สองซ่านักล่าผี

ณ เมืองหลวงของไทย 

“ สวัสดีคะ หนูนาคะที่โทรหาพี่เมื่อวานนี้คะ “ หนูนากับเพื่อนรักที่มาจากต่างจังหวัดเพื่อมาตามหาฝัน หญิงวัยกลางคนที่ถูกเรียกว่าพี่ เธอก็ถึงกับยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ หนูนาที่เป็นคนฉลาดเธออยู่เป็นพอเธอเห็นเจ๊เจ้าของบ้านที่เธอกับเพื่อนติดต่อขอเช่า หนูนาสวัสดีทักทายพร้อมกับเรียกเจ๊ตรงหน้าว่าพี่ นั้นก็ทำให้เจ๊เจ้าของบ้านรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก 

“ สวัสดีจ๊ะ มาๆเข้ามาดูข้างในก่อนเลยจ๊ะดูสิว่าพอจะอยู่ได้ไหม “ เจ๊เจ้าของบ้านเรียกให้เด็กน้อยเข้ามาดูภายในบ้าน หนูนาแล้วก็แก้ว เมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งคู่ก็รู้สึกดีใจตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ก่อนจะเดินตามเข้าไป 

แก๊ก แอ๊ด…… ผลึบ 

“ แค๊ก แค๊ก “ เมื่อเจ๊เจ้าของบ้านเปิดประตูไม้เก่าๆออกเท่านั้นแหละ หนูนา แก้ว แล้วก็เจ๊เจ้าของบ้านถึงกับสลักฝุ่นที่อยู่ภายในบ้าน ด้วยความที่ทั้งคู่ไม่มีสิทธิ์เลือกมากมายเพราะบ้านหลังนี้ราคาถูกแถมยังเป็นบ้านที่อยู่อย่างส่วนตัวอีกด้วย ต่อให้สกปรกแค่ไหนถ้ามันพักอาศัยแล้วก็ราคาถูกทั้งคู่ก็แฮปปี้แล้ว 

“ เป็นไงจ๊ะ พออยู่ได้ไหมทำความสะอาดหน่อย ก็หน้าอยู่แล้วละ “ เจ๊เจ้าของบ้านเอามือปัดฝุ่นตรงหน้าไปมาพร้อมกับถามเด็กสาวสองคนตรงหน้าว่าทั้งคู่ชอบไหม หนูนาที่เอามือปิดปากปิดจมูกอยู่ ด้วยความที่ฝุ่นมันเยอะมากนั้นเลยทำให้หนูนา แล้วก็แก้วต่างก็เอามือปิดปากปิดจมูกเพราะฝุ่นเยอะมากเหมือนกับว่าไม่เคยมีใครมาเก็บกวาดนานมากแล้ว 

“ ok คะ หนูตกลง “ หนูนาไม่สนว่าที่นี้จะสกปรมากหรือไม่แต่ที่เธอยอมตกลงเป็นเพราะที่นี้ราคาถูกมาก……ต้องเรียกว่ามาก….อย่างกับได้ฟรี 

“ ok ถ้าอย่างนั้นไปเซ็นสัญญาเช่ากันเลยจ๊ะหนู “ เจ๊ เจ้าของบ้านที่ได้ยินคำว่าตกลงเธอก็ทำท่าทางตื่นเต้นดีใจอย่างออกหน้าออกตา จากนั้นเธอก็พาหนูนาแล้วก็แก้วไปจัดการทำสัญญาเช่าทันที 

เวลาต่อมา 

“แคร๊ก ๆ แคร๊ก ๆ “ หลังจากที่เซ็นสัญญาเช่ากันเสร็จเรียบร้อย แก้วกับหนูนาก็มาทำคำสะอาดระหว่างที่ทั้งสองกำลังจัดแจงทำความสะอาดอยู่นั้นด้วยความที่ฝุ่นเยอะ หนูนากับแก้วแทบสำลักฝุ่นตาย 

แกร๊ง 

“ แคร๊กๆ แก้ว แก้ว นี้มันพานอะไรอะ” หนูนาระหว่างที่เก็บกวาดอยู่นั้นอยู่ๆไม้กวาดของเธฮก็ไปกวาดโดน พานสแตนเลสที่มีดอกไม้แห้ง หมากพรู บุหรี่ ที่เก่าเก็บมาก ระหว่างที่หนูนาเอาไม้กวาดขึ้นไปกวาดบนฝาเพดานเพื่อกวาดหยากยั้ย ไม้กวาดก็ไปโดนอะไรบางอย่างก่อนจะล้วงมาเมื่อหนูนาเห็นแบบนั้นเธอก็ทั้งสำลักฝุ่นแล้วก็เรียกเพื่อนมาดูว่าที่ล้วงลงมาเนี่ยมันคือะไรกันแน่ 

“ อะไรเหรอหนูนา “ แก้วที่ทำความสะอาดอีกห้องหนึ่ง เมื่อได้ยินเสียงเหมือนอะไรหล่นลงพื้นไม้บวกกับเสียงของเพื่อนที่ตะโกนเรียกเธอเสียงดัง นั้นเลยทำให้แก้วรีบวิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น 

“ แก้วดูนี้สิ เธอว่าพานอะไรมันดูเก่าๆ ดูแปลกๆยังไงก็ไม่รู้แกดูสิ “ หนูนา พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แปลกใจว่าอยู่ๆพานเก่าๆแบบนี้จะขึ้นไปซ้อนอยู่ใต้ฝ่าได้ยังไง แก้วเมื่อเห็นพานอันนั้นอยู่ๆขนทั้งรูขุมขนของเธอก็ลุกเกรียวขึ้นมาอย่างยากจะอธิบาย 

“ หนูนา เอ้อ…..คือฉันมีอะไรอยากจะพูดกับแกอยู่นะ แต่ไม่กล้าพูดคือว่า…..เอ้อ….” แก้ว ที่รู้สึกแปลกๆกับบ้านหลังนี้ เมื่อเธอก้าวขาเข้ามาในบ้านหลังนี้ครั้งแรกความรู้สึกแปลกๆที่ยากจะอธิบาย เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเหมือนมีสายตาของใครบางคนจ้องมองพวกเธออยู่ ตอนที่เจ๊เจ้าของบ้านได้ยินว่าทั้งคู่จะเช่าที่นี้ ความตื่นเต้นดีใจที่ออกผ่านทางสายตาของเธอนั้นมันดูดีใจเกินเหตุ ทั้งที่บ้านหลังนี้มันทั้งใหญ่ เป็นส่วนตัว แถมยังดูดีซะด้วย แต่ทำไมราคาโคตรถูก 

“ หยุด หยุดพูดเลยนะยัยแก้ว ห้าม…เลยนะห้ามพูดอะไรเด็ดขาด “ หนูนารู้ว่าแก้วเป็นคนมีเซ้นเรื่องผี ถ้าเมื่อไหร่ที่เพื่อนของเธอพูดเรื่องอะไรก็ช่างเกี่ยวกับ ผี หรือว่าวิญญาณ เมื่อนั้นสิ่งที่ไม่คลาดฝันก็จะเกิดขึ้น 

เมื่อหลายปีก่อน 

“ แก้ว แก้วเอ้ย แม่จะไปเกี่ยวข้าวเอ็งไปเก็บหนอไม้อย่าอยู่นานนะลูก เหมือนฝนจะตกเดี๋ยวน้ำป่าจะมา “ กิ่ง แม่ของแก้ว ด้วยความยากจนที่เลี่ยงไม่ได้บวกกับกิ่งเป็นแม่หม่ายเพราะสามีเธอโดนโรคไข้ป่ากินตาย ก็อย่างที่บอกนั้นแหละเพราะความจนมันทำพ่อของแก้วต้องออกไปหาของป่ามาขายนั้นเลยทำให้เขาติดไข้ป่าออกมา จนถึงแก่ชีวิต แก้วที่เตรียมตะกร้าสะพายหลัง เสียม และก็มีดเพื่อจะไปหาหนอไม้บนภูเขามาขาย เมื่อเธอได้ยินที่แม่บอกแบบนั้นเธอก็ยิ้มก่อนจะพูดกับแม่แล้วก็เดินตรงไปยังภูเขาที่ประจำของเธอกับหนูนาที่เวลาวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ พวกเธอจะออกไปหาของป่ามาขายเพื่อเอาเงินมาไว้เรียนหนังซื้อและก็ช่วยแบ่งเบา ครอบครัว 

“ จ๊ะแม่ แก้วไปก่อนนะจ๊ะปานนี้หนูนาบ่นตายแล้ว คริ คริ คริ แก้วไปก่อนนะจ๊ะแม่ “ แก้วเธอสะพายตะกร้าและก็มีอุปกรณ์แล้วก็อาหารการกินไปด้วย เธอหันมาบอกกับแม่พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เธอ ก่อนจะเดินออกไป ระหว่างที่แก้วเดินไปใกล้จะลับตากิ่งผู้เป็นแม่ที่มองตามหลังลูกสาวไปด้วยรอยยิ้มอยู่นั้น อยู่ๆเธอก็ไม่เห็นหัวของลูกสาว กิ่งที่เห็นแบบนั้นเธอก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก 

“ แก้ว แก้ว เดี๋ยวก่อนลูก แก้วอย่าเพิ่งไปลูก แก้ว……..” กิ่งเมื่อเห็นว่าลูกสาวไม่มีเงาหัวแบบนั้น เธอก็วิ่งตามลูกสาวพร้อมกับเรียกลูกเสียงดังเพื่อให้ลูกสาวหยุด ภายในใจของผู้เป็นแม่ก็รู้สึกกลัว ใจหาย หวาดหวัน ด้วยความที่คนสมัยโบราณเชื่อกันว่าคนที่กำลังจะถึงคลาดจะไม่มีเงาหัว แก้วที่เดินมาไกลแล้วทั้งที่แม่เรียกเธอเสียงดังแล้วแท้ๆแต่แปลกแก้วกับไม่ได้ยินที่แม่เรียกเลย เธอสะพายตะกร้าเดินอย่างสบายเพื่อมุ่งตรงไปหาหนูนาที่ตีนเขา 

“ เห้อ….เห้อ…….เห้อ…..แก้ว แก้ว สาธุเจ้าป่าเจ้าเขา เจ้าที่เจ้าทาง เทวดาฟ้าดินช่วยลูกของฉันด้วยเทิดอย่าให้ลูกสาวของฉันเป็นอะไรไปเลยนะเจ้าคะ ฮืออออออออ ฮืออออออ พี่ชัย พี่ชัยช่วยลูกของเราด้วยนะจ๊ะ ฮือออออ “ คลื้น…….คลื้น……คลื้น เปรียง………ฟิ้ว……….ฟิ้ว……… กิ่งที่วิ่งตามลูกสาวแต่ดูเหมือนว่าไม่ว่ากิ่งจะวิ่งยังไงก็วิ่งตามลูกสาวไม่ทันจนเธอวิ่งต่อไม่ไหวจนหอบหายใจแทบไม่ทัน ในเมื่อเธอวิ่งไม่ทันสิ่งเดียวที่เธอจะทำให้ลูกสาวของเธอได้นั้นก็คือออ้นวอนเทวดาฟ้าดิน แล้วก็เรียกหาสามีที่ล้วงลับไปแล้วให้ช่วยลูกสาวเธอ พอเธอพูดจบแค่นั้นแหละไม่รู้อยู่ๆลมพายุ มาจากไหนพัดอย่างแรงอย่างกับว่าพายุเข้า พร้อมกับเสียงฟ้าร้อง ก่อนจะมีฟ้าผ่าตามมาอย่างกัลว่าเหมือนสัญญาณบางอย่างอยากบอกอะไรกับกิ่ง