บทที่ 4 บ้านพี่ยังมีห้องว่างนะครับ

บทที่ 4 บ้านพี่ยังมีห้องว่างนะครับ

อาจารย์นะอาจารย์สั่งงานเหมือนสอนเป็นคลาสสุดท้ายก่อนวันสิ้นโลก เฮ้อ...หมดกันวันหยุดที่แสนสดใสของฉันกะว่าจะนอนพักสมองอยู่หอเฉยๆ ซะหน่อย

“ไม่รู้แกจะสั่งงานอะไรเยอะขนาดนั้นเนอะ”

“บ่นไปก็เท่านั้นไม่ทำเดี๋ยวก็ F แกรู้ไงสั่งงานเยอะขนาดไหนนักศึกษาอย่างพวกเราก็ต้องทำอยู่แล้ว” ฉันละอยากจะวาข้ามไปตอนรับปริญญาเลย

“นั่นสินะ งั้นฉันกลับก่อนแล้วกันแยกกันตรงนี้เลยนะแกลูกหมู”

“อ้าว แกไม่ได้กลับกับไอ้ปกหรือไง” ปกติเห็นกลับบ้านด้วยกันทำไมวันนี้ถึงกลับก่อน

“ปกมันเลิกเย็นฉันเลยว่าจะกลับไปทำงานที่อาจารย์จรรยาสั่งให้เสร็จเพราะวันเสาร์ฉันมีนัดเดทกับปก” เป็นแฟนกันแล้วจะต้องไปเดทอีกหรือไง แต่จะว่าไปฉันก็ยังไม่เคยมีโมเมนต์ได้ออกเดทกับใครเลยนี้น่า

“อืม กลับดีๆ”

“แล้วแกล่ะจะไปไหนต่อหรือจะไปหาพี่นนท์ที่คณะ”

“ทำไมฉันต้องไปหาด้วย”

“นี่ลูกหมูแกไม่รู้อะไรเลยหรือไงว่าแฟนแกน่ะฮอตและดังมากในมหาลัยรุ่นพี่รุ่นน้อง บัญชี การตลาด การโรงแรมแม้แต่เกษตรเรายังมีไปอ่อย เอ้ยไม่ใช่ยังไปนั่งรอเจอพี่เขาที่หน้าคณะเลยแกเป็นแฟนแกไม่ไปเปิดตัวเลยล่ะฉันว่าต้อวมีคนช็อกตายแน่ๆ ที่พี่นนท์มีแฟนแล้ว” ฉันมีแฟนฮอตขนาดนั้นเลยเหรอเนี้ยจะว่าไปก็ไม่แปลกนายอินทนนท์เล่นเบ้าหน้าฟ้าประทานมาซะขนาดนั้น

“ไม่อะฉันว่าฉันกลับไปทำรายงานของจรรยาดีกว่าวันหยุดฉันก็อยากนอนโง่ๆ เหมือนกัน”

“อืม แกไม่ต้องไปคณะการตลาดแล้วล่ะ โน้นแฟนแกเดินหล่อมาโน้นแล้ว”

ฉันหันไปมองทางด้านหลังก็เจอนายอินทนนท์กำลังก้าวเดินมาหาฉัน แต่จู่ๆ ก็มีกลุ่มรุ่นพี่ผู้หญิงสี่คนคณะฉันเดินเข้าไปหานายนั่นก่อนจะคุยอะไรกันฉันไม่สามารถรับรู้ได้เพราะอยู่ไกลเลยไม่ได้ยิน

“ไม่หวงหรือไงแฟนแกโดนผู้หญิงล้อมขนาดนั้น”

“ไม่อะ” ถึงฉันจะบอกแบบนั้นแต่ทำไมรู้สึกไม่พอใจนิดๆ กันนะ

“ลูกหมู! ตัวเงินมาหาเค้าหน่อยครับ!”

“ลูกหมูแฟนแกเรียกแล้วไปสิ ฉันก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”

“เดี๋ยวสิ หน่อไม้...”

ฟิ้วว

มันจะรีบอะไรขนาดนั้นสับตีนแตกไปเลยหายอย่างเร็ว ฉันหันไปมองเสียงที่เรียกฉันก่อนจะก้าวเดินเข้าไปหาหมอนั่นอย่างจำยอม เมื่อมาถึงฉันถึงได้รู้ว่าผู้หญิงที่ล้อมตัวแฟนฉันอยู่นั้นเป็นรุ่นพี่ปีสามแถมหนึ่งในสี่ยังมีพี่น้ำฟ้าดาวคณะเกษตรอยู่ด้วย

“ลูกหมูรู้จักนนท์ด้วยเหรอ”

“ค่ะ”

“และรู้ไหมว่านนท์มีแฟน?”

“...” ฉันเงยหน้าไปมองคนตัวสูงข้างๆ ก็เห็นเขายิ้มให้ฉันอยู่พร้อมกับใช้มือโอบตัวฉันให้ชิดกับเขาอีกตั้งหาก

“ทำไมจะไม่รู้ล่ะครับ เพราะลูกหมูคนนี้แหละครับแฟนผม”

“จ...จริงเหรอลูกหมูเธอเป็นแฟนนนท์จริงๆ เหรอ”

“ตอบไปสิครับ”

ยังมีหน้ามายิ้มให้อีกทั้งที่พึ่งจะสร้างศัตรูให้ฉันแท้ๆ ดูก็รู้ว่าพี่น้ำฟ้าชอบหมอนี่แถมคำพูดเมื่อกี้ของเขาเหมือนจะทำให้พี่น้ำฟ้าคนสวยดาวคณะเกษตรอกหักดังเป๊าะอีกด้วย

“ค่ะลูกหมูเป็นแฟนของพี่นนท์”

“ได้ยินแล้วนะครับงั้นเราสองคนขอตัว ไปกันเถอะ” ไม่รอฟังคำตอบรับอะไรนายอินทนนท์ก็จูงมือฉันออกมาจากตรงนั้นทันทีก่อนจะพาเดินมาที่รถหรูที่จอดอยู่หน้าคณะของฉัน

“นายสร้างศัตรูให้ฉันรู้ตัวไหม”

“พี่”

“อะไร”

“เรียกว่าพี่นนท์เหมือนที่เรียกเมื่อกี้ไง”

“ไม่ถ้าอยากให้เรียกพี่งั้นก็เป็นแค่พี่ไม่ต้องเป็นแล้วแฟน”

“ก็ได้ไม่เรียกพี่ก็ได้ ถ้างั้นเรียกชื่อเล่นกันแทนแล้วกัน”

“ทำไมถึงอยากให้เรียกชื่อเล่นละไหนบอกอยากมีคำเอาไว้เรียกกันสองคน” ฉันถามอย่างสงสัย

“ตัวเงินตัวทองเราเอาไว้เรียกกันเวลาที่อยู่แค่สองคนก็ได้”

“ทำไมล่ะ”

“เธอไม่คิดเหรอว่าคำเรียกเราสองคนมันแปลกคนอื่นที่ได้ยินคงคิดว่าเราด่ากันมากกว่าน่ะสิ” น่ารักจะตายความหมายก็ดีด้วย

“ก็ได้”

ขับรถมาไม่นานก็ถึงหอที่ฉันพักอยู่ก่อนที่ฉันจะเปิดรถลงมา แต่ทว่านายนนท์ก็ลงมาด้วย

“นายลงมาทำไม”

“นนท์จะขึ้นไปส่ง”

“ไม่ต้องส่งแค่ตรงนี้ก็พอ”

“ไม่สนนนท์จะขึ้นไปส่งปะ” เฮ้อ เหนื่อยใจจริงๆ มีแฟนแบบนี้

“หนูลูกหมู” ฉันหันไปหาป้าเจ้าของหออย่างสงสัย

“คะ?”

“ตอนนี้ชั้น 3 ที่หนูอยู่ไฟดับน่ะลูก” อะไรนะไฟดับแล้วทำไมข้างล่างยังมีไฟติดอยู่เลย

“จริงเหรอคะ แล้วทำไมข้างตรงนี้ไฟยังติดอยู่”

“ไฟมีปัญหาแค่ชั้น 3 น่ะลูกอีกหลายวันเลยกว่าจะซ้อมเสร็จป้าว่าหนูไปอยู่กับเพื่อนก่อนดีกว่าไม่งั้นนอนไม่ได้แน่ๆ เพราะไม่มีไฟ”

“หลายวันเลยเหรอคะ” ฉันถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ใช่จ๊ะ ถ้าไฟกลับมาใช้ได้แล้วเดี๋ยวป้าโทรไปแจ้ง อ๋อ...ป้าลืมบอกเนื่องจากไฟมีปัญหาค่าห้องเดือนหน้าชั้นสามเลยไม่ต้องจ่ายนะลูก” ค่าห้องไม่ต้องจ่ายงั้นเหรอจะว่าเป็นโชคดีได้ไหมเนี่ย

“ค่ะ ถ้างั้นทำไฟเสร็จแล้วบอกหนูด้วยนะคะ”

“จ๊ะ” ป้าคนเฝ้าหอตอบรับก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้กับอินทนนท์อย่างรู้กันลับหลังของลูกหมู

แล้วอย่างนี้วันนี้ฉันจะไปนอนที่ไหนล่ะเนี้ยจะไปนอนกับยัยหน่อไม้ก็เกรงใจมันเพราะมันอยู่กับปกป้องห้องก็ไม่ได้ใหญ่แค่ตัวฉันก็น่าจะกินพื้นที่ไปครึ่งเตียงแน่ๆ

“บ้านพี่ยังมีห้องว่างนะครับ”

“หืม ใครจะอยากอยู่กัน”

“ห้องติดแอร์เย็นๆ บ้านมี WiFi ให้เล่นค่าห้องก็ไม่ต้องจ่ายไม่สนใจจริงๆ เหรอครับ”

“ไม่!!”

 

#อินทนนท์#

ผมพาคนที่ปฏิเสธว่าจะไม่มานอนที่บ้านผมเสียงแข็งแต่สุดท้ายก็ยอมมานอนจนได้เพราะต้องทำงานที่อาจารย์สั่ง หลังจากพาลูกหมูขึ้นไปเก็บของเก็บเสื้อผ้าบางส่วนเพื่อมานอนบ้านผม

“ไหนบอกว่าจะพามานอนบ้านนนท์ไงแล้วพามาร้านทองทำไม” ผมชอบจังเลยที่เธอเรียกชื่อผมแบบนี้ถึงแม้ผมจะอยากให้เรียกว่าพี่นนท์มากกว่าก็เถอะ

“นนท์นอนที่นี้มาเถอะเดี๋ยวนนท์พาไปห้อง”

ผมบอกเธอก่อนจะถือกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอลงมาด้วย พาเดินไปเข้าประตูหลังบ้านเพราะข้างหน้ามีลูกค้ากำลังชื้อทองอยู่

ติ้ง!

“ใหญ่ชะมัด”

“เข้ามาสิ” ผมบอกเธอให้เข้ามาด้านในก่อนจะพาขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องนอนผม

“ให้ฉันอยู่ห้องนี้เหรอแต่ดูเหมือนจะมีคนอยู่นะ”

“ห้องนนท์เอง”

“ฮะ! ไหนบอกว่ามีห้องว่างไงนายหลอกฉันงั้นเหรอ!”

“ไม่ได้หลอกตอนแรกมีห้องว่างจริงๆ แต่เมื่อกี้พึ่งนึกขึ้นได้ว่าลูกพี่พรขอมานอนที่นี้ด้วยตอนนี้ห้องนั้นเลยไม่ว่างแล้ว” โกหกผมโกหกลูกพี่พรอะไรกันมีลูกที่ไหนอย่าว่าแต่ลูกเลยแฟนสักคนผมยังไม่เคยเห็น

“งั้นฉันฉันไปเช่าห้องที่อื่นอยู่ก่อนก็ได้”

“เธอกลัวงั้นเหรอ” ผมแกล้งพูดแหย่เธอ

“กลัว หลัวอะไรทำไมฉันต้องกลัว” หึ ติดกับเพราะผมรู้ว่าเธอเป็นพวกที่ไม่ชอบโดนท้าทาย

“อ้อ งั้นหรอนึกว่ากลัวที่จะต้องนอนห้องเดียวกับนนท์”

“...”

“ถ้ากลัวก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวนนท์หาโรงแรมแถวนี้ให้ก็ได้...”

“ไม่...ไม่ต้อง เออนอนก็นอนสิใครเขาจะไปกลัวนายกัน!”