หอประโลมรัก

ตอนที่ 1 เส้นทางการเป็นนางคณิกาของ มู่เจียวลี่

หญิงสาวรูปร่างผอมบางนามว่า มู่เจียวลี่ นางยืนตัวสั่นอยู่เบื้องหลังของผู้เป็นบิดา ที่กำลังคุยกับเจ้าของหอนางโลมชื่อดังของเมือง

พ่อของนางรับเงินจากเจ้าของหอมาเรียบร้อย ก่อนจะหลังกลับมาหาผู้เป็นลูกสาว

“เจียวลี่ เจ้าต้องเข้าใจสถานะของพวกเราด้วย ขืนเจ้าอยู่กับพวกเราต่อไปเจ้ามีแต่จะลำบาก”

“แต่…ท่านพ่อข้าทนลำบากได้ พวกท่านให้ข้าไปด้วยเถิดเจ้าคะ” นางเอ่ยบอกบิดาเสียงสั่น

แต่เดิมครอบครัวของนางมีกิจการร้านยาสมุนไพรใหญ่โตอยู่ในเมืองหลวง แต่ด้วยความผิดเพียงครั้งเดียว เนื่องจากสมุนไพรที่จัดให้ขุนนางตระกูลใหญ่เกิดมีปัญหา ทำใหญ่ขุนนางคนนี้นถึงแก่ชีวิต ครอบครัวของนางจึงต้องเดือดร้อนถึงกับสิ้นเนื้อประดาตัว แถมยังโดนขับไล่ของจากเมืองหลวงด้วย

พ่อของนางจึงจำต้องขายเจียวลี่ให้หอนางโลม เพื่อนำเงินที่ได้เป็นค่าเดินทางและไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองอื่น

“ไม่ต้องกลัว อยู่กับข้าที่นี้ ไม่ต้องกลัว รอพ่อเจ้ามาไถ่ตัว เชื่อข้า” ซูเย ผู้ดูแลหอนางโลมเอ่ยกับนาง

เจียวลี่มองดูหญิงงามเบื้องหน้า นางดูมีอายุแล้วแต่ยังคงงดงามและดูใจดี

ซูเยเอื้อมมือไปจับมือเจียวลี่ไว้ ให้นางปล่อยแขนออกจากบิดา แล้วมองดูบิดาเดินจากไป

“ที่นี่เป็นหอนางคณิกา”

“ข้ารู้เจ้าคะ” เจียวลี่ใบหน้าเศร้าสร้อยน้ำตาไหลนอง

“แต่ที่นี่ไม่มีการบังคับฝืนใจ ถ้าเจ้ามีความสามารถพอ” ซูเยเอ่ยบอกนาง

“......” เจียวลี่ไม่ได้ตอบอันใด นางยังคงทุกข์ใจอยู่

“เอาล่ะ ข้าจะให้คนพาเจ้าไปที่ห้องพัก เจ้าไปคิดทบทวนเอาว่าเจ้ามีความสามารถด้านใดบ้างแล้วพรุ้งนี้ก็มาแจ้งข้า”

“เจ้าค่ะ” เจียวลี่เดินตามหญิงคณิกานางหนึ่งไป

“พี่ซู นางบริสุทธิ์หรือไม่” สวีอันนางคนิกาอีกคนเอ่ยถามซูเย ทันทีที่เห็นเจียวลี่ออกไป

“บิดานางบอกว่านางบริสุทธิ์ แต่เดี๋ยวเราค่อยพิสูจน์กัน”

“ดูเหมือนนางจะไม่ยินยอมนะ”

“ข้าก็มีวิธีของข้า ไม่ฝืนใจนางแน่ ๆ” ซูเยมองทางที่เจียวลี่เดินไปอย่างครุ่นคิด เจียวลี่นางเป็นสตรีที่หน้าตางดงดงาม ผิวกายขาวผ่องนุ่มนวลแบบตระกูลผู้ดี ดูท่านางคงไม่เคยลำบากมาก่อน ต่อไปนางจะต้องเรียกแขกเข้าหอได้เยอะแน่ ๆ

เจียวลี่ถูกนำทางมาที่ห้องพัก แต่ห้องนี้นางต้องพักอยู่กับคณิกาที่นำทางมาเมื่อครู่ นามว่า ถิงถิง จากที่ได้คุยกันถิงถิงเป็นนางคนิกาที่นี่มาปีกว่าแล้วนางก็ถูกพ่อแม่ขายมาเหมือนกันแต่นางไม่มีความสามารถอะไร อ่านเขียนก็ไม่ได้เล่นดนตรีหรือขับร้องก็ได้ไม่เช่นกัน นางจึงต้องค่อยรับแขกสนองตัณหาสร้างความสุขทางกายให้เหล่าบุรุษ