LOGINShare
ตอนที่7
Last Updated:
2024-10-20 12:24:50ก๊อกๆๆ
“คะ..พี่ต้น”
ปรารีค่อยๆย่องมาเปิดประตูให้เบาที่สุดเพราะการเคาะห้องของคนด้านนอกเหตุเป็นเพราะเธออาจจะทำอะไรให้ไม่ถูกใจอีกก็เป็นได้
“มาทานข้าวเย็น”
ตฤณภพเห็นหญิงสาวเปิดประตูออกมาก็รีบบอกให้เธอออกมาทานข้าวเย็นด้วยใบหน้าที่นิ่งตายใบหน้าเดิมเมื่อบอกเธอเสร็จก็รีบผละตัวออกจากหน้าห้องของเธอทันที
“ค่ะ”
//ค่อยโล่งอก...นึกว่าทำอะไรผิดซะอีก//
“อาหารพี่ต้นสั่งมาทานทุกวันเลยเหรอคะ”
ปรารีเห็นว่าบนโต๊ะอาหารมีแต่กล่องอาหารอีกแล้วไม่รู้ว่าเขาทานแบบนี้ทุกวันเลยหรือเปล่า
“อืมม..”
ตฤณภพตอบหญิงสาวเสียงเบาพร้อมนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเธอ
“ไม่ทำเองบ้างเหรอคะ”
ปรารีอยากรู้ว่าเขาเคยทำเองบ้างหรือเปล่าสั่งทุกวัน
“ไม่..ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น..อีกอย่างฉันก็ทำอาหารไม่เป็น..”
“อ๋อ..”
หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ..อันที่จริงที่เธอถามนั่นถามนี่ก็แค่อยากหาเรื่องคุยกับเขาเท่านั้นเผื่อเธอจะสนิทกับเขามากขึ้นและหวังว่าเขาจะไม่ทำหน้าตายใส่เธอบ่อยๆ
“และอีกอย่างฉันเคยบอกเธอว่าอย่างไรเมื่ออยู่บนโต๊ะอาหาร”
ตฤณภพไม่ลืมที่จะย้ำเรื่องมารยาทให้เธอได้ฟังอีกรอบให้เธอซึมซับเข้าไปในหัวว่าช่วงที่ทานอาหารเขาไม่ชอบพูดคุยเท่าไร
“เอ่อ...เงียบแล้วค่ะ..ไม่ถามแล้ว..แฮร่ๆ”
//แค่นี้ก็ไม่ได้..โถ่..//
19.40 น.
หลังจากที่ทั้งสองทานอาหารเย็นกันเรียบร้อยแล้วก็แยกย้ายกันเข้าห้องไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์ที่จะพูดคุยอะไรกันต่อเพราะตฤณภพต้องการความเป็นส่วนตัว
ปรารีเองก็เดินสำรวจที่อยู่ใหม่ของเธอเล็กน้อยแล้วกลับมานอนเล่นบนเตียงในห้องนอนของเธอครู่ใหญ่จึงไปอาบน้ำให้สบายตัว
“....หืมม....”
//ลืมได้ไงเนี่ย..จะเอาที่ไหนใส่ล่ะ...//
ปรารีพึ่งจะมาเปิดกระเป๋าดูหลังจากอาบน้ำเสร็จตอนนี้เธอมีเพียงผ้าขนหนูผืนขาวที่หยิบได้จากหน้าห้องน้ำมาพันตัวไว้เท่านั้น
Rrrrrrrrr
“ทำไมไม่รับกันนะ”
เธอคิดว่าคืนนี้เธอก็คงจะต้องขอยืมชุดนอนจากตฤณภพเสียแล้วเพราะชุดที่เหลือในกระเป๋าก็มีแต่ชุดที่เอาไว้ใส่ออกข้างนอกจึงยกมือถือโทรหาชายหนุ่มแต่เขาก็กลับไม่รับเสียอย่างนั้นวิธีที่เธอคิดได้ตอนนี้ก็คือจะต้องขึ้นไปหาเขาที่ห้อง
ก๊อกๆๆๆ
“มีอะไร..ฉันบอกให้โทรไง”
ตฤณภพเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจเมื่อเธอดูเหมือนจะไม่ทำตามที่เขาสั่ง
“ก็พี่ต้นไม่รับนี่คะ”
ปรารีตอบด้วยสีหน้าเกรงใจนิดหน่อยแต่ทำไงได้เขาไม่รับสายเธอเอง
“อ๋อ..เอ่อ..แล้วเธอ..ทำไมมาหาฉันสภาพนี้”
//ไม่ได้มีความอายบ้างเลยหรือไง//
ชายหนุ่มเองเมื่อครู่น่าจะเข้าห้องน้ำอยู่แต่เมื่อมองอีกฝ่ายก็เกิดความสงสัยว่าเธอช่างกล้ามาหาเขาทั้งที่อยู่ในสภาพผ้าขนหนูพันตัวผืนเดียวเนี่ย
“ก็เปาลืมชุดนอน...ว่าจะมายืมชุดพี่ต้นหน่อยค่ะ..อะ..อะ..ว้ายยยยย”
ปรารีรีบผละตัวเข้าไปในห้องของเขาอย่างรวดเร็วพร้อมบอกสิ่งที่เธอต้องการด้วยความไม่ระวังและซุ่มซ่ามของเธอบวกกับก้าวขายาวเกินไปเลยทำให้ลื่นล้มผ้าขนหนูผืนจิ๋วที่พันตัวอยู่ก็หลุดเผยให้เห็นของสงวนของเธอ
“เธอ..เอ่อ..เอิ่มม”
ตฤณภพรีบหลบสายตามองไปทางอื่นเพื่อให้เธอนั้นจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย
5 นาทีต่อมา
ทั้งคู่ยังคงนั่งนิ่งเงียบไม่พูดไม่จากันอยู่พักใหญ่เพราะยังขวยเขินกับเหตุการณ์เมื่อครู่กันอยู่
“เมื่อกี้ไม่เห็นอะไรใช่ไหมคะ”
ปรารีเป็นฝ่ายที่จะทำลายความเงียบครั้งนี้ก่อนเธอยังคงหน้าเสียไม่หาย
“เอ่อ..อืม..ๆ”
//ทำไมต้องมาปวดหัวกะยัยนี่ด้วยนะ//
ชายหนุ่มโกหกออกไปเพื่อให้เธอได้สบายใจทั้งยังไม่หันไปมองหน้าหญิงสาวอีกด้วย
“โกหก”
//เชื่อที่ไหนกันเล่า..ก็เมื่อกี้เขาหันมามองเต็มๆอ่ะ//
ปรารีไม่เชื่อที่เขาพูดเลยสักนิดการพูดแล้วไม่มองน้าเธอแถมเสียงยังสั่นอีกด้วยแบบนี้ใครก็ดูรู้ว่าโกหก
“เอ่อ..ก็เห็น..”
//โกหกใสบายใจก็ไม่ชอบ//
ตฤณภพไม่รู้ว่าเธอจะคะยั้นคะยออะไรเขานักหนาหนาเธออยากได้คำตอบแบบนี้เขาก็จัดให้
“พี่ต้นนนน”
//นั่นไง//
ปรารีถึงกับก้มหน้างุดหน้าแดงไปถึงหู
“ก็จะให้ตอบยังไงเล่า..เธอรีบเอาชุดนอนไปแล้วก็ออกไปได้แล้ว..ไม่เอางี้ดีกว่าเธอไปเปลี่ยนเลย”
ตฤณภพรีบไปหยิบชุดนอนของเขายื่นให้เธอหญิงสาวจะได้ออกไปจากห้องเขาเสียทีคราแรกว่าจะให้เธอเอาไปเปลี่ยนที่ห้องแต่คิดไปคิดมาให้เธอเปลี่ยนเลยจะดีกว่าหากเดินลงบันไดไปเกิดซุ่มซ่ามขึ้นมาผ้าหลุดเขาจะเอาหน้าที่ไหนไปช่วยเธอ
“คะ”
“เปลี่ยนชุดนอนในห้องน้ำฉันนี่แหละเกิดเดินลงไปผ้าหลุดอีก..อุจาดตา”
“หึ้ยยย..”
//อุจาดตาตรงไหนหุ่นเราออกจะดี//
ปรารีหน้าบึ้งเล็กน้อยกับคำพูดของชายหนุ่มพร้อมเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับชุดนอนด้วยอารมณ์ฉุนเล็กๆ
5 นาทีต่อมา
“อุ้ยย..”
//ตัวจะใหญ่ไปไหนเนี่ย//
ปรารีเดินออกมาจากห้แงน้ำด้วยความทุลักทุเลเพราะชุดนอนของเขามันตัวใหญ่กว่าเธอหลายเท่า
“โอเคไหม..เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะให้คนไปซื้อให้ใหม่”
ตฤณถพคิดว่าต้องหาซื้อให้เธอเองไม่อย่างนั้นไม่วายอีกวันเธอก็จะต้องมายืมชุดของเขาอีกเป็นแน่
“ก..อะ..อร้ายยย..”
//หืม..อะไรนุ่มๆ....หา...จะโดนกินหัวไหมเนี่ย//
ปรารีเดินไปด้วยยกขากางเกงไปด้วยแต่ด้วยความไม่ระวังที่เป็นนิสัยของเธอจึงทำให้เหยียบขากางเกงแล้วสะดุดล้มอย่างขืนตัวไม่ได้รู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนเธอกำลังนอนทับอะไรนุ่มๆอยู่เมื่อแหงนหน้ามามองได้ก็รีบผละตัวลุกเมื่อรู้ตัวว่าเธอล้มใส่อีตาโหดไปเสียแล้วไม่รู้ว่าเขาจะพ่นไฟอะไรใส่เธอบ้าง
“เดินยังไงของเธอเนี่ย...มานี่..”
“อุ้ยย..”
ชายหนุ่มส่ายหัวพร้อมหิ้วหญิงสาวด้วยแขนข้างเดียวมานั่งที่ปลายเตียงของเขาอย่างไม่สบอารมณ์
“ขากางเกงมันยาวก็พับขึ้นสิ่..เรื่องแค่นี้ก็ต้องให้บอก”
พร้อมพับขากางเกงให้เธอทั้งปากก็ยังบ่นไม่หยุดคิดในใจถ้าเขาพับให้ก็คงจะไม่มีปัญญาทำเอง
“เอ่อ...ขอบคุณค่ะพี่ต้น”
//ท่าทางอ่อนโยนกับเค้าก็เป็นนะอีตาโหด//
หญิงสาวแอบอมยิ้มในเรื่องที่เขาทำให้เธอเล็กน้อยถึงปากเขาจะบ่นแต่การกระทำน่ารักอันนี้เธอให้อภัย
“เรียบร้อย...เอ่อ...ฉันมีเรื่องจะถาม”
ตฤณภพอยากจะถามอะไรบางอย่างกับเธอมาก่อนหน้านี้แล้วเมื่อเธออยู่ตรงนี้ก็ถามเลยแล้วกัน
Latest chapter
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่44 ตอนจบ
“พึ่งรู้นะคะว่าคุณพ่อก็ทำอาหารเป็น“หลังจากตาต้นโตพ่อเราเค้าก็ไม่เข้าครัวอีกเลย”“แบบนี้ต้องรอชิมซะแล้วล่ะค่ะ”การที่พ่อของเธอลงมือทำอาหารบำรุงให้เธอครั้งนี้ปรารีคงจะต้องรอชิมให้เป็นบุญปากเสียแล้ว20 นาทีต่อมา“แอ้ะ..ๆๆๆ..เอิ้กกก...แอ้...”“ว่ายังไงครับตาเอื้อ..เล่นกับพ่อเค้าสนุกขนาดนั้นเลยเหรอลูกเหรอ..มาหาทวดหน่อยซิ..มาๆ”โสพิศเห็นหลานชายของเธอกำลังเล่นกับเหลนสุดจ้ำม่ำก็อดที่จะเข้าไปร่วมวงไม่ได้เด้กชายตัวกลมวัยสี่เดือนเห็นคุณทวดของเขาก็รีบยื่นไม้นื่นมือเข้าหา“แอ้..แอ้..”“ว่ายังไงทวดไงครับลูก...ดูซิใครกันนะกินเก่งจนจ้ำม่ำแบบนี้น่ะ”“แอ้...แอ้..อืมมม...”“ชอบแหวนทวดเหรอลูก...เดี๋ยวให้โตกว่านี้ก่อนแล้วทวดจะให้เรานะ”เด็กชายนั่งอยู่บนตักทวดของเขามือป้อมกลมๆก็ปัดป่ายไปมานมาสะดุดเล่นอยู่กับแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของคนเป็นทวดโสพิศเองเห็นเข่นนั้นอยู่นานสองนานก็รู้ว่าเจ้าหนูน้อยเหลนเธอคนนี้คงจะชอบเสียแล้วจึงเอ่ยปากว่าจะให้แต่ต้องโตกว่านี้ก่อน“ท่าทางตาเอื้อนี่จะเป็นเหลนรักซะแล้วนั่นแหวนของคุณปู่เลยนะน่ะ”มลฤดีที่นั่งอยู่กับปรารีอยู่ห่างๆเธอเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็คิดว่าหลานชายของเธอคนนี้คงจะถู
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่43
“ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ”ตฤณภพเห็นพยาบาลเดินออกมาจากห้องคลอดเขาก็รีบปรี่เข้าไปถามว่าตอนนี้ภรรยาของเขาเป็นอย่างไรบ้าง“ตอนนี้ยังคลอดไม่ได้ค่ะต้องรอให้ปากมดลูกเปิดเต็มที่ก่อนนะคะรบกวนคุณพ่อใจเย็นๆก่อนนะคะ”ตอนนี้อาการของปรารีเธอยังคงปวดท้องเป็นเวลาปากมดลุกยังเปิดไม่เต็มที่หมอเองก็ยังทำคลอดไม่ได้“ครับ”“ใจเย็นๆก่อนตาต้นเปาเค้าอยู่ในมือหมอแล้วยังไงก็ปลอดภัย”มลฤดีดูท่าว่าลูกชายของเธอจะเป็นกังวลมากเกินไปเธอเชื่อว่าหมอที่นี่เก่งอยู่แล้วไม่มีทางปล่อยให้คนไข้เป็นอะไรไปง่ายๆแน่นอนชั่วโมงต่อมา“ภรรยาคุณพร้อมคลอดแล้วค่ะจะเข้าไปในห้องคลอดไหมคะ”พยาบาลเดินออกมาเรียกตฤณภพเพราะตอนนี้ปรารีปากมดลูกเปิดเต็มที่แล้วสามารถทำคลอดได้“ครับๆ”“รบกวนไปเปลี่ยนชุดค่ะ ตามฉันมานะคะ”10นาทีต่อมาตฤณภพเข้าไปเปลี่ยนชุดและฆ่าเชื้อเดินเข้าไปในห้องคลอดพร้อมกับพยาบาลเขาวินาทีที่เขาเห็นสีหน้าของปรารีก็รู้เลยว่าเธอคงเจ็บปวดทรมานเอามากๆ“เปา..”“พี่ต้น”“พี่อยู่ตรงนี้นะ”“ค่ะ”ตฤณภพนั่งอยู่ข้างเตียงทำคลอดของปรารีมือของเขาจับมือเธอเอาไว้แน่นสงสารภรรยาของเขาจับใจแต่ก็ทำได้เพียงแค่ให้กำลังใจอยู่ข้างๆเท่านั้น“คุณแม่เบ่งค่
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่42
โรงพยาบาลXXX“ดีใจด้วยนะครับคุณปรารีกำลังท้องอ่อนๆได้ประมาณ10สัปดาห์แล้วครับ”“.....”//อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆแต่ก็เกรงใจหมออิๆๆ//“พี่ดีใจที่สุดเลย”เมื่อหมอเผลผลตรวจให้ทั้งคู่ได้ฟังทั้งสองก็กอดกันกลมต่อหน้าหมออย่างไม่อายทั้งสองดีใจกับเรื่องนี้จริงๆและข่าวดีแบบนี้ทำให้เขาต้องรีบกลับบ้านไปบอกกับทุกคนที่บ้านแล้วล่ะบ้านXXXปรารีกับตฤณภพกลับมาจากโรงพยาบาลก็รีบขับรถไปที่บ้านของพวกเขาทันทีเพื่อไปบอกข่าวที่น่ายินดีกับทุกคนให้ได้รับรู้“แม่ดีใจที่สุดเลยลูกคนนี้คลอดแล้วมีอีกคนต่อเลยนะ”เมื่อทุกคนได้รู้ว่าตัวเองจะมีหลานตัวน้อยๆเพิ่มเข้ามาก็ดีใจกันยกใหญ่ดูท่าคนที่จะเห่สุดก็เห็นจะเป็นมลฤดีที่หลานคนนี้ยังไม่ทันออกก็อยากจะได้เพิ่มมาอีกแล้ว“เอ่อ..”ปรารีถึงกับก้มหน้างุดเธอยังไม่ทันได้คลอดลุกคนแรกแม่เธอก็อยากจะมีอีกคนซะแล้ว“เอาไว้ให้พวกเค้าตัดสินใจกันเองดีกว่าไหมคุณ”ตระการเห็นว่าเรื่องนี้คงต้องให้คนเป็นพ่อแม่เด็กตัดสินใจกันเอาเองคนเป็นปู่ย่าคงยุ่งอะไรมากก็ไม่ดีหรอก“ขัดตลอดเลยคุณเนี่ย”มลฤดีส่งสายตาค้อนไปให้สามีของเธอเล็กน้อยที่ไม่ว่าเธอจะคิดอะไรชอบขัดกับเธอตลอดเลยจริงๆ“ผมว่ะมีสักสามสี่คนเลยครับค
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่41
“ใช่แล้ว...ทีมงานทุกคนตั้งใจกันมากเลย”ตฤณภพเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันเรื่องนี้เขายังนึกขอบใจทีมงานทุกคนที่อยู่เบื้องหลังอยู่ตลอดที่ตั้งใจทำกันมากเลยทีเดียว“ครั้งหน้าเปาอยากออกแบบบ้างได้ไหมคะ”ปรารีคันไม้คันมืออยากจะแสดงฝีมือที่เธอได้เรียนมาบ้างแล้วล่ะสิ“ได้สิ..พี่ก็อยากจะเห็นฝีมือเราเหมือนกัน”ตฤรภพเองก็เคยอยากลองคุยเรื่องนี้กับหญิงสาวอยู่เหมือนกันเพราะเขาคิดเอาไว้ว่าอนาคตยังไงก็ต้องให้เธอมีส่วนร่วมในการทำงานของเขาแน่นอน“รับรองค่ะว่าชุดที่เปาออกแบบจะต้องขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเลยค่ะ”ปรารีคิดแบบคร่าวๆเอาไว้แล้วระดับนักเรียนเกียรตินิยมอย่างเธอจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังกับผลงานที่เธอสร้างมาแน่นอน2 วันต่อมาโรงแรมXXXXXบรรยากาศในงานเดินแบบเปิดตัวคอลเล็คชั่นเสื้อผ้าใหม่ของแบรนด์เสื้อผ้าในเครือบริษัทของตฤณภพนั้นอึกกระทึกไปด้วยเสียงดนตรีและผู้คนแถมทุกคนยังดูตื่นตาตื่นใจกับงานครั้งนี้มากเพรารูปแบบการจัดงานเปลี่ยนไปแถมชุดลายผ้ายังแหวกแนวไปจากคอลเลคชั่นก่อนๆอีกด้วย“คนเยอะมากๆเลยค่ะพี่ต้น”ปรารีตื่นเต้นที่เห็นคนสนใจงานมากขนาดนี้ที่เอเคยฝึกงานมาส่วนมากก็จะเป็นงานเล็กๆแต่นี่มันดูอลังการมากเลยทีเดียว
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่40
“ไม่หาสาวๆให้ลูกชายสักคนล่ะคะ”มลฤดีแนะนำให้นาราหาสาวๆให้ลูกชายของเธอสักคนเผื่ออาจจะถูกใจแล้วตกลงปลงใจกันในเร็ววันก็ได้“กลัวจะเป็นแบบเดิมน่ะค่ะ..เอาเป็นว่าแล้วแต่เค้าจะดีกว่า”นาราเข็ดแล้วกับการเลือกผู้หญิงให้ลุกกลัวจะเจออย่างเพนนีอีกเธอเลยไม่ค่อยไว้ใจใครและอยากให้ลูกชายของเธอเป็นคนเลือกเองมากกว่าลูกเธอรักใครเธอเองก็พร้อมที่จะรักด้วยเหมือนกัน“ใครจะไปเป็นเหมือนคุณล่ะ”ตระการยืนข้างภรรยาของเขาฟังสิ่งที่ภรรยาของเขาโน้มน้าวคนอื่นมานานก็อดที่จะพูดไม่ได้“แหม่..คุณนี่ก็นะ”มลฤดีแอบมองค้อนสามีของเธอเล็กน้อยแต่ก็ไม่อยากว่าอะไรมากเพราะวันนี้เป็นวันมงคล“5555”นารารู้ว่าที่ตระการพูดหมายความว่าอย่างไรเธอนับว่ามลฤดีเลือกจับคู่ถูกแต่เธอเคยจับคู่ผิดมาแล้วมันก็ไม่อยากให้ผิดพลาดอีกชั่วโมงต่อมาตอนนี้เป็นพิธีสวมแหวนเมื่อเจ้าบ่าวเจ้าสาวทำพิธีนี้เสร็จก็ถึงเวลาที่จะกล่าวอะไรกับคนในงาน“ต้องขอบคุณแขกคนสนิททุกคนที่มาร่วมงานแต่งของผมกับเปาในวันนี้นะครับ..ผมขอสัญญาต่อหน้าทุกคนว่าผมจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีจะรักและให้เกียรติภรรยาของผมตลอดไปครับ”ถึงเวลาที่บ่าวสาวจะพูดความในใจและขอบคุณแขกที่เข้ามาในงานแล้ว
อุ้มรักละลายใจ ตอนที่39
“ยังจะประชดพี่ไปถึงเมื่อไร”ตฤณภพมีอาการคิ้วขมวดเล็กน้อยเพราะดูท่าแล้วเธอยังจะมาหาเรื่องประชดเขาไม่หยุด“เปาไม่ได้ประชดนะคะพี่ต้นงานยุ่งเปาไม่อยากให้พี่ต้องมาเสียงานเพราะเปา”ปรารีไม่ได้ประชดชายหนุ่มแม้แต่น้อยทีเธอพูดมาเธอคิดแบบนั้นจริงๆเพราะเธอรู้ว่าเขางานยุ่งมากขนาดไหนที่มาอยู่กับเธอที่นี่ก็ไม่รู้ว่าทิ้งงานมาตั้งเท่าไร“พูดแบบนี้แสดงว่าห่วงพี่หายโกรธพี่แล้วใช่ไหม”ตฤณภพเริ่มคลายปมที่หัวคิ้วออกเมื่อฟังดีๆแล้วก็เหมือนกับว่าหญิงสาวเองก็ห่วงเขาอยู่เหมือนกัน“เอ่อ..ก็”เมื่อได้คำถามแบบนี้กลับมาปรารีเองถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว“ไม่ต้องบอกพี่รู้แล้ว...งั้นพรุ่งนี้เรากลับไปที่กรุงเทพกันนะไปบอกทุกคนว่าเราจะแต่งงานกัน”ตฤณภพรู้แล้วว่าปรารีคงจะหายโกรธเขาแล้วในเรื่องที่ผ่านมาอีกอย่างในเมื่อใจของเขาและเธอตรงกันแบบนี้เขาก็ต้องรีบทำอะไรให้มันถูกต้อง“คะ??”//ไวไปหรือเปล่าเนี่ย//“พี่ถือว่าตกลงตามนี้แล้วกันนะ..”ตฤณภพไม่รอให้หญิงสาวได้ปฏิเสธเขาถือว่าเธอและเขาตกลงตามนี้และไม่มีข้อแม้อะไรด้วยวันต่อมาบ้านXXX“คุณย่าคะ”เมื่อมาถึงบ้านและลงจากรถได้ปรารีเดินเข้ามากอดคุณย่าของเธอถึงในห้องด้วยความคิดถึง
You may also like
ขย่มรักคุณหมอ (คุณหมอขาขายสเปิร์มให้ฉันที) NC-20
C28.8K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์18.4K viewsเด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก38.0K viewsเรื่องสั้นอีโรติก HOT NC 25+++
C38.5K viewsแผนร้ายตีตรารัก
อัญธิญาน์361 viewsนาสูร+มังกรกัณฐ์+กลืนกิน
ณิการ์140 viewsแผนรัก...คืนไม่รัก
หลงเวลา /จู้หมิง381 viewsปราบพยศหงส์
M. Wanisa 42 views
