MasukShare
MAFIA 5 | อ้อนรักมาเฟีย
Terakhir Diperbarui:
2025-02-21 14:39:32อ้อนรัก 5
(หมูหวาน)
เรื่ิองราวเมื่อสองคืนก่อน
“เฮ้ย หมูหวานเบาๆหน่อย เหล้านะเว้ยไม่ใช่น้ำเปล่า”
ดาด้าดึงแก้วเหล้าสีใสออกจากมือฉัน
“มึงเป็นอะไรวะหมูหวาน”
บีจับตัวฉันให้หมุนหาพวกมันก่อนจะถามขึ้นโดยมีดาด้าคอยจ้องคาดคั้นคำตอบอีกคน
“เฮ้อ มึงว่าการทำให้มาเฟียพอใจมันมีวิธีไหนบ้างวะ”
“ห๊ะ !!!? มึงหมายถึง ทำให้มาเฟียหลงรักนะหรอ”
“ไม่ ไม่ใช่แค่ทำให้เขาพอใจก็พอ”
ฉันรีบโบกมือปฏิเสธรัวเร็ว หลงเริง หลงรักอะไรกันแค่ทำให้เขาพอใจเพื่อต้องการร้านคืนแค่นั้นแหละ
“มึงมีอะไรปิดบังพวกกูรึเปล่า”
เป็นอีกครั้งที่เพื่อนตัวดีของฉันจ้องมาทางฉันอย่างจับผิด
“เอาเหอะน๊า ตกลงจะช่วยคิดรึเปล่าเนี่ย”
“เออๆ ถ้ามึงอยากให้เขาพอใจ อันดับแรก มึงต้องรู้จักดูแลเขา”
และนั่นของคือเหตุผลที่ตอนนี้ฉันกำลังยืนถือของในมือพะรุงพะรังอยู่หน้าบ้านของภาคิน
ในตอนแรกที่มาถึง ฉันคิดจะถอยหลังกลับแทบทันทีเมื่อเห็นลูกน้องหน้าโหดหลายสิบคนเดินไปมาทั่วบ้านแต่โชคดีที่เจอเก้าเสียก่อน
“นี่แหละบ้านเฮียภาคิน ยาหยีเข้าไปได้เลยนะ”
“อ้าว แล้วมึงล่ะ”
ฉันรีบรั้งแขนเพื่อนสนิทไว้ ตอนแรกมันก็ทำท่าไม่เห็นด้วยที่ฉันจะเข้ามาแต่พอฉันอธิบายถึงเหตุผล มันก็จะทิ้งฉันไปดื้อๆแบบนี้นี่อะนะ
“กูต้องไปรับน้องกิ๊ฟครับ”
“แต่มึงเป็นเพื่อนกูนะ”
ฉันพยายามส่งสายตาอ้อนวอนไปให้เก้า
“ไม่ว่าง ไปล่ะ อ๋อ อีกอย่างถ้าจะทำให้เฮียพอใจ ทำอะไรที่มีมะเขือเทศนะ เฮียชอบ >_<“
เก้าว่าพลางขยิบตาอย่างน่ารักก่อนจะรีบวิ่งออกไปทิ้งให้ฉันยืนเคว้งคว้างอยู่หน้าบ้านอย่างโดดเดี่ยว
บริเวณบ้านภาคินกว้างมาก กว้างพอที่จะสร้างโรงเรียนได้เลยล่ะ และในบริเวณบ้านก็จะมีบ้านหลายหลังอยู่ในรั้วบ้านเดียวกัน แบ่งกันเป็นสัดเป็นส่วน
“เอาวะ หมูหวานเพื่อร้านขนมไทยในฝัน”
หลายคนอาจจะคิดว่า ทำไมแค่ร้านขนม ร้านเดียว ฉันถึงยอมทำขนาดนี้
ขอบอกตรงๆว่าฉันรักร้านนั้นมากและฉันอยากเปิดมันต่อตอนเรียนจบ ฉันเลยต้องทำทุกทางเพื่อให้ได้มันกลับมา
“ดีนะ วันนี้เตรียมจะมาทำสปาเก็ตตี้พอดี ถ้าเขาชอบมะเขือเทศ ทำสปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศดีกว่า”
ฉันคุยกับตัวเองหลังจากเอาทุกอย่างที่ให้แม่บ้านซื้อมา เทลงบนโต๊ะในครัว
“เริ่มจากอะไรก่อนวะ ต้มเส้น ใช่ต้องต้มเส้น”
หมุนซ้าย หมุนขวา นั่นไงหม้อ จากนั้นก็เอามาใส่น้ำ ตั้งไฟ ว้าว ฉันนี่ชาญฉลาดจริงๆ
“หั่นมะเขือเทศต่อดีกว่า”
ฉึก ฉึก แผละ
เรียบร้อย มะเขือเทศลูกโตหลุดจากมือฉันกระเด็นไปกระทบพนัง หล่นแหมะลงกับพื้นอย่างสวยงาม
“ค่อยเก็บล่ะกัน ว๊ายๆ”
โครม ~
ขณะที่ฉันเอี่ยวตัวไปหยิบมะเขือเทศลูกใหม่ เกิดการเสียหลัก ทำให้ฉันล้มลงและไม่พอเพียงเท่านั้น มือฉันดันปัดไข่หล่นตามลงมาด้วย
“ใครวะ!!”
ฉันสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงเข้มตะโกนมาจากด้านบน
“ถ้าไม่ออกมา กูยิงนะ”
“ใจเย็น ฉันเอง”
ฉันรีบกระโดดออกจากเคาน์เตอร์พลางยิ้มแหย่ๆส่งไปให้เขา
“หมูหวาน?”
“ใช่จ้า หมูหวานเอง”
“เธอมาทำอะไร แล้วทำไม”
จะถามว่าทำไมสภาพฉันเละขนาดนี้ล่ะสิ
“ฉันก็มาทำให้นายพอใจตามที่นายบอกไง”
“ด้วยการมาพังครัวบ้านฉันเนี่ยอะนะ”
“แหะๆ นายก็พูดเกินไป”
ภาคินพูดพลางเดินเข้ามาใกล้ฉันอีกหน่อย สายตาคมกวาดมองไปทั่วห้องครัว
ปุด ปุด ปุด
ระหว่างที่ภาคินกำลังมองหน้าฉันด้วยสายตาเอือมระอา เสียงไม่พึงประสงค์จากเตาด้านในก็ดังขึ้น
“กรี๊ด หมอจะระเบิดแล้ว”
ภาพน้ำเดือดปุดๆจนไหลออกจากหมอลงบนเตา ทำให้ฉันช็อคไม่นอนก่อนจะที่จะรีบวิ่งไปจับหม้อลง
“เฮ้ย อย่าเข้าไปสิวะ”
“ฮรือ ร้อน TT”
ไม่ทันแล้วความโง่เขลาเบาปัญญาของฉัน ทำให้มือฉันแดงเถือกเลย ดีนะแค่นิดเดียว
“ทำไมโง่แบบนี้ห๊ะ !! ไม่เห็นรึไงว่าหม้อมันร้อน ทำไมไม่รู้จักหาผ้ามาจับ”
ภาคินเดินไปปิดแก๊สก่อนจะหันมาตวาดฉันเสียงดัง ฉันเลยทำได้แค่ยืนก้มหน้าสำนึกผิด ไม่รู้จะเถียงเขากลับไปยังไง
“ไหนเอามือมาดูดิ”
ฉันรีบซ่อนมือตัวเองอย่างอัตโนมัติ (กลัวโดนดุอีกอ่า)
“หมูหวาน เอามือมา”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันกลับล่ะ”
พูดจบ ฉันรีบหันหลังเตรียมวิ่งแต่กลับโดนมือหนาคว้าไว้เสียก่อน
“แดงขนาดนี้เลยหรอ”
ภาคินดึงมือฉันพลิกไป พลิกมาพลางพึมพำเบาๆ
“บอกแล้วว่าไม่เป็นไร”
“ยังจะปากดีอีก ไปนั่งไปเดี๋ยวฉันไปเอายาให้”
“ก็บอกว่าไม่เป็นไรไง”
“หมูหวาน ไปนั่ง”
ไม่อยากยอมรับเลยว่าเสียงต่ำๆบวกกับหน้าตานิ่งๆของเขาทำให้ฉันแอบเสียวสันหลังอยู่เหมือนกัน
สุดท้ายฉันเลยต้องพาตัวเองมานั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก ไม่นานภาคินก็เดินเข้ามาพร้อมกล่องยาเล็กๆ
“นึกยังไงถึงมาทำอะไรแบบนี้”
ระหว่างที่เขากำลังทายาให้ฉัน อยู่ๆภาคินก็ถามขึ้น
“ฉันว่ามันคงทำให้นายวุ่นวายมากกว่าพอใจสินะ ครั้งหน้าฉันคงไม่ทำแล้วล่ะ”
“หึ ก็วุ่นวายแต่ไม่ได้บอกว่าไม่ชอบนะ”
เมื่อกี๋เขาพูดอะไรนะ ได้ยินไม่ถนัดเลย
“นายว่าอะไรนะ”
“ลุกขึ้นสิ จะกินมั้ยข้าวหนะ”
เขาไม่ตอบคำถามฉันเพียงแต่เดินยิ้มมุมปากเข้าไปในครัว
“เธอเส้นไปต้ม หวังว่าคงทำเป็นนะ”
“ทำเป็นยะ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น”
ฉันว่าพลางคว้าเส้นสปาเกตตี้เตรียมเอาไปใส่หม้อแต่
“ใส่เท่าไหร่อะ”
ภาคินที่กำลังหั่นมะเขือเทศหันมาเลิกคิ้วใส่ฉัน ลองคิดดูสิคะ ผู้ชายหน้าโหดมีรอยสักเต็มแขนข้างซ้ายกำลังหั่นมะเขือเทศ
ฉันน่าจะแอบหยิบโทรศัพท์มาถ่ายส่งให้ลูกน้องเขาดูนะเนี่ย
“ไหนบอกไม่ได้โง่ไง”
“ไม่อยากบอกก็ไม่เห็นต้องประชดกันเลย ชิ”
เหอะ ใส่มันลงไปหมดนี่แหละ เอาให้อืดเต็มหม้อเลย หงุดหงิด -_-!!
“ผู้หญิงนี่ขี้งอนกันแบบนี้รึไงวะ”
“แล้วนายจะมา...”
ฉันไม่ทันได้พูดจบก็ต้องชะงักเมื่อภาคินมายืนซ้อนหลังฉันก่อนจะเอื้อมมือไปคีบเส้นในหม้อออก ตอนนี้เลยเหมือนเขากำลังยืนกอดฉันเลยอะ ><\\
“หยิบเกลือใส่ลงไปสิ”
ภาคินกระซิบลงข้างหู ฉันเลยต้องเบี่ยงหน้าหลบแล้วเอื้อมไปหยิบเกลือ
“ใส่ลงไปนิดเดียว”
แง ทำไมต้องมากระซิบใกล้ๆแบบนี้ด้วย ไม่อยากจะบอกเลยว่ามือฉันตอนนี้ที่กำลังจับกระปุกเกลือสั่นเป็นพาร์กินสันเลย
“หึ สั่นแบบนี้เดี๋ยวก็ลงไปทั้งกระปุกหรอก”
มือหนาจับมือฉันข้างที่กำลังถือกระปุกเกลือไว้เพื่อช่วยฉันเทเกลือลงไป
“เอ่อ ได้แล้วใช่มะ”
ฉันรีบวางกระปุกเกลือ ทำท่าจะเดินออกไป ถ้าฉันอยู่ตรงนี้อีกห้านาที ฉันขาดใจตายแน่ กร๊าซ
“เดี๋ยวสิ คอยดูเส้นก่อน”
แต่คนตัวโตด้านหลังกลับรั้งเอวฉันไว้และความรู้สึกเหมือนมีอะไรนูน ทิ่มก้นฉันอยู่ด้านหลังก็ทำให้ฉันสะดุ้งโหยง
“ปล่อยเลยนะ นายมันโรคจิต”
“อะไร ฉันยังไม่ทำอะไรเลย”
ฉันหันหน้าไปมองหน้าตาสุดแสนจะใสซื่อนั่นแต่ก่อนที่ฉันจะด่า คำพูดเขากลับทำให้ฉันถึงกับอ้าปากค้าง
“ไม่มีใครบอกหรอ อย่าใส่ขาสั้นมาบ้านมาเฟีย”
หมับ
มือหนาค่อยๆลูบขึ้นมาบริเวณขาอ่อนฉัน กว่าฉันจะได้สติจากสัมผัสแสนเคลิบเคลิ้มนั่น มือเขาก็เกือบจะถึงบั้นท้ายฉันอยู่เเล้ว
“กรี๊ด ปล่อยเลยนะ”
“ฮ่าๆ แค่แกล้งเล่นเอง”
“ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นนาย!!”
“คร๊าบ ใครจะกล้าเอาว่าที่เมียมาเป็นเพื่อนเล่น”
‘ไม่มีใครบอกหรอ อย่าใส่ขาสั้นมาบ้านมาเฟีย’
ภาคิน
—————-
อร๊าย รุกน้องหนักไปนะภาคิน
ใครไม่เขิน ไรท์เขิน >_<
อยากอ่านต่อ คอมเมนท์หน่อยนะคนดี
Bab terbaru
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 44
(หมูหวาน)ดวงดาวเต็มท้องฟ้าเป็นได้ดีว่าตอนนี้หัวใจฉันพองโตขนาดไหนหลังจากที่ฉันและภาคินพากันเดินออกมาจากรอบกองไฟเพื่อมาสูทอากาศเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่มันทำให้อากาศตรงนั้นร้อนอย่างกับอยู่ในเตาอบแหนะ“แบบนี้มันไม่เห็นยุติธรรมเลย”อยู่ๆภาคินก็หยุดเดิน ปล่อยมือออกจากมือฉันเปลี่ยรไปกอดอกตัวเองไว้“หือ เป็นอะไรของคิน”“ไม่เห็นลูกหมูจะบอกรักคินบ้างเลย”ท่าทางเหมือนเด็กขาดความรักของภาคินทำเอาฉันถึงกับอมยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เขาแล้วเขย่งจุ๊บเขาเบาๆ“ไม่เอาแบบนี้ดิ จะเอาคำว่ารัก คำว่ารักอ่า”อาการขอบภาคินทำฉันชะงักไปชั่วขณะ คุณลองคิดดูสิคะ มาเฟียหน้าโหดอย่างภาคินกำลังงอแงเพื่อฟังคำว่ารักจากผู้หญิงอะ“หมูหวานรักคินนะ”“รักมากป่าว”มือหนาดึงเอวฉันให้เข้าไปประชิดตัวเขา ถามด้วยเสียงนุ่ม“มากกว่าดาวบนฟ้านี้อีก”ฟอด ฟอดภาคินก้มลงหอมแก้มฉันสองฟอดใหญ่“หึหึ ลูกหมู”“หือว่าไง?”“อยากมีลูกแล้วอะ”“บ้า คินนี้มันบนดอยนะ”“โรแมนติกดีออก ทำลูกไปดูดาวไป”และนั่นแหละภาคินก็คือภาคิน โรแมนติกไม่เท่าไหร่เริ่มจะเข้าโหมดอีโรติกอีกแล้วมือหนาสอดเข้าไปในเสื้อฉันพลางลูบวนตรงหน้าท้องเบาๆ“สัก12คนเลยดีมะ เอาไว้ต
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 43
อ้อนรัก ตอนจบ(หมูหวาน)วันนี้เป็นวันสุดท้ายของค่ายแล้ว พรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับกันในช่วงสายการมาออกค่ายครั้งนี้ถือเป็นความทรงจำที่วิเศษมากๆครั้งหนึ่งเลยเพราะฉันได้ทั้งช่วยเหลือเด็กผู้หญิง ได้ช่วยเหลือชาวบ้าน ได้มิตรภาพมากมาย สำคัญที่สุดคือฉันได้รู้จักอีกด้านของภาคินที่ฉันไม่เคยได้รู้จักถึงแม้เขาจะเป็นมาเฟียที่ค่อนข้างนิสัยเลวแต่เขาถือเป็นคนจิตใจดีมากทีเดียวกับคนอื่น ใครจะไปคิดล่ะว่ามาเฟียอย่างภาคินจะยอมเหนื่อย ยอมลำบากเพื่อคนอื่นด้วยตัวเอง (ปกติเห็นเขาใช้แต่ลูกน้อง)โป๊ก“นั่งคิดอะไรลูกหมู เขาไปกันหมดแล้ว”แต่ถึงยังไม่เขาก็ยังเป็นคนรักที่เลวนะคะ ทำไมชอบเขกหัวฉันอยู่เรื่อยเลยนะ เดี๋ยวก็ความจำเสื่อมกันพอดี 😑“เขกบ่อยๆ เดี๋ยวความจำเสื่อมหรอก”“ถ้าเธอความจำเสื่อม ฉันจะผ่าสมองเธอ” >> จะด่าว่าเลวยังน้อยไปเนื่องจากไม่อยากต่อปากต่อคำกับไอมาเฟียนิสัยเลวไปมากกว่านี้ ฉันเลยรีบลุกหนีออกมา“นี่หมูหวานกูถามอะไรหน่อยสิ”“หือ อะไรหรอ”บีเดินเข้ามาถามฉัน ขณะที่ฉันกำลังเก็บของใส่ลัง“คุณภาคินขอมึงเป็นแฟนรึยัง”จึก คำถามจากเพื่อนรักเสมือนหอกปลายแหลมพุ่งแทงเข้าที่กลางอก“ยังอะ”“มึงจะปล่อยไว้แบบนี้ห
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 42
อ้อนรัก 42(หมูหวาน)หลังจากเด็กผู้หญิงสองคนนั้นผละออกจากกัน เธอก็พากันเดินเข้ามาหาพวกฉัน“นี่มันเรื่องอะไรกัน เด็กพวกนี้เป็นใคร?”ผู้ชายหน้าดุข้างๆหมอรันถามขึ้น อุ๊ย พอได้มองชัดๆ เขาหล่อมากอะ หล่อจริงๆนะ ถึงแม้หน้าจะดูดุๆ เถื่อนๆแต่รวมๆแล้วหล่อละลายไปเลย >“หมูหวานไปล้างเนื้อ ล้างตัวก่อนมั๊ย เดี๋ยวหมอจะทำแผลให้”“ไม่เป็นไรค่ะ หมอดูแลเด็กๆเถอะ”ฉันว่าพลางส่งยิ้มให้หมอก่อนจะพาตัวเองไปยังเต็นท์หมับแต่เดินออกมาได้ไม่ถึงสองก้าว อยู่ๆตัวฉันก็ลอยขึ้นจากพื้นเข้าสู้อ้อมกอดแกร่งที่คุ้นเคย“ทำอะไรหนะ คิน”“ลดน้ำหนักบ้า
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 41
อ้อนรัก ตอนที่ 41หมูหวานระหว่างที่ฉัน หมอรันและบีกำลังคิดถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเจอก่อนหน้า เด็กผู้หญิงคนที่เราพึ่งช่วยมาก็ฟื้นขึ้น“ค่อยๆลุกนะคะ เป็นไงบ้าง”หมอรันตรงเข้าไปช่วยพยุงเด็กคนนั้นขึ้น เธอปรือตาเล็กน้อยพลางพูดด้วยเสียงแหบพร่า“หนูหิวน้ำค่ะ”“นี่จ๊ะน้ำ”บียื่นน้ำให้เด็กคนนั้นดื่ม หลักจากเธอดื่มเสร็จ เธอก็รีบหันมาพูดกับพวกเราเหมือนพึ่งนึกอะไรออก“พวกพี่ต้องช่วยนะคะ ต้องช่วย”“น้องใจเย็นก่อนนะคะ จะให้พี่ช่วยอะไร”“พวกมัน พวกมันจับเพื่อนหนูไป”ท่าทางน้องเขาตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด แสดงว่าพวกที่เราเห็นต้องคิดทำอะไรที่ชั่วมากแน่ๆ“โอเคจ๊ะ พี่จะช่วยนะแต่เราต้องอธิบายให้พี่เข้าใจกว่านี้นะคะ”“พวกมันจับเด็กผู้หญิงในหมู่บ้านไปแต่หนูแอบหนีออกมาได้”เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฉัน บีและหมอรันต่างมองหน้ากัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้กับตัวเอง“ค้ามนุษย์อย่างนั้นหรอ”“แล้วหนูรู้มั๊ยว่าพวกมันจับคนอื่นไว้ที่ไหน”เด็กผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเล่าต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“พวกมันจับขังไว้ในโกดังร้างที่พี่เจอหนูค่ะ หนูได้ยินว่าพวกมันจะส่งตัวพวกเราวันศุกร์ค่ะ”“วันศุกร์ อย่างนั้นก็
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 40
อ้อนรัก 40เชียงใหม่ฉันเดินลงจากรถไฟมาด้วยสภาพสดชื่น ชื่นบาน การนอนบนรถไฟไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะถึงแม้จะมีไอมาเฟียเจ้าเล่ห์เกาะอยู่ตลอดทั้งคืนก็ตาม“เดินสบายเลยนะ”ภาคินเดินลงตามมาพร้อมกระเป๋าเดินทางสองใบ ใบเล็กหนึ่งใบ ใบใหญ่หนึ่งใบนั่นคือของฉันเอง >__““เหอะ”“หมูหวาน เขาบอกมีสวนสตอเบอรี่ฝั่งนู้นไปดูกันมะ”บีวิ่งเข้ามาหาฉัน ชวนด้วยหน้าตาตื่นเต้น ฉันเลยเหลือบไปมองภาคินเล็กน้อย“อืม แล้วอย่าไปเล่นอะไรแปลกๆล่ะ”ฟอด ฟอดฉันกระโดดหอมแก้มภาคินด้วยความลืมตัวก่อนจะวิ่งออกมาพร้อมบีสวนสตอเบอรี่ฉันและบีพากันชื่นชม เก็บผลสตอเบอรี่สีสวย ไม่อยากจะบอกเลยว่าฟินมาก อากาศเย็นๆกับการเก็บสตอเบอ
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 39
อ้อนรัก 39(หมูหวาน)“เอาล่ะค่ะ มาหยิบข้าวไปคนละกล่องนะคะ มังสวิรัติบอกพี่สตาฟได้เลยนะจ๊ะ”บีตะโกนบอกก่อนที่น้องๆจะพากันลุกขึ้นไปต่อแถวรับข้าว“ลูกหมูเอาให้ด้วย”“ไม่ ไปเอาเองสิ”ฉันว่าก่อนจะลุกขึ้นแต่โดนเขาคว้าแขนไว้“เธอรู้ดีว่าฉันเป็นคนยังไง”ภาคินว่าพลางค่อยๆยื่นหน้าเขามาหาฉัน ฉันต้องใช้มือดันหน้าเขาออกและยอมเขาอย่างไม่มีทางเลือก“เออ ก็ได้”“หึหึ ก็แค่นี้”เจ็บใจ เจ็บใจที่สุดเลย คอยดูนะฉันจะแก้แค้น หมูหวานคนนี้จะแก้แค้นนนนน“มีอะไรกินบ้างอะ”ฉันถามบีซึ่งกำลังทำหน้าที่แจกข้าวอยู่“มีกระเพราหมูสับ กระเพราหมูสับแล้วก็กระเพราะหมูสับ”“กวนตีนล่ะๆ”“ฮ่าๆ อะ มีไข่ดาวด้วย พริกน้ำปลาอยู่ด้านนู้นนะจ๊ะน้องหมูหวาน”หึหึ พริกน้ำปลาอย่างนั้นหรอ ฉันมองกล่องข้าวในมือก่อนจะเหลียวหลังไปมองไอมาเฟียที่ใช้ฉันเยี่ยงทาสน้อยในเรือนเบี้ย“หมูหวานจะบริการให้ทุกระดับประทับใจเลย หึหึ”ฉันยืนหัวเราะ หึหึ อยู่คนเดียวหน้าถ้วยพริกน้ำปลาจนกระทั่งน้องเดือนทันตะสะกิดแขนเรียกสติ“พี่หมูหวานเป็นอะไรรึเปล่าครับ”น้องเดือนทันตะสะกิดฉันก่อนจะถามเสียงนุ่ม ฉันเลยหันไปยิ้มหวานให้พลางตักพริกน้ำปลาราดข้าวในกล่องข้าวภาคิน“เ
Anda juga akan menyukai
เด็กดื้อของคุณป๋า Nc20+
ลำเจียก21.1K Dibacaขย่มรักมาเฟีย
รินธารา115.5K Dibacaคลั่งรักคุณหมอมาเฟีย
มดตัวจี๊ด14.6K DibacaBAD GUY ล่ารักเดิมพัน
ลำเจียก22.3K Dibacaสยบรักเสือร้าย
มดตัวจี๊ด4.0K Dibacaรักเย็นชา MIDNIGHT
MaNIE-STORY2.5K Dibacaสัญญารักมาเฟีย (Promise Of Love)
ซีซั่นฟิน30 Dibacaพยศรักนายวายร้าย
คาราเมลคัสตาร์ด160 Dibaca
