ตอน 10 มนุษย์ป้า

ศีตลาตื่นแต่เช้า แต่งตัวชุดนักศึกษาแล้วก็สะพายกระเป๋าออกจากหอ แต่สถานที่ที่จะไปยังไม่ใช่วิทยาลัย เด็กสาวพิมพ์ส่งข้อความไปบอกลลิตาทางแชตไลน์

- วันนี้จะไปสาย คาบแรกฝากลาอาจารย์ด้วย –

ไม่ถึงสามวินาที ลลิตาก็ส่งสติ๊กเกอร์กลับมา เป็นตัวการ์ตูนชูนิ้วว่า

 - OK-

นี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ศีตลาคบหาเป็นเพื่อนกับลลิตาหรือลิลลี่ได้ยาวนานมาเกินเกือบสิบปี เพราะเพื่อนคนนี้ไม่ใช่คนชอบซักไซ้ซอกแซก นอกจากไม่ใช่คนชอบจับผิด ลลิตาก็ยังเป็นคนสดใส ใจกว้าง เธอจึงสบายใจที่ได้อยู่ใกล้ ๆ

ศีตลาโดดเรียนวิชาแรกของเช้านี้ เพราะจะไปหาศักดิ์สยามที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง...ทนายความของธามโทรศัพท์มาบอกเธอตั้งแต่เมื่อวานว่าย้ายโรงพยาบาลให้พี่ชายของเธอ และเพื่อความปลอดภัยของเขา ก็ห้ามเธอไม่ให้บอกเรื่องนี้ให้ใครรู้ โดยเฉพาะคุณไข่มุก

ถ้าไม่เพราะโดนฝ่ามือของนางปีศาจนั่นมาแล้วรอบนึง ศีตลาก็คงนึกไม่ออกเลยว่าผู้หญิงสวยสง่า ภาพลักษณ์ภายนอกดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างไข่มุก เนื้อแท้จะเป็นคนโหดร้ายใจดำได้ขนาดไหน ก็คงไม่แปลกที่แม้แต่ทนายความฝั่งสามียังไม่อยากเปิดเผยที่อยู่ของศักดิ์สยามให้นางรู้ คงกลัวพี่ชายของเธอจะไม่ปลอดภัยเสียล่ะกระมัง

"พี่ต้น"

คนเป็นน้องสาวเอ่ยอย่างสดใสเมื่อเปิดประตูห้องพักพิเศษเข้าไปแล้วเห็นว่าศักดิ์สยามตื่นอยู่ก่อนแล้ว เขากึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงพยาบาล ไม่ต้องใส่สายน้ำเกลือแล้ว ใบหน้าที่หม่นหมองซีดขาวก็ดูมีสีเลือดขึ้น

ยิ่งเมื่อได้เห็นหน้าน้องสาว แววตาของนักบัญชีหนุ่มก็แจ่มใสขึ้นมาทันที

“ลูกตาล! ทำไมมาแต่เช้าได้ ไม่ไปเรียนหรือไง”

ตามประสาคนเป็นพี่ที่เลี้ยงน้องมาเหมือนเลี้ยงลูก แม้ดีใจที่ได้เจอแต่ก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้

“เรียนสิ เดี๋ยวก็ไป แวะมาหาพี่ต้นก่อน...”

“เดี๋ยวหมอก็ให้พี่ออกโรงบาลได้แล้ว จะมาหาทำไมกัน”

“ก็เป็นห่วง...”

ศีตลาตอบสั้น ๆ

เผลอนึกถึงเหตุผลที่ทำให้พี่ชายต้องเข้ามานอนโรงพยาบาล น้ำตาก็เหมือนจะรื้นขึ้นมา

"แล้วกัน ทำไมจู่ ๆ ทำหน้าอย่างนั้น นี่พี่ไม่ได้เป็นอะไรแล้วนะ"

"ดีแล้ว ตาลก็แค่กลัว..."

ศีตลาพูดต่อไม่ออก

ศักดิ์สยามเข้าใจว่าน้องกำลังคิดถึงเรื่องอะไร จึงดึงแขนศีตลาเข้ามาใกล้ ๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาแต่จริงจัง

“พี่ขอโทษที่ทำอะไรโง่ ๆ ตาลไม่ต้องเป็นห่วงพี่แล้ว ต่อให้ต้องเข้าเรือนจำจริง ๆ พี่ก็จะยอมรับความผิด จะไม่ตัดช่องน้อยแต่พอตัวอีกแล้ว...เชื่อใจพี่เถอะนะ”

เด็กสาวขบริมฝีปาก พยักหน้า พยายามไม่ให้น้ำตาไหลออกมาอีก

ภายนอกเธออาจดูแข็งกระด้างเป็นบางหน ไม่กลัวใครและสู้คนในบางที แต่ถ้าอยู่กับพี่ชายที่เป็นทั้งแม่และพ่อ ศีตลาก็ไม่เคยต้องพยายามเข้มแข็งเพื่อหลอกใคร เธอสามารถอ่อนแอและอ่อนไหวได้เท่าที่ต้องการเพราะรู้ว่าพี่ชายจะไม่ทำร้ายเธอ

“จ้ะ ตาลเชื่อ แล้วก็เรื่องคดี... เจ้านายของพี่เขาบอกแล้วว่าจะช่วยทุกทางให้พี่ไม่ต้องไปรับโทษ”

“ใช่ ทนายก็บอกอย่างนั้น”

ศักดิ์สยามยอมรับ แต่ก็ยังแปลกใจว่าทำไมเหตุการณ์มันคลี่คลายได้รวดเร็วแบบนี้

จะว่าเป็นเพราะไข่มุกช่วยเขาไว้ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะตั้งแต่วันที่เขาถูกจับจนกระทั่งคิดสั้นและเข้าโรงพยาบาล ไม่เคยมีสักนาทีที่เขาจะเห็นหน้าหรือได้รับการติดต่อจากผู้หญิงคนนั้นโดยตรง มีแค่ครั้งแรกและครั้งเดียวที่ให้ทนายโทรศัพท์มาข่มขู่ว่าจะเอาเรื่องเขาให้ถึงที่สุดถ้าเขาได้บังอาจพาดพิงอะไรไปถึงเธอ

ตั้งแต่วันที่ฟื้นขึ้นมาในโรงพยาบาลรัฐ และได้ย้ายมาอยู่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ เวลาเพิ่งผ่านไปได้แค่สามคืน แต่นั่นก็เป็นเวลามากพอให้ศักดิ์สยามได้คิดทบทวนเรื่องของเขากับไข่มุก...

คิดย้อนไปถึงเรื่องราวทุกอย่างที่เขาเคยทำเพื่อผู้หญิงคนนั้น...

ศักดิ์สยามยังตัดใจไม่ขาดก็จริง แต่เขาก็คิดว่าตัวเองไม่โง่พอจะกลับไปอยู่ในความสัมพันธ์ผิดศีลธรรมนั้นอีก อย่างน้อยก็เห็นชัดแล้วว่าไข่มุกไม่ได้เห็นเขาเป็นอะไรมากไปกว่าชายโง่ ๆ ที่เธอหลอกใช้แล้วก็เขี่ยทิ้ง

ดังนั้นเมื่อไม่มีทางที่ไฮโซสาวจะเป็นคนเจรจาเพื่อช่วยเขา ก็แสดงว่าความคิดนี้ต้องมาจากธามเพียงคนเดียว

“แปลกเหมือนกันนะ พี่ก็ไม่คิดว่าคุณธามจะใจดีขนาดนี้...แปลกมาก”

“เขาก็ไม่ได้ใจดีเปล่า ๆ หรอก”

ศีตลาอ้อมแอ้มตอบ

“หมายความว่ายังไง”

“ก็... เขาอาจจะยอมความครั้งนี้ แต่ก็จะให้พี่ต้นทำงานใช้หนี้ทีหลังก็ได้มั้ง อะไรทำนองนั้นไงล่ะ"

“อืม...ก็เป็นไปได้นะ จะว่าไปพี่เองก็ยังคิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะเอายังไงต่อดี ทนายที่ดูแลเรื่องค่ารักษาพยาบาลก็บอกแค่ว่าให้พักไปก่อนอีกสักสองสามวัน รอคุณธามตัดสินใจว่าจะเอายังไง"

เขาก็คงรอคำตอบจากเธอ...ศีตลานึกในใจ

ศักดิ์สยามเองก็กำลังครุ่นคิดเช่นกัน เขาคาดเดาการตัดสินใจของอดีตนายจ้างไปต่าง ๆ นานา แต่ไม่เอะใจเลยสักนิดว่าอิสรภาพที่ตัวเองได้รับนั้นเกี่ยวอะไรกับน้องสาวที่กำลังยืนอยู่ข้างเตียงพยาบาลในเวลานี้

ศีตลายังไม่กล้าปรึกษาศักดิ์สยาม เพราะรู้ดีว่าพี่จะไม่มีทางยอมให้เธอทำอะไรเพื่อเขาแน่ ๆ ศักดิ์สยามจะยอมรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง จะยอมเข้าไปชดใช้ความผิดในเรือนจำต่อให้มันจะนานสิบปียี่สิบปี แต่เขาจะไม่ยอมปล่อยให้น้องสาวที่เป็นครอบครัวเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ต้องเอาตัวเข้าแลกอย่างแน่นอน

เพราะรู้จักพี่ชายดี เด็กสาวจึงเลือกจะยังไม่บอกเขา... เพราะเธอเองก็ยังไม่แน่ใจ ตั้งแต่กลับออกจากบ้านของธาม เขาแค่ให้นามบัตรเธอมาใบเดียวแล้วก็มีทนายโทรมาแจ้งเรื่องย้ายโรงพยาบาลให้ศักดิ์สยามเท่านั้น

ไม่แน่ว่าตอนที่ธามพูดเรื่อง 'อุ้มบุญ' อะไรนี่ขึ้นมา เขาอาจจะแค่โพล่งออกมาเพื่อประชดคุณเมียเสียงแหลมของเขา และตอนนี้เขาอาจจะเปลี่ยนใจ ยกเลิกข้อเสนอนั่นไปแล้วก็ได้

“เป็นอะไรไป อยู่ ๆ ก็ถอนหายใจเฮือก”

ศักดิ์สยามถาม  คนเป็นน้องหัวเราะกลบเกลื่อน

“สบายใจน่ะ โล่งใจที่พี่ต้นยังอยู่ตรงนี้...ยังอยู่กับตาล...”

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไป เกือบไปแล้วแท้ ๆ เกือบจะเป็นพี่ชายที่ทิ้งน้องสาวให้เผชิญชะตากรรมตามลำพัง

ศักดิ์สยามกำลังจะเอ่ยย้ำอีกครั้งว่าเขาจะไม่มีทางวันทิ้งน้องไปไหนอีก ประตูห้องก็เลื่อนเปิดออก สองพี่น้องหันไปโดยอัตโนมัติเพราะคิดว่าอาจเป็นพยาบาลเข้ามาตรวจตามเวลา...

“คุณเพิร์ล!”

ไข่มุกก้าวเข้ามาด้วยท่าทีวางอำนาจและไม่เป็นมิตร มีทนายความกับผู้ช่วยหญิงอีกคนเดินตามอยู่ด้านหลัง ศักดิ์สยามใจเต้นรัว ทั้งรักทั้งสับสนปนเป แต่แววตาหญิงสาวที่มองมาที่เขานั้นช่างเหยียดหยันและดูแคลน ก่อนสายตาคู่เดียวกันจะตวัดไปที่เด็กสาวในชุดนักศึกษาพาณิชยการที่ยืนนิ่งอยู่

ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์จ้างนักสืบให้ตามถ่ายรูปศีตลา จึงได้รู้ว่าธามแอบย้ายนักบัญชีหนุ่มหน้าโง่มาที่นี่

“ได้ข่าวว่าฆ่าตัวตายงั้นเหรอ? นี่ก็ยังไม่ตายแล้วก็ดูปกติดีนี่ แสดงว่าน่าจะคุยกันรู้เรื่องสินะ"

“นี่ป้า! ไหนว่าเป็นไฮโซแต่ทำไมปากสุนัขแบบนี้ พูดจาแบบนี้ไม่น่าได้แก่ตายนะ"

ศีตลาที่ยังแค้นเพราะไม่มีโอกาสเอาคืนที่โดนตบ โต้กลับไปทันที คนติดตามทั้งสองคนของไข่มุกกับศักดิ์สยามได้ยินแล้วก็ยังตะลึง

ส่วนไข่มุกนั้นอ้าปากค้าง ไม่รู้ว่าโกรธอะไรมากกว่ากันระหว่างถูกบอกว่าปากสุนัข กับถูกเรียกว่า...ป้า

วินาทีต่อมาก็ยกมือชี้หน้าเด็กสาวผู้อ่อนวัยกว่าทันที