็มใจยอมรับเธอ เพราะพวกเขาเห็นคุณค่าในชื่อเสียงและความสามารถของเธอจริงๆ”ถานหงส่ายหน้าอย่างดูถูกและกล่าวว่า:“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ตระกูลหลงจะยอมรับเธอได้ยังไง?”“อ่อใช่ ไม่ว่าฉันหรือตระกูลหลง ก็ไม่ได้โกหกเธอ เพราะฉันคือผู้รับผิดชอบบริษัทบันเทิงของตระกูลหลงที่เธอเข้าร่วมมาโดยตลอด”“ดังนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อิ่นนั่วเจีย เธอต้องเชื่อฟังฉัน เข้าใจไหม?”“ฉันให้เธอถ่ายหนังอะไร เธอก็ต้องไปถ่าย”"เดี๋ยวนะ"อิ่นนั่วเจียยื่นมือออกไปและขมวดคิ้ว:“ถานหง เธอพูดรุนแรงเกินไปแล้ว ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยทำให้เธอขุ่นเคืองมาก่อน ทำไมเธอถึงตั้งใจจะจัดการกับฉันขนาดนั้น?”“ถึงขั้นยอมทุ่มเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเพื่อดึงตัวฉันมาจากหลี่ซื่อกรุ๊ปด้วย”“จุ๊จุ๊จุ๊”เมื่อได้ยินคำพูดของอิ่นนั
“บ้าเอ๊ย ฉันไม่สามารถทนได้จริงๆ ติดต่อน้องหลินให้ฉัน ฉันจะเข้าแทรกแซงเรื่องนี้ด้วย!”...วันต่อมาในบาร์ใต้ดินแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของเมืองจิงจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียที่สวมหมวกและหน้ากากไว้ และดูเรียบง่ายมากรีบเดินทางมาที่นี่ ที่นี่คือ “สถานที่นัดพบ” ที่หลงซิ่วพูดถึงควบคู่ด้วยเสียงดนตรีอันไพเราะและฝูงชนที่เต้นรำจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียเดินผ่านทางเดินและมองเห็นหลงซิ่วกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ พร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียมาจริง ๆ ดวงตาของหลงซิ่วก็เป็นประกายบุหรี่ในปากของเขาหล่นลงพื้นโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าอิ่นนั่วเจียจะสวมเพียงชุดเดรสยีนส์ซึ่งทำให้เธอดูเป็นเด็กสาวมากในวันนี้ แต่หุ่นที่น่าสะพรึงกลัวของเธอก็ยังทำให้ หลงซิ่วที่กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊อย่างไม่ใส่ใจก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอ"เชี่ย ไม่เสียแรงที่เป็นซูเปอร์สตาร์ประเทศมังกรจริงๆ นะ!"หลงซิ่วอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเธอกับถานหง หลังจากคิดดู นี่มันไม่ใช่คนระดับเดียวกันด้วยซ้ำ!แม้ว่าถานหงจะเป็นราชินีเพลงประเทศมังกร หน้าตาก็คล้ายๆกันแต่เมื่อเทียบกับอิ่นนั่วเจียสาวสวยที่อยู่แต่ในจอ ถานหงยังด้อยกว่าเยอะมากเพียงแค่ออร่าอันส
สำนักงานใหญ่กลุ่มเผิงกวง เมืองจิงขณะนั้นเผิงกวงฉี่กำลังคาบซิการ์ไว้ในปากอย่างเรื่อยเปื่ยอ ฟังการโต้เถียงขัดแย้งระหว่างตัวแทนจากทั่วทุกแห่งในการประชุมแม้ว่าเผิงกวงฉี่จะดูเป็นปกติ แต่ในใจเขากลับโกรธมากพวกขยะพวกนี้ได้แต่โทษกันไปมา และต่างคนต่างหาผลประโยชน์แม้แต่เผิงกวงฉี่ก็ยังคิดว่า ควรจะกำจัดคนไร้ประโยชน์เหล่านี้ และส่งเสริมให้คนอื่นขึ้นมาเป็นผู้นำภูมิภาคดีไหมขณะที่กำลังคิดแบบนี้ โทรศัพท์มือถือของเผิงกวงฉี่ก็ดังขึ้นกะทันหันเสียงโทรศัพท์ทำให้ห้องประชุมเงียบลงทันที“คุณหลินโทรมาครับ คุณเผิงกวงฉี่”ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ยื่นโทรศัพท์ให้ด้วยความเคารพเมื่อคิดว่าเป็นหลินเฟิง เผิงกวงฉี่ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากไม่พูดไม่ได้ว่ายาหยกโมราของหลินเฟิงมีประสิทธิภาพมากจริงๆ ควบคู่กับน้ำพุร้อนที่เจียงโจว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองดูหนุ่มลงเรื่อย ๆ และร่างกายก็เต็มไปด้วยกำลังวังชาแม้แต่ผู้หญิงคนใหม่ที่หามาช่วงนี้ ก็ไม่สามารถทำให้เขาพึงพอใจได้ช่วงนี้เขากำลังคิดว่าควรจะหาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อสร้างทายาทให้กับตระกูลเผิงของเขาสองเดือนที่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าคิดมาก่อนด้วยซ้ำ“ฮัลโหล
“ฉันจะโอนเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเข้าบัญชีของคุณทันที ทางที่ดีคุณให้อิ่นนั่วเจียออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ปโดยเร็วที่สุด ให้เธอมาพบฉันที่เมืองจิง”"ฮ่าฮ่าฮ่า......"ถานหงที่อยู่ปลายสายหัวเราะอย่างโอเวอร์“ฉันต้องการให้อิ่นนั่วเจียคุกเข่าอยู่แทบเท้าฉัน! ยังมีหลินเฟิง ฉันจะทำให้หลินเฟิงและหลี่ซื่อกรุ๊ปบ้าบออะไรนั่นได้ชำระในสิ่งที่ควรจ่าย!”หลังจากพูดจบโทรศัพท์ก็วางสายไปและภายในเวลาไม่กี่นาที ข้อความเงินสดเข้าบัญชีจำนวนสองหมื่นห้าพันล้านบาทก็ปรากฏบนโทรศัพท์มือถือของจวงฉุนทันทีเมื่อมองดูข้อความบนโทรศัพท์ ลมหายใจของจวงฉุนก็เร็วขึ้นอย่างมาก เขาไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้ในชีวิตของเขามาก่อนแต่เมื่อเขาเงยหน้ามองไปทางหลินเฟิง ก็รู้สึกเหี่ยวเฉาทันทีเขารู้ว่าเงินจำนวนนี้จะไม่มีวันมาถึงเขาด้วยซ้ำ อีกทั้งเรื่องที่อิ่นนั่วเจียเข้าร่วมตระกูลหลงเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดเขาแค่อยากหลอกเอาเงินก้อนนี้มาจากหลงซิ่ว เพื่อใช้รักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ก็เท่านั้นเอง“ตอนนี้โอนเงินก้อนนี้เข้าบัญชีของหลี่ซื่อกรุ๊ปเถอะ”หลินเฟิงไม่พูดมาก บังคับจวงฉุนให้ดำเนินการบนโทรศัพท์มือถือของเขาโดยตรงหลังจากนั้นไม่นาน เงิน
“ดูเหมือนว่าคุณจะได้เจอกับอิ่นนั่วเจียจริงๆ นะ”หลงซิ่วที่อยู่ปลายสายพูดอย่างใจเย็นว่า:“ผมลืมบอกคุณไปว่าตอนนี้อิ่นนั่วเจียเป็นสมาชิกของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว เธอเต็มใจที่จะออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ป และร่วมมือกับตระกูลหลงของเราจริงๆ เหรอ?”เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงซิ่วพูดจวงฉุนสั่นสะเทือนไปทั้งตัวเกือบหัวใจวายเพราะความโมโหในที่สุดเขาก็ได้ลิ้มรสว่าการถูกหลอกเป็นอย่างไรหากหลงซิ่วเล่าเบื้องหลังของอิ่นนั่วเจียให้เขาฟังก่อนหน้านี้เขาจะพาผู้คนมาที่นี่เพื่อมาหาอิ่นนั่วเจีย และตกหลุมพรางได้ยังไง?ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรอีกแล้วร่องรอยแห่งความโกรธเริ่มผุดขึ้นในใจของจวงฉุนหากพูดว่าเมื่อครู่เพียงแค่โกหกหลงซิ่ว เขาก็มีความกดดันอยู่ไม่น้อยเมื่อเขาได้ยินว่าหลงซิ่วปกปิดเรื่องของอิ่นนั่วเจียกับเขา เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีหากคุณไม่ได้บอกผมให้ชัดเจนก่อนที่คุณจะจากไปผมจำเป็นต้องตกไปอยู่ในมือของหลินเฟิงงั้นเหรอ?จวงฉุนตัดสินใจ คำพูดก็ราบรื่นมากขึ้น“ใช่ครับ คุณอิ่นนั่วเจียบอกผมเอง แต่ว่า...”"แต่ว่าอะไร?"หลงซิ่วที่ปลายสายโทรศัพท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย“แต่คุณอิ่นนั่วเจียบอกว่าเธอได้เซ็น
จวงฉุนคิดว่าคำพูดนี้สมบูรณ์แบบไร้ที่ติขณะที่จวงฉุนกำลังจมอยู่กับจินตนาการของเขา หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไปและโบกไปมาตรงหน้าจวงฉุน“การปล้นทำลายของพวกนายในครั้งนี้ ได้ทำลายสินค้าของหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันมูลค่าสองหมื่นห้าพันล้านบาทเต็มๆ เพียงแค่นายสามารถชดเชยเงินสินค้าเหล่านี้ให้เราได้ ฉันก็จะไม่ถือสาเอาความ”"สองหมื่นห้าพันล้านบาท?"เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียที่อยู่ข้างๆ ก็เปิดริมฝีปากสีแดงของเธอออกครู่หนึ่ง เธอก็ส่ายหัวอย่างจนปัญญาหลินเฟิงกำลังพยายามกรรโชกเงินอยู่เหรอ!"เป็นไปไม่ได้!"เห็นได้ชัดว่าจวงฉุนก็ตกใจกับจำนวนเงินมหาศาลนี้อย่าว่าแต่ยี่สิบห้าล้านบาทเลย แม้แต่ห้าพันล้านบาทเขาก็ยังไม่มี จะอุดรูโบ๋นี้ได้อย่างไรหลินเฟิงรีดไถมากเกินไปจริงๆ“แน่นอนว่าหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันไม่สนใจเงินจำนวนน้อยๆ นี้ แต่ฉันแค่อยากเห็นท่าทางของคุณ”“เป็นไงบ้าง?”หลินเฟิงจ้องมองจวงฉุนด้วยความสนใจอย่างยิ่ง ต้องการดูว่าคนๆ นี้จะหาเงินได้มากเท่าไหร่เพื่อเอาชีวิตรอดได้ในเมื่อเสียหายหนึ่งหมื่นล้านบาท หลินเฟิงต้องหาชดเชยมาจากที่อื่น"ดี...ดีครับ!"จวงฉุนรู้ดีว่าวันนี้เขาไม่มีสิทธิ์ต่อรองกับหลิ