บทที่ 6

หลินเฟิงเพิ่งเดินออกจากประตูใหญ่ของตระกูลถัง โรลส์-รอยซ์คันหนึ่งขับมาจากข้างหลังและจอดอยู่ข้างๆเขา

ประตูรถเปิดออก ถังหว่านเดินลงมา “บ้านคุณหลินอยู่ที่ไหนคะ ให้ฉันไปส่งไหม”

หลินเฟิงคิดสักพักแล้วถอนหายใจ “ตอนนี้ไม่มีที่อยู่ คิดว่าจะพักที่โรงแรม”

ตัวเขาเองอยู่ที่เจียงโจวไม่ได้ซื้อบ้านไว้เลย เมื่อหย่ากับหลี่ฮุ่ยหรานแล้วเขาก็จะไม่กลับไปตระกูลหลี่อีก

“อึม...”

ถังหว่านอึ้ง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเยอะ “นี่พอดีเลย ตระกูลถังเรามีโรงแรมห้าสิบกว่าแห่งในเจียงโจว”

“ให้ฉันจัดการให้คุณหลินเถอะ เมื่อเสวียนหลิงโสมถึงแล้ว ก็พอดีส่งไปให้คุณเลย”

“ก็ได้”

หลินเฟิงคิดไปคิดมาก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร

เขานั่งที่เบาะข้างหลังกับถังหว่าน ฉินอิ๋งเป็นคนขับรถ

เมื่อถึงประตูเขตวิลล่า ฉินอิ๋งก็จอดรถ

“เกิดอะไรขึ้น”ถังหว่านถาม

“ข้างหน้ามีรถคันหนึ่ง ไม่รู้ทำไมช้า”ฉินอิ๋งบ่น

หลินเฟิงมองไปข้างนอกผ่านหน้าต่างรถ เห็นมีชายสวมชุดสูทคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูห้องรักษาความปลอดภัย

“แจ้งคุณปู่ถัง ว่าหวางเส้าหลง นายน้อยของตระกูลหวางในเจียงโจวขอมาเยี่ยม”

พูดจบก็เอาเงินสดก้อนหนึ่งยื่นให้พนักงานรักษาความปลอดภัย

พนักงานรักษาความปลอดภัยพอเห็นแบบนี้ก็พูดอย่างเคารพว่า “ท่านรอสักพัก ผมจะรีบไปแจ้งคุณปู่ถังทันที”

หลินเฟิงพอได้ยินว่าเป็นหวางเส้าหลง เขาก็หรี่ตามองดูอย่างรอบคอบ

ในขณะนี้ฉินอิ๋งพูดว่า “ดูเหมือนว่าจะมาหาคุณปู่”

ถังหว่านพูดเบาๆว่า “ไม่ต้องสนใจพวกเขา”

สักพักหวางเส้าหลงก็ขึ้นไปบนรถ เห็นได้ชัดว่าได้รับอนุญาตจากคุณปู่แล้ว

พนักงานรักษาความปลอดภัยก็อนุญาตให้รถเขาเข้ามา

ที่นั่งข้างๆของหวางเส้าหลงมีผู้หญิงสวยหนึ่งคนนั่งอยู่ นั้นก็คือหลี่ฮุ่ยหราน

“ฮุ่ยหราน คุณวางใจเถอะ ครั้งนี้ผมได้นำเอาเห็ดหลินจือร้อยปีมาฝาก ได้ยินว่าคุณถังป่วยหนักอยู่บนเตียง”

หวางเส้าหลงพูดอย่างมั่นใจ “ครั้งนี้พวกเราได้เอาสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์มาให้เขา คุณปู่ถังจะต้องช่วยคุณเอาโครงการพัฒนาเขตซีเฉิงไว้แน่นอน”

หลี่ฮุ่ยหรานที่นั่งอยู่ที่นั่งข้างๆโล่งใจ และยิ่งรู้สึกซาบซึ้งใจกับหวางเส้าหลงมาก “คุณหวาง ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมาก”

หลังจากได้ยินข่าวที่จ้าวเทียนหวาหยุดความร่วมมือ เธอก็เอาแต่หน้านิ่วคิ้วขมวด

ไม่คิดว่าในเวลาที่สําคัญ คาดไม่ถึงว่าหวางเส้าหลงจะยอมเป็นสื่อให้เธอติดต่อกับตระกูลถัง

และยังซื้อเห็ดหลินจือร้อยปีราคาแพงมา และมอบให้ในนามของเธอ

นี่เป็นความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่มาก

“ฮุ่ยหราน คุณไม่ต้องเกรงใจนะ”

หวางเส้าหลงภาคภูมิใจมาก

“ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน ก็ควรช่วยกันนะ”

ดวงตาของหลี่ฮุ่ยหรานมีน้ำตาคลอ อดไม่ได้ที่จะซาบซึ้งใจ

ดูความกล้าหาญของคุณหวาง คุณนี่ช่างเป็นเพื่อนแท้จริงๆ

ทุกครั้งที่ตัวเธอเองเจอปัญหา คุณหวางก็เป็นคนแรกที่มาช่วยทันที

เมื่อเปรียบเทียบแล้ว คนรอบตัวที่ที่เธอรู้จักกลับตรงกันข้ามมาก

ที่คุณแม่ให้เธอหย่ากับหลินเฟิงอาจเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง

หวางเส้าหลงไม่คิดว่าเป็นการเสียเวลา รีบไปวิลล่าของคุณปู่ถัง

ในระหว่างที่รถสองคันขับมาเจอกันกัน สายตาของหลี่ฮุ่ยหรานมองออกไปข้างนอก

เธออึ้งไปทันที คนที่นั่งอยู่ในรถคันนั้น.....เหมือนจะเป็นหลินเฟิง

“ทำไม”หวางเส้าหลงรีบถาม

“เมื่อกี้ คนที่อยู่ในรถคันนั้น....เหมือนจะเป็นหลินเฟิง”หลี่ฮุ่ยหรานพูดด้วยเสียงเบา

“ฮ่า ๆ ๆ...”

หวางเส้าหลงหัวเราะ “ฮุ่ยหราน คุณอย่ามาล้อล้อเล่นนะ”

“ที่นี่คือเขตวิลล่ายู่หรงซานจวง คนกากๆอย่างสามีเก่าคุณมีสิทธิ์อะไรมาพักที่นี่ล่ะ”

หลี่ฮุ่ยหรางมองไปนอกหน้าต่าง เห็นด้วยคําพูดของหวางเส้าหลงมาก

เมื่อกี้ตัวเธอเองก็ดูเพียงครั้งเดียว มองหน้าคนนั้นไม่ค่อยชัดเจน

น่าจะแค่หน้าคล้ายๆมั้ง....

ในเวลานี้ ฉินอิ๋งได้ขับรถมาถึงโรงแรมเทียนอวี่ซึ่งเป็นโรงแรมที่หรูหราสุดในเจียงโจว

สูง18ชั้น กินพื้นที่สองพันตารางเมตร มีสิงโตหินหยกสองตัวที่ประตู

ถังหว่านเปิดประตูให้หลินเฟิงด้วยตัวเอง

เธอพาเขาไปที่แผนกต้อนรับ จองห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทให้เขาหนึ่งปี

หลินเฟิงประหลาดใจ “หนึ่งปีนานเกิดไป สองสามวันก็พอแล้ว”

ถังหว่านโบกมืออย่างไม่สนใจ “คุณหลินไม่ต้องเกรงใจห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทที่ชั้นบนสุด เราไม่ให้คนนอกพัก แค่เก็บไว้ให้พวกเพื่อนๆฉันเอง ”

“ถ้าคุณหลินมีที่พักใหม่ ก็สามารถมาที่นี่เพื่อพักผ่อนได้เหมือนเดิมค่ะ”

“ไม่ว่าจะ อาหาร ความบันเทิง ฟิตเนส ที่นี่ก็สามารถตอบสนองความต้องการของคุณหลินได้หมด”

หลินเฟิงพยักหน้า สามารถออก ล็อบบี้ของโรงแรมเทียนอวี่เกือบห้าร้อยตารางเมตร การตกแต่งก็หรูหรามาก

ทุกๆอย่างที่วาดฝัน รวมอยู่ที่นี่หมด

ถังหว่านจองห้องพักให้หลินเฟิงเรียบร้อยแล้ว นอกจากบัตรห้องพักแล้วยังมีบัตรทองใบหนึ่ง

“นี่คือบัตรทองเฉพาะตระกูลถัง สามารถใช้ตามใจเท่าที่คุณต้องการที่อุตสาหกรรมของตระกูลถัง”

หลินเฟิงมองดูบัตรทองในมือและยิ้ม “สิ่งนี้ก็มอบให้แต่เพื่อนเหมือนกันเหรอ”

ถังหว่านยิ้ม “ไม่ค่ะ บัตรนี้แค่มอบให้แขกผู้มีเกียรติของตระกูลถังเท่านั้น”

“คุณถังให้ความสำคัญกับผมมากนะ”หลินเฟิงยิ้มเยาะตัวเองบ้าง

ตัวเขาเองแต่งงานกับหลี่ฮุ่ยหรานมาสามปี แต่ยังไม่เคยได้รับของขวัญจากหลี่ฮุ่ยหรานเลย

คนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันมาเพียงหนึ่งวัน ไม่คาดคิดว่าจะมอบบัตรทองวิเศษนี้ให้ ช่างน่าขันจริง

“เพราะฉันเห็นว่าคุณหลินเป็นเพื่อน ก็หวังว่าคุณหลินสามารถเห็นฉันป็นเพื่อนด้วย”

มุมปากของถังหว่านมีรอยยิ้ม

ดวงตาเหมือนดวงจันทร์ สีหน้าที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา ทำให้คนอื่นไม่สามารถคาดเดาได้

หลินเฟิงใส่บัตรทองไว้ในกระเป๋าเสื้อ อนุมัติคำขอของถังหว่าน

เพิ่งจะเอ่ยปาก ก็ได้ยินเสียงตะโกนจากข้างหลัง “หลินเฟิง ไอ้สารเลว”

หลินเฟิงหันหน้ามองไป คนที่ด่าตัวเขานั้นคือน้องชายของภรรยาเก่า หลี่เหวินเชา

คนที่ยืนข้างๆเขาเป็นผู้หญิงที่แต่งหน้าเข้ม

หลี่เหวินเชาเดิมทีอยากพาแฟนใหม่มาพักผ่อนโหย่นใจที่โรงแรม

ไม่คิดว่าเข้ามาจะเห็นหลินเฟิงคนกากๆนี้ เขาโกรธมาก

หลี่เหวินเชาไม่สนใจสายตาของคนรอบข้าง ชี้หลินเฟิงและด่าอย่างรุนแรง

“คนที่แซ่หลิน เป็นคนใส่ร้ายพี่สาวของผมคอยพูดลับหลัง ให้ประธานจ้าวหยุดความร่วมมือกับพี่สาวผม”

หลินเฟิงมองดูเขาอย่างเย็นชา “จ้าวเทียนหวาแค่พึ่งเข้าใจคุณธรรมของตระกูลหลี่อย่างชัดเจนแล้วเท่านั้น”

“ไอเหี้ย วันนี้กูต้องฆ่ามึง”

หลี่เหวินเชากำลังจะลงมือ ถังหว่านก็รีบขวางหน้าเขาไว้

ขมวดคิ้วและพูดอย่างจริงจังว่า “ท่านโปรดระวังพฤติกรรมของคุณด้วยที่นี่คือโรงแรมเทียนอวี่”

เธอไม่รู้ว่าคนที่ต่อหน้านี้มีความแค้นอะไรกับหลินเฟิง แต่ถังหว่านยืนอยู่เคียงข้างหลินเฟิงอย่างเด็ดขาด

หลี่เหวินเชามองดูถังหว่านแล้วตกตะลึงทันที

เขาหลงใหลในความสวยงามของถังหว่านอย่างสมบูรณ์

หลังจากตระกูลหลี่ได้เจริญรุ่งเรืองขึ้น เขาก็ถือว่าได้เห็นผู้หญิงมากหมาย แต่คนงามเช่นนี้เขาได้เจอเป็นครั้งแรก

ถังหว่านออกมาอย่างเร่งรีบ แค่ใส่ชุดยูนิฟอร์มOL ที่แต่ก่อนทำงาน

หลี่เหวินเชายังคิดว่าเธอเป็นผู้จัดการล็อบบี้ของโรงแรม

เป็นผู้หญิงที่เลื่อนตำแหน่งโดยใช้ร่างกาย

เขาเอาเงินสดหลายใบยัดในมือของถังหว่าน

“นี่คือเรื่องระหว่างผมกับเขา ไม่เกี่ยวกับคุณ เดี๋ยวผมค่อยคุยกับคุณที่หลังนะ”

มุมปากของถังหว่านสั่นเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เห็นเธออยู่ในสายตาเลย

เธอโยนเงินใส่หน้าเขา และตะโกนว่า “คุณหลินเป็นเพื่อนของฉัน”

“เอาเงินคุณไปและรีบออกจากโรงแรมเทียนอวี่ เราไม่ต้อนรับไอควายอย่างแก ”

พอได้ยินคำพูดของถังหว่าน หลี่เหวินเชาก็ยิ่งแน่ใจว่าถังหว่านก็คือผู้จัดการล็อบบี้

สายตาของเขามองไประหว่างพวกเขาทั้งสองคน ก็เข้าใจได้ทันที

สายตางดุร้ายชี้ไปที่ทั้งสองคนแล้วพูดว่า “ได้สิ หลินเฟิง ที่แท้คุณก็มีเมียน้อยอยู่ข้างนอกตั้งนานแล้ว”

“มิน่าคุณถึงยอมหย่ากับพี่สาวผม”

“ไอเหี้ย”

หลินเฟิงหรี่ตาเล็กน้อย น้ำเสียงเย็นชา “หลี่เหวินเชา ระวังคําพูดของคุณหน่อย”

“เห็นแก่ที่คุณเป็นน้องชายของหลี่ฮุ่ยหราน ผมจะไม่จริงจังกับคุณ”

“ไสหัวไป”