LOGINShare
33 ปลอบขวัญ
Last Updated:
2025-08-03 00:45:40“หนูแพร”
เสียงเรียกแสนอบอุ่นคุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหน้า ทั้งสงสารทั้งเป็นห่วงจับใจ ชายสูงวัยที่เปรียบเสมือนบิดาอีกคนเดินตรงมาหยุดยืนที่ข้างเตียง มือหนาแสนอบอุ่นลูบศีรษะน้อยเบา ๆ อย่างทะนุถนอม ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
“ไม่ต้องร้องไห้แล้วลูก อยู่ที่นี่ปลอดภัยแล้ว”
“คุณลุง ฮื่อ ฮื่อ”
ร่างน้อยโผเข้าสวมกอดชายสูงวัย ร้องไห้ออกมาราวกับเด็กน้อย หลากหลายความรู้สึกต้องอดทนเก็บเอาไว้คนเดียวในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา เป็นการปลดปล่อยมันออกมาพร้อมกันกับหยดน้ำตาในครั้งนี้
“ไม่เป็นไรแล้วลูกหนูปลอดภัยแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงหรือกังวลอะไรทั้งนั้น ลุงจะไม่ให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายหนูได้อีกลุงสัญญา ขวัญเอ๊ยขวัญมานะลูก”
“ฮือ ฮือ” เสียงร้องไห้เริ่มเบาลงกลายเป็นเสียงสะอื้น แทน
“หนูจะเอาแต่ร้องไห้แบบนี้ไม่ได้นะลูก ต้องกินข้าวบ้าง ลุงรู้ว่าหนูเสียใจและหวาดกลัว แต่ลุงก็อดเป็นห่วงหนูไม่ได้เหมือนกัน”
“แพรขอโทษ ที่ทำให้คุณลุงต้องเป็นห่วง”
“ไม่ต้องขอโทษ ไม่ใช่ความผิดของหนู ลุงให้พี่แจ๋วทำข้าวต้มกุ้งมาให้ ทานเป็นเพื่อนลุงหน่อยนะ”
Latest chapter
ห้ามใจไม่ให้รัก 39 ทำโทษ
ครั้งนี้นคินทร์ไม่เพียงไม่สนใจ สายตาจับจ้องมองไปยังหญิงสาวอีกคนไม่วาง“โกหก คุณนั่นแหละที่เป็นคนผลักแพรจนล้มลงไปกองกับพื้นพวกเราทุกคนเป็นพยานได้” เดียร์สวนกลับขึ้นทันที“นี่อย่ามาใส่ความฉันนะ แกมันพวกเดียวกันก็ต้องเข้าข้างกันอยู่แล้ว ดินคะดินต้องเชื่อที่โรสพูดนะคะ”รสรินทร์ทำเสียงออดอ้อน พร้อมกับกระชับแขนชายหนุ่มให้แน่นขึ้น แน่นจนแนบชิดกับหน้าอกอวบตนอย่างตั้งใจอย่างที่เคยทำเมื่อครั้งเป็นแฟนกันการกระทำของอดีตคนรักไม่ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกอะไรสักนิด แววตาห่วงใยจ้องไม่ยังหญิงสาวตรงหน้า หวังให้เธอฟ้องหรือบอกอะไรเขาบ้าง แต่คนตัวเล็กกับเอาแต่เงียบดวงตาคู่คมมองสำรวจร่างน้อยเบื้องหน้า เห็นรอยแดงที่หน้าอก รอยคราบกาแฟบนเสื้อนักศึกษาของเธอ มันทำหัวใจดวงโตเต้นแรงด้วยความโกรธจัด ที่เห็นผู้หญิงของตนเองอยู่ในสภาพเช่นนี้ชายหนุ่มแกะมือเล็กที่เกาะกุมแขนเขาไว้แน่น ราวกับปลาหมึกสะบัดออกอย่างแรง จากนั้นถอดเสื้อสูทของตัวเองออก เดินตรงไปคลุมร่างคนตัวเล็ก สองแขนช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมา ท่ามกลางสายตาของเหล่าพนักงานที่มุงดูเหตุกา
ห้ามใจไม่ให้รัก 38 แฟนเก่า
หลายวันต่อมาด้านนคินทร์“คุณดินครับเรื่องที่ให้ไปสืบมา มีเกลือเป็นหนอนจริง ๆ ครับ” กิตติเลขาคนสนิทรายงานข้อมูลที่ตนสืบได้“รู้ตัวมั้ยว่าเป็นใคร”“ทราบตัวแล้วครับ ชื่อกานเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงิน เธอมีความสัมพันธ์ลับ ๆ กับไอ้เกรียงชัยมาหลายปีแล้วและมีลูกด้วยกันหนึ่งคน เธอน่าจะเป็นคนกลางในการสร้างเอกสารโยกย้ายเงินให้ไอ้เกรียงชัย แต่เราต้องหาหลักฐานเพิ่ม จะได้มัดตัวจนทั้งสองดิ้นไม่หลุดครับ”“ดี ฉันจะส่งพวกมันเข้าคุกพร้อมกัน”“แล้วจะให้ทำยังไงต่อครับ”“ทำตามแผนเดิม ทำทุกอย่างให้เป็นปกติ อย่าเพิ่งให้พวกมันรู้ตัว”“ครับ”หลังจากวันนั้นรสรินทร์ยังเดินทางมาหานคินทร์ทุกวันอย่างไม่ลดละ หวังจะให้ชายหนุ่มใจอ่อน แต่ไม่เป็นผลนคินทร์เอาแต่หลบหน้า ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องคุยกับเธออีกแล้ววันนี้ก็เช่นกันชายหนุ่มตั้งใจหลบหน้าปล่อยให้รสรินทร์นั่งรอเก้อเหมือนเช่นทุกวัน และเป็นแพรไหมที่ต้องต้อนรับขับสู้ เพราะเป็นผู้ช่วยชั่วคราวของเขาจึงต้องเป็นคนรับหน้าแทนและเป็นที่รู้กันภายในบริษัทว่าเมื่อรสรินทร์มาออฟฟิศแห่งนี้ พวกเขาจะไม่สงบสุขทั้งวัน“นี่นังเด็กฝึกงานไปชงกาแฟมาให้ฉันแก้วหนึ่งสิ”“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”
ห้ามใจไม่ให้รัก 37 ขอคืนดี
“อะไรทำให้คุณมั่นใจว่าผมจะยอมให้อภัยคุณ”“ก็เพราะคุณรักโรส คุณรักโรสมาก และโรสก็รักคุณไงคะดิน”“นั่นมันเมื่อก่อนแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เราไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเชิญคุณกลับไปได้แล้ว และคุณไม่ควรมาหาผมที่นี่อีก”“ทำไมละคะ โรสก็กลับมาแล้วไง ดินคะอย่าทำกับโรสแบบนี้สิคะ”“ปล่อยผม แล้วเชิญครับ”ก๊อก ก๊อก ก๊อก“ขออนุญาตคะ ทุกคนพร้อมที่ห้องประชุมแล้วค่ะ” ถึงจะเสียใจแต่ยังต้องทำหน้าที่ของตน“เสียมารยาทไม่เห็นหรือไงว่าคนเขาคุยกันอยู่ จะเข้ามาพูดแทรกทำไม”“หยุดนะโรส”เสียงเข้มดุตวาดต่อว่ารสรินทร์“แพรไปรอพี่ที่ห้องประชุมก่อนเดี๋ยวพี่ตามไป”“ค่ะ”“ดินคะ ทำไมต้องตวาดโรสต่อหน้านังเด็กนั่นด้วย แล้วทำไมต้องพูดเพราะกับมัน มันก็แค่พนักงานคนหนึ่ง แล้วที่ใส่ชุดนักศึกษาเนี่ยน่าจะแค่เด็กฝึกงานด้วยซ้ำ”“อย่าเรียกเธอว่ามัน เธอชื่อแพรถึงจะเป็นแค
ห้ามใจไม่ให้รัก 36 อ้อมกอดแสนอบอุ่น
เสียงนกร้องเป็นสัญญาณของการเริ่มต้นเช้าวันใหม่ ท้องฟ้าสดใสแสงแดดอ่อน ๆ ก้อนเมฆเริ่มก่อตัวขึ้น การได้เข้าใจกันมันทำให้หัวใจของสองหนุ่มสาวสดชื่นและมีความสุขมากกว่าวันไหน ๆ แพรไหมตื่นมาในอ้อมกอดแสนอบอุ่น แผงอกแกร่งแน่นไปด้วยมัดกล้ามจากชายหนุ่มเบื้องหน้าเยียวยาหัวใจเธอในวันที่ชีวิตหมองหม่นให้กลับมาสดใสขึ้นอีกครั้งเมื่อรู้สึกตัวร่างเล็กค่อย ๆ ขยับลุกออกจากเตียงด้วยความระมัดระวัง หมายจะออกไปก่อนที่ชายหนุ่มจะตื่นมาพบเธอในสภาพนี้แต่หารู้ไม่ว่าเขาได้ตื่นก่อนเธอมาสักพักแล้ว แต่ไม่กล้าขยับตัว กลัวทำหญิงสาวตื่นเช่นกัน ที่สำคัญพอใจที่จะนอนให้เธอกอดแบบนี้ ทันทีที่ร่างน้อยจะลุกขึ้นชายหนุ่มจึงส่งเสียงขึ้นทักทาย“อะไร จะทิ้งพี่ไปอีกครั้งเหรอ ครั้งนี้พี่ไม่ยอมแล้วนะบอกไว้ก่อน”“จะบ้าเหรอคะ ระหว่างเรามันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นสักหน่อยพี่ดินก็รู้ แล้วนี่ตื่นแล้วทำไมถึงแกล้งหลับล่ะคะ”“พี่ไม่รู้ พี่รู้แต่ว่าต่อจากนี้แพรคือผู้หญิงของพี่ ผู้หญิงที่พี่จะรัก ที่แกล้งหลับเพราะอยากถูกกอดนาน ๆ”-ผู้หญิงของพี่ ผู้หญิงที่พี่จะรักอย่างนั้นหรือ นี่เขาจะทำให้เธออายไปถึงไหนกันเนี่ย-“ใครเป็นผู้หญิงของพี่กัน”“ก็แพรไง เ
ห้ามใจไม่ให้รัก 35 ลบความทรงจำ
ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายอย่างนคินทร์ จะมีมุมที่อ่อนโยนเช่นนี้ด้วย ปลายนิ้วที่สัมผัสนวด ลูบผ่านเรือนผม ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นผ่อนคลายมากขึ้น แพรไหมหลับตาพริ้มรับสัมผัสผ่อนคลาย จนลืมเวลา“เรียบร้อยแล้วครับ”“ขอบคุณค่ะ”“เป็นไงรู้สึกดีขึ้นบ้างมั้ย”“อืม”“พร้อมมั้ย”“พร้อมอะไรคะ”“พี่ไม่รู้ว่าสิ่งที่กำลังจะทำ มันจะช่วยได้มากน้อยแค่ไหน แต่ขอให้รู้ไว้ว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนี้มันเกิดขึ้นจากความตั้งใจ และพี่จะเป็นคนรับผิดชอบเอง ขอแค่เชื่อใจพี่ก็พอ แพรเชื่อใจพี่มั้ย”เขาบอกน้ำเสียงจริงจัง สายตามีเสน่ห์จ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมอ่อนเชื่อม ก่อนจะปิดท้ายด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มทุ้ม แหบพร่า ทำคนฟังหวั่นไหว หัวใจร้อนวูบวาบไปหมด เขาจะทำอะไรกันแน่ ราวต้องมนตร์สะกดเธอเพียงพยักหน้าเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าเชื่อใจเขา“งั้นพี่เริ่มแล้วนะ รอยนี้คือรอยอะไร”ถามไปลากปลายนิ้วชี้ไปที่รอยแดงคล้ำตรงข้อมือน้อย ลากไร้แผ่วเ
ห้ามใจไม่ให้รัก 34 เชื่อใจ
เช้าวันต่อมาแพรไหมตื่นขึ้นมาหลังจากหลับยาวไปหลายชั่วโมง กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลังจากได้ระบายด้วยการร้องไห้ปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมาก แต่ก็ยังสั่นกลัวอยู่ และคนแรกที่เจอคือนคินทร์บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกดีที่เห็นเขาเป็นคนแรก รู้สึกปลอดภัยเวลาที่มีเขาอยู่ใกล้ ๆนคินทร์สังเกตว่าหญิงสาวตื่นและเอาแต่จ้องมองมายังตัวเองนานแล้ว แต่กลับไม่ได้พูดอะไรจึงเป็นฝ่ายทักทายขึ้นก่อน“ตื่นแล้วเหรอ รู้สึกเป็นยังไงบ้าง ปวดหัวมั้ย หิวหรือเปล่า”ใบหน้าสวยซีดเซียวเพียงพยักหน้า ไม่ได้ตอบอะไรเพราะรู้สึกว่าคอแห้งเหลือเกิน“พยักหน้าแบบนี้ ปวดหัวหรือว่าหิว”“หิวน้ำค่ะ”เสียงเล็กแหบแห้งบอก ได้ยินเช่นนั้นก็หยิบแก้วน้ำข้างเตียงขึ้นมาป้อนให้คนป่วยทันที“รู้สึกเป็นยังไงบ้าง”“ดีค่ะ”“ดีอย่างนั้นเหรอ” นคินทร์ยิ้มหวานส่งให้“ขอบคุณนะคะ ที่ไปช่วยแพร”“ครับ หิวมั้ย” เธอส่ายหัวแทนคำตอบ“กี่โมงแล้วคะ”คนห่วงงานรีบถามเวลาเมื่อนึกเรื่องงานที่ตนทำค้างเอาไว้ขึ้น
You may also like
บ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย46.3K viewsธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม46.0K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก338.2K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย22.0K viewsเพลิงสวาทถ่านไฟเก่า
ปลายฟ้า/ไรท์เกว986 viewsเสี่ยขารักหนูไหม
เค้กมัฟฟิ่นn1.1K viewsหลงรักเมียชั่วคราว
อักษรเติมฝัน137 viewsนลินดา แค้นรักสองวิญญาณ
เดซี่น้อย287 views
