ตอนที่17 เอามาอีก

"ขออภัยขอรับพระชายา" อำมาตย์เหอผิงรีบกล่าวพลางค้อมศีรษะคำนับ "ข้าน้อยเพียงต้องการจะมอบของกำนัลให้พระชายา แล้วก็จะกลับขอรับ"

"นี่ขอรับของกำนัล" อำมาตย์เหอทงรีบนำกล่องที่ทำจากไม้ล้ำค่าฝังมุกงดงามมาเปิดบนโต๊ะให้พระชายาอาเฟยชม

อาเฟยมองแวบหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจนัก พลางโบกมือให้ต้าโก่วรับของ แล้วเอ่ยว่า "แค่นี้ใช่ไหม?"

"เอ่อ..." อำมาตย์เหอผิงเพิ่งจะอ้าปากได้เพียงแค่เสียงเดียว

พระชายาอาเฟยก็รีบรวบรัดตัดความ "หมดธุระแล้ว เชิญท่านทั้งสองเถอะ" แล้วลุกขึ้นเดินจากไป

อำมาตย์สองพ่อลูกได้แต่มองหน้ากัน เพราะต้าหนิวยืนทะมึนทำท่าส่งแขก ทั้งสองหิวจนไส้กิ่ว แต่จะอยู่ต่อเพื่อกินอาหารก็เกรงจะเสียมารยาท จึงจำใจต้องลุกจากโต๊ะอาหาร ออกจากหอสุราอาเฟยไปขึ้นรถม้ากลับจวน

ส่วนอาเฟยนั้น พอปลีกตัวจากสองอำมาตย์ตระกูลเหอ ก็ตรงรี่กลับห้องพักผ่อนส่วนตัวในหอสุราอาเฟย ต้าหยางยกถาดใส่ชามโจ๊กมาให้อย่างรู้ใจ อาเฟยไม่พูดพร่ำทำเพลง ยกชามโจ๊กขึ้นซดอึกๆ อย่างหิวจัด ซดโจ๊กหมดไปสองชาม ก็ร้องว่า

"เอามาอีก"

"ไม่ได้ขอรับ...ท่านหมอสั่งว่า พระชายากินโจ๊กได้มื้อละสองชามขอรับ"

อา