“อย่าลืมไปด้วยล่ะ” พิมรสาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอย่างผู้ชนะ รติรสที่รู้สึกเจ็บปวดนมาอีกครั้ง
“ได้ ฉันจะไป” เธอกำซองการ์ดนั้นแล้วหมุนตัวเดินออกมาจากห้องทันทีอย่างกับคนแพ้ราบคาบโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย เธอไม่อยากที่จะพูดเอื้อนเอ่ยอะไรออกไปกลัวว่าน้ำตาของตัวเองจะร่วงออกมา
รติรรสเดินตรงไปที่ประตูลิฟต์ ฟ้าระวีและวรวุฒิเห็นรติรสเดินออกไปแล้วรีบเปิดประตูวิ่งตามออกไปทันที
พยัคฆินเห็นดังนั้นก็รู้สึกโมโหจนควันออกหูที่ญาติผู้พี่ของเขาวิ่งตามอดีตภรรยาของเขาออกไปแบบนั้นหรือว่าสองคนนี้จะมีอะไรอย่างที่เขาคิดไว้จริง ๆ นะ ยิ่งคิดก็ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดใจเขาสะบัดมือมึงออกจากพิมรสาทันที
“ออกไปจากห้องทำงานผมได้แล้วถ้าไม่มีอะไรก็ไม่ต้องมา” พิมรสาที่รู้สึกไม่พอใจ เธอรู้เขาทันทีว่าพยัคฆินนั้นทำดีกับเธอแค่ต่อหน้ารติรสสงสัยเขายังมีใจให้กับรติรสอยู่ เมื่อได้ยินชายหนุ่มไล่เธอดังนั้นหญิงสาวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจและจ้องหน้าพยัคฆิน
“รออะไรอีกล่ะ ออกไปสิ” เขา
ตอนที่ 72 งานเลี้ยงต้อนรับหลานตัวน้อย“ผมรักคุณ”“ฉันก็รักคุณค่ะ” เธอบอกรักเขาตอบเบา ๆ ด้วยท่าทางเขินอายที่ตอนนี้ครอบครัวของพยัคฆินนั้นเธอกับเขายืนรายล้อมอยู่มินรดาและฟ้าระวีทำหน้าที่เป็นคนถ่ายรูปและจัดให้ทุกคนยืนถ่ายรูปเมื่อทุกคนยืนเข้าที่เข้าทางแล้ว มินรดาเป็นคนนับและฟ้าระวีเป็นคนถ่ายรูป“พร้อมนะคะ 1 2”“แชะ” เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้น รูปถ่ายของพวกเธอนั้นมีแต่รอยยิ้มและความยินดีแม้แต่คมสันและพรนภาก็ยิ้มกว้างอย่างมีความสุขเช่นกัน เมื่อพยัคฆินเห็นภรรยาที่ท้องโตนั้นนั่งดูโทรศัพท์และยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จึงนึกสงสัยก็เลยเดินมานั่งใกล้ ๆ“ยิ้มแฉ่งเลยนะคุณแม่มีอะไรเหรอ” ชายหนุ่มชะโงกหน้ามาดูโทรศัพท์ที่หญิงสาวกำลังถืออยู่“ดูรูปครอบครัวค่ะ”“ผมลืมบอกพอดีแม่ผมกับพ่อผมจะมาหานะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาเธอรีบวางโทรศัพท์ลงจากการดูรูปครอบครัวที่พวกเขาเคยถ่ายด้วยกันที่หน้าอำเภอและหันมาจ้องหน้าของสามี&
ตอนที่ 71ระวังเขาหอบหลานหนีนะ“อะไรนะ” เมื่อได้ฟังลูกชายพูดจบเขาก็ทำหน้านิ่วด้วยความไม่พอใจ กดตัดสายของลูกชายทันที“ชักจะเอาใหญ่แล้วนะพี่” สีหราชบ่นพึมพำที่ได้รับข้อความจากผู้เป็นพี่ชายคนโต ว่าให้เขาพาตัวพ่อของเขาไปที่อำเภอในเวลานี้“พ่อ พ่อครับไม่ไปเหรอ” สีหราชถามขึ้นที่เห็นท่าทางพ่อเขานั่งหัวเสียอยู่ในสวนหลังบ้าน“ไม่ไป” เขาตอบเพียงสั้น ๆ“พ่อมั่นใจนะ” คมสันหันมามองสีหราชด้วยท่าทางไม่เข้าใจทั้ง ๆ ที่สีหราชก็รู้ว่าเขาไม่ได้ยินดีปรีดากับลูกสะใภ้คนนี้สักเท่าไหร่“แกถามทำไม”“แต่ผมจะไปนะพ่อ แล้วก็มีเรื่องหนึ่งที่พ่อควรจะรู้ ถ้าหากว่าพี่สะใภ้นั้นคลอดลูกชายแสดงว่าเด็กคนนั้นจะเป็นหลานชายคนแรกของตระกูลแล้ว ถ้าพ่อยังไม่ไปเป็นพยานในการจดทะเบียนสมรสครั้งนี้ ผมบอกเลยว่าพี่สะใภ้คงจะไม่ให้หลานชายคนแรกของพ่อใช้นามสกุลสิงหเขมราแน่นอน และคนที่ต้องเสียใจที่สุดก็คือพ่อ ดีไม่ดีนะพี่สะใภ้อาจจะไม่จดทะเบียนกับพี่สิงห์เลยก็ได้และเราจะหมดสิทธิ์ในตัวเด็กคนนั้น” ผู้เป็นพ่อที่ได้ยินคำของลูกชายนั
ตอนที่ 70 เอาคืน“คุณทำอะไรอยู่ตั้งนานจนฉันเผลอหลับไปแล้วเนี่ย ไม่กงไม่กินมันแล้ว” หญิงสาวพูดขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด จนพยัคฆินอ้าปากค้างไม่คิดเลยว่าฮอร์โมนคนท้องเนี่ยจะทำให้เธอเอาแต่ใจขนาดนี้ จากผู้หญิงแสนอ่อนหวานที่เคยเชื่อฟังคำพูดของเขากลายเป็นว่าเขาต้องคอยเอาอกเอาใจเธอไม่หยุด จนดึกตื่นเที่ยงคืนเธอก็คอยที่จะแว๊ดเสียงใส่เขาอยู่เรื่อย“ยืนบื้อทำอะไรอยู่คะ แสงไฟแยงตาฉันทำให้ฉันนอนไม่หลับอยู่เนี่ย คนยิ่งหงุดหงิดอยู่” เมื่อพยัคฆินที่เห็นรติรสเริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมา เขารีบถอยหลังแล้วปิดประตูยกน้ำส้มออกมาจากห้องแล้วเอาไปใส่ตู้เย็นเอาไว้ชายหนุ่มรีบล้างข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ ที่เขาเพิ่งใช้เสร็จเพราะหากว่าตื่นเช้ามาแล้วเธอเห็นเขาทำครัวสกปรกเธอคงจะแว๊ดเสียงใส่เขาอีกเป็นแน่“อะไรวะเนี่ย เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงอ่อนหวานอย่างรติวะเนี่ย แล้วเมื่อไหร่ฮอร์โมนคนท้องจะหมดวะเนี่ย” ยิ่งพูดยิ่งหัวเสียที่ผู้หญิงที่เขารักบัดนี้ถูกฮอร์โมนคนท้องครอบงำซะหมดแล้ว“เวรกรรมจริง ๆ” เขาพูดด้วยท่าทาง
ตอนที่ 69 แจ้งข่าวเมื่อเห็นชายหนุ่มถูพื้นเสร็จแล้วเธอก็พยักหน้าให้เขาและเอนตัวลงนอนที่โซฟา“เดี๋ยวผมทานข้าวเสร็จแล้ว ผมจะรีบไปอาบน้ำแล้วเราก็ไปอำเภอกันนะ” เธอผุดลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าเขา“ไปทำไมคะอำเภอ”“ก็ไปจดทะเบียนสมรสไง” เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วก็ส่งยิ้มหวานให้เขาชายหนุ่มเดินไปนั่งใกล้ ๆ และหอมแก้มของรติรสฟอดใหญ่“ผมจะพาเมียรักไปจดทะเบียนสมรส”“ไม่ดีกว่าค่ะเผื่อคุณเปลี่ยนใจอยากจะหย่ากับฉันอีก”“จะเปลี่ยนใจได้ยังไงล่ะ ผมจริงจังนะเดี๋ยวลูกก็จะคลอดออกมาแล้ว”“ถ้าคุณจะจดทะเบียนสมรสกับฉันเพราะว่าฉันท้องก็อย่าเลยค่ะ ฉันไม่ต้องการแบบนั้น”“ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อยผมรักคุณจริง ๆ นะรติ รักคุณแล้วก็รักลูกด้วย” เขาดึงหญิงสาวเข้ามากอดกระชับแน่นกว่าเดิมจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก รติรสตีแขนของเขาเบา ๆ“ปล่อยได้แล้วค่ะ ฉันหายใจไม่ออก” พยัคฆินคลายอ้อมแขนออกเล็กน้อยแต่ยังไม่ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ“แล้วพ่อกับแม่ของคุณล่ะคะ”“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพ่อกับแม่ผมล่ะในเม
ตอนที่ 68สั่งสอนคนนิสัยไม่ดี“ฉันกำลังท้องอยู่นะคะแล้วเพิ่งท้องอ่อน ๆ หมอยังไม่แนะนำให้มีอะไรกันนะคะ ยิ่งคุณทำแรง ๆ อยู่ด้วย” เธอรีบผลักเขาออกทันทีใบหน้าของหญิงสาวนั้นเริ่มแดงระเรื่อขึ้นมา เมื่อคิดถึงครั้งก่อนที่เธอได้หลับนอนกับเขายิ่งตอนที่ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นเข้ามาที่หว่างขาของเธอยิ่งทำให้เธอรู้สึกเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“ถ้าอย่างนั้นนอนกอดเฉย ๆ ก็ได้” ทั้งที่เขารู้สึกคิดถึงเธอใจแทบขาดแต่เขาก็ยอมอดทนที่จะนอนกอดเธออยู่ข้าง ๆ ที่จะนอนกอดเธอเฉย ๆ“คิดถึงผมไหม”“ไม่”“ผมคิดถึงคุณมากเลยนะและรักคุณมากด้วย” หญิงสาวหันมากัดเข้าที่ต้นแขนของเขาจนชายหนุ่มร้องเสียงหลง“โอ๊ย! อย่ากัดผม”“กัดให้เจ็บสิคะจะได้สำนึก”“ถ้าอยากให้กัดตรงอื่นได้ไหมล่ะ”“กัดตรงไหน”“ก็ตรงนี้ไง” เขาชี้นิ้วไปที่เป้าตุง ๆ ที่อยู่ข้างล่างของเขาจนเธอรู้สึกเขินขึ้นมาหญิงสาวฟาดนิ้วเรียวเข้าที่ต้นแขนของเขาอีกครั้งด้วยความโมโห“หายโกรธหรือยัง”“ไม่หาย” เธอตอบเขาเสียงขุ่น พยัคฆินกระชับ
ตอนที่ 67 พิมจะฟ้อง“ลูกก็รู้เรื่องด้วยเหรอเจ้าเสือ” สีหราชโบกไม้โบกมือทันที“อะไรครับ ผมไม่ใช่คนที่ล้มงานแต่งซะหน่อยแล้วแม่กับพ่อจะมาโมโหผมทำไม”“ก็นายนั่นแหละ นายต้องยุยงลูกชายของฉันแน่นอน” พรนภาพูดขึ้นด้วยท่าทางไม่พอใจเพราะรู้ว่าสีหราชนั้นเป็นคนเจ้าแผนการและเล่นอะไรพิเรนอยู่ตลอดเวลา“อ้าว แล้วความผิดนี้มันทำไมมาตกอยู่ที่ผมครับ คุณป้า คุณพ่อ เจ้าบ่าวเขาวิ่งตามเมียกับลูกเขาไปแล้ว ถ้าจะโทษก็ต้องโทษคุณพ่อและผู้หญิงคนนี้” เขาชี้มือไปทางพิมรสา“ใช่ไหมครับคุณยาย” สีหราชหันไปถามคุณหญิงพิมมาลา คุณหญิงพิมมาลาไม่พูดอะไรกับนั่งนิ่งและส่ายหน้าไปมาที่หลานสาวของตัวเองหัวรั้นจะแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักตัวเองขนาดนี้ จนเธอไม่รู้จะทัดทานยังไงในที่สุดก็จำใจจะต้องมาเป็นแขกผู้ใหญ่ให้หลานสาวคนเดียว ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วเพราะโดนถอนหงอกเมื่อตอนแก่ อับอายทั้งวงตระกูลที่เจ้าบ่าวหนีตามเมียเก่าออกไปจากงานแต่งรู้ถึงไหนอายถึงนั่น“ไม่ต้องมาพูดมาก นายนั่นแหละที่วางแผนนี้ขึ้นมาคอยดูนะฉันจะฟ้อง พ