LOGINShare
ตอนที่13. ควักหัวใจของเจ้าออกมา
Last Updated:
2024-12-28 00:51:04“ข้าควักหัวใจของเจ้าออกมาดีหรือไม่ จะได้ไม่เจ็บ?”
พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้นแทรก...มือแข็งแรงของชินอ๋องหลี่เฉิงก็คว้าหมับที่ข้อมือของบุรุษร่างสูงและออกแรงบีบ
“โอ๊ย...” คนถูกบีบข้อมือร้องเบาๆ แล้วปล่อยมือของคุณชายให้เป็นอิสระ “พี่สี่ ท่านจะมาขัดขวางความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของข้าทำไม...ข้ากำลังทำความรู้จักกับคุณชายน้อยน่ารักคนนี้อยู่”
ชินอ๋องจับต้นแขนคุณชาย แล้วดึงตัวให้ไปหลบอยู่ด้านหลังของตน
“หลี่จิ้ง คนที่เจ้ากำลังทำรุ่มร่ามด้วย เป็นฟูเหรินของข้า เป็นพี่สะใภ้ของเจ้า” เสียงชินอ๋องเข่นเขี้ยว
“พี่สะใภ้?” หลี่จิ้งทำหน้าฉงน ยกพัดด้ามจิ้วที่หุบอยู่ขึ้นแตะคางเล่นเบาๆ “มิใช่พระชายาตู้จินเหลียนหรอกหรือ?”
“เขาคือพระชายารองจ้าวชิงเฟิง” ชินอ๋องเอ่ยอย่างตัดรำคาญ
แต่หลี่จิ้งกลับอ้อมชินอ๋องมากระแซะอีกข้างของคุณชาย ยกมือประสาน
“ยินดีที่ได้รู้จักน้องชิงเฟิง”
“พี่สะใภ้!” ชินอ๋องเน้นคำ
แต่อีกฝ่ายไม่สนใจ คลี่พัดโบกลมให้ตนเอง พลางแนะนำตัว “ข้าหลี่จิ้งเป็นน้องห้าของพี่สี่ชินอ๋องหลี่เฉิง...เรียกข้าว่าพี่ห้าเถิด”
ชินอ๋องผลักอกน้องชายให้ถอยห่างจากคุณชาย “เจ้ามีธุระอะไรก็ไปทำซะ ข้าจะไปแล้ว” แล้วจูงมือคุณชายเดินจากไป
“อย่าลืมน้าน้องชิงเฟิง ข้าพี่ห้าหลี่จิ้ง”
เสียงอ๋องห้าตะโกนไล่หลัง
*
*
นั่งรถม้าต่ออีกราวสามเค่อ(สี่สิบห้านาที)ก็ถึงสวนป่ากุ้ยหลินที่กำลังจัดเทศกาลชมดอกไม้ซึ่งกำลังเบ่งบานไปทั่วสวน ที่โดดเด่นที่สุดก็คือดอกโบตั๋นซึ่งมีหลากสีหลายพันธุ์แลดูละลานตา
นอกจากดอกไม้แล้ว สวนป่าแห่งนี้ยังปลูกต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงาเป็นระยะๆ
สายลมเอื่อยๆ พัดพลิ้ว
กลิ่นหอมของดอกไม้ผสมผสานกลิ่นสดชื่นของต้นไม้ใบหญ้า เรียกรอยยิ้มจางๆ ปรากฏบนดวงหน้างดงามอ่อนเยาว์ของจ้าวชิงเฟิง
ชินอ๋องมองคนเคียงข้างอย่างพอใจ ยกแขนเสื้อขึ้นซับเหงื่อเม็ดเล็กๆ บนหน้าผากมน
“เหนื่อยหรือไม่?”
“ไม่ขอรับ”
“อย่าเอาแต่เที่ยวเล่น ถึงเวลาดื่มยาของเจ้าแล้ว...เจียงจ้านจัดเตรียมที่นั่งพักให้แล้วที่เก๋งริมสระน้ำ”
แล้วชินอ๋องก็จูงมือคุณชายไปยังเก๋งริมสระน้ำ ซึ่งจัดเตรียมโต๊ะเก้าอี้ไว้เรียบร้อย
พอคุณชายนั่งลง เจียงกงกงก็ยกชามยามาให้ดื่ม เขากล้ำกลืนดื่มยาที่แสนขมนั้นอย่างไม่เกี่ยงงอน พอยาหมดชาม ท่านอ๋องก็ป้อนพุทราเชื่อมเข้าปากของเขาทันที
“น้องชิงเฟิง” เสียงอ๋องห้าดังมาแต่ไกล เพียงประเดี๋ยวเดียวก็มาเสนอหน้าที่เก๋งพักร้อนแห่งนี้ “พี่ห้าเดินตามหาเจ้าเสียจนทั่ว ที่แท้มาอยู่ตรงนี้นี่เอง”
“มาทำไม?” ทั้งน้ำเสียงทั้งสีหน้าของชินอ๋องไม่ต้อนรับ
แต่อ๋องห้าไม่สนใจ พาตัวเองเข้ามาในเก๋งอย่างไม่ต้องเชื้อเชิญ แถมท้ายด้วยการหันไปสั่งว่า “เจียงกงกง เก้าอี้ข้าล่ะ?”
เจียงจ้านยังไม่ทันตอบว่าอะไร ชินอ๋องก็ตอบเสียงขุ่นว่า
“ไม่มี”
“อ๋า...พี่สี่ ท่านพูดเช่นนี้ได้อย่างไรกัน จะอย่างไรข้าก็เป็นแขกของท่าน ท่านต้อนรับแขกเช่นนี้ใช้ได้หรือ?” ว่าพลางยืดอกโบกพัดมาดกวน
“เวลานี้ข้าไม่ต้อนรับแขก” สีหน้าชินอ๋องเย็นชาราวฉาบด้วยน้ำแข็ง “เจียงจ้านส่งแขก”
“ช้าก่อนพี่สี่...ข้ามีธุระสำคัญกับท่านจริงๆ นะ” อ๋องห้าชิงพูดพลางยกมือห้ามเจียงจ้านที่เตรียมจะขยับตัว
ชินอ๋องจึงโบกมือให้เจียงจ้าน
เจียงกงกงก็ถอยหลังไปสามก้าว
“มีอะไรก็รีบพูดมา พูดเสร็จแล้วก็รีบไปซะ” ชินอ๋องรินน้ำชาสองถ้วย ถ้วยหนึ่งเลื่อนไปตรงหน้าคุณชาย อีกถ้วยหนึ่งยกขึ้นดื่มเอง
“เฮ้ออออ...ข้ารึอุตส่าห์เป็นคนดี” อ๋องห้าถอนหายใจยาวโบกพัดไปรำพึงรำพันไป “รับฝากข่าวมาจากผู้อื่น”
“ใคร?...ไม่ต้องพิรี้พิไร”
“แม่นางเฟยเฟยแห่งหอหอมบุปผาคิดถึงท่านจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ ซูบผอมตรอมตรม ฝากข้ามาบอกข่าวแก่ท่าน ขอให้ท่านไปเยี่ยมเยียนนางโดยเร็ว” อ๋องห้าปากพูดไป ตาก็จ้องมองคุณชายไป...เห็นคุณชายสีหน้าไม่เปลี่ยน ซ้ำยังไม่มีปฏิกิริยาใด
“แค่นี้” ชินอ๋องเสียงห้วน
“อะไร...ท่านว่าไม่สำคัญหรือ?” อ๋องห้าทำตาโต พูดเป็นชุด “แม่นางเฟยเฟยเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งหอหอมบุปผาเชียวนะ ใช่ว่าใครอยากจะเชยชมก็จะสามารถเชยชมได้ ต่อให้เอาทองคำน้ำหนักเท่าตัวนางมากองไว้ตรงหน้านาง ก็อย่าได้หวัง แต่ท่านได้เชยชมนางสมใจแล้วกลับจะทอดทิ้งหรือ?...ช่างไม่เป็นธรรม ช่างไม่เป็นธรรม!”
“หลี่จิ้ง!” ชินอ๋องตวาด “ไสหัวไป”
“ได้ ได้...ข้าไป”
ว่าแล้วอ๋องห้าก็เดินจากไปอย่างสบายอารมณ์
ชินอ๋องมองคุณชายที่นั่งนิ่งเงียบมาตลอด ก่อนจะถามหยั่งเชิงด้วยน้ำเสียงอ่อนลงว่า “ฟูเหริน เจ้าจะไม่ถามอะไรข้าสักหน่อยหรือ?”
“จะให้ข้าถามอะไร?”
“อย่างเช่น...แม่นางเฟยเฟยเป็นผู้ใด?”
คุณชายมองสูงขึ้นมาให้สบตาชินอ๋องพอดี “นางเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งหอหอมบุปผามิใช่หรือ?”
น้ำเสียงเรียบๆ ของคุณชาย ทำเอาชินอ๋องพูดอะไรไม่ออกไปครู่หนึ่ง
“ข้าแค่เคยไปหานางสองครั้ง”
“.....” แล้วมาบอกข้าทำไม?
“รับรองว่าจะไม่มีครั้งที่สามอย่างแน่นอน”
“.....” ก็แล้วแต่ท่าน
“ข้า...”
ท่านอ๋องยังไม่ทันพูดอะไรต่อ...เสียงเอะอะหลายเสียงก็ดังมาจากระเบียงคดที่ทอดตัวอยู่เหนือสระน้ำ
“ช่วยด้วยๆๆๆ คนตกน้ำ”
จ้าวชิงเฟิงผุดลุกขึ้นยืนทันที แล้วออกวิ่งไปยังต้นเสียงที่มีคนยืนออกันอยู่
เขาเห็นหญิงสาวนางหนึ่งดิ้นรนอยู่ในสระน้ำ ก็ปีนข้ามราวระเบียง แต่แขนเสื้อข้างหนึ่งถูกท่านอ๋องคว้าเอาไว้ก่อน รั้งตัวเขาให้ชะงักอยู่
“ลงมา” ท่านอ๋องสั่งเสียงเข้ม
“ช่วยด้วยๆๆ...” เสียงร้องของหญิงสาวในน้ำที่กำลังผุดๆ โผล่ๆ
จ้าวชิงเฟิงตัดสินใจกระชากแขนเสื้อของตัวเองเต็มแรง
แควก !
แขนเสื้อขาด
ตูม !
ตัวคุณชายร่วงหล่นลงไปในน้ำ
Latest chapter
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่89.ตอนพิเศษ 6.
“แม่นาง...เจ้าคงเข้าผิดห้อง” จ้าวชิงเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ไม่ผิด” นางตอบเสียงหวาน “หากห้องนี้คือห้องพักของท่านเจ้าบ้านหลี่” พลางทอดสายตาหวานหยาดเยิ้มให้แก่หลี่เฉิง จ้าวชิงเฟิงรู้สึกว่า...ตนคงพูดอะไรไม่ได้ เพราะคนที่นางมาหาไม่ใช่ตน “เจ้ามาหาข้าด้วยเรื่องอันใด?” นายท่านหลี่ถามเสียงเรียบๆ “มาทำความรู้จัก” นางตอบแล้วยิ้มหวาน “ข้าชื่อ...อินซวงซวง เป็นประมุขพรรคสุริยัน” “พรรคมาร” หลี่เฉิงเอ่ยขึ้น “นั่นเป็นชื่อที่พวกไร้มารยาทเรียกหา” นางกล่าวอย่างไม่พอใจ แล้วเปลี่ยนกลับมาอ่อนหวานว่า “ท่านเจ้าบ้านหลี่...ท่านน่าจะเชิญสหายของท่านผู้นี้ออกไปข้างนอกก่อน...พวกเราจะได้ทำความรู้จักกันให้ลึกซึ้ง” หลี่เฉิงมิได้กล่าวอะไร...เขาต้องการจะดูปฏิกิริยาของจ้าวชิงเฟิงว่าจะจัดการกับเรื่องเช่นนี้อย่างไรบ้าง อินซวงซวงเหลือบตามองจ้าวชิงเฟิงที่สวมหน้ากากผ้าแพรสีดำนิดหนึ่ง ก่อนจะออกปากว่า “คุณชาย สมควรจะรีบออกไปข้างนอกก่อนนะ!” “อ๊ะ...ข้า...” จ้าวชิงเฟิงลุกจากเตียงที่นั่งอยู่ จะเดินออกไปจากห้อง...หมูเขาจะหาม อย่าเ
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่88.ตอนพิเศษ 5.
ประมุขเฉินห้าวกับอาหลีจูงมือกันมายืนต่อหน้านายท่านหลี่และคุณชายจ้าว “พวกเราปรับความเข้าใจกันแล้ว” ประมุขเฉินห้าวเอ่ย “ข้ากับอาหลีจะแต่งงานกัน แต่คงต้องรอให้งานชุมนุมชาวยุทธที่เขาไท้ซานเสร็จสิ้นเสียก่อน” จ้าวชิงเฟิงยิ้ม แต่ยังอดถามอย่างเป็นห่วงไม่ได้ว่า “อาหลี เจ้าฝืนใจหรือเปล่า?” อาหลีส่ายหน้า ทีท่าเขินอายยิ่งนัก “ถ้าเจ้ามิได้ฝืนใจ เกอเกอก็ยินดีด้วย” จ้าวชิงเฟิงแย้มยิ้มทั้งปากทั้งตา ดึงตัวอาหลีมากอดเอาไว้ เดือดร้อนนายท่านหลี่ต้องรีบจับแยก... ที่สำนักวัดไท้ซาน...พรรคต่างๆในยุทธภพต่างมารวมตัวกันอย่างพร้อมเพรียง ทั้งฝ่ายธรรมมะและฝ่ายอธรรม เพื่อคัดเลือกจ้าวยุทธภพที่สิบปีมีครั้งหนึ่งอย่างกระตือรือร้น พรรคฝ่ายธรรมมะประกอบด้วย... วัดไท้ซาน...ซึ่งได้ตำแหน่งผู้นำยุทธภพเมื่อสิบปีก่อน โดยฝีมือของเจ้าอาวาสต้าซือไร้ลักษณ์ ผู้มีหน้าตาใจดีมีเมตตา คิ้วเคราขาวโพลน แต่ดวงตากลับเปล่งประกายคมกล้าของยอดฝีมือชัดเจน ศิษย์ในวัดมีทั้งศิษย์ที่เป็นภิกษุและศิษย์ฆราวาส พรรคเทียนซาน...ซึ่งมาอย่างอวดโอ่ เพราะเจ้าสำนักเพิ่งสำเร็จวิชาเส
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่87.ตอนพิเศษ 4.
งานเลี้ยงดำเนินไปได้สักพัก...นายท่านหลี่ก็พาคุณชายจ้าวที่เริ่มเมานิดหน่อยกลับห้องพัก ส่วนละอ่อนอย่างอาหลีก็ถูกประมุขพรรคยาจกเฉินห้าวไล่ให้กลับห้องไปนอนก่อน เพราะเขาตั้งใจจะดวลสุรากับหัวหน้าราชองครักษ์อ๋าวไคทั้งคืน แต่ดื่มกันไปได้พักใหญ่...ประมุขพรรคยาจกเฉินห้าวก็เกิดนึกเป็นห่วงอาหลีขึ้นมา “ท่านอ๋าว...ข้าคงต้องขอตัวแค่นี้ก่อน” “อ้าว...ประมุขเฉิน ไหนท่านว่าจะดื่มกันยันฟ้าสว่างอย่างไรล่ะ” อ๋าวไคแย้ง “ข้าเป็นห่วงอาหลี เด็กน้อยคนนี้ปกติจะต้องให้ข้านั่งอยู่เป็นเพื่อนจึงจะนอนหลับ ป่านนี้จะนอนแล้วหรือยังก็ไม่รู้ ข้าจะไปดูเขาสักหน่อย” ประมุขเฉินตอบ “ถ้าเช่นนั้น...พวกเราก็พอแค่นี้แล้วกัน” อ๋าวไคเอ่ย “ข้าก็จะกลับห้องพัก...พวกเราไปทางเดียวกัน ไปกันเถิด” แล้วทั้งสองก็ลุกขึ้น เดินขึ้นชั้นบน ตรงไปยังห้องพักของอาหลีก่อน แต่พอเข้าใกล้...ทั้งสองก็มองหน้ากัน เพราะได้ยินเสียงผิดปกติ ประมุขเฉินห้าวจึงรีบกระแทกประตูห้องเปิดออกอย่างไม่รอช้า ภาพที่เห็น คือ...อาหลีถูกถอดเสื้อผ้าจนเปลือยเปล่า นอนบิดกายอยู่บนเตียง ที่หน้
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่86.ตอนพิเศษ 3.
หลังจากดูงิ้ว...เฉินกุ่ยปาดน้ำตาลวกๆ ขณะเดินเคียงคู่มากับจางจง ไปตามถนนที่เงียบสงัดเพราะดึกมากแล้ว “ท่านเฉิน ท่านร้องไห้ทุกครั้งที่ดูงิ้วนะหรือ?” จางจงอดถามไม่ได้ เพราะเห็นแม่ทัพรักษาเมืองตัวโตนั่งร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรขณะดูงิ้ว จนกระทั่งงิ้วแสดงจบ ออกมาจากโรงงิ้วแล้ว ก็ยังไม่หยุดร้องอีก เขาไม่ได้คิดเย้ยหยันหรอกนะว่า ผู้ชายที่ดูดุดันตัวโตราวตึกจะร้องไห้ไม่ได้ เพียงแต่แปลกใจว่า...ท่านแม่ทัพร่างใหญ่วัยฉกรรจ์จะมีมุมที่อ่อนไหวเช่นนี้ด้วย! “ขะ ข้าสงสารนางเอกที่ถูกสามีทอดทิ้งหนะ” เฉินกุ่ยอ้อมแอ้ม “งิ้วก็คือเรื่องแต่งเท่านั้นนะท่านเฉิน” “ข้ารู้” เฉินกุ่ยพยักหน้า “แต่ก็ทำให้ข้าคิดถึงตัวเองด้วยนะอาจง” “ท่านคิดสิ่งใดหรือ?” จางจงถาม เฉินกุ่ยสูดลมหายใจเต็มปอด ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่วว่า “ข้าชอบคนคนหนึ่งอย่างมาก แต่ไม่รู้ว่า เขาจะชอบข้าบ้างหรือไม่?” “ท่านเป็นบุรุษที่พึ่งพาได้” จางจงกล่าวปลอบโยน “อีกทั้งมีเกียรติยศศักดิ์ฐานะสูงส่งขนาดนี้ แม่นางคนใดจะไม่ชอบท่านล่ะ?” “เขาเป็นบุรุษ!” “เอ๋...
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่85.ตอนพิเศษ 2.
สีหน้าเฉินกุ่ยผิดหวังตะลึงงัน หลี่เฉิงกล่าวด้วยเสียงเรียบๆว่า “มีที่ใด...เจ้าไม่เคยไปมาบ้าง จากเหนือจรดใต้ จากตะวันออกไปจนถึงตะวันตก เจ้าล้วนไปมาทั่วแล้ว” “ขะ คือ...มันไม่เหมือนกันพ่ะย่ะค่ะ” เฉินกุ่ยเหงื่อตก “ไปอย่างนั้น มันไปธุระ...” “นี่ก็ไปธุระ” หลี่เฉิงนั้นรู้จุดประสงค์ของอีกฝ่ายดี แต่จะกลั่นแกล้งให้ต้องพูดออกมา “ธุระตอนนั้นมันไม่มี แต่ตอนนี้มี...” “มีอะไร?” “มี...” แม่ทัพร่างใหญ่ยกมือปาดเหงื่อที่หน้าผาก...รู้สึกว่า คำพูดที่อยู่ในอก ช่างพูดออกมายากเย็นนัก ยากกว่าการไปรบทัพจับศึกเสียอีก แต่เพื่อให้ได้ติดตามขบวนประพาสของฮ่องเต้ จึงทำใจให้สงบ สูดลมหายใจให้เต็มปอด และพูดอุบอิบว่า “มี...จางจง พ่ะย่ะค่ะ” แม้เสียงเบา แต่ฮ่องเต้กับคุณชายต่างได้ยิน ทำเอาคุณชายเกือบทำถ้วยชาหลุดมือ “อ่อ...” หลี่เฉิงพยักหน้า “เหตุผลพอฟังขึ้น ข้าอนุญาตให้เจ้าไปด้วยก็ได้ แต่เจ้าจะต้องไปปรึกษากับอ๋าวไคว่าจะต้องปฏิบัติตัวอย่างไรบ้างในการไปเที่ยวครั้งนี้”
อนุชายาบรรณาการ ตอนที่84.อนุชายาบรรณาการ พิเศษ
พิเศษ 1 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ อาหลีติดตามเฉินห้าวไปทุกที่ ตั้งแต่เหนือจรดใต้ ตะวันออกจรดตะวันตก จนวนกลับมายังเมืองหลวงต้าหนาน “ไม่รู้ว่าเกอเกอ(พี่ชาย)ฮองเฮา กับเจี่ยเจีย(พี่สาว)เซียงเซียงจะเป็นอย่างไรบ้าง?” อาหลีที่เดินตามประมุขเฉินต้อยๆ เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหอสุราจุ้ยเซียนอยู่ตรงหน้า “เดี๋ยวเจ้าก็ได้รู้...” ประมุขเฉินกล่าว พลางพาอาหลีเข้าไปในหอสุรา และขึ้นบันไดไปบนชั้นสอง ที่ห้องพิเศษบนชั้นสอง...ฮ่องเต้หลี่เฉิงกับ ฮองเฮาจ้าวชิงเฟิง นั่งรออยู่ แต่ผู้ที่ทำให้ประมุขเฉินผิดคาดหมายเล็กน้อยคือ...หลวงจีนลืมชื่อ ภิกษุชราผู้มีร่องรอยลี้ลับหาตัวพบยากนักหนา กำลังคีบเนื้อแพะตุ๋นน้ำแดงเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ประมุขพรรคยาจกประสานมือค้อมศีรษะให้ฮ่องเต้เป็นอันดับแรก “ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ” “ไม่ต้องมากพิธี” ฮ่องเต้ตรัส “อยู่ข้างนอกพระราชวัง ประมุขเฉินอย่าได้ใช้พิธีรีตองในวังกับข้า เรียกข้าว่าเจ้าบ้านหลี่ก็พอ ข้าจะใช้ชื่อในการท่องเที่ยวข้างนอกนี้ว่า ‘หลี่ฉือ’ ส่วนฟูเหรินของข้าจะใช้ชื่อว่า คุณชายจ้าวเฟิง”
You may also like
เขาคนนั้นเหมือนใครคนหนึ่ง
พงศ์พัชรา155 viewsเด็กดีของนลิน
ป.ปลาอุ๋งอุ๋ง1.3K viewsย้อนเวลาไปเป็นจิ้งจอกได้ไงวะ(ฺBL)
หลิวซินอี้625 viewsเจ้านายใจดีช่วยเลี้ยงผมทีได้ไหมครับ
thisishowienjoy735 viewsอินกินหมี่
ภุมโม361 viewsพระยายมราชกับฉ้น
sasima536 viewsสตรีมเมอร์คนนั้นช่วยหยุดยิงมั่วสักที
นัก(ละ)เลง234 views
