Share

ตอนที่ 12 : Sweet

last update Last Updated: 2025-03-16 14:51:10

แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวเท้า ข้อมือก็ถูกอีกฝ่ายดึงไว้เสียก่อน จนเธอเสียหลัก เซล้มลงไปนั่งบนตักเขา

“งอนแฮะ!”

“ไม่ได้งอน! ปล่อย!” เขาจับข้อมือเธอไว้ข้างหนึ่งยึดไว้แน่น มืออีกข้างรวบเอวคอดกิ่วเข้ามาชิดลำตัว 

เนื่องจากเขารัดไว้แน่น เธอจึงต้องโยกตัวไปข้างเพื่อยืมแรงโน้มถ่วง แล้วหมุนข้อศอกเหวี่ยงโค้งไปที่บริเวณขากรรไกร เธอคิดไว้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องเบี่ยงตัวหลบ ในช่วงที่ลำตัวเด้งกลับจึงกระทุ้งศอกไปทางด้านหลังเต็มแรง

“โอ๊ยย! ทำไมดุร้ายนัก!”  ชายหนุ่มโดนศอกกระแทกที่ชายโครงอย่างจัง รู้สึกจุกแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือ

“ใครใช้ให้คุณมาฉวยโอกาสกับฉันล่ะ!” 

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมจำนน เขาจึงปล่อยมือที่รัดเอวมากำข้อมือเล็กที่วนเวียนแต่จะทำร้ายเขาเอาไว้แน่น จับสองแขนของหญิงสาวไขว้กันที่ด้านหน้า แล้วพันธนาการรัดไว้ด้วยแขนที่แข็งดั่งปลอกเหล็กของเขา ยุติการเคลื่อนไหวโดยสิ้นเชิง

“อยู่นิ่งๆ! เดี๋ยวเครื่องไม้เครื่องมือพังหมด!”

“ก็ปล่อยฉันสิ!” พริมโรสตวาดลั่นพยายามขยับตัวแรงๆ เพื่อให้วงแขนคลายออก แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรัดแน่นเข้าไปอีก ตอนนี้เหลือเพียงปากเท่านั้นที่ว่างพอจะใช้เป็นอาวุธได้ 

“คุณนี่อะไรก็ดี เสียตรงที่ขี้โมโหชะมัด! .. จะยอมได้หรือยัง?” 

พริมโรสหายใจหอบ ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็เหมือนกับทุ่มเทกำลังลงไปทำลายกำแพงหิน จึงยุติการเคลื่อนไหว ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจสงบสติอารมณ์

เขาเห็นหญิงสาวเริ่มนิ่ง ก็คลายวงแขนที่รัดไว้แน่นออกเล็กน้อย ทำให้ร่างบางผ่อนคลาย นั่งนิ่งบนท่อนขาของเขาอย่างสงบ 

“หายโมโหหรือยัง?” เขาถามเสียงนุ่ม เอียงศีรษะมองใบหน้านวลหวาน ที่กำลังขบริมฝีปากล่างไว้แน่น จนบวมเป่งเป็นสีแดงขึ้นมา รอยยิ้มในแววตาของเขาฉายชัดขึ้น

“.....”

เขาก้มหน้าเข้ามาชิด ถูไถแก้มของตัวเองกับแก้มนิ่มๆ ของหญิงสาว

“ต้องทำยังไงถึงจะยกโทษให้ผม?”

“.....”

เมื่อเห็นหญิงสาวยังเงียบ เขาจึงใช้ริมฝีปากงับไปที่ติ่งหูเบาๆ แล้วเคลื่อนปลายลิ้นไล้ผิวสัมผัสไปทั่ว

“อื๊อ!” หญิงสาวตัวสั่นน้อยๆ ทำคอย่น เอนตัวหนีสัมผัสที่ชวนสยิวนั้น

“ฮาบิบที..ผมขอโทษ” เขากระซิบเสียงนุ่มอ่อนโยน 

“คุณก็ทำแบบนี้ทุกที ตบหัวแล้วลูบหลัง!” 

ชายหนุ่มคลายอ้อมกอดลง จับที่หัวเข่าของหญิงสาวแล้วหมุนตัวให้หันมาเผชิญหน้า ขณะมองใบหน้าหวานทำเสียงกระเง้ากระงอดกึ่งตัดพ้อ พอเห็นปากอิ่มยื่นเข้ายื่นออกแบบนั้น ก็อดหัวเราะไม่ได้ คันไม้คันมือนึกอยากหยิกแก้มนวลเป็นที่สุด 

“โอเคๆ .. ผมผิดเองที่ไปยั่วให้คุณโกรธ หายงอนนะ” เขาอดใจไม่ไหว บีบพวงแก้มนุ่มนิ่มเบาๆ อย่างยั่วเย้า

“นายท่านครับ! นายท่าน! เอ่อ..ขะ..ขอประทานโทษ..ครับ!”

นายท่านและหญิงสาวบนตักเงยหน้ามองตามเสียง ลูกน้องของเขาเดินเร็วเหมือนวิ่งเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบ พอเห็นฉากสวีทหวานระยะเผาขน จึงชะงักยืนนิ่งอย่างประหม่าและทำอะไรไม่ถูก คล้ายตัดสินใจไม่ได้ว่าจะอยู่หรือจะออกไปก่อนดี ใบหน้าเห่อแดงขึ้นมาเหมือนคนเมาเหล้า

“มีอะไร?” ชายหนุ่มชักสีหน้าถาม คิ้วขมวดมุ่น

“คือ..ผมโทรติดต่อนายท่านไม่ได้! นายใหญ่วีดีโอคอลมาครับ!” ผู้พันอิฟราอิมได้ยินดังนั้นก็จับเอวหญิงสาวยกตัวลอยลงจากตัก แล้วตัวเขาก็ลุกขึ้น รีบเดินตามลูกน้องออกไปทันที

พริมโรสมองตามหลังไปด้วยความแปลกใจ 

นายใหญ่? สำคัญขนาดที่ต้องรีบร้อนกันขนาดนี้เชียว!

“ฝ่าบาท”

“อิสราร์! โทรศัพท์เป็นอะไร ติดต่อไม่ได้เลย!”

“ขอประทานอภัยกระหม่อม แบตเตอร์รี่อาจจะหมด”

“อืม..ทางนั้นติดต่อมาแล้วนะ เสนอเงื่อนไขเรียกร้องให้ปล่อยตัวกลุ่มอดีตแกนนำที่ถูกขังคุกมานานเกือบสี่ปี แลกเปลี่ยนกับการปล่อยตัวพระมารดา”

“แล้วตัวประกันคนอื่นๆ?”

“ไม่แน่ใจ แต่ติดต่อมาโดยตรงแบบนี้ อาจเฉพาะแค่คนของเราก็ได้”

“พรุ่งนี้กระหม่อมจะรีบไปเข้าเฝ้าแต่เช้าเพื่อหารือเรื่องนี้”

“ได้ข่าวว่านายพาคู่หมั้นมาเปิดตัวกับแม่รองรึ? รู้ไหมว่าข่าวนี้ทำให้แตกตื่นกันไปทั้งวัง โดยเฉพาะท่านอา”

“กำลังจะไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทด้วยเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน”

“ฉันไม่แปลกใจเลย ไม่เคยทำอะไรอยู่ในกฏเกณฑ์ต้องยกให้นาย แต่ขอเตือนสักหน่อย การจะเปลี่ยนความคิดบรรดาตาเฒ่าหัวเก่าไม่ใช่เรื่องง่าย  อาจจะสร้างความยุ่งยากให้กับนายในอนาคตเมื่อมานั่งตำแหน่งแทนฉัน ขอให้เลือกวิธีประณีประณอมที่ดีสำหรับทั้งสองฝ่ายจะดีกว่า” 

“กระหม่อมเข้าใจ แต่ไม้นวมไม่เคยใช้ได้ผลกับตาเฒ่าหัวโบราณเหล่านั้น ต้องฝืนยอมหักไม่ยอมงอเพียงอย่างเดียว”

ผู้พี่ชายได้ยินดังนั้นจึงได้แต่ถอนหายใจ เนื่องด้วยรู้นิสัยน้องชายเป็นอย่างดี ความมุ่งมั่น ความเด็ดขาดในการตัดสินใจของเขา ทำให้ประเทศเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้นมาจนถึงปัจจุบันนี้ 

“ถ้าอย่างนั้น..พามาให้รู้จักเป็นการส่วนตัวเสียก่อน แล้วจะหาวิธีช่วยเหลือทีหลัง”

“เป็นพระกรุณาพ่ะย่ะค่ะ!”

“เหตุระเบิดที่เกิดในตรอกแอนทีควันนี้เป็นฝีมือของใคร?”

“กำลังแกะรอยกระหม่อม ไม่เกินพรุ่งนี้คงจะได้เรื่อง”

“กำลังจะไปที่นั่นอยู่พอดี เผอิญมาเกิดเรื่องเสียก่อน ได้ข่าววงในว่าฮุสตาฟาปล่อยของที่สะสมเอาไว้หลายชิ้น ฉันอยากไปที่นั่นเป็นการส่วนตัว”

“ขอเวลาตรวจสอบสองวัน คู่หมั้นของกระหม่อมก็ต้องไปที่นั่นเหมือนกัน”

 …………………….

พอพริมโรสได้โทรศัพท์เครื่องใหม่ ก็ทำการลงแอปพลิเคชันแชทก่อนเลยเป็นอันดับแรก ยืนยันตัวตนสำหรับอุปกรณ์ปัจจุบัน ยกเลิกเครื่องเก่าเบอร์เก่า และทำการกู้คืนประวัติการคุยทั้งหมด พวกรูปภาพต่างๆ เธอไม่ได้เสียดายเพราะเก็บสำรองไว้ในคลาวด์ด้วยทุกครั้ง ที่เหลือก็ไม่มีอะไรที่สำคัญ 

เธอแกะรอยติดตามโทรศัพท์ที่ถูกขโมยไป รู้ตำแหน่งของเครื่องเป็นที่เรียบร้อย และได้ส่งพิกัดไปให้ผู้พันช่วยตรวจสอบให้แล้วด้วยเหมือนกัน จากนั้นกดคำสั่งให้โปรแกรมไวรัสที่ซ่อนไว้ในหน่วยความจำสำรองให้ทำงาน และตั้งเวลานับถอยหลังเพื่อให้ชิปที่ซ่อนไว้ทำลายตัวเอง 

ไม่ว่าใครก็ตาม ที่พยายามจะเจาะ เข้าไปในโทรศัพท์ โปรแกรมไวรัสตัวนี้จะส่งสัญญาณเตือนกลับมา และเปิดโอกาสให้เธอได้เจาะเข้าไปในระบบของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างแนบเนียน มีเวลาเพียงพอที่จะโกยข้อมูลในระบบ จนกว่าอีกฝ่ายจะหาวิธีป้องกันและทำลายไวรัสที่แปลกปลอมเข้าไปได้

ปี๊บๆ!!  ปี๊บๆ!!

เสียงสัญญาณเตือนดังมาจากสมาร์ทวอทช์ ทำให้หญิงสาวรีบลุกขึ้นไปเปิดโน้ตบุ๊คเพื่อเชื่อมต่อสัญญาณทันที

พริมโรสรีบพิมพ์คำสั่งรัวเร็วเพื่อแข่งกับเวลา ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็สามารถเจาะเข้าระบบเซิฟเวอร์ ของฝ่ายตรงข้ามอย่างง่ายดาย จากนั้นก็ทำการดาวน์โหลดข้อมูลไปยังคลาวด์ส่วนตัวเพื่อป้องกันการติดตามรอยจากไอพีแอสเดรส

เธอเลือกใช้ไพรเวท คลาวด์ ของต่างประเทศ     มากกว่าคลาวด์ของทีแลนด์ เพื่อเป็นการกลบเกลื่อนร่องรอย ถึงแม้จะอยู่ต่างประเทศแต่ก็มีความปลอดภัย และความเป็นส่วนตัวสูง เสียค่าใช้จ่ายในราคาแพงหน่อย แต่ก็คุ้มค่าสำหรับการทำงานประเภทนี้

ปี๊บๆ!!  ปี๊บๆ!!

เสียงสัญญาณจากสมาร์ทวอทช์ดังอีกครั้ง นั่นหมายถึงว่าฝ่ายตรงข้ามหาวิธีป้องกันไวรัสได้แล้ว และกำลังเริ่มทำลายโปรแกรม หญิงสาวรีบถอยออก เธอมีเวลาเพียงนาทีเดียวเพื่อตัดการติดต่อ นิ้วเรียวสวยพิมพ์คำสั่งรัวเร็วสามสี่บรรทัดแล้วกดปุ่มเอ็นเทอร์ ถึงแม้จะดึงข้อมูลมาได้เพียงแค่ส่วนหนึ่ง แต่ก็ถือว่าได้จบงานแบบสวยๆ

ปี๊บๆ!!  ปี๊บๆ!!

สมาร์ทวอทช์ดังอีกครั้ง เป็นการแจ้งเตือนว่า สติ๊กเกอร์ชิปที่แปะติดไว้กับซิมและแผงวงจร กำลังจะเริ่มนับเวลาถอยหลังเพื่อทำลายตัวเองในไม่กี่วินาทีต่อจากนี้ หญิงสาวคลี่ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ หยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ขึ้นมาแล้วทิ้งตัวลงนอนหงายบนที่นอน สไลด์เล่นอย่างสบายใจ

เธอเปิดเข้าไปในโปรแกรมแชท ในนี้จะมีเพื่อนอยู่ในลิสต์ไม่เกินสิบคน หนึ่งในนั้นคือคนสำคัญสำหรับเธอคนหนึ่ง เขาเป็นคนต่างชาติ และไม่ได้เปิดเผยว่าเป็นคนเชื้อชาติใด ต่างคนต่างคุยกันแบบไม่ได้เจาะลึกในเรื่องใดเรื่องหนึ่งเป็นพิเศษ ส่วนใหญ่จะให้คำแนะนำซึ่งกันและกันในเรื่องเกี่ยวกับมุมมองทัศนคติ แลกเปลี่ยนวิสัยทัศน์ในการใช้ชีวิต และก็เป็นเรื่องทั่วๆ ไปในชีวิตประจำวันเพียงเท่านั้น 

เธออดขำไม่ได้เกี่ยวกับชื่อที่ใช้แทนตัวของกันและกัน ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญโดยแท้จริง ของเธอจะใช้ชื่อภาษาอังกฤษที่มีความหมายว่า..’สวยสังหาร’ และความหมายในชื่อของเขาก็คือ..’หล่อเทพประทาน’

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย   ตอนพิเศษ (3) : อิดรีส / ไลลา

    ค่ำคืนแห่งพระเกียรติ ถูกจัดขึ้นอย่างสมพระเกียรติ ณ พระราชวังขององค์สุลต่าน งานเลี้ยงวันคล้ายวันพระราชสมภพถูกเนรมิตขึ้น อย่างวิจิตรตระการตา ทุกซอกทุกมุมของพระราชวังส่องประกายด้วยโคมไฟแก้วเจียระไนระยิบระยับ พรมแดงทอดยาวจากบันไดสู่โถงต้อนรับ โต๊ะอาหารเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ พร้อมเครื่องเงินแท้ที่ขัดเงาจนแวววาว เมนูรสเลิศจากเชฟมิชลิน ถูกเสิร์ฟแบบคอร์ส เคียงคู่กับเครื่องดื่มชั้นสูงจากทั่วทุกมุมโลก ขับกล่อมด้วยเสียงดนตรีออร์เคสตร้า ที่บรรเลงอย่างไพเราะ ทำให้ค่ำคืนนี้ สมพระเกียรติขององค์สุลต่านอย่างถึงที่สุด บรรดาผู้นำจากนานาประเทศ และทูตานุทูต ต่างตบเท้าเข้าร่วมงาน แขกเหรื่อล้วนเอ่ยปากชื่นชม ถึงบรรยากาศที่ได้รับการจัดเตรียมมาอย่างไร้ที่ติ และผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของงานนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น เจ้าหญิงไลลา สตรีหมายเลขหนึ่ง พระชายาของเจ้าชายอิดรีส ผู้ลงมาดูแลทุกอย่างด้วยตนเอง อย่างละเอียดถี่ถ้วน บางคนถึงกับกล่าวชมต่อหน้าเจ้าชายอิดรีส ซึ่งดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี แม้เขาจะยังคงยืนสงบนิ่งในท่าทีสุขุมเช่นเคย แต่ในใจลึกๆ กลับรู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง ที่ตนเลือกคู่ครองไม่ผิด สายตาของอิดรีส

  • อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย   ตอนพิเศษ (2) : หินพ่อมดลาบราดอไลต์

    แสงสว่างที่ลอยละล่องในความมืดส่องมาที่รินรดา พร้อมกับเสียงกระซิบที่แผ่วเบาแต่ชัดเจน เสียงนั้นไม่ใช่เสียงของใครในโลกนี้ มันเหมือนเสียงที่มาจากที่ไกลโพ้น ฟังดูทั้งใกล้ และไกลในเวลาเดียวกัน“ถึงเวลาแล้ว...จงทำตามสัญญา!”รินรดารู้สึกเหมือนร่างกายของเธอกำลังล่องลอย แต่ในขณะเดียวกัน ก็ตกลงไปในความเวิ้งว้างอันไร้จุดสิ้นสุด เธอพยายามมองหาเจ้าของเสียงแต่ไม่พบใครเธอหลับตาลงแล้วทันใดนั้น ภาพอดีตของเธอเมื่ออายุสิบห้าปีก็ย้อนกลับมา เธอเห็นตัวเองยืนอยู่หน้าหินพ่อมดลาบราดอไลต์ ที่ตั้งตระหง่านอยู่ในห้องลับใต้พระราชวัง ความศักดิ์สิทธิ์ของมันทำให้เธอรู้สึกได้ ถึงพลังลี้ลับที่ซ่อนอยู่ภายใน เธอท่องบทสวดที่แอบจดจำไว้ พร้อมกับอธิษฐานถึงสิ่งที่อยากรู้ที่สุดในชีวิต นั่นคือ..การตามหาครอบครัวที่แท้จริงจากนั้นเธอก็เริ่มฝันซ้ำๆ เดิมๆ อยู่หลายครั้ง จนกระทั่งถึงปัจจุบันเธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตัวเองยืนอยู่ในอุโมงค์ที่ทอดยาวไปสู่แสงสว่างที่อยู่เบื้องหน้า เธอรู้ว่านี่คือจุดที่ผู้ตายต้องเดินผ่านไปยังภพหน้า แต่แล้วเสียงอันศักดิ์สิทธิ์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง“รินรดา เธอยังมีสิทธิ์เลือกเส้นทางของตนเองอยู่นะ”เบื้องหน้าของเ

  • อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย   ตอนพิเศษ (1) : พิธีนิกะฮ์

    ค่ำคืนแห่งความสุขมาถึง... ท้องฟ้ายามราตรีของอาณาจักรเปเรซประดับไปด้วยแสงจันทร์และดวงดาวระยิบระยับ ขณะที่ปราสาทหลวง ถูกประดับด้วยผ้าม่านสีขาว และทอง ลวดลายอาหรับอันวิจิตร เจิดจรัสด้วยแสงไฟนวลอบอุ่น ของไฟระย้าคริสตัลสะท้อนแสง จนดูงดงามราวสรวงสวรรค์ ดอกไม้หายากจากทั่วทั้งอาณาจักร ถูกจัดวางประดับประดาไปทั่วบริเวณ สร้างบรรยากาศที่งดงาม ราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย ภายในห้องโถงใหญ่ของพระราชวัง พรมเนื้อละเอียดทอดยาวตั้งแต่ประตูไปจนถึงแท่นพิธี โต๊ะเลี้ยงอาหารค่ำประดับด้วยผ้าปักทอง ดอกกุหลาบและลิลลี่ขาวบริสุทธิ์ให้กลิ่นหอมอ่อนๆ ตัดกับแสงเทียนที่กระพริบไหว ม่านบางเบาปลิวไสวไปตามสายลมเย็นของค่ำคืน พระราชพิธีอภิเษกสมรส ถูกจัดขึ้นตามขนบธรรมเนียม เป็นพิธีนิกะห์อันศักดิ์สิทธิ์ของโมเสลม ภายใต้กฎหมายชารีอะห์ และธรรมเนียมของราชวงศ์ ซึ่งแสดงถึงความงดงาม และเปี่ยมไปด้วยความหมาย นักวิชาการศาสนา(อุละมาอ์) ผู้ประกอบพิธี นั่งอยู่บนแท่นหินอ่อน ด้านข้างมีพยานฝ่ายเจ้าบ่าวและเจ้าสาว พร้อมด้วยบุคคลสำคัญจากราชวงศ์และข้าราชบริพาร เจ้าชายอิสราร์ ประทับยืนในชุดทางการขององค์มกุฏราชกุมาร เสด็จเข้ามายังแท่นพิธี พระอ

  • อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย   ตอนที่ 100 : การมา..ที่คาดไม่ถึง

    บรรยากาศภายในพระราชวังเปเรซวันนี้ เต็มไปด้วยความสงบและเรียบง่าย แต่แฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้ง ครบหนึ่งร้อยวันแห่งการจากไปของเจ้าหญิงรินรดา องค์สุลต่านทรงมีพระราชดำริให้จัด ‘โรงทานขนาดใหญ่’ เพื่อแจกจ่ายอาหาร และสิ่งของจำเป็นแก่ประชาชนผู้ยากไร้ ถือเป็นการอุทิศส่วนกุศลให้แก่ดวงวิญญาณของผู้ล่วงลับ ภายในโรงทานถูกจัดขึ้นอย่างเป็นระเบียบ เต็นท์ขนาดใหญ่ถูกกางเรียงรายภายในลานกว้างของลานพิธีหน้าพระราชวัง โต๊ะยาวหลายตัวถูกตั้งไว้ สำหรับแจกจ่ายอาหารร้อนที่ปรุงสำเร็จ และขนมหวานอาหรับ เช่น บาสบูซาและกุนาฟา รวมถึงน้ำดื่มเย็นๆ สำหรับประชาชนที่มาร่วมรับแจกอาหาร บรรดาข้าราชบริพาร และอาสาสมัครจากประชาชน ต่างช่วยกันแจกจ่ายด้วยรอยยิ้ม แม้จะเป็นวันแห่งความอาลัย แต่ทุกคนก็เต็มใจทำความดี เพื่อเป็นบุญกุศล ให้แก่เจ้าหญิงผู้ล่วงลับ นอกจากอาหารแล้ว ยังมีจุดแจกอาหารแห้ง และของใช้จำเป็น เช่น อินทผลัม ข้าวสาร น้ำมันพืช เครื่องปรุงรส สบู่ และยาสามัญ เพื่อให้ผู้ยากไร้สามารถนำกลับไปใช้ที่บ้านได้ ภายในงานยังมีแพทย์อาสา คอยตรวจสุขภาพเบื้องต้นให้กับประชาชน ซึ่งเป็นหนึ่งในโครงการช่วยเหลือสังคม ที่เจ้าหญิงรินรดาเคยผลักดั

  • อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย   ตอนที่ 99 : เจ้าหญิงแห่งราชวงศ์อันฟูลัน

    เสียงไซเรนรถพยาบาลแผดก้องไปทั่วท้องถนน แต่รามิลไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น หูของเขาอื้อไปหมด มีเพียงเสียงลมหายใจบางเบาของรินรดา ที่กำลังแผ่วลงทุกขณะ เป็นสิ่งเดียวที่เขากำลังโฟกัส เลือดของเธอเปรอะเปื้อนเต็มมือเขา ลามไปตามแขนเสื้อ แผ่นอก และหยดลงเป็นทางบนเปลพยาบาล ร่างเล็กที่เคยเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา บัดนี้กลับนอนแน่นิ่ง แต่ถึงอย่างนั้น เธอยังคงยิ้มให้เขา “คุณ..รามิล…” เสียงของเธอเบาหวิวแทบไม่ได้ยิน “รดา! เดี๋ยวเราก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว… แค่ทนไว้ก่อนนะรดา อย่าหลับนะ ได้ยินผมไหม!?” รามิลกุมมือหญิงสาวแน่น น้ำเสียงสั่นเครือ ความกลัวถาโถมเข้าใส่จนเขาหายใจแทบไม่ออก รินรดาไอออกมาเป็นเลือด ก่อนจะระบายลมหายใจบางเบา “ท่านพี่… ปลอดภัยไหม?” หัวใจของรามิลเหมือนถูกบีบจนแหลกสลาย เธอกำลังอาการสาหัส แต่ยังเป็นห่วงพี่ชายมากกว่าชีวิตตัวเองเสียอีก “ปลอดภัย! เขาปลอดภัย..” รามิลเม้มริมฝีปากแน่น พยายามกลั้นสะอื้น “ทำไมต้องทำแบบนี้ ทำไมต้องเสี่ยงขนาดนี้ด้วยฮึ!?” “เพราะเขาคือ… พี่ชายของฉัน” รินรดายิ้มจางๆ เสียงเธอขาดหายเป็นช่วงๆ เปลือกตาของเธอหนักอึ้งลงทุกที “รดา! อย่าหลับนะ! มองผมสิ มองผม!” มือของเธอใน

  • อย่าให้เขารู้ว่าฉันร้าย   ตอนที่ 98 : มือสังหาร

    เสียงโกลาหลของฝูงชนยังคงดังก้องทั่วลานพิธี แต่แล้วจู่ๆ ผู้คนก็เริ่มแหวกออกเป็นสองทาง ราวกับคลื่นน้ำที่ถูกแบ่งออกโดยพลังที่มองไม่เห็น ท่ามกลางช่องว่างที่เปิดออก ปรากฏร่างของชายคนหนึ่ง เขายืนอยู่ในเงามืด แฝงตัวอยู่ในกลุ่มประชาชนที่กำลังแตกตื่น ในมือของเขากำปืนไรเฟิล ที่บรรจุกระสุนเจาะเกราะแน่น สายตาคมกริบกวาดไปรอบบริเวณอย่างระแวดระวัง ก่อนจะกลับมาตรึงอยู่ที่เป้าหมาย บุรุษผู้ตายยากที่สุดเท่าที่เขาเคยสังหารมา ร่างสูงสง่าของเจ้าชายอิสราร์ ยืนเด่นอยู่บนลานพิธียกพื้น ราวกับถูกจัดวางให้อยู่ในระยะยิงอย่างเหมาะเจาะ โอกาสมีเพียงครั้งเดียว ทุกอย่างจะต้องเกิดขึ้นเร็วที่สุด และต้องสร้างผลกระทบที่รุนแรงที่สุด ถ้าจะต้องถูกจับหลังจากเหนี่ยวไก อย่างน้อยก็ขอให้มันได้ตาย..เพื่อสังเวยผู้ที่ข้ารักและเคารพเหนือสิ่งอื่นใด ผู้ที่สมควรได้รับทุกสิ่งที่ปรารถนาบนโลกใบนี้!! “ตอนนี้แหละ!!” อาซีฟพึมพำกับตัวเองก่อนจะรีบยกปืนขึ้น ปึ่ก! แรงกระชากอย่างรุนแรง ทำให้ปืนในมือของอาซีฟหายไปในพริบตา เขาตวัดสายตาไปด้านข้าง แววตาเปลี่ยนเป็นโทสะสีเข้มจัด แต่แล้วเขาก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นใบหน้าของผู้ที่ชิงอาวุธไปจากมือเขา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status