นคินทร์ยืนทำสมาธิ อยู่หน้าห้องของหญิงสาวชั่วครู่ ก่อนตัดสินใจเคาะประตู คนด้านในกำลังนั่งรอพี่ชายด้วยความร้อนรนใจ กลัวว่าทั้งสองคนจะมีเรื่องกัน รีบวิ่งมาเปิดประตูให้ทันที
“พอลเป็นยังไงบ้าง ...พี่ดิน” ร่างเล็กชะงักไม่คาดคิดว่าจะเป็นเขา
“ใช่พี่เอง ขอคุยด้วยได้มั้ย”
เสียงทุ้มนุ่มถาม พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้โมโหใส่คนเบื้องหน้า
“ไม่ค่ะ”
“แพร”
“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว”
“งั้นพี่จะยืนอยู่ตรงนี้จนกว่าแพรจะยอมคุยกับพี่”
“จะทำแบบนี้ทำไมคะ ในเมื่อพี่ดินเป็นคนที่ไม่ต้องการเจอแพรเอง”
“พี่อยากคุยกับแพรให้รู้เรื่อง อยากขอโทษ”
“ไม่จำเป็นค่ะ ไม่มีอะไรต้องขอโทษ” พูดแล้วก็ดึงประตูจะปิด แต่ถูกแขนแข็งแรงดันไว้เสียงก่อน
“จำเป็นสิขอโอกาสให้พี่ได้อธิบายสักครั้ง ...นะครับ” แพรไหมถอนหายใจหนัก
“งั้นก็ลงไปคุยกันข้างล่างค่ะ คุยเสร็จจะได้กลับเลยแล้วไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีก&rdquo
นคินทร์ยืนทำสมาธิ อยู่หน้าห้องของหญิงสาวชั่วครู่ ก่อนตัดสินใจเคาะประตู คนด้านในกำลังนั่งรอพี่ชายด้วยความร้อนรนใจ กลัวว่าทั้งสองคนจะมีเรื่องกัน รีบวิ่งมาเปิดประตูให้ทันที“พอลเป็นยังไงบ้าง ...พี่ดิน” ร่างเล็กชะงักไม่คาดคิดว่าจะเป็นเขา“ใช่พี่เอง ขอคุยด้วยได้มั้ย”เสียงทุ้มนุ่มถาม พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้โมโหใส่คนเบื้องหน้า“ไม่ค่ะ”“แพร”“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว”“งั้นพี่จะยืนอยู่ตรงนี้จนกว่าแพรจะยอมคุยกับพี่”“จะทำแบบนี้ทำไมคะ ในเมื่อพี่ดินเป็นคนที่ไม่ต้องการเจอแพรเอง”“พี่อยากคุยกับแพรให้รู้เรื่อง อยากขอโทษ”“ไม่จำเป็นค่ะ ไม่มีอะไรต้องขอโทษ” พูดแล้วก็ดึงประตูจะปิด แต่ถูกแขนแข็งแรงดันไว้เสียงก่อน“จำเป็นสิขอโอกาสให้พี่ได้อธิบายสักครั้ง ...นะครับ” แพรไหมถอนหายใจหนัก“งั้นก็ลงไปคุยกันข้างล่างค่ะ คุยเสร็จจะได้กลับเลยแล้วไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีก&rdquo
เธอเมาจนภาพตัดจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่าเมื่อคืนตัวเองกลับมาที่โรงแรมได้ยังไง“ก็เมื่อคืนเราเจอผู้ชายคนนี้ที่บาร์ไง แล้วแพรก็บอกว่าไม่รู้จักเขา”“...”แพรไหมพยายามนึก แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก ว่าที่พี่ชายของเธอพูดหมายความว่ายังไง เมื่อเห็นหญิงสาวเงียบไปนานนคินทร์ที่รอไม่ไหวก็เป็นฝ่ายถามพร้อมต่อว่าเธอ“ผู้ชายคนนี้มันเป็นใคร แล้วทำไมถึงปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้มันจับง่ายๆแบบนี้ ไหนจะเมื่อคืนอีก ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองเมาจนขาดสติแล้วต้องมานอนกับมันที่นี่”“แพรไม่ได้ทำอะไรอย่างที่พี่ดินพูด อย่ามาพูดจาดูถูกกันแบบนี้นะคะ”“จะให้หยุดพูดได้ยังไงในเมื่อพี่พูดเรื่องจริงทั้งหมด”“แล้วคุณเป็นใครถึงได้มาต่อว่า ให้แพรเสียหายแบบนี้ จำเป็นที่จะต้องมาแสดงกิริยาต่ำ ๆในที่สาธารณะแบบนี้เหรอ” พอลเตือนให้อีกฝ่ายได้สติ“ผมเป็นสามีแพร แล้วคุณล่ะเป็นใครถึงได้พาเมียคนอื่นมานอนค้างที่โรงแรมสองต่อสอง แค่ต่อยมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ”ทันทีที่นคินทร์พูดจบคุณหมอหนุ่มก็หันหน้าไ
นคินทร์ยังคงไม่ยอมแพ้ เพื่อปกป้องผู้หญิงที่ตนรัก ทั้งสองยื้อยุดกันต่อเชอรี่ที่เดินกลับมาจากห้องน้ำเห็นเข้า รีบเดินตรงไปหาคิดว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อเห็นหน้านคินทร์ เชอรี่จึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความมึนงงไม่เข้าใจ“เกิดอะไรขึ้นค่ะ พี่ดิน พี่หมอ”สองหนุ่มหล่อหันไปมองหน้าคนมาใหม่ พร้อมกับเอ่ยถามขึ้นพร้อมกัน“รู้จักผู้ชายคนนี้ด้วยเหรอ”“ใช่ค่ะ นี่พี่ดินพี่ชายของดาวค่ะพี่หมอ และส่วนคนนี่พี่หมอพี่...”ยังไม่ทันจะแนะนำตัวให้ทั้งสองได้รู้จักกันเสร็จ แม่คนเมาก็เอ่ยแทรกขึ้นมาขัดเสียก่อน“เชอรี่มาแล้วเหรอ ไปห้องน้ำนานจัง ฉันอยากกลับบ้านแล้ว”แพรไหมสลัดข้อมือออกจากการจับกุมของชายหนุ่มทั้งสอง ก่อนเดินเข้าไปสวมกอดเพื่อนสาวสองแทน จนเชอรี่แทบตั้งรับไม่ทัน ร่างเซถลาถอยหลังจนเกือบล้มไปกองที่พื้นด้วยกันทั้งคู่“นี่! ชะนีฉันไปแค่แป๊บเดียวเอง แก่เมาได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย” เชอรี่บ่น“ไม่เมา แต่ปวดหัว เหมือนหัวจะระเบิดเลย”“เออๆ งั้นกลับบ้านกัน พี่ดินง
หลังเกรียงชัยถูกจับครอบครัวของนคินทร์ก็กลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติ เขาเข้าไปบริหารงานในฐานะประธานบริษัทแทนบิดาอย่างเต็มตัว และเป็นที่ยอมรับของเหล่าพนักงาน ส่วนพนักงานที่เป็นหนอนบ่อนไส้ นำข้อมูลของบริษัทออกไปแลกกับเงิน ก็ถูกไล่ให้ออกจากบริษัทเปิดโอกาสให้พนักงานที่มีความรู้ความสามารถ และรักองค์กรเข้ามารับตำแหน่งงานแทนโดยวัดจากความสามารถของแต่ละคน การจัดสรรคนให้เข้ากับงานเช่นนี้ของเขา ทำให้เหล่าพนักงานพอใจมากเพราะจะได้ทำงานได้ง่ายและดียิ่งขึ้น ตอนนี้ก็เหลือแต่เรื่องของเขาและแพรไหมที่ยังค้างคา ทำให้ทุกคนเป็นห่วงว่าทั้งสองจะต้องเลิกรากันจริง ๆ ฝ่ายแพรไหมก็หายไปจากชีวิตของเขา มีเพียงเขาที่คอยติดตามข่าวของเธอผ่านน้องสาวและเพื่อนรักอยู่ฝ่ายเดียว“นั่งทำหน้าหงอยแบบนี้ ยังไม่ได้ปรับความเข้าใจกับแพรหรือคะ”นิศราเอ่ยถามผู้เป็นพี่ชายเมื่อได้อยู่กันตามลำพัง“พี่ไม่รู้จะเริ่มยังไง แพรคงโกรธพี่มาก”“ต้องโกรธอยู่แล้วค่ะ น้อยใจมากด้วยพี่ดินรู้มั้ยว่าแพรรักพี่มาก ดาวไม่เคยเห็นแพรรักผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย นอก
เมื่อสิ่งที่กลัวได้เกิดขึ้นจริง ๆ ครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยเวลาให้อีกฝ่ายคอยทำร้ายเขาอีกต่อไป ในเมื่อกฎหมายทำงานช้าเขาก็ต้องใช้กฎหมู่จัดการ ให้มันรู้ว่าแตะของรักของหวงของเขามันต้องเจอกับอะไร“เตรียมรถ”“ผมว่ารออีกหน่อยดีกว่าครับ รอคนของเราโทรกลับมาก่อน”“ไม่รอแล้ว เตรียมรถ” เขาบอกเสียงเข้มดุดัน ใจเขามันไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว ระหว่างที่ทั้งสองกำลังเตรียมตัว ลูกน้องอีกคนก็เข้ามารายงานความคืบหน้าสถานการณ์ปัจจุบัน“คนของเราช่วยคุณแพรไว้ได้แล้วครับ”“แพรเป็นอะไรหรือเปล่า”“ไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่หมดสติไปคงเพราะตกใจเสียงปืน เพราะเกิดการปะทะกัน”“ตอนนี้แพรอยู่ที่ไหน”“คนของเรากำลังพาเธอไปตัวไปส่งโรงพยาบาล” ฟังเช่นนั้นแล้วเขายิ่งร้อนใจไปใหญ่“คุณดินจะไปไหนครับ”“เอารถออกไปโรงพยาบาล”“แต่ว่า.... ““เอารถออกเดี๋ยวนี้”เวลานี้เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้วสนใจแ
นคินทร์เขาคิดในใจวันนี้ที่ น้องสาวของเขาอารมณ์ดีแต่เช้าคงเป็นเรื่องนี้สินะ ถึงจะดีใจที่ได้เจอเธอ แต่ก็ต้องข่มความดีใจนั้นไว้ ไม่แสดงออกให้อีกฝ่ายรับรู้ เขาไม่อยากเห็นแก่ตัว ที่จะดึงเธอมาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สู้ดีของครอบครัวเขาในตอนนี้“พี่ก็เหมือนกันเราคงโดนยัยดาวหลอกด้วยกันทั้งคู่”เขาตอบเสียงเรียบในขณะที่เธอยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เธอรู้ว่าเขาไม่ได้อยากเห็นหน้าเธอหรอกที่มาก็เพราะคิดว่าเป็นน้องสาวเรื่องนี้เธอรู้ดี“ถ้าอย่างนั้นแพรขอตัวกลับก่อนนะคะ จะได้ไม่รบกวนเวลาของพี่ดิน”พูดจบก็หันหลังเตรียมจะเดินออกจากห้องไป ทว่าเขากับเรียกรั้งเธอเอาไว้เสียก่อน“เดี๋ยวสิ! ไหน ๆก็มาแล้วอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนก็ได้ ยัยดาวสั่งอาหารไว้เยอะเลย พี่กินคนเดียวคงไม่หมดหรอก”จะจบดีอยู่แล้วเชียวแต่ที่พูดมาทั้งหมดเพราะเขาอยากทานข้าวกับเธอนั่นแหละ เพียงแต่ไม่กล้าเอ่ยชวนออกไปตรง ๆ เลยเอาเรื่องอาหารมาอ้าง แต่หญิงสาวกลับเข้าใจผิดคิดไปว่าเขาเพียงเสียดายอาหารที่สั่งมาแล้วเพียงเท่านั้นเอง“ถ้ากลัวว่าจะทานไม่หมด ก็เล