12

"เสียงเหย่าพ่อมีบ่าวผู้หนึ่งมาให้เจ้าดูตัว เห็นเขามาหางานในจวน จะให้พ่อซื้อเป็นทาสพ่อก็เลยคิดถึงเจ้าที่กำลังจะออกเรือน เผื่อเจ้าจะต้องการบ่าวพูดซื่อสัตย์เพิ่ม บ้านของสตรีผู้นั้นน่าสงสาร ที่บ้านนางยากจน นางอยู่กับพ่อกับแม่ที่พิการ นางจึงใช้ตัวเองมาขายเพื่อที่จะนำเบี้ยไปรักษาซื้อหยุกซื้อยาให้พ่อกับแม่ เจ้าลองดูเสียหน่อยเถอะ สตรีผู้นี้ไม่ได้มีความงามราวกับสตรีที่อยู่ในวังหลวงเจ้านั้น สบายใจได้เลยเรื่องนี้"

แม่ทัพหลิวกล่าวกับบุตรสาว เมื่อได้ฟังว่าบ้านของนางยากจน พ่อแม่พิการหลิวเสียงเหย่าก็รู้สึกสงสัยว่า แล้วแต่ก่อนนั่นนางทำอันใดอยู่นางจึงไม่หางานทำ หรือว่าจริงๆแล้วบิดากับมารดาของนางพึ่งจะพิการกันนะ แล้วอีกอย่างที่บิดาของตนพูดว่าหน้าตาธรรมดาไม่งามเท่าหญิงที่เป็นบ่าวในวัง แสดงว่าข่าวที่นางจัดการสตรีผู้นั้นคงมาถึงหูผู้เป็นบิดาของนางเรียบร้อยแล้ว

"ท่านพ่อไม่ใช่ว่าลูกไม่อยากได้บ่าวนะเจ้าค่ะ แต่ทำไมนางพึ่งมาหางานทำหรือเจ้าคะ ทำไมบิดามารดาของนางพึ่งพิการหรืออย่างไรเจ้าคะ แล้วท่านางมาทำงานกับเรา แล้วใครจะดูแลบิดามารดาของนางละเจ้าค่ะ เห็นท่านพ่อพูดมาข้าก็นึกสงสารนางอยู่หรอก แต่ตอนนี้ข้าก็บังอาจไป