LOGIN2 เดือนต่อมา ด้านโรราหลังจากที่ฉันกลับมาคืนดีกับพี่ดีเทลแล้วนั้น แต่ตอนนี้ฉันก็เปิดตัวไปแล้วค่ะ ว่าพี่ดีเทลคือแฟนฉัน เขาพาฉันเข้าบ้านไปเจอกับคุณพ่อคุณแม่เขา ฉันพึ่งรู้นะว่าพ่อพี่ดีเทลเป็นนายตำรวจระดับสูงมากคนที่นักข่าวในทีวีพูดถึงบ่อยๆ แต่คุณพ่อพี่ดีเทลใจดีมากส่วนคุณแม่ของเขาก็ไม่ต่างค่ะ ใจดีกับฉันมากๆ ส่วนทางครอบครัวฉันๆ เองก็พาพี่ดีเทลไปเจอป๊ากับม๊าแล้ว แต่ป๊าฉันไม่คิดว่าพี่ดีเทลเป็นแฟนฉัน และที่เซอร์ไพรส์มากคือ ครอบครัวเรารู้จักกันในระดับหนึ่ง รู้จักกันมานานแล้วด้วย และม๊าป๊าฉันก็ไม่ได้กรีดกันเพราะอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าฉันก็จะเรียนจบแล้ว ท่านไม่ได้ห้ามเรื่องความรัก สองครอบครัวเราเข้าใจกันดี และม๊าเนี้ยถูกใจว่าที่ลูกเขยพี่ดีเทลสุดหล่อของฉันสุดๆ ไปเลยค่ะ 2 เดือนที่ผ่านมาฉันชวนพี่ดีเทลมาที่บ้านบ่อยมาก แต่ไม่ได้มาคนเดียวหรอกค่ะ ยัยมะปรางก็มาด้วย นางไม่ได้มาในฐานะเพื่อนฉันนะคะ มาในฐานะว่าที่พี่สะใภ้ฉันค่ะ@มหาลัย Bและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันมีเรียน ซึ่งเมื่อเช้าฉันมามหาลัยพร้อมกับพี่ดีเทล แต่นี้บ่าย 3 แล้ว ที่ฉันโทรหาเขาไม่ติด ไลน์ไปก็ไม่อ่าน ทั้งที่อีกสิบนาทีฉันก็จะเลิกเรียนแล้ว"ให้
ด้านโรราหลังจากที่พี่ดีเทลพาฉันทานข้าวมื้อเช้าเที่ยงรวบยอดไปแล้วนั้น เขาก็พาฉันมาที่ค่ายเพลง ร่างบางในชุดกางเกงสบายขายาว และเสื้อยืดเอวลอยสีดำที่เดินเข้ามาในออฟฟิศพร้อมกับดีเทล ใบหน้าสวยด้วยหมวกแก๊ปสีขาว ด้านโรราที่เดินเข้ามาถึงแต่วันนี้กับแตกต่างจากทุกครั้งที่เคยเข้ามา เนื่องจากมี สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่ฉัน และเผยรอยยิ้มทักทายที่ต่างจากครั้งก่อน อาจจะเป็นเพราะฉันมาพร้อมกับพี่ดีเทลนั้นเอง ฉันเดินจนกระทั่งมาถึงหน้าห้องทำงานของเขา พอเดินเข้ามาถึงห้องทำงานที่ตกแต่งสไตล์โมเดิร์นโทนสีเทา ที่ดูเข้ากับนิสัยของเขามักมากนั้น"เป็นไงชอบห้องทำงานพี่ไหมครับ " พอเดินเข้ามาถึงเขาก็หันมาเอ่ยกับฉัน"ก็สวยดี แต่ฉันชอบห้องโทนมินิมอล" โรราที่ยืนมือกอดอกสำรวจห้องทำงานของเขา"เมียไม่ชอบหรือพี่ ควรเปลี่ยนดี เพราะอีกไม่กี่สัปดาห์เราก็ต้องฝึกงาน และอยู่กับพี่ที่นี่" ใบหน้าอันหล่อเหลาละขึ้นออกจากแฟ้มเอกสารมองมาที่ฉัน"พี่รู้ได้ไง ว่าฉันจะฝึกงานที่นี่ พี่ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน" ด้านดีเทลที่ถูกโรราปฏิเสธเช่นนั้น ถึงกับหน้าเหวอ"พี่รู้ได้ไงว่าฉันฝึกงาน" ใบหน้าสวยเอ่ยด้วยสีหน้าสงสัยเพราะเรื่องนี้เธอยังไม่บอกใคร
@เช้าวันต่อมา ด้านโรราร่างบางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ด้วยความรู้สึกที่ปวดหัวตึบๆ ให้ตายเถอะเมื่อคืนฉันกลับคอนโดยังไงฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำ แต่ขณะที่ขยับตัวลงจากเตียงนอนกับรู้สึกเหมือนอะไรอุ่นๆ เหมือนมีคนหายใจรดต้นคอของฉัน สายตาเหลือบมองบริเวณโดยรอบคนที่มึนๆ เบลอๆ จากอาการเมาค้าง ตากลมเล็กถึงกับเบิกกว้างออกมาด้วยความตกใจ คอนโดของพี่ดีเทล นี้อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนฉันเมาหนักถึงขั้นเขาพาเธอมาที่นี่ ภาพสุดท้ายที่ฉันจำได้ คือยัยมะปรางชวนออกจากบาร์โฮส นี้อย่าบอกนะว่าเขาตามพวกฉันไป โรราพยายามประติดประต่อเรื่องราว คนตัวเล็กเหลือบมองร่างสูงที่นอนเปลือยเปล่าส่วนบน เสียงลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ"นี้เขาพาฉันมาที่นี่ทำไม คนบ้าทำไมถึงได้ทำแบบนี้กับฉันด้วย" ด้านโรราเมื่อคิดเช่นนั้น ร่างบางถึงกับขยับตัวจะลงจากเตียงนอนแต่นั้นคนแกล้งหลับอย่างดีเทลกับไวกว่า ฝ่ามือหนาจับเข้าที่เรียวแขนเล็ก!! หมับ !!"จะไปไหน" ด้านโรราที่ถูกคนที่เธอคิดว่าหลับจับเข้าที่แขนเช่นนั้น ร่างบางถึงกับตากลมเปิดกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ โรราหันมาเผชิญหน้ากับดีเทลด้วยสีหน้าไม่พอใจ"พี่ไม่ควรพาฉันมาค้างที่นี่ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไร อีกอย่า
ด้านดีเทลหลังจากที่ถูกโรราไล่แล้วนั้น ให้ตายเถอะมันทั้งเจ็บและจุกราวกับเข็มนับพันเล่มที่มันทิ่มแทงในใจของเขา เท้าที่หนักอึ้งค่อยๆเดิน ถอยออกห่างอย่างเชื่องช้า"ต่อให้เธอโกรธเกลียดฉัน ไม่ให้อภัยฉัน แต่ยังไงฉันก็ไม่มีวันปล่อยเธอไป" ดีเทลเอ่ยกับโรราที่เดินหันหลังไปเขา ด้านโรราที่ได้ยินจากปากของคนใจร้ายเช่นนั้น ถึงกับหยุดชะงัก"พี่มันเห็นแก่ตัว" โรราเอ่ยจบร่างบางก็เดินออกไปโดยไม่คิดจะสนใจดีเทล สายตาคมได้แต่มองตามแผ่นหลังบางที่เดินหนีไปจากเขาด้านโรราหลังจากที่ร่างบางกลับมาถึงคณะ ด้านโต้งที่สังเกตุเห็นสีหน้าและแววตาที่เศร้าลงของโรรานั้น"ชะนีแกเป็นไรป่าว..." พอกลับมาถึงที่ม้านั่งโรราก็เอาแต่นั่งซึม ไม่ยอมเอ่ยหรือพูดจากับใคร"ป่าว กูแค่อยากเมา กูอยากปลดปล่อย" โรราเอ่ยมาเช่นนั้น ทำเอาเพื่อนๆ ในโต๊ะถึงกับชะงัก"เพื่อนอยากเมา เอาดิ รอไร" ด้านมะปรางที่นั่งติดกับรามถึงกับเอ่ยมา"เฮ้ย...นี้ก็เอาด้วยเหรอ" รามเอ่ยถามแฟนสาว ด้วยสีหน้าไม่พอใจ"แหมพี่ราม พี่ไม่เห็นหรือไง ว่าน้องพี่เป็นอะไร ขอเถอะนี้แค่คืนนี้คืนเดียว แล้วฉัน..." มะปรางไม่กล้าเอ่ยคำว่าไม่ไป ออกมาเพราะเที่ยวคืนเดียวของเธอไม่มีอยู่จริงๆ"
1 สัปดาห์ต่อมา ด้านโรราและวันนี้ก็เป็นวันแข่งกีฬาสีของมหาลัย ร่างบางในชุดกางเกงยีนส์ขายาวสีขาว และเสื้อกีฬาสีเขียวพอดีตัวสวมรองเท้าผ้าใบและหมวกแก๊ปที่ปิดบังใบหน้าความสวย โรราเดินมาหยุดที่ข้างคณะนิเทศที่เธอนัดกับเพื่อนๆ ของตนเอาไว้ แต่ขณะที่ร่างบางจะเดินมาถึงม้านั่งที่ประจำสายตากับสะดุดเข้ากับพระพายที่จ้องมองมาทางเธอ ให้ตายเถอะตั้งแต่มีเรื่องวันนั้น ฉันกับยัยไอดอลหน้าปลวกนั้นก็ได้ไม่เจอกัน พึ่งจะเจอก็วันนี้แหละ ด้านพระพายที่เห็นโรราเดินมาก็ไม่รอช้า ถึงกับเดินเข้ามาหาโรราทันที"โรรา" เสียงแข็งของพระพายเอ่ยออกมา พร้อมกับมีเพื่อนของเธออีกสองคน"มีไรกับฉันไม่ทราบคะ คุณไอดอล ดาราดัง" น้ำเสียงจิกกัดของโรราเอ่ยทักทายพระพายด้วยสีหน้าไม่มีท่าทีเกรงกลัวเธอเลยสักนิด"ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ แค่สองคน" ด้านพระพายเมื่อเห็นว่าโรราไม่มีท่าทีจะอ่อนข้อให้ตน ถึงกับได้อ่อนน้ำเสียงลง เพราะฝีมือการตบของโรรานั้นบอกเลยว่าไม่ธรรมดา"เรื่องที่คุณโดนฉันจิกหัวตบวันนั้นเหรอคะ" โรรายังเอ่ยพร้อมกับเล่นหูเล่นตาใส่พระพายไม่เลิก"แก...นัง" พระพายที่ถูกโรรายั่วโมโหถึงกับหลุดเสียงดัง"ที่นี่มหาลัย ไม่ใช่สตูดิโอถิ่นของคุณ
3 ชั่วโมงต่อมา Condo Rora ด้านดีเทลหลังจากที่ตามโรราไปไม่ทัน ดีเทลจึงขับรถออกจากบริษัทมาหาโรราที่คอนโดของเธอ ร่างสูงนั่งรอโรราที่หน้าล็อบบี้อยู่เช่นนั้นนานนับ 3 ชั่วโมงแต่นั้นก็ไม่มีท่าทีว่าโรรานั้นจะมา ให้ตายเถอะภาพที่โรราน้ำตาไหลอาบแก้มยังวนเวียนเข้ามาในหัวของเขา"ให้ตายเถอะ นี้เขาทำอะไรลงไป เขาไม่น่าปากพล่อยไปต่อว่าเธอเลย" นอกจากจะทำโรราร้องไห้แล้ว ยังโดนพี่สายธารต่อว่าที่เขาเป็นต้นเหตุทำให้โรราประกาศลาออกถอนตัวเป็นเด็กฝึก เล่นเอาซะพี่สายธารเล่นผมยับเลยเมื่อ 1 ชั่วโมงที่แล้ว [ดีเทลนี้มันเรื่องอะไร นายตอบพี่มาหน่อยสิ มันเกิดอะไรขึ้น ถ้านายไม่เล่าพี่ก็ไม่รู้หรอกนะ นายไม่มีสิทธิ์ไล่คนของฉัน นายรู้หรือเปล่ากว่าฉันจะได้ตัวน้องโรรามายากมากแค่ไหน กว่าที่พี่ชาย ครอบครัวของเธอจะยอมให้เธอมาเป็นเด็กฝึกที่นี่ แต่นายกับทำทุกอย่างพัง เพราะเรื่องผู้หญิง] นั้นคือสิ่งที่สายธารโทรมาต่อว่าน้องชาย[ผมขอโทษที่ผมพูดจารุนแรงไป] ดีเทลเอ่ยด้วยสีหน้าสำนึกผิด[ไม่รู้แหละ ยังไงนายก็ต้องไปขอโทษน้องโรรา และตามเธอกลับมาเป็นเด็กของพี่ให้ได้ และฉันมีอีกเรื่องที่อยากจะถาม นายกับน้องโรรา พวกนายสองคน][โรราเป็นแฟ







