อ้อนรัก 4
(หมูหวาน)
สองวันผ่านไป
สุดสัปดาห์นี้ ฉันเลือกกลับบ้านที่ชลบุรีเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ เรื่องที่ผ่านมาช่วงนี้มันทำให้พลังชีวิตฉันแทบติดลบเลยทีเดียว
“ไง ลูกหมูของป๊า คิดถึงจัง นานแค่ไหนแล้วนะที่ลูกหมูไม่ยอมมาหาป๊า”
“ป๊าอย่าเว่อร์ค่ะ วันก่อนเราพึ่งไปทานข้าวกันเองแล้วนี่คุยธุระเสร็จแล้วหรอคะ”
“เรียบร้อย ลูกจำร้านเก่าๆที่ลูกขอให้ป๊ารับซื้อเพื่อช่วยลุงคนนั้นเมื่อสิบปีก่อนได้มั๊ย”
“อ๋อจำได้ค่ะ ลุงเขาก็เสียไปนานแล้ว ไม่รู้ป่านนี้ร้านจะโทรมแค่ไหนนะคะ”
“ก็โทรมเยอะอยู่ ป๊าเลยตัดสินใจขาย”
“ห๊ะ ป๊าว่าไงนะคะ”
- [ ] ฉันเงยหน้าถามป๊าด้วยความตกใจ
เล่าให้ฟังก่อนล่ะกันคือร้านนั่นนะเป็นร้านขายพวกขนมไทยของคุณลุงท่านนึงเป็นร้านเล็กๆน่ารักซึ่งฉันเลิฟมาก ชอบไปนั่งเล่นบ่อยๆ
- [ ] สุดท้ายลุงแกโดนลูกหลานทิ้งแล้วเอาเงินไปหมด ตอนนั้นฉันเลยขอให้ป๊ารับซื้อร้านลุงไวและให้ลุงขายต่อ
“ไม่ขาย มันก็จะกลายเป็นที่รกร้างไร้ประโยชน์นะลูก”
“ป๊าก็ควรปรึกษาหนูบ้าง แล้วนี่ป๊าขายให้ใครคะ เขาเป็นคนดีรึเปล่า”
“ลูกหมูใจเย็นๆสิลูก”
“ตกลงป๊าขายให้ใครคะ”
“ขายให้ฉันเอง” เสียงแบบนี้มัน ขวับ
นายมาเฟียนั่น!!! บุคคลที่ทำให้ชีวิตช่วงนี้ของฉันมีแต่ความจัญไร ไอมาเฟียโครตเลววว
“ไงครับ ลูกหมู”
แง ฉันเกลียด เกลียดหน้าหล่อเปื้อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นที่สุด
“อ้าวนี่ รู้จักกันหรอ”
ป๊าถามขึ้นมองฉันและมาเฟีย(จำชื่อไม่ได้สักที)คนนั้นสลับกัน
“ครับเสี่ย พอดีผมเจอเธอที่งาน อุ๊ป XoX “
ฉันรีบกระโดดตะครุบปากเขาด้วยความรวดเร็ว คืนป๊ารู้ว่าฉันไปทำงานเป็นพริตตี้ ป๊าฆ่าฉันตายพอดี
“งานประมูลเพชรเมื่ออาทิตย์ก่อนหนะค่ะ”
เขาเลิกคิ้วมองฉันนิดนึง พยายามจะเเกะมือฉันออก ฉันเลยหยิกเข้าที่เอวสอบก่อนจะลากเขาออกมา
“ลูกจะพาคุณภาคินไปไหนหนะ???”
ฉันไม่ได้หันไปตามป๊าเพราะกำลังรวบรวมพละกำลังลากผู้ชายตัวหนักเท่าช้างขึ้นบันได
“ลูกหมู ลูกจะลากผู้ชายเข้าห้องไม่ได้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป๊า เขาเป็นตุ๊ด”
ฉันรีบตะโกนตอบและรีบดันคนตัวสูงเข้าไปในห้องนอนก่อนจะปิดประตูเสียงดัง
ปัง!!
“ฉันไม่ได้เป็นตุ๊ด!! เธอก็รู้ดีนะ”
ทันทีที่ปิดประตูเขาก็ตวาดเสียงดังก่อนจะเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ในตอนหลัง
“อี๋ เก็บสายตาแบบนั้นไปเลยนะ นายมาที่นี่ทำไม”
“มาเซ็นสัญญา”
ใช่ ฉันต้องเคลียร์เรื่องสัญญาซื้อขายร้านนั่น ฉันไม่ยอมให้ตกอยู่ในมือคนเลวแบบเขาหรอก
“ฉันต้องการร้านคืน”
“ขอโทษนะ ฉันซื้อมาเรียบร้อยแล้ว”
“รู้แล้ว ฉันเลยต้องการซื้อมันคืน”
เมื่อฉันพูดจบ เขาก็เดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ เรื่อยๆ ฉันเองเลยต้องถอยหลังหนีเขาจนหลังชนประตู
แขนแกร่งสองข้างยกขึ้นคร่อมตัวฉันไว้ก่อนที่เจ้าของแขนจะก้มลงกระซิบข้างหูฉัน
“เป็นเมียฉันสิ ทรัพย์สินเราจะได้แบ่งครึ่งกัน”
ตึก ตัก ตึก ตัก
บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้ล่ะ ฉันต้องผลักเขาออกสิ ใช่ ต้องผลักเขาออก
“ถอยออกไป”
“หึหึ เธอหน้าแดงน่ารักดีนะ”
ฉันง้างมือขึ้นสูงหมายจะฟาดลงบนหน้าเขาแต่ครั้งนี้อีกคนกลับรับฝ่ามือฉันได้อย่างง่ายดาย
“ฉันมีเรื่องอยากขอโทษเธอ”
“อะ อะไร”
พยายามแล้วนะ ฉันพยายามบังคับตัวเองให้เสียงไม่สั่นแล้ว
“ขอโทษที่เข้าใจเธอผิดและว่าเธอ”
“เหอะ ช่างมันเถอะ ถือว่าทำทานให้หมา”
ฉันแอบเห็นเขากัดฟัดกรอด สงสัยจะโกรธที่ฉันหลอกด่า แต่ใครจะสน ฉันเดินกระแทกไหล่เขา ตั้งใจจะเดินออกไปให้ห่างเขาที่สุดแต่กลับโดนอีกคนดึงแขนไว้
“วันนั้นฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ เธอสลบไปก่อน”
“แต่ฉันรู้สึก”
“แค่นิ้วเอง ฉันแค่จะแกล้งเธอเพราะเธอดื้อ”
กรี๊ด นี่แสดงว่าฉันยังไม่เสียความซิงใช่มั๊ย วู้ว อุส่าต์เครียดมาตั้งหลายวัน
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ นายไม่ควรทำ”
“ก็มาขอโทษแล้วนี่ไง”
เชอะ ฉันสะบัดหน้าใส่เขา เรื่องแบบนี้มันขอโทษแล้วจะหายกันรึไง
ฟอด ฟอด
สัมผัสที่แก้มส่งผลให้ฉันหันไปมองอีกคนตาโต
“อย่าโกรธเลยนะ ลูกหมูของเค้า”
“คะ ใคร ใครเป็นลูกหมูของนาย ฉันไปเป็นตอนไหน!!”
“ก็ตั้งแต่เธอทำท่างอนฉันนี่แหละ”
“มั่วล่ะ ใครงอน”
“หึหึ”
“ชิ ออกไปเลย ใครให้นายเข้ามา”
“เธอเป็นลากฉันเข้ามาเองนะ”
เออวะ จริงด้วย ฉันเป็นคนลากเขาเข้ามาเองนี่นา แต่ตอนนั้น สถานการณ์มันบังคับอะ
“หึ จ้องขนาดนี้ คิดจะปล้ำฉันรึไง”
“กรี๊ด หยุดคิดอกุศลแบบนั้นนะ”
ฉันกรี๊ดร้องเหมือนคนเสียสติก่อนจะพยายามดันหลังอีกคนให้ออกจากห้อง
“อ๋อเรื่องร้านนั่น ทำให้ฉันพอใจสิ บางทีฉันอาจจะยกคืนให้เธอฟรีๆนะ”
เมื่อได้ยินข้อเสนอนั้น ฉันถึงกับชะงัก
“แต่ถ้าข้ามขั้นเป็นเมียฉันเลย เธออาจไม่ต้องเสียเวลามาทำให้ฉันพอใจนะ”
“ไอเลว”
ชิ ตอนแรกก็หลงนึกว่าเขาเป็นคนดี ที่ไหนได้ เขาก็ยังเป็นคนเลวแสนเจ้าเล่ห์อยู่วันยันค่ำ
————-
อี๋ ลูกหมูของเค้า เลี่ยนว่ะภาคิน ><
ได้เวลาอ้อนรักมาเฟียกันแล้ว ไหนใครมีคำเเนะนำให้น้องหมูหวานในการอ้อนรักกันบ้างจ๊ะ
อยากอ่านต่อ คอมเมนท์หน่อยนะ
(หมูหวาน)ดวงดาวเต็มท้องฟ้าเป็นได้ดีว่าตอนนี้หัวใจฉันพองโตขนาดไหนหลังจากที่ฉันและภาคินพากันเดินออกมาจากรอบกองไฟเพื่อมาสูทอากาศเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่มันทำให้อากาศตรงนั้นร้อนอย่างกับอยู่ในเตาอบแหนะ“แบบนี้มันไม่เห็นยุติธรรมเลย”อยู่ๆภาคินก็หยุดเดิน ปล่อยมือออกจากมือฉันเปลี่ยรไปกอดอกตัวเองไว้“หือ เป็นอะไรของคิน”“ไม่เห็นลูกหมูจะบอกรักคินบ้างเลย”ท่าทางเหมือนเด็กขาดความรักของภาคินทำเอาฉันถึงกับอมยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เขาแล้วเขย่งจุ๊บเขาเบาๆ“ไม่เอาแบบนี้ดิ จะเอาคำว่ารัก คำว่ารักอ่า”อาการขอบภาคินทำฉันชะงักไปชั่วขณะ คุณลองคิดดูสิคะ มาเฟียหน้าโหดอย่างภาคินกำลังงอแงเพื่อฟังคำว่ารักจากผู้หญิงอะ“หมูหวานรักคินนะ”“รักมากป่าว”มือหนาดึงเอวฉันให้เข้าไปประชิดตัวเขา ถามด้วยเสียงนุ่ม“มากกว่าดาวบนฟ้านี้อีก”ฟอด ฟอดภาคินก้มลงหอมแก้มฉันสองฟอดใหญ่“หึหึ ลูกหมู”“หือว่าไง?”“อยากมีลูกแล้วอะ”“บ้า คินนี้มันบนดอยนะ”“โรแมนติกดีออก ทำลูกไปดูดาวไป”และนั่นแหละภาคินก็คือภาคิน โรแมนติกไม่เท่าไหร่เริ่มจะเข้าโหมดอีโรติกอีกแล้วมือหนาสอดเข้าไปในเสื้อฉันพลางลูบวนตรงหน้าท้องเบาๆ“สัก12คนเลยดีมะ เอาไว้ต
อ้อนรัก ตอนจบ(หมูหวาน)วันนี้เป็นวันสุดท้ายของค่ายแล้ว พรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับกันในช่วงสายการมาออกค่ายครั้งนี้ถือเป็นความทรงจำที่วิเศษมากๆครั้งหนึ่งเลยเพราะฉันได้ทั้งช่วยเหลือเด็กผู้หญิง ได้ช่วยเหลือชาวบ้าน ได้มิตรภาพมากมาย สำคัญที่สุดคือฉันได้รู้จักอีกด้านของภาคินที่ฉันไม่เคยได้รู้จักถึงแม้เขาจะเป็นมาเฟียที่ค่อนข้างนิสัยเลวแต่เขาถือเป็นคนจิตใจดีมากทีเดียวกับคนอื่น ใครจะไปคิดล่ะว่ามาเฟียอย่างภาคินจะยอมเหนื่อย ยอมลำบากเพื่อคนอื่นด้วยตัวเอง (ปกติเห็นเขาใช้แต่ลูกน้อง)โป๊ก“นั่งคิดอะไรลูกหมู เขาไปกันหมดแล้ว”แต่ถึงยังไม่เขาก็ยังเป็นคนรักที่เลวนะคะ ทำไมชอบเขกหัวฉันอยู่เรื่อยเลยนะ เดี๋ยวก็ความจำเสื่อมกันพอดี 😑“เขกบ่อยๆ เดี๋ยวความจำเสื่อมหรอก”“ถ้าเธอความจำเสื่อม ฉันจะผ่าสมองเธอ” >> จะด่าว่าเลวยังน้อยไปเนื่องจากไม่อยากต่อปากต่อคำกับไอมาเฟียนิสัยเลวไปมากกว่านี้ ฉันเลยรีบลุกหนีออกมา“นี่หมูหวานกูถามอะไรหน่อยสิ”“หือ อะไรหรอ”บีเดินเข้ามาถามฉัน ขณะที่ฉันกำลังเก็บของใส่ลัง“คุณภาคินขอมึงเป็นแฟนรึยัง”จึก คำถามจากเพื่อนรักเสมือนหอกปลายแหลมพุ่งแทงเข้าที่กลางอก“ยังอะ”“มึงจะปล่อยไว้แบบนี้ห
อ้อนรัก 42(หมูหวาน)หลังจากเด็กผู้หญิงสองคนนั้นผละออกจากกัน เธอก็พากันเดินเข้ามาหาพวกฉัน“นี่มันเรื่องอะไรกัน เด็กพวกนี้เป็นใคร?”ผู้ชายหน้าดุข้างๆหมอรันถามขึ้น อุ๊ย พอได้มองชัดๆ เขาหล่อมากอะ หล่อจริงๆนะ ถึงแม้หน้าจะดูดุๆ เถื่อนๆแต่รวมๆแล้วหล่อละลายไปเลย >“หมูหวานไปล้างเนื้อ ล้างตัวก่อนมั๊ย เดี๋ยวหมอจะทำแผลให้”“ไม่เป็นไรค่ะ หมอดูแลเด็กๆเถอะ”ฉันว่าพลางส่งยิ้มให้หมอก่อนจะพาตัวเองไปยังเต็นท์หมับแต่เดินออกมาได้ไม่ถึงสองก้าว อยู่ๆตัวฉันก็ลอยขึ้นจากพื้นเข้าสู้อ้อมกอดแกร่งที่คุ้นเคย“ทำอะไรหนะ คิน”“ลดน้ำหนักบ้า
อ้อนรัก ตอนที่ 41หมูหวานระหว่างที่ฉัน หมอรันและบีกำลังคิดถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเจอก่อนหน้า เด็กผู้หญิงคนที่เราพึ่งช่วยมาก็ฟื้นขึ้น“ค่อยๆลุกนะคะ เป็นไงบ้าง”หมอรันตรงเข้าไปช่วยพยุงเด็กคนนั้นขึ้น เธอปรือตาเล็กน้อยพลางพูดด้วยเสียงแหบพร่า“หนูหิวน้ำค่ะ”“นี่จ๊ะน้ำ”บียื่นน้ำให้เด็กคนนั้นดื่ม หลักจากเธอดื่มเสร็จ เธอก็รีบหันมาพูดกับพวกเราเหมือนพึ่งนึกอะไรออก“พวกพี่ต้องช่วยนะคะ ต้องช่วย”“น้องใจเย็นก่อนนะคะ จะให้พี่ช่วยอะไร”“พวกมัน พวกมันจับเพื่อนหนูไป”ท่าทางน้องเขาตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด แสดงว่าพวกที่เราเห็นต้องคิดทำอะไรที่ชั่วมากแน่ๆ“โอเคจ๊ะ พี่จะช่วยนะแต่เราต้องอธิบายให้พี่เข้าใจกว่านี้นะคะ”“พวกมันจับเด็กผู้หญิงในหมู่บ้านไปแต่หนูแอบหนีออกมาได้”เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฉัน บีและหมอรันต่างมองหน้ากัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้กับตัวเอง“ค้ามนุษย์อย่างนั้นหรอ”“แล้วหนูรู้มั๊ยว่าพวกมันจับคนอื่นไว้ที่ไหน”เด็กผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเล่าต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“พวกมันจับขังไว้ในโกดังร้างที่พี่เจอหนูค่ะ หนูได้ยินว่าพวกมันจะส่งตัวพวกเราวันศุกร์ค่ะ”“วันศุกร์ อย่างนั้นก็
อ้อนรัก 40เชียงใหม่ฉันเดินลงจากรถไฟมาด้วยสภาพสดชื่น ชื่นบาน การนอนบนรถไฟไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะถึงแม้จะมีไอมาเฟียเจ้าเล่ห์เกาะอยู่ตลอดทั้งคืนก็ตาม“เดินสบายเลยนะ”ภาคินเดินลงตามมาพร้อมกระเป๋าเดินทางสองใบ ใบเล็กหนึ่งใบ ใบใหญ่หนึ่งใบนั่นคือของฉันเอง >__““เหอะ”“หมูหวาน เขาบอกมีสวนสตอเบอรี่ฝั่งนู้นไปดูกันมะ”บีวิ่งเข้ามาหาฉัน ชวนด้วยหน้าตาตื่นเต้น ฉันเลยเหลือบไปมองภาคินเล็กน้อย“อืม แล้วอย่าไปเล่นอะไรแปลกๆล่ะ”ฟอด ฟอดฉันกระโดดหอมแก้มภาคินด้วยความลืมตัวก่อนจะวิ่งออกมาพร้อมบีสวนสตอเบอรี่ฉันและบีพากันชื่นชม เก็บผลสตอเบอรี่สีสวย ไม่อยากจะบอกเลยว่าฟินมาก อากาศเย็นๆกับการเก็บสตอเบอ
อ้อนรัก 39(หมูหวาน)“เอาล่ะค่ะ มาหยิบข้าวไปคนละกล่องนะคะ มังสวิรัติบอกพี่สตาฟได้เลยนะจ๊ะ”บีตะโกนบอกก่อนที่น้องๆจะพากันลุกขึ้นไปต่อแถวรับข้าว“ลูกหมูเอาให้ด้วย”“ไม่ ไปเอาเองสิ”ฉันว่าก่อนจะลุกขึ้นแต่โดนเขาคว้าแขนไว้“เธอรู้ดีว่าฉันเป็นคนยังไง”ภาคินว่าพลางค่อยๆยื่นหน้าเขามาหาฉัน ฉันต้องใช้มือดันหน้าเขาออกและยอมเขาอย่างไม่มีทางเลือก“เออ ก็ได้”“หึหึ ก็แค่นี้”เจ็บใจ เจ็บใจที่สุดเลย คอยดูนะฉันจะแก้แค้น หมูหวานคนนี้จะแก้แค้นนนนน“มีอะไรกินบ้างอะ”ฉันถามบีซึ่งกำลังทำหน้าที่แจกข้าวอยู่“มีกระเพราหมูสับ กระเพราหมูสับแล้วก็กระเพราะหมูสับ”“กวนตีนล่ะๆ”“ฮ่าๆ อะ มีไข่ดาวด้วย พริกน้ำปลาอยู่ด้านนู้นนะจ๊ะน้องหมูหวาน”หึหึ พริกน้ำปลาอย่างนั้นหรอ ฉันมองกล่องข้าวในมือก่อนจะเหลียวหลังไปมองไอมาเฟียที่ใช้ฉันเยี่ยงทาสน้อยในเรือนเบี้ย“หมูหวานจะบริการให้ทุกระดับประทับใจเลย หึหึ”ฉันยืนหัวเราะ หึหึ อยู่คนเดียวหน้าถ้วยพริกน้ำปลาจนกระทั่งน้องเดือนทันตะสะกิดแขนเรียกสติ“พี่หมูหวานเป็นอะไรรึเปล่าครับ”น้องเดือนทันตะสะกิดฉันก่อนจะถามเสียงนุ่ม ฉันเลยหันไปยิ้มหวานให้พลางตักพริกน้ำปลาราดข้าวในกล่องข้าวภาคิน“เ