7

‘อย่าใส่ชุดนี้อีกนะน้องพิม พี่หวงรู้ไหม! ถ้าพี่เห็นอีกครั้งนะเป็นเรื่องแน่ แล้วก็ห้ามมอง ห้ามยิ้มให้ผู้ชายคนไหนอีก เข้าใจใช่ไหมพิมพลอย!!’ เขาต่อว่าเสียงดัง จนเธอทำตัวไม่ถูก เพราะชุดที่ใส่นั้น คุณมะลิฉัตรเป็นคนเลือกมาให้เธอเอง

วันนี้เธอดีใจยิ่งกว่าอะไรที่จะได้เจอเขา...คนที่เธอแอบหลงรักมานาน แต่พอเธอเข้าไปในงานวันเกิดเขา เธอรู้สึกเหมือนเขากำลังโกรธใครสักคนอยู่ สายตาขวางๆ ที่มองมามันทำให้เธอรู้สึกอึดอัด

และตอนนี้...เธอรู้แล้วว่าเพราะอะไร เป็นเธอสินะ ที่ทำให้เขาโกรธ พลันน้ำตาแห่งความเสียใจน้อยใจก็ไหลบ่าออกมาอย่างเก็บไม่อยู่

“พิมพลอย! พี่ถามว่าเข้าใจไหม!” แพททริกสันเผลอตะคอกอย่างลืมตัว ‘เขาโมโหที่เห็นสายตาของเพื่อนๆ จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน มันทำให้เขาหงุดหงิดจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่ ส่วนพิมพลอยน่ะเหรอ? หึ! ใครยิ้มให้เธอก็ยิ้มตอบทุกคนนั่นแหละ และนั่นมันทำให้เขาแทบจะยกโต๊ะขึ้นทุ่มลงกลางงานวันเกิดของตัวเองเสียให้ได้’

พิมพลอยเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมตอบอะไร ทำให้คนที่รอฟังคำตอบอยู่ทนไม่ไหว ใช้มือประคองใบหน้าจิ้มลิ้มให้เงยขึ้นมองตน

แต่แล้วคนที่กำลังโกรธก็ต้องชะงักนิ่ง! เมื่อเห็นใบหน้าเปื้อนหยดน้ำตาของสาวเจ้าที่มองเขาอย่างตัดพ้อต่อว่า ทำเอาคนที่กำลังอยู่ในอารมณ์โมโหถึงกับใจอ่อนขึ้นมาแทบจะทันทีทันใด

“น้องพิมไม่รู้ว่าตัวเองไปทำอะไรให้พี่แพทโกรธและไม่พอใจน้องพิมขอโทษนะคะ” พิมพลอยเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

“ชู่ว์ๆ คนดีไม่ร้องนะคะ พี่ขอโทษค่ะ พี่ผิดเองที่หวง น้องพิมมากไปหน่อยเลยพาลโมโห’ แพททริกสันบอกพร้อมกับดึงสาวเจ้าเข้ามากอด แล้วจูบซับน้ำตาที่แก้มนวลทั้งสองข้างให้อย่างอ่อนโยน

คนที่กำลังร้องไห้อยู่ถึงกับอึ้ง หลังจากได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายนี่เขาหวงเธอเหรอ หรือว่าเมื่อกี้เธอจะหูฝาดไป

“เมื่อกี้พี่แพทบอกว่า...ว่าเอ่อ...พี่แพทหวงน้องพิมหรือคะ?”พิมพลอยเอ่ยถามออกไปราวกับคนละเมอ

“ไม่ใช่ค่ะ...ไม่ใช่แค่หวง แต่ทั้งหึงและหวงต่างหากคนดี” แพททริกสันย้ำความรู้สึก พร้อมกับก้มลงจูบที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มคู่นั้นอีกครั้งอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล จนบางอย่างในกายของเขาเริ่มจะแข็งขึงขึ้นมา ชายหนุ่มจึงต้องรีบถอนจูบออกอย่างหักห้ามใจตัวเอง

“พี่จะรอให้น้องพิมเรียนจบก่อน แล้วเราจะคุยเรื่องสำคัญกันอีกที ตอนนี้น้องพิมกลับไปนอนได้แล้วค่ะ ก่อนที่พี่จะเปลี่ยนใจ ไม่หยุดอยู่แค่จูบอย่างเดียว” เขาบอกเสร็จก็จำใจเปิดประตูให้สาวเจ้าอย่างแสนเสียดาย

“นอนหลับฝันดีค่ะ เจ้าหญิงของพี่”

“นอนหลับฝันดีค่ะพี่แพท” เธอเอ่ยเสร็จก็รีบหมุนตัวเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเองอย่างมึนงง ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องเมื่อครู่นั้นใช่เรื่องจริงหรือเปล่า ทำให้คนที่เพิ่งเคยจูบเป็นครั้งแรกข่มตาแทบไม่หลับ นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง เอาแต่นึกถึงจูบและคำพูดที่ดูเหมือนจะแสดงความรัก ความหึงหวงในตัวเธอเกินกว่าพี่น้องของอีกฝ่าย!

จากวันที่เขาจูบเธอเมื่อสองปีก่อน...เขาก็หลบหน้าเธอมาตลอดแล้ววันนี้ก็โผล่หน้ามาในงาน พร้อมกับจูบเธออีกครั้ง แล้วยังให้สร้อยพร้อมจี้ที่มีอักษร P&P มา มันคืออะไร? เขากำลังจะทำอะไร?

เธอมองคนตรงหน้าอย่างค้นหา ก่อนที่ประโยคหนึ่งของอีกฝ่ายจะลอยเข้ามาในความคิดของเธอ 'พี่จะรอให้น้องพิมเรียนจบ เเล้วเราจะคุยเรื่องสำคัญกันอีกที’ พระเจ้า! นี่คงไม่ได้หมายความว่า..

“น้องพิมเรียนจบแล้วใช่ไหมคะ?” แพททริกสันเอ่ยเข้าเรื่อง

ก๊อกๆ ๆ

สาวใช้เคาะประตูสองสามครั้งก่อนจะรายงานสิ่งที่นายหญิงของโรคาซานเดอร์สั่งมา ผ่านบานประตูที่กดล็อกด้านในเอาไว้

“คุณแพททริกสัน คุณพิมพลอยคะ มาดามให้มาเชิญไปที่งานค่ะ”

“รู้แล้ว เดี๋ยวจะตามไป” ชายหนุ่มกลอกตาอย่างเซ็งๆ

“ค่ะ” สาวใช้เอ่ยรับก่อนจะเดินกลับไป

“เราคงต้องลงไปร่วมงานข้างล่างแล้ว เพราะไม่อย่างนั้นแม่คงจะขึ้นมาตามเองแน่ๆ เลยค่ะ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันอีกทีนะคะน้องพิม” แพททริกสันเอ่ยอย่างจำใจ

“ค่ะ” พิมพลอยพยักหน้าเบาๆ อย่างมึนงง ใบหน้ายังร้อนผ่าวไม่หาย

ขณะที่ทั้งสองเดินเข้ามาในงาน สายตานับร้อยๆ คู่ต่างก็พากันจับจ้อง จนพิมพลอยรู้สึกประหม่าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะไม่เคยเดินคู่กับอีกฝ่ายในงานที่มีคนมาร่วมงานเยอะแยะมากมายขนาดนี้มาก่อน

“อ้าว! มากันแล้วเหรอ แหม! ไหนบอกว่าจะไปตามน้อง หายไปนานเลยนะ!” มะลิฉัตรเอ่ยเมื่อเห็นบุตรชายเดินยิ้มกว้างเข้ามา

“ก็มานี่แล้วไงครับ หึๆ!” แพททริกสันหัวเราะชอบใจกับอาการ ของมารดาที่หวงสาวเจ้าเป็นพิเศษ!

พิมพลอยอายจนหน้าแดงก่ำกับคำว่า หายไปนาน จึงรีบหันไปทักทายสองหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ๆ แก้เขิน “สวัสดีค่ะพี่อลัน พี่เจค”

ออร์แลนโด้ที่กำลังคุยกับเจคอปหันมามองตามเสียงที่คุ้นเคย ก่อนจะเผลอมองสำรวจความสวยของน้องสาวบุญธรรม ที่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่เจอ “สวัสดีค่ะสาวน้อย”

“สวัสดีจ้ะน้องพิม...อุ๊บ!” เจคอปที่กำลังจะยกแก้วขึ้นดื่มต่อ ถึงกับสำลักเเชมเปญออกมาทันทีทันใด เมื่อสายตาสะดุดเข้ากับจี้เพชรที่คอของน้องสาวบุญธรรม

ออร์แลนโด้ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ กลอกตาอย่างเซ็งๆ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหลังให้น้องชายจอมรั่วอย่างเสียไม่ได้

“เจค! เป็นอะไรหรือเปล่าลูก!” มะลิฉัตรเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

แพททริกสันส่ายหน้าอย่างเพลียๆ ‘เฮ้อ...ทำเป็นตกใจไปได้ มีอะไรให้ตกใจเยอะกว่านี้อีก รอดูแล้วกัน!’

“ไม่เป็นไรครับ พอดีสำลักนิดหน่อย” เจคอปตอบมารดาเสร็จ ก็หันไปกระซิบกับพี่ชายคนรอง

“รุกหนักเลยพี่ชายเรา ดูที่คอน้องพิมสิเฮีย!” ออร์แลนโด้หันไปมองแล้วถึงกับนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอดไม่ได้ กับความหน้าด้านของพี่ชายที่ดูจะโจ่งแจ้งเกินไปสักนิด

“จี้ที่คอของน้องพิมสวยดีค่ะ ใครกันนะที่ให้สร้อยพร้อมจี้กับน้องสาวของพี่น่ะ” ชายหนุ่มแกล้งเอ่ยถาม

“หึ!” เจคอปรีบเบือนหน้าหนีเพราะกลัวจะหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง!

“พี่แพทให้เมื่อครู่ค่ะ” พิมพลอยกัดฟันตอบอย่างอายๆ  

“ฮ่าๆๆ/ฮ่าๆๆ” สองหนุ่มหลุดหัวเราะออกมาอย่างทนไม่ไหวกับคำตอบซื่อๆ ของน้องสาวบุญธรรม

“ทำไม! ฉันจะให้อะไรน้องพิม แล้วมันหนักส่วนไหนของพวกนาย!” แพททริกสันชักเริ่มเดือดขึ้นมาที่ถูกน้องชายแหย่

“หนุ่มๆ จ๊ะ!” มะลิฉัตรเอ่ยปรามสามหนุ่มเบาๆ

“มีอะไรกันไอ้เสือ?” เลโอนาดท์ที่กำลังทักทายกับรัฐมนตรีกระทรวงพาณิชย์อยู่ใกล้ๆ เอ่ยขอตัวกับอีกฝ่าย ก่อนจะรีบเดินมาสมทบ เพราะเห็นบุตรชายทั้งสามอยู่กันพร้อมหน้า

“ก็ไม่มีไรครับพ่อ แค่ชมว่าจี้ของน้องพิมสวยน่ะครับ” เจคอปแหย่ต่อ เพราะนานๆ จะได้เห็นผู้เป็นพี่ชายเขินที เขารู้ว่าอีกฝ่ายแอบเฝ้ามองพิมพลอยมาหลายปีแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะทำอะไรแจ่มแจ้งขนาดนี้ ก็อย่างว่า...โคแก่ดันหลงใหลหญ้าอ่อน!

“จริงด้วยสิ สวยจังน้องพิม ว่าแต่ P&P นี่...” เลโอนาดท์ทำท่าครุ่นคิด สองหนุ่มเจคอปกับออร์แลนโด้จึงรีบแท็กทีมกันตอบอย่างไม่รอช้า   

“ก็แพทกับพิมไงครับพ่อ ฮ่าๆๆๆ” สองหนุ่มบอกพลางหัวเราะชอบใจ พิมพลอยอายหน้าแดงจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองใคร

‘พระเจ้า! เธออยากจะหายตัวไปจากตรงนี้ที่สุด’

มะลิฉัตรรีบเข้าไปกอดบุตรสาวบุญธรรม แล้วลูบหลังให้เบาๆ อย่างเอ็นดู พลางนึกไปถึงเรื่องเมื่อครั้งนั้น!

เมื่อสองปีก่อน... รุ่งเช้าวันต่อมา หลังจากงานเลี้ยงวันเกิดของแพททริกสัน มะลิฉัตรให้คนไปตามบุตรชายคนโตเข้ามาพบ เพราะเมื่อคืนหลังจากที่ให้พิมพลอยเข้าไปดูอีกฝ่ายได้ไม่นาน เธอก็ตามไปดูบุตรชายที่ห้อง

เธอได้ยินที่ทั้งสองคุยกันทั้งหมด ได้ยินแพททริกสันพูดจาหึงหวงสาวเจ้าดังเล็ดลอดออกมานอกห้อง! เธอกับสามีจึงสั่งห้ามไม่ให้บุตรชายคนโตเข้าใกล้พิมพลอยจนกว่าอีกฝ่ายจะเรียนจบ

เพราะข่าวครั้งนั้นของบุตรชายทำเอาฉาวไปทั้งวงการ แถมยังขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ในลอนดอนไปหลายวัน!

คาสโนว่าตระกูลดัง แพททริกสัน โรคาซานเดอร์ คั่วสาวพร้อมกันถึงสองคน ตอนเย็นเป็นนางแบบดังที่กำลังมาแรง รอบดึกเป็นท็อปโมเดลของปี แถมเรียกชื่อพวกเธอสลับกัน เป็นเหตุให้สองนางแบบตบกันกลางงานเดินแบบเครื่องเพชรของ Diamond of Angel ที่ชายหนุ่มไปร่วมงาน ข่าววงในแว่วว่า...สองสาวเขม่นกันเรื่องแพททริกสัน เลยทำให้นางแบบคนดังเอาเท้าไปสะกิดขาของคู่กรณี จนอีกฝ่ายเซตกขอบเวทีลงไป

ทำเอาท็อปโมเดลคนดังโมโหจนฟิวส์ขาด! กลับขึ้นมาบนเวทีแล้วกระชากผมของอีกฝ่ายลงมาตบ สองสาวซัดกันนัวอยู่นานจนการ์ดต้องเข้ามาจับแยก สร้างความตื่นตะลึงให้กับแขกในงานไปทั่ว

พอเช้าวันต่อมา...คาสโนวาคนดังก็ได้ฉายา ‘หล่อลืมชื่อ’ จากสื่อหลายๆ สำนักที่พากันตั้งให้เพียงข้ามคืน และในช่วงค่ำของวันนั้นที่งานประมูลภาพวาด พ่อเทพบุตรหล่อลืมชื่อก็ควงนางเอกดังอีกคนไปร่วมงานด้วยท่าทีสบายๆ งานนี้ถ้าไม่หล่อและรวยมาก ทำไม่ได้แน่นอนครับท่าน

                                              เจมส์ ลอยท์...รายงาน

และนี่คือสาเหตุที่ทำให้เธอสั่งห้ามไม่ให้บุตรชายเข้าใกล้พิมพลอยอย่างเด็ดขาด แต่ถ้าแพททริกสันพิสูจน์ตัวเองภายในสองปี โดยไม่มีข่าวเสียเหมือนที่ผ่านมา เธอจะยอมให้บุตรชายคบกับพิมพลอย โดยที่เธอจะไม่ขัดขวาง แถมจะยังเปิดไฟเขียวสนับสนุนให้บุตรชายอย่างเต็มที่! เพราะเธอและสามีต่างก็อยากจะได้หญิงสาวเป็นลูกสะใภ้เอง มากกว่าจะอยากให้     อีกฝ่ายออกเรือนไปเป็นสะใภ้ของตระกูลอื่น

“ทำไม ฉันชอบน้องพิมแล้วพวกนายมีปัญหาอะไร!!”แพททริกสันหันไปต่อว่าน้องชายทั้งสองอย่างหงุดหงิด ‘ให้ตายเถอะ! ไอ้น้องเวรนี่มันจะกวนประสาทเขาไปถึงไหนวะ!’

“ให้มันได้อย่างนี้สิ! ชื่นใจจริงๆ ตอนนี้น้องพิมเรียนจบแล้ว แพทก็พิสูจน์ตัวเองแล้ว พ่อกับแม่ไฟเขียวจัดเต็มได้เลย!” เลโอนาดท์ยกมือขึ้นตบไหล่บุตรชายคนโตเบาๆ อย่างถูกใจ

“ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่” แพททริกสันยิ้มแก้มแทบปริอย่างดีใจ

เจคอปและออร์แลนโด้หันมามองอย่างอึ้งๆ กับพฤติกรรมของพี่ชายคนโตที่เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก 

“งั้นแพทขอพาน้องพิมไปเดินเล่นข้างนอกนะครับ” แพททริกสัน  ขออนุญาตมารดา เพราะถ้าขืนยืนอยู่ตรงนี้ต่อ คงไม่ได้คุยเรื่องที่อยากจะคุยกับสาวเจ้าเป็นแน่

“รู้ใช่ไหมแพท ว่าแม่รักน้องขนาดไหน” มะลิฉัตรกำชับ พร้อมกับส่งมือของพิมพลอยให้กับบุตรชายคนโต

“ทราบครับแม่ รับรองว่าจะดูแลอย่างดีไม่ต้องห่วงครับ!” แพททริกสันยิ้มก่อนจะพาสาวเจ้าเดินออกไปสูดอากาศนอกงานเลี้ยง