บทลงโทษ

ก๊อก ก๊อก

แกร๊ก

"ขออนุญาตค่ะ ป้าสร้อยคุณท่านมาถึงแล้วค่ะ  "

"หือ...?  "เบสเงยหน้าจากสิ่งที่ทำอยู่ทันที

"อุ๊ยตาย...!! ป้าว่าจะเข้ามาบอกเบส ว่าคุณท่านจะกลับมากินข้าวที่บ้าน ไก่...แล้วคุณท่านขึ้นไปบนห้องหรือยัง  "สร้อยถามพร้อมกับพยายามลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก ตามประสาคนอ้วนและอายุมากแล้ว

"จะขึ้นไปได้ยังไงล่ะคะ คุณเจนนี่ยืนดักเอาไว้ ตั้งแต่ยังไม่ลงจากรถเลย สงสัยมีเรื่องจะฟ้องค่ะ เห็นกอดแขนของคุณท่านไปปล่อยเลย ขนาดคุณท่านสะบัดแล้วนะคะ ยังไม่หลุดเลยค่ะ  "ไก่จีบปากจีบคอพูด พร้อมกับแอบชำเลืองมองหน้าของเบสไปด้วย

"งั้นป้าไปก่อนนะคะ เอ่อ...อ กระเป๋าเสื้อผ้าของเบสอยู่ที่ห้องข้างๆนี้นะลูก คุณท่านให้จัดไว้ที่ห้องข้างๆ บอกว่าห้ามนอนกับคุณหนูเด็ดขาดค่ะ  "สร้อยบอกกับเบสเสร็จ เธอก็จะรีบออกไปหานายของตัวเอง

"ไม่เอา...แม่เบสนอนกับพวกเรานะครับยายสร้อย  "ปลาวาฬบอกกับสร้อยเสียงอ้อน

"ใช่ครับ ให้แม่เบสนอนกับพวกเรานะครับ นะครับยายสร้อย  "ฉลามพูดกับสร้อยเสียงอ้อนไม่แพ้กัน

"คุณหนูทั้งสองต้องไปคุยกับคุณพ่อเองแล้วล่ะค่ะ ยายไปก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณท่านอารมณ์เสีย ถ้าไม่ไปต้อนรับสักที

"ครับ งั้นผมไปคุยกับพ่อเอง  "ไม่พูดเปล่า ปลาวาฬวิ่งแซงยายสร้อยออกไปเลย

"ปลาวาฬอย่าวิ่งครับ  "เบสตะโกนตามหลังไป แต่เขาไม่ไปด้วย เพราะว่าเขาไม่อยากเจอคนหน้ายักษ์

"ต้องโดนคุณพ่อดุแน่ๆเลยค่ะ คุณท่านยิ่งพูดคำไหนคำนั้นอยู่  "สร้อยพูดกับเบสด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล

"เขาดุขนาดนั้นเลยเหรอครับ ให้ใครอยู่เป็นเพื่อนฉลามก่อนนะครับ  "เบสบอกกับสร้อย ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเขานึกได้ ว่าเจนนี่อาของปลาวาฬก็อยู่ด้วย เขากลัวว่าเจนนี่จะว่าอะไรปลาวาฬ เขาก็เลยรีบตามปลาวาฬออกไป

"คุณคันธรส์คะ คุณต้องจัดการให้เจนนี่นะคะ คนอะไร...ไม่เคยเห็นหน้ากัน แต่มาว่าเจนนี่  "เจนนี่ฟ้องคิมด้วยนํ้าเสียงที่ออดอ้อน

"เจนนี่...คุณบอกว่ามาที่บ้านนี้ เพื่อมาหาหลานไม่ใช่เหรอ  "คิมมองหน้าของเจนนี่ด้วยความรำคาญ ที่แสดงออกให้เห็นอย่างไม่เก็บความรู้สึกเลย 

"คุณพ่อครับ  "ปลาวาฬวิ่งมา เขาต้องหยุดยืนอยู่แค่นั้น รวมทั้งเบสที่รีบเดินตามหลังมาด้วย

"หยุดทำไมกันเหรอคะ อ้าว…!!  "สร้อยถามเบสกับปลาวาฬ เพราะว่าทั้งคู่หยุดการเคลื่อนไหว แต่พอเธอมองไป เธอก็ต้องอ้าปากค้างเหมือนกัน เพราะว่าภาพที่เห็น คือคุณท่านของเธอนั่งอยู่ตรงกลางบนโซฟาตัวยาว เจนนี่นั่งอยู่โซฟาที่นั่งคนเดียว แต่ที่ทำให้พวกเธอต้องหยุด เพราะว่าในบ้านของตัวเองแท้ๆ แต่บอดี้การ์ดมายืนคุ้มกันเจ้านาย เพื่อไม่ให้เจนนี่เข้าใกล้

"มีอะไรกัน  "คิมถามทั้งสามคน เพราะว่าทั้งสามคนยืนอยู่กับที่ไม่ยอมขยับตัว

"คุณพ่อครับ ผมกับฉลามอยากนอนกับแม่เบสครับ นะครับคุณพ่อ  "ปลาวาฬเดินเข้าไปยืนตรงด้านหน้าของพ่อ ก่อนที่เขาจะพูดกับพ่อด้วยนํ้าเสียงที่ออดอ้อน

"แม่เม่ออะไรปลาวาฬ...ไร้สาระ รถชนสมองกลับแล้วเหรอ  "เจนนี่ถามหลานด้วยนํ้าเสียงที่ไม่พอใจ ก่อนที่เธอจะหันไปมองเบสด้วยสายตาเกลียดชัง

"อาเจนนี่ไม่ต้องมายุ่ง อาเจนนี่มาหาพวกเราหรือมาหาพ่อกันแน่  "ปลาวาฬถามเจนนี่ด้วยความไม่พอใจเช่นกัน เพราะว่าเขาเคยได้ยินแม่บ้านคุยกัน ถึงเหตุผลที่เจนนี่มาบ้านหลังนี้

"ว๊าย...!! แกสอนหลานของฉันมาเหรอ ไอ้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้า  "เจนนี่ลุกขึ้นชี้หน้าของเบส แล้วโวยวายใส่เบส เพื่อกลบเกลื่อนหน้าที่เริ่มแดงของตัวเอง

"หึ...ผมเพิ่งจะเห็นหน้าของคุณวันนี้วันแรกนะ แล้วผมจะรู้ได้ยังไง ว่าที่คุณบอกว่ามาหาหลาน แต่จริงๆแล้วคุณมาหาพ่อของพวกเขา  "เบสยักคิ้วข้างหนึ่งให้เจนนี่อย่างกวนๆ หลังจากที่เขาพูดกับเจนนี่จบแล้ว ก่อนที่เขาจะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"แก...  "

"หยุด...!!  "คิมตวาดเสียงดัง พร้อมกับมองหน้าของทุกคนนิ่ง 

"พ่อครับ…  "ปลาวาฬเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าของพ่อด้วยสายตาที่ออดอ้อน

"ไม่ได้ครับ ปลาวาฬกับฉลามโตแล้ว ต้องนอนกันเอง ปีหน้าจะต้องแยกห้องกันนอนด้วย  "คิมบอกกับลูกชายเสียงเรียบ พร้อมกับมองหน้าของลูกชายไปด้วย เพื่อให้ลูกชายรู้ว่า เขาพูดคำไหนคำนั้น

"แกยุแยงอะไรหลานของฉัน  "เจนนี่ถามพร้อมกับมองหน้าของเบสอย่างเอาเรื่อง

"คุณอยู่กับหลานคุณมานานเท่าไหร่แล้วครับ คุณอยู่กับเขามาก่อนผม ทำไมคุณถึงดูหลานของตัวเองไม่ออกครับ เท่าที่ผมเจอพวกเขาแค่สองวัน เด็กสองคนนี้ฉลาด มีความมั่นใจในตัวเองสูง เท่าที่เด็กห้าขวบหกขวบจะมีได้ แต่คำพูดของคุณเมื่อกี้ เหมือนคุณไม่รู้จักหลานของตังเองเลย ผมเพิ่งเจอปลาวาฬกับฉลามแค่สองวันเอง คุณคิดว่าหลานของคุณ ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ขนาดที่จะเชื่อคำยุแยงของคน ที่เพิ่งจะเห็นหน้าเหรอครับ  "เบสถามพร้อมกับจ้องหน้าของเจนนี่กลับ โดยที่ไม่มีความหวาดกลัวให้เห็นเลย

"แก...  "

"ฉันบอกให้หยุด...!! ฉันกลับบ้านเร็วมาวันแรก ฉันต้องการพักผ่อน สร้อย...ฉันจะขึ้นไปอาบนํ้า จัดโต๊ะตอนหกโมงครึ่ง  "คิมหันไปพูดกับสร้อย ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องโถงไป เจนนี่จะเดินตามคิมออกไปด้วย แต่บอดี้การ์ดเข้ามายืนขวางเอาไว้ก่อน เธอก็เลยได้แต่ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่แบบนั้น

"เดี๋ยว...ผมอยากนอนกับเด็กๆ ผมอยู่ที่นี่ไม่นาน ไม่ต้องให้คนจัดห้องให้ผมก็ได้  "เบสเดินตามคิมออกไปด้วย

"ฉันจะไม่พูดเรื่องนี้อีก  "คิมหันไปพูดกับเบส ก่อนที่เขาจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน

"แต่ฉลามขาหักอยู่ ถ้าเขาต้องการเข้าห้องนํ้าในตอนดึก เขาจะทำยังไง  "เบสยังเดินตามคิมไม่เลิก

"ที่เตียงมีบุ่มเรียก เวลามีเหตุการณ์ฉุกเฉิน เด็กสองคนนั้นรู้เรื่องนี้ดี  "

"แต่ผมมาที่นี่ เพื่อมาดูแลพวกเขา ทำไมต้องให้แยกห้องด้วย  "เบสพูดตามหลังของคิมไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าถึงไหนแล้ว 

"หึ...ฉันมีงานให้นายทำใหม่ และฉันจะทำให้ครอบครัวของนายรู้ ว่าคนที่เล่นตลกกับฉัน มันจะเจอกับอะไร และนายที่ไม่รู้จักฉันเลย นายจะได้รู้จักฉันมากขึ้น และจะได้เลิกปากดีกับฉันแบบนี้อีก  "ปึ๊ก !! คิมพูดพร้อมกับผลักเบสให้ลงไปนอนบนเตียงของเขา แล้วขึ้นคร่อมเบสอย่างรวดเร็ว และทำให้เบสรู้สึกตัวว่าตัวเองโง่ ที่ตามมาก็สักแต่ว่าตาม แต่ไม่ดูเลยว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

"ปล่อยนะคุณคิม แล้วงานอะไรของคุณไม่ทราบ แล้วครอบครัวของผมทำอะไรให้คุณไม่ทราบ  "เบสถามคิมเสียงสั่นด้วยความโมโห เขาโมโหทั้งตัวเองและคิม โมโหที่ตัวเองโง่ตามคิมเข้ามาในห้อง และโมโหคิมที่ไม่ให้เกียรติเขา เขามีหน้าที่แค่ดูแลเด็กๆแค่นั้น

"นายกับครอบครัวของนาย น่าจะรู้นะว่าทำอะไรอยู่  "คิมสบตากับเบสแล้วยิ้มเยาะ

"ทำอะไร...?  "เบสหัวใจกระตุก เขาคิดว่าคิมต้องรู้ความจริง ว่าใครเป็นคนขับรถชนแน่ๆ

"คิดออกแล้วเหรอ ว่าตัวเองมีความผิด หึหึ  "คิมยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ทันทีที่เห็นหน้าที่ตกใจของเบส

"คุณจะทำอะไรผม เบสถามพร้อมกับดันหน้าอกของคิมออก เพราะว่าคิมก้มลงมาใกล้เขาทุกที

"จุ๊บ อือ...อ อื้อ...อ  "คิมกระแทกปากลงที่ปากของเบสอย่างแรง ก่อนที่เขาจะกัดริมฝีปากของเบส เพื่อให้เบสเปิดปากออก พอเบสเปิดปากออกเพราะความเจ็บ เขาก็เอาลิ้นเข้าไปหาความหวานภายในปาก เขาดูดลิ้นเบสแรงด้วยความมันในอารมณ์ เบสที่ไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้มาก่อน มีเหรอจะสู้คนที่มีประสบการณ์ และผ่านอะไรมาเยอะแล้วอย่างคิมได้ เบสตัวอ่อนระทวยไม่มีแรงสู้คิมได้เลย และคิมรู้ทันทีที่จูบปากกับเบส ว่าเบสไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน ทำให้หัวใจของเขาพองโตขึ้นมาทันที ที่รู้ว่าตัวเองเป็นคนแรก เขาไม่เคยสนเรื่องความบริสุทธิ์ เพราะว่าสมัยนี้มันหาได้ยากและถ้ามีก็ย้อมแมวขาย เขาก็เลยเลือกเอาคนที่สะอาดและตรวจโรคทุกปีแค่นั้น เขามีคนจัดการเรื่องนี้ ที่ไว้ใจได้ให้อยู่แล้ว ถ้าเขาต้องการการปลดปล่อยอารมณ์ และเขาจะใช้บริการกับคนที่บริการถูกใจเขา แค่ครั้งหรือสองครั้งแค่นั้น

"อื้อ...ปล่อยนะ คุณคิม  "เบสบอกกับคิม หลังจากที่ปากของเขาเป็นอิสระ เพราะว่าคิมอยากให้คนใต้ร่างได้หายใจบ้าง เบสดันหน้าอกของคิมสุดแรง และพยายามตั้งสติของตัวเองให้ดี

"ถ้านายไม่อยากให้พี่สาวของนาย กับครอบครัวของนายล้มละลาย ก็อย่ามาอวดดีกับฉันอีก อนาคตของพี่สาวนายอยู่ในมือของฉัน ฉันจะทำให้พี่สาวของนายรุ่งหรือร่วงก็อยู่ในมือของฉัน  "คิมพูดพร้อมกับลุกยืนขึ้น

"คุณหมายความว่าไง  "เบสรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปให้ห่างจากคิมสามก้าว

"นายต้องมาสนองความต้องการให้ฉัน เมื่อฉันต้องการ เพราะว่าไม่อย่างงั้น ครอบครัวของนายจบแน่ นี่คือบทลงโทษที่ครอบครัวของนายเล่นตลกกับคนอย่างฉัน ออกไปได้แล้ว  "คิมเดินไปที่ห้องอีกห้อง ที่เป็นห้องแต่งตัว และมีห้องนํ้าอยู่ในนั้นด้วย ห้องนอนของเขาแยกออกเป็นสัดส่วนอย่างชัดเจน และเขาไม่สนใจเบสอีก