LOGINShare
33.อดทนคิดถึง NC25+
Last Updated:
2025-09-16 17:53:28
Latest chapter
หอประโลมรัก 34.แช่บ่อน้ำกลางป่า NC25+
แสงอรุณสาดส่องลอดใบไม้พลิ้วไหว ริมป่าเบื้องหลังเรือนรับรอง ขับให้ไอหมอกเช้าแลดูละมุน ราวม่านบางเบาที่ทอดคลุมผืนดินเสียงม้าก้าวย่ำบนพื้นดินชื้นแผ่วเบา เหวินหลงควบม้าสีน้ำตาลเข้มตัวใหญ่ ส่วนเจียวลี่นั่งซ้อนอยู่เบื้องหน้าในอ้อมแขนของเขาเจียวลี่เม้มริมฝีปาก มองภาพเบื้องหน้า ทิวเขาสูงทอดตัวยาว เห็นแผ่นหมอกบางเบาคลอเคลียเนินเขา เส้นทางที่ใช้เดินทางไปบ่อน้ำร้อนแม้จะไม่ชัน แต่ก็ต้องผ่านดงไม้สูง ทว่าเงียบสงบและชวนให้รู้สึกเหมือนโลกมีเพียงสองเรา“ในอดีต เจ้าชอบขี่ม้า” เขาเอ่ยพลางกระชับวงแขนที่โอบนางจากด้านหลังแน่นขึ้นเล็กน้อย “ข้าจำได้ว่าเจ้ามักแอบพ่อเจ้าขี่ม้าที่ลานฝึกเพียงลำพัง”“ท่านยังจำได้…” เจียวลี่เงียบไปชั่วครู่ แล้วเอ่ยเบา ๆ “ข้านึกว่าท่านลืมหมดแล้ว”“ไม่มีสิ่งใดที่เกี่ยวกับเจ้าที่ข้าลืมได้” เขาตอบทันควัน ริมฝีปากแตะแผ่วเบาบนขมับของนางหัวใจเจียวลี่สะดุดเล็กน้อย ราวกับลมหายใจช่วงหนึ่งถูกกลืนไปพร้อมคำพูดของเขาม้าค่อยๆ ชะลอฝีเท้าลง เมื่อเดินทางลึกเข้าไปในแนวป่าหุบเขา เสียงนกป่าดังเจื้อยแจ้ว เสียงน้ำไหลแผ่วเบาจากลำธารเล็กๆ ลอดผ่านหินผา ช่วยกล่อมบรรยากาศให้เหมือนเพลงกล่อมยามเช้า"อีกไ
หอประโลมรัก 33.อดทนคิดถึง NC25+
เสียงจูบของเหวินหลงไม่เพียงแค่แฝงความคิดถึง แต่ยังเปี่ยมด้วยความโหยหา...เขากดริมฝีปากเข้าหาเจียวลี่หนักขึ้น จูบซ้ำๆ ทั้งที่นางเริ่มหายใจติดขัด มือเล็กดันแผงอกเขาเบาๆ“คุณชาย…ขะ…ข้าคิดว่าท่านเหนื่อย”“ข้าแค่เหนื่อย ที่ต้องอดทนคิดถึงมาทั้งวันต่างหากเจียวลี่” เสียงเขาทุ้มพร่ามือหนารั้งเอวบางขึ้นแนบแน่นเข้าหาอกที่แกร่งเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ดวงตาสีเข้มของเขามีแต่แววปรารถนาลุกโชน“ข้ารอเวลานี้ตั้งแต่ตื่นเช้า” เขากระซิบเสียงต่ำ ก่อนจะจับมือเล็กของนางไปวางบนตนเอง…เจียวลี่สะดุ้งเฮือก แก้มแดงจัดเมื่อตระหนักได้ถึงสิ่งที่เขากำลังสื่อ ร่างกายของเหวินหลงแข็งขึง…แสดงถึงความปรารถนาที่ถูกเก็บกดมาตลอดวันพูดจบ เขาก็โน้มตัวลงมา ประทับจูบรุนแรงบดเบียด ปากของเขาดูดกลืนเสียงร้องเบาๆ จากนางไว้ทุกถ้อยคำมือเขาเลื่อนไปปลดอาภรณ์ของนางออกด้วยความคล่องแคล่ว ราวกับไร้ความลังเลใด ผิวเนื้อสีหิมะค่อยๆ เปิดเผยสู่สายตา เหวินหลงผละออกมามองเพียงครู่ ดวงตาของเขาทอประกายหื่นกระหาย“เจียวลี่ของข้า…” เสียงเขาแหบพร่า มือเขาแนบลงบนเอวแล้วค่อยๆ เลื่อนไปถึงสะโพกงาม “ตามใจข้าหน่อย อย่าปฏิเสธข้า…”เจียวลี่หอบหายใจ หน้าแดงจัดเม
หอประโลมรัก 32.หนึ่งเดือนในเรือนรับรอง
ช่วงยามโหย่ว ฟากฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีหม่น แสงไฟจากโคมแดงในเรือนรับรองส่องนวลอบอุ่นไปทั่วลานหิน เงาร่างหนึ่งในชุดคลุมตัวยาวสีเข้มก้าวเข้ามาท่ามกลางสายลมเย็นยามค่ำเหวินหลงกลับมาถึงแล้ว แม้ใบหน้าจะยังสงบเรียบนิ่งเช่นทุกครา ทว่าแววตากลับหม่นล้าเล็กน้อย หน้าผากขมวดคล้ายผู้ที่แบกภาระมาทั้งวัน แม้จะไม่ได้เอ่ยสักคำว่าวันนี้เหนื่อยเพียงใด แต่ผู้ที่รออยู่ในเรือนก็สัมผัสได้ทันที เจียวลี่ก้าวออกมาต้อนรับเขาอย่างเงียบ ๆ“วันนี้กลับช้านะเจ้าคะ...” นางเอ่ยเสียงแผ่วเบา พลางยื่นมือไปรับของจากคนใช้ข้างกายเขา “ท่านยังไม่ได้กินอะไรเลยใช่หรือไม่”ชายหนุ่มพยักหน้าเบา ๆ ไม่ตอบโต้อะไรนักเจียวลี่จึงรีบนำเขาไปยังเรือนกลางที่จัดเตรียมอาหารรอไว้แล้ว นางให้เขานั่งลงบนเบาะนุ่ม แล้วจัดแจงตักซุปอุ่นให้เขาเองกับมือ กลิ่นหอมจากไก่ตุ๋นโสมแดงโชยกรุ่นไปทั่วโต๊ะเหวินหลงมองท่าทีของนางที่เงียบขรึมแต่เปี่ยมด้วยความใส่ใจ หัวใจของเขาสั่นไหวบางเบา มือเขารับถ้วยจากนางช้า ๆ ก่อนเอ่ยเสียงพร่า“เจ้าไม่ต้องลำบากก็ได้...”“ข้าเต็มใจเจ้าค่ะ” เจียวลี่ตอบด้วยรอยยิ้มบาง ดวงตากลมโตสื่อความห่วงใยอย่างแท้จริง “ท่านดูเหนื่อยนัก ข้าคิดว่
หอประโลมรัก 31.มีหญิงใดเคยอาบน้ำให้ท่านหรือไม่ NC25+
ค่ำคืนนั้น…ไอน้ำอุ่นลอยคลุ้งอยู่ในห้องอาบน้ำหินอ่อนของเรือนรับรอง กลิ่นหอมจางของสมุนไพรและกลีบดอกไม้ลอยตลบอบอวล เจียวลี่นั่งอยู่ในอ่างไม้ทรงกลมกว้าง ผิวขาวนวลแดงระเรื่อจากไอร้อน เส้นผมยาวสยายเปียกแนบแผ่นหลัง มือเรียวแตะผิวน้ำอย่างเงียบงัน ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าอีกคู่เดินเข้ามาช้า ๆประตูไม้เปิดออก เผยให้เห็นร่างสูงใหญ่ของเหวินหลง เขาอยู่ในชุดคลุมเนื้อบางที่เปิดไว้หลวม ๆ เผยแผ่นอกแน่นหนาและหยดน้ำบางส่วนจากการล้างตัวก่อนเข้าอ่าง เขาก้าวเข้ามาหานางอย่างเงียบเชียบ แต่แววตาที่มองมานั้นเต็มไปด้วยความลึกซึ้งจนหัวใจเจียวลี่เต้นระส่ำ"ยังอาบไม่เสร็จหรือ" เขาถามเสียงแผ่ว"ท่านชวนข้ามาอาบน้ำ แล้วตัวเองมาช้านัก" นางตอบเบา ๆเขายิ้มบาง ๆ ก่อนจะถอดเสื้อคลุมออก แล้วก้าวลงมานั่งในอ่างเดียวกันอย่างไม่รีบร้อน…เขานั่งอยู่ด้านหลังนาง มือใหญ่วางบนไหล่เปลือยเบา ๆ“ให้ข้าสระผมให้เจ้าไหม”นางนิ่งไปอึดใจ ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ เสียงของหัวใจเต้นดังในอกยิ่งกว่าเสียงน้ำกระเพื่อมมือของเหวินหลงเปียกชื้นแต่นุ่มนวล เขาลูบผมนางอย่างช้า ๆ ก่อนเทน้ำอุ่นรินลงบนศีรษะแล้วใช้นิ้วปลายนิ้วคลึงเบา ๆ ที่หนังศีรษะ ท่าทางของเขาเ
หอประโลมรัก 30.หัวใจที่เริ่มหวั่นไหว 3
เช้าตรู เจียวลี่ลืมตาตื่นขึ้นก่อนเสียงไก่ขัน ด้วยหัวใจที่ยังอบอุ่นจากคืนที่ผ่านมา แม้จะเป็นึวามอบอุ่นขั่วครางแค่หนึ่งเดือน แต่ความรู้สึกในหัวใจกลับมิใช่เพียงแค่หน้าที่นางลุกขึ้นจากเตียงอย่างแผ่วเบา ไม่ปลุกชายหนุ่มที่ยังหลับสนิทอยู่บนที่นอนตื่น นางจัดเสื้อคลุมบางเบาคลุมกาย แล้วเดินเท้าเปล่าออกไปทางเรือนครัวส่วนหลังด้วยอารมณ์อ่อนโยน เหล่าสาวใช้ที่ดูแลเรือนต่างตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นจคณิกาชื่อดังมาเข้าครัวเองในยามเช้า“ข้าขอลองทำเองบ้าง... เพียงแค่มื้อเดียว”เจียวลี่เอ่ยเบา ๆ ก่อนจะลงมือเลือกวัตถุดิบอย่างคล่องแคล่ว แม้จะไม่ได้ฝึกปรือในครัวเหมือนหญิงบ้านทั่วไป แต่ด้วยความเป็นคนละเอียดและจดจำรสชาติได้ดีจากการรับประทานอาหารของแขกหลากหลายชนชั้นในหอ นางจึงทำไข่ตุ๋นเนื้อนุ่ม ซุปไก่ใสที่กลิ่นอบโชย พร้อมข้าวสวยที่พอเหมาะนางยังเตรียมน้ำชาหอมกรุ่นไว้หนึ่งกาไม่นาน เหวินหลงก็ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกลิ่นอาหารอ่อน ๆ ลอยมาแตะจมูก เขาเดินออกจากห้องในชุดลำลอง สายตาพบหญิงสาวผู้ที่เคยเป็นว่าที่ภรรยานั่งเรียบร้อยรออยู่บนเสื่อ พร้อมโต๊ะอาหารไม้เตี้ยเรียงจานอย่างประณีต“เจ้าทำเองหรือ” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามเรียบ ๆ
หอประโลมรัก 29.หัวใจที่เริ่มหวั่นไหว 2
เจียวลี่เงยหน้าสบตาเขาด้วยดวงตาคู่นั้น...ดวงตาที่เคยผ่านน้ำตา ผ่านความล่มจมและความเดียวดายมานับครั้งไม่ถ้วน ทว่าบัดนี้กลับฉายแววอ่อนไหวในแบบที่แม้แต่นางเองก็ไม่ทันได้ตั้งใจปลายนิ้วของเขายังอยู่ในอุ้งมือของนาง ความอุ่นจากร่างของเหวินหลงแผ่ซ่านผ่านผิวกายมาถึงหัวใจ ดวงหน้าของเขาอยู่ใกล้เสียจนลมหายใจแทบจะรินรดกันและในห้วงวินาทีนั้นเอง ใจของเจียวลี่พลันเผลอไผล นางปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับความฝัน… ฝันถึงอดีตที่ไม่เคยได้เป็นจริง ฝันถึงวันเวลาที่ยังมี เขายืนเคียงข้างอยู่เสมอ หากในวันนั้น เหวินหลงไม่ทอดทิ้งนาง หากครอบครัวของนางไม่ล่มจม…หากนางไม่ถูกขายเป็นคณิกาเพื่อแลกกับหนี้สินของบิดา…บางที...นางกับเขาอาจจะได้แต่งงานกันจริง ๆ ในฤดูใบไม้ผลิที่ดอกเหมยเบ่งบานทั่วเมืองในวันที่ญาติพี่น้องและผู้คนมากมายมาแสดงความยินดี นางจะอยู่เคียงข้างเขาในชุดเจ้าสาวผ้าแพรสีแดงมงคล มีเสียงขลุ่ยอ่อนหวานคลอเคลียอยู่ทั่วเรือนบางทีนางคงได้ให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่ง ที่มีนัยน์ตาเหมือนเหวินหลง มีรอยยิ้มเหมือนเขา และอาจมีบุตรสาวอีกคน ที่ช่างพูดเหมือนนาง ลูกทั้งสองวิ่งเล่นอยู่ในสวน กอดขาบิดา หัวเราะร่าในยามเหมันต์โปรยหิมะแ
You may also like
นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย26.2K viewsพลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี
โม่เสียวชี่428.4K viewsชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก
มู่อวิ๋นเฉิง60.5K viewsบุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี140.1K viewsยอดบุปผาโฉมสะคราญ
องค์หญิงโนเนม3.1K viewsย้อนเวลามาเป็นภรรยาจอมขี้เกียจของทหารในยุค70
พิมพ์สีทอง1.6K viewsสวนผักฟ้าประทาน
บ้านเขมปัณณ์425 viewsรักนี้ข้าสมยอม
LiHong723 views
