เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
บทล่าสุด
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1464
ม่านราตรีมาเยือน ความมืดมิดเข้าครอบคลุมทั่วปฐพีณ ภูเขาทิศเหนือนอกเมือง เหลือเพียงจันทร์เพ็ญดวงกลมลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้ายามราตรีหลังจากจางอี้ได้รับคำสั่งของหลี่หลงหลินแล้ว ก็นำหน่วยองครักษ์เสื้อแพรหลายร้อยนายเข้าล้อมกระท่อมมุงฟางไว้กระท่อมมุงฟางนั้นดูธรรมดาสามัญ ด้านหลังมีป่าไผ่ผืนใหญ่รถม้าอันหรูหราคันหนึ่งค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าสู่ภูเขาทิศเหนือหลี่หลงหลินนั่งอยู่ในรถม้า ขมวดคิ้วมุ่น จมอยู่ในภวังค์ความคิดภาพขององค์ชายห้าหลี่ชิงเฟิงปรากฏขึ้นในห้วงความคิด ใบหน้าซีดขาว ร่างกายผ่ายผอมเขาไม่อาจเชื่อมโยงภาพขององค์ชายห้าเข้ากับยอดฝีมือยุทธภพที่องค์ชายเจ็ดกล่าวถึงได้เลยคนขี้โรคเช่นนี้จะเป็นยอดฝีมือยุทธภพได้อย่างไร?หรือว่าองค์ชายเจ็ดกำลังโกหก?หลี่หลงหลินส่ายหน้าด้วยท่าทางหัวทึบแต่ร่างกายกำยำขององค์ชายเจ็ด ย่อมไม่สามารถแต่งเรื่องโกหกเช่นนี้ได้เรื่องนี้แปดเก้าส่วนคงเป็นความจริงแต่องค์ชายห้าในฐานะองค์ชาย การเคลื่อนไหวถูกจำกัดอย่างยิ่ง แล้วเขาไปเรียนวิชาฝีมือเหล่านี้มาจากที่ใด? และยังสามารถปิดบังทุกคนได้อย่างแนบเนียนโดยที่ไม่มีใครล่วงรู้?หลี่หลงหลินคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกปริศนาข
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1463
องค์ชายเจ็ดเหลือบมององค์ชายแปดอย่างดุดันองค์ชายแปดก็เข้าใจในทันที รีบหลบฉากออกไป “องค์รัชทายาท ไม่ทราบว่าเป็นอันใด จู่ๆ ข้าก็ปวดท้องขึ้นมา ขอตัวไปจัดการธุระส่วนตัวสักครู่...”แม้องค์ชายแปดจะเป็นคุณชายเสเพล แต่ก็มีไหวพริบไม่น้อยในเมื่อกล่าวว่าเป็นความลับสุดยอดในบรรดาความลับสุดยอด ย่อมเป็นเรื่องที่ตนเองไม่ควรได้ยินเมื่อเห็นองค์ชายแปดจากไปแล้ว องค์ชายเจ็ดจึงลดความระแวดระวังลง “องค์รัชทายาท ท่านอาจไม่ทรงทราบ พี่ห้าแม้ภายนอกจะดูเหมือนบัณฑิตที่อ่อนแอ แต่แท้จริงแล้ววรยุทธ์สูงส่งยิ่งนัก ไม่ใช่ดังที่เห็นภายนอกเลยแม้แต่น้อย...”“โดยเฉพาะวิชาตัวเบาของเขา มาไร้เงาไปไร้ร่องรอย!”หลี่หลงหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย “จริงรึ?”องค์ชายเจ็ดกล่าวเสียงหนักแน่น “จริงแท้แน่นอน ครั้งหนึ่งข้าเคยไม่เชื่อเรื่องเหลวไหลนี้ และเคยประลองกับองค์ชายห้าหลายครั้ง อาจกล่าวได้ว่า ฝีมือของข้าเมื่ออยู่ต่อหน้าองค์ชายห้า ก็เปรียบดุจทารก ไม่อาจต้านทานได้เลยแม้แต่น้อย”หลี่หลงหลินกล่าวเสียงหนักแน่น “เช่นนั้นเจ้าหมายความว่า ฝีมือขององค์ชายห้ายังจะเหนือกว่าพระชายาอีกหรือ?”องค์ชายเจ็ดครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “เกรงว่าจะเ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1462
องค์ชายเจ็ดผู้มีร่างสูงใหญ่กลับถูกซัดจนกระเด็นปลิวไปทั้งอย่างนั้นองค์ชายเจ็ดเสียหลัก ล้มลงไปนั่งกองกับพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ “นี่...นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”พรวด! โลหิตสีแดงฉานคำหนึ่งพลันถูกกระอักลงบนพื้นซูเฟิ่งหลิงก้าวเข้าไปใกล้ ใช้ปลายทวนเงินชี้ไปยังองค์ชายเจ็ด “เจ้ายอมหรือไม่!”ใบหน้าขององค์ชายเจ็ดแดงก่ำ ชั่วขณะหนึ่งถึงกับพูดไม่ออกเขาพ่ายแพ้แก่สตรีธรรมดานางหนึ่ง!ความแข็งแกร่งที่เคยภาคภูมิใจนักหนา พลันมลายสิ้นในพริบตา!แม้องค์ชายเจ็ดจะไม่เต็มใจอย่างที่สุด แต่แพ้ก็คือแพ้เขายกมือขึ้นประสานหมัด กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “พระชายา ข้าน้อยยอมแล้ว! แพ้อย่างหมดใจ ขอยอมศิโรราบ!”“ท่านทำให้ข้าได้ประจักษ์แล้วว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน”ซูเฟิ่งหลิงเก็บทวนเงินกลับ แค่นเสียงเย็นชาคราหนึ่ง “ตอนนี้เจ้าควรขอบคุณแม่ทัพจางที่มิได้ลงมือกับเจ้าในครานั้น มิเช่นนั้นชีวิตของเจ้าคงยากจะรักษาไว้ได้!”“ฝีมือของแม่ทัพจางนั้นทัดเทียมกับข้า หากมิใช่องค์รัชทายาทเพิ่งจะกำชับให้ข้าออมมือไว้ เพื่อมิให้ทำอันตรายถึงชีวิตเจ้า ป่านนี้เจ้าคงกลายเป็นศพภายใต้ทวนของข้าไปแล้ว!”องค์ชาย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1461
องค์ชายเจ็ดพลันเดือดดาลขึ้นมาทันที “องค์รัชทายาท เจ้าคงจะดูแคลนข้าเกินไปแล้วกระมัง!”หลี่หลงหลินแค่นเสียงเย็นชา “มิใช่ข้าดูแคลนเจ้า ด้วยความสามารถของเจ้าในตอนนี้ แม้แต่พระชายาองค์รัชทายาทก็ยังเอาชนะไม่ได้ ยิ่งมิต้องพูดถึงจางไป่เจิง เจ้ามิใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยแม้แต่น้อย”องค์ชายเจ็ดพลันเดือดดาลอีกครา “องค์รัชทายาท เจ้าดูแคลนข้าเกินไปแล้ว!”หลี่หลงหลินยังคงแค่นหัวเราะ “มิใช่ข้าดูแคลนเจ้า ด้วยฝีมือของเจ้าในยามนี้ แม้แต่พระชายาเจ้าก็ยังสู้ไม่ได้ อย่าว่าแต่จะไปคิดต่อกรกับจางไป่เจิงเลย”องค์ชายเจ็ดเหลือบมองซูเฟิ่งหลิงแวบหนึ่งแล้วแค่นเสียงเย็นชา “สตรีธรรมดานางหนึ่ง ข้าไม่ลดตัวไปสู้กับนางหรอก”ซูเฟิ่งหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “องค์ชายเจ็ด เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?”ซูเฟิ่งหลิงฝึกยุทธ์มาตั้งแต่เยาว์วัย จิตใจรักการเอาชนะและไม่ยอมคนอย่างยิ่งนางย่อมไม่อาจทนให้ใครมาดูแคลนตนเองได้!องค์ชายเจ็ดกล่าวว่า “พระชายา แม้กองทัพตระกูลซูของเจ้าจะห้าวหาญเก่งกาจในการรบ แต่นั่นก็ไม่เกี่ยวกับเจ้า สตรีธรรมดาเช่นเจ้าอย่าได้อวดดีแถวนี้ ประเดี๋ยวจะหาว่าข้าไม่เตือนหากต้องเจ็บเนื้อเจ็บตัว!”ซูเฟิ่งหลิงพลัน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1460
จวนอ๋ององค์ชายเจ็ดหลี่หยวนกำลังฝึกยิงธนูอยู่ภายในลานฝึกเขาอายุไล่เลี่ยกับองค์ชายแปด แต่เพราะตากแดดตากลมอยู่เสมอ เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ใหญ่อย่างมาก ผิวพรรณดำมืด ไว้หนวดเครา สวมใส่เกราะทั้งตัว ขับเน้นให้องอาจยิ่งขึ้นบ่าวจวนอ๋องวิ่งเหยาะๆ มาหยุดข้างกายองค์ชายเจ็ด พูดรายงานว่า “ท่านอ๋อง รัชทายาทมาเยี่ยม พูดว่ามีเรื่องต้องการพบท่าน...”องค์ชายเจ็ดไม่ตอบ ปล่อยลูกธนูออกจากคันศรแล้วสวบ!ยิงตรงกลางเป้าพอดีองค์ชายเจ็ดพูดเสียงเคร่งขรึม “ให้เขาเข้ามาเถอะ”หลังเวลาครึ่งก้านธูปผ่านไปองค์ชายแปดพาหลี่หลงหลิเข้าลานฝึกเขาก้าวเดินด้วยท่าทางยโสโอหัง ร้องตะโกนว่า “พี่เจ็ด ข้าพารัชทายาทมาเยี่ยมท่าน!”องค์ชายเจ็ดวางธนูในมือลง กล่าวทักทาย “กระหม่อมคารวะรัชทายาท”หลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “ลุกขึ้นเถอะ”องค์ชายเจ็ดลุกขึ้น จัดเกราะให้เรียบร้อยแล้วเอ่ยถาม “องค์ชาย วันนี้ลมอะไรหอบท่านมาได้เล่า?”องค์ชายเจ็ดและหลี่หลงหลินไม่เคยติดต่อกันมาก่อนต่อให้พูดว่าล้วนเป็นองค์ชาย แต่หลี่หลงหลินคนเสเพลคนนี้มีเพียงองค์ชายแปดยอมขลุกอยู่กับเขาต่อให้สุดท้ายเขาได้เป็นรัชทายาท แต่ก็ทำเรื่องเหลวเหลวมากมายอ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1459
องค์ชายแปดแปลกใจ พูดล้อเล่นขึ้นมา “องค์ชาย ท่านถามละเอียดเพียงนี้ คงไม่ใช่ต้องการช่วยจางไป่เจิงพลิกคดีหรอกกระมัง?”“ตอนนี้เขาเป็นคนใกล้ตายแล้ว ขวัญกล้าล่วงเกินเสด็จแม่ ได้รับโทษก็สมควรแล้ว ใครช่วยพูดแทนเขาก็ไม่มีประโยชน์ ท่านอย่าเสียแรงเปล่าเลย ยังไม่สู้คิดเรื่องหาความสำราญ เหตุใดต้องเสียเวลาอยู่กับคนตายคนหนึ่งด้วยเล่า?”หลี่หลงหลินพูดเสียงเครียด “ไม่ ตอนนี้ข้าสงสัยว่าจางไป่เจิงกำลังถูกปรักปรำ เหล้าของเขาถูกวางยาพิษ”“เหล้าของเขาถูกวางยาพิษ?!” เหงื่อเย็นผุดบนแผ่นหลังองค์ชายแปด “นึกถึงการกระทำของจางไป่เจิงในวันนั้นก็ผิดปกติอยู่บ้างจริงๆ ด้วยความคอแข็งของเขาดื่มเหล้าเพียงสองสามจอกย่อมไม่เมามายถึงขั้นนั้น”แววตาหลี่หลงหลินทอประกาย สบมององค์ชายแปด “ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ข้ายังกล้ายืนยัน ตอนนี้คนร้ายก็คือหนึ่งในพวกเจ้าบรรดาองค์ชายทั้งสาม”องค์ชายแปดชะงักไป สีหน้าเผือดซีด รีบอธิบาย “องค์ชาย ต่อให้มอบความกล้าให้ข้ามากเพียงใด ข้าก็ไม่กล้าวางแผนปรักปรำจางไป่เจิง ต่อให้ข้าไม่อยากออกรบ ก็ไม่มีความคิดปรักปรำทำลายเขา...”หลี่หลงหลินพูดเสียงเคร่งขรึม “ข้าไม่ได้พูดว่าเป็นเจ้าเสียหน่อย ตลอดงานเลี้
บางทีคุณอาจจะชอบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋650.0K viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ562.1K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา689 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน246.5K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์65 viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา512 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง192.5K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล407 views
