ตอนที่ 10 คนหวงuม

ตอนที่ 10 คนหวงuม

สำหรับเฟย์นั้นเธอเริ่มทำงานพาร์ทไทม์ตั้งแม่มัธยมศึกษาตอนปลายแล้ว และงานพาร์ทไทม์ที่เธอทำมีต่อการทำให้น้ำหนักตัวของเธอขึ้นมาโดยตรง หากจะบอกว่าเธออ้วนเองก็ไม่ใช่ทั้งหมด เนื่องจากเดิมคุณป้าทำงานร้านเบเกอรี่ หากมีขนมอร่อยๆก็มักจะนำกลับมาให้หลานสาวและที่ร้านยังรับชิมรสชาติขนมหวานเพื่อการปรับปรุงพัฒนาของร้านและแต่ละร้านก็บอกต่อแนะนำนักชิมที่ให้ข้อมูลตรงมาตรงไปได้ดีนั่นเอง ทำให้มีผลต่อน้ำหนักของเฟย์แต่ก็เป็นการหารายได้ของเธออีกช่องทางหนึ่ง

หลังจากที่เฟย์ไปเป็นไม้กันหมาหรือแฟนปลอมๆให้กับอคิณณ์ตอนนี้ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว เธอไม่ได้เจอชายหนุ่มเลยไม่ว่าจะเป็นที่มหาวิทยาลัยหรือที่อื่น ๆ อาจจะเพราะตอนนี้เฟย์ไม่ได้มีเวลาเหลือแบบแต่ก่อน

“ถึงเวลาที่ต้องหางานพาร์ทไทม์แล้วสินะ”

ด้วยความที่มีเวลาว่างในช่วงหลังจากจบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายเรียบร้อยแล้ว ทางบ้านของเฟย์เกิดปัญหาเนื่องจากคุณป้าไม่สบายทำให้ต้องพักรักษาตัวมีผลทำให้ไม่สามารถทำงานประจำได้ ช่วงรอยต่อที่เธอกำลังจะต้องเข้าเรียนมหาวิทยาลัยจึงหยุดชะงักไป เฟย์ตัดสินใจหยุดเรียนไป 1 ปี และทำงานมาหลายอย่าง

เธอตัดสินใจเข้าเรียนคอร์สสร้างอาชีพที่โรงเรียนฝึกอาชีพกรุงเทพมหานคร โดยคอร์สที่เธอเรียนนั้นเป็นคอร์สบาริสต้าและบาร์เทนเดอร์ แต่ในช่วงอายุสามารถทำงานได้เพียงในร้านกาแฟเพราะเธอยังอายุไม่ถึงเกณฑ์ที่จะเข้าทำงานบาร์เทนเดอร์ในผับได้แต่ยังมีรับงานในงานเลี้ยงสังสรรต่างๆได้

และวันนี้เธอมีอายุ 20 ปีแล้วด้วยเวลาที่จะทำงานในร้านกาแฟช่วงกลางวันไม่สามารถทำได้ ดังนั้นด้วยใบประกาศการเรียนจบคอร์สบาร์เทนเดอร์ที่มีทำให้เฟย์ต้องเลือกทำงานพาร์ทไทม์ช่วงกลางคืนแทน

และตอนนี้เฟย์เข้ามาทำงานที่ไนต์คลับ @CC Pub ได้เป็นวันที่ 4 แล้ว เฟย์เลือกสมัครงานที่นี่เพราะเห็นประกาศว่ารับสมัครเปิดโซนใหม่และอยู่ใกล้หอพักของเธอด้วย หลังจากที่เธอได้เข้าทำงานที่นี่ในตำแหน่งบาร์เทนเดอร์ ในโซนใหม่ของร้านซึ่งเปิดขึ้น เพื่อเลดี้ที่ต้องการความเป็นส่วนตัว ด้วยลีลาการชงและการเต้นที่พลิ้วไหว รวมถึงการเอนเตอร์เทนที่น่ารักสดใสทำให้เธอได้รับทิปอย่างเป็นที่น่าพอใจ

“ค็อกเทลแก้วหนึ่งแบบไหนก็ได้” ผู้หญิงที่อยู่ในชุดเดรสสีดำเดินเข้ามาสั่งเครื่องดื่มด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบราวกับเธอมีเรื่องราวอยู่ในใจ แต่เฟย์ที่รับหน้าที่เป็นบาร์เทนเดอร์ก็ทำได้เพียงแต่ตอนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และไม่มีสิทธิ์จะไปยุ่งกับความเป็นส่วนตัวของลูกค้า

“คุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ” เฟย์เริ่มออกลวดลายการชงค็อกเทลให้กับลูกค้าทันที ซึ่งลีลาการชงของเธอทำให้คนที่หน้าตานิ่งเรียบก่อนหน้ามองเธออย่างชื่นชม

“ชงเก่งเหมือนกันนิ”

“ขอบคุณมากนะคะ ค็อกเทลค่ะ” เฟย์ส่งแก้วค็อกเทลให้กับลูกค้าด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“จะว่าไป เธอก็สวยเอาเรื่องอยู่นะ แต่อ้วนไปหน่อย” คำพูดของลูกค้าที่เหมือนจะชม แต่ก็ไม่ได้ชมทั้งหมด ทำให้คนที่ได้ยินยิ้มออกมาเล็กน้อย นี่ไม่ใช่เป็นครั้งแรกที่มีคนชมว่าเฟย์สวยและจะตามมาด้วยคำว่าอ้วนตามมา สำหรับเธอเองยอมรับเรื่องความอ้วนได้ขอเพียงว่าไม่แสดงออกว่าดูถูกหรือบลูลี่เธอก็พอ

เฟย์ยังคงทำหน้าที่บาร์เทนเดอร์อย่างเต็มที่ ซึ่งโซนของเธอก็มีลูกค้าหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย แต่ในขณะที่เธอกำลังให้ความสนใจกับลูกค้าอยู่นั้น สายตาของเฟย์ก็ดันไปปะทะเข้ากับกลุ่มของอคิณณ์ ที่เดินมาขึ้นไปยังชั้นสองไนต์คลับพร้อมกันทั้งหมด 4 คน

โดยที่อคิณณ์มักจะมาที่นี่พร้อมเพื่อน ๆ ของเขา ไม่ว่าจะเป็นโจฮัน วาตะ หรือธามซึ่งเฟย์จะเห็นมาติดต่อกัน 4 คืนแล้ว ก็เข้าใจได้ว่าคงเข้ามาที่ไนต์คลับทุกคืน แต่เธอไม่ได้คิดจะเข้าไปพูดคุยหรือทักทายถึงแม้ว่าจะเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยก็ตามเพราะตอนนี้เป็นส่วนของการทำงาน เธอไม่อยากให้ใครคิดว่าเธออยากทำตัวสนิท ด้วยเพราะอคิณณ์เป็นเจ้าของที่นี่ดังนั้นเธอจึงไม่ควรเข้าทำเหมือนรู้จักกับเจ้าของเป็นดีที่สุด

“เมื่อกี้ที่โซนเลดี้ใช่น้องเฟย์ รุ่นน้องหรือเปล่าว่ะ” วาตะถามขึ้นหลังจากที่เดินเข้ามานั่งลงในห้อง  VIP ที่อยู่ชั้นสองของที่นี่

“ก็ต้องใช่อยู่แล้วเปล่าว่ะ ตัวใหญ่ขนาดนั้น ใครบ้างที่จะจำไม่ได้” โจฮันเอ่ยตอบในขณะที่เขาเริ่มรินเหล้าลงในแก้วส่งให้เพื่อน ๆ ของเขา

“แล้วมึงกับน้องเฟย์นี่ยังไงว่ะ” โจฮันส่งเหล้าให้กับอคิณณ์ก่อนเอ่ยถามออกมา

“นั่นสิ เห็นมีข่าวลือบอกว่าเป็นแฟนกันจริงไหม”ธามเอ่ยถามพร้อมมองใบหน้าของอคิณณ์ที่เอาแต่นั่งเงียบ แต่กลับมองลงไปยังเคาน์เตอร์บาร์โซนเลดี้

“ก็แค่เล่น ๆ ไม่ได้จริงจังอะไร แปลกดี” อคิณณ์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ แต่สายตาเขากลับมองลงไปยังชั้นล่างของไนต์คลับอย่างไม่วางตาด้วยไม่ชอบใจเลยที่ยัยแม่วัวใส่เสื้อโชว์เนินอกขนาดนั้น

ห้องที่พวกเขาอยู่ตอนนี้เป็นห้อง VIP ที่สามารถมองยังชั้นล่างของไนต์คลับได้ โดยที่สามารถมองเห็นได้ทุกจุด เพราะอคิณณ์เป็นคนสร้างขึ้นมาไว้เอง

“งั้นเหรอ”ธามยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยเมื่อได้ยิ้นคำพูดของเพื่อน เขาไม่เชื่อว่าเพื่อนเขาจะไม่ชอบเฟย์อย่างที่พูด เพราะแค่ที่นั่งอยู่ตอนนี้ก็มองไปยังหญิงสาวอยู่ตลอดเวลา แล้วพวกเขาจะเชื่อได้อย่างไร

“ทำไมจะไม่เชื่อกูหรือยังไง เห็นว่าเป็นของแปลกก็เลยอยากลอง ๆ ดู” อคิณณ์ที่ได้ยินคำพูดของธามเขาก็มองใบหน้าของอีกฝ่ายก่อนเอ่ยอธิบายให้อีกฝ่ายได้ฟัง ทั้ง ๆ ที่มันไม่จำเป็นเลย

“เดี๋ยวนะ แค่ลองเหรอไม่ใช่ติดใจไปแล้วนะเว้ย” โจฮันมองอคิณณ์อย่างต้องการคำตอบ

“ไม่เว้ย”

“แล้วมีครั้งที่สองหรือเปล่า” วาตะที่นั่งเงียบมานาน เอ่ยขึ้น

“กูว่าไม่ธรรมดาแล้ว” ไร้ซึ่งคำตอบจากอคิณณ์ ทำให้เพื่อนทั้งสามรู้ทันทีว่าเฟย์กับอคิณณ์ไม่น่าจะแค่เล่น ๆ เพราะปกติแล้วต่อให้สวยมาจากไหนอคิณณ์จะไม่มีทางเอาซ้ำครั้งที่สอง

ตลอดการนั่งดื่มอยู่ที่ห้อง VIP ของอคิณณ์ สายตาของเขาก็เอาแต่มองไปที่ชั้นล่างของไนต์คลับ ซึ่งเพื่อน ๆ ของเขาก็แซวเป็นพัก ๆ แต่นาน ๆ ไปก็เลิกแซว

หลังจากเฟย์เลิกงาน เธอสวมเสื้อแขนยาวมิดชิด จากนั้นก็เดินออกมายังหน้าไนต์คลับเพื่อที่จะมารอเรียกรถกลับเพราะตอนนี้มันดึกมากแล้ว แม้ว่าหอพักจะอยู่ใกล้ ๆ เธอก็ไม่กล้าที่จะเดินกลับเองและเจ้ามอร์เตอร์ไฟฟ้ายังอยู่ในศูนย์ซ่อมเนื่องจากเป็นระบบไฟฟ้าจึงซ่อมอู่ข้างนอกไม่ได้

“ยัยแม่วัวขึ้นมา” รถสปอร์ตคันหรูเคลื่อนตัวมาจอดหน้าของเฟย์ก่อนที่กระจกรถจะลดลงมา อคิณณ์เอ่ยเรียกคนที่ยืนรอรถออกมา ซึ่งเฟย์ก็เพียงแต่มองเขาไม่ได้พูดอะไร

“ฉันพูดไม่ได้ยินหรือไงให้ขึ้นมา”

“พี่อคิณณ์จะให้เฟย์ขึ้นไปทำไมคะ” หญิงสาวเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ

“ขึ้นมา เดี๋ยวจะไปส่ง” อคิณณ์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเฟยไม่ยอมขึ้นรถ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่จำเป็นต้องง้อเธอเลยด้วยซ้ำ แต่อคิณณ์ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องตื้อให้หญิงสาวขึ้นรถให้ได้

“ไม่เป็นไรคะ” เฟย์ยังคงปฏิเสธเพราะถึงแม้เพนท์เฮาส์ของอคิณณ์อยู่ทางกันหอพักของเธอแต่เธอก็ยังคงเกรงใจเขาอยู่

“นี่เธอ จะรอให้ฉันไปอุ้มหรือไง ฉันอุ้มไม่ไหวหรอกนะ ขึ้นมา” เฟย์ที่เห็นว่าอคิณณ์ไม่ยอมถอยง่าย ๆ เธอก็จำใจขึ้นไปบนรถอย่างไม่มีทางให้เลือก

อคิณณ์ขับรถเลี้ยวเข้าซอยมาส่งเฟย์ที่หน้าหอพักโดยที่ทั้งสองไม่ได้พูดคุยอะไรกัน มีเพียงความเงียบซึ่งเฟย์มองว่ามันน่าอึดอัดใจมากกว่าที่อีกฝ่ายจะพูดออกมาแล้วกระแทกแดกดันเธอเสียอีก ทำให้เฟย์สงสัยว่าอคิณณ์เป็นอะไรไป

“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”

“แล้วไม่กระทบการเรียนเหรอ”

“เทอมนี้เรียนบ่ายหลายวันค่ะ มีวันเดียวที่เรียนเก้าโมง”

“อืม อย่าเกเรแล้วทำให้ฉันเดือดร้อนล่ะ แล้วชุดน่ะเปลี่ยนใหม่ซะ”

“ค่ะคุณพรี่....”

“นมเบ้อเร่อโชว์อยู่ได้”

“ก็กัปตันบอกใส่ยังไงก็ได้ ทำไมหวงนมหรือไง”เฟย์พูดออกไปแล้วเธออยากจะกัดปากตัวเองมากแต่ทำได้เพียงเม้มปากเพราะลืมตัวไป

“เดี๋ยวจะหาชุดฟอร์มให้ใส่”

“เจ้าค่ะ”

“ไป ลงไปนอนได้แล้ว”

“ขอบคุณมากนะคะที่มาส่งหนู” เฟย์พูดขึ้นเมื่อรถของอคิณณ์มาจอดที่หน้าหอพักของเธอแล้ว หญิงสาวเดินลงจากรถหรูของเขาแล้วเดินเข้าหอพักไปโดยไม่ได้หันกลับมาสนใจจะมองอคิณณ์เลยแม้แต่น้อย

ทางด้านของอคิณณ์ ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องมาส่งเฟย์ถึงหอพัก แต่เขาก็อดสบายใจไม่ได้ที่เฟย์มาถึงหอพักอย่างปลอดภัย อคิณณ์จอดรถมองจนแน่ใจว่าหญิงสาวเข้าไปด้านในแล้วชายหนุ่มถึงได้ขับรถออกไป