LOGINShare
บทที่ 1061
Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1062
องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นออกไปแล้วก่อนที่ผู้อาวุโสจี้จะออกไปก็ถลึงตามองฟู่จาวหนิงผาดหนึ่ง ทำสัญญาณมือให้สือซานที่อยู่ประตูใหญ่ชั้นล่างพอเห็นอ๋องเจวี้ยนออกไปด้วยกันกับซือถูไป๋และองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น ก็งงงันไปแล้วพระชายาไม่ได้ตามลงมา ท่านอ๋องทำไมจึงแยกตัวมากับองค์หญิงใหญ่ล่ะ?ตอนนี้เองเขาถึงขึ้นไปได้ ถึงอย่างไรองค์หญิงใหญ่ก็ออกไปแล้ว สือซานรีบเดินขึ้นไปชั้นบน เห็นไป๋หู่หิ้ววัตถุดิบยากองหนึ่งอยู่ ส่วนฟู่จาวหนิงกลับพูกคนกลุ่มหนึ่งล้อมหน้าล้อมหลัง พวกเขาก็พูดกันขโมงโฉงเฉง พูดกันแต่เรื่องที่ได้ยินแล้วไม่สบอารมณ์"ท่านหมอหนิงเป็นหมอเทวดาเลื่องชื่อของแคว้นเจาหรือ?""จะมีชื่อเสียงในแคว้นเจาได้อย่างไรกัน? ถ้ามีชื่อเสียงขนาดนั้นจริง ต้าชื่อของพวกเราก็ต้องเคยได้ยินบ้างสิ ตอนนี้ไม่เห็นจะเคยได้ยินชื่อท่านหมอหนิงมาก่อนเลย หรือท่านหมอนิ่งจะไม่ทำตัวเด่นกัน?""ถ้าไม่ทำตัวเด่นจริงๆ วันนี้ทำไมถึงมาเชิดหน้าที่นี่กันล่ะ?""ก็นั่นน่ะสิ ขนาดวัตถุดิบยาที่ผู้อาวุโสจี้ยังยืนยันไม่ได้ ท่านหมอหนิงแค่ปราดเดียวก็บอกชื่อวัตถุดิบยาออกมาได้แล้ว เก่งกาจจริงๆ""ท่านหมอหนิงบอกพวกเราหน่อยสิ ว่าผู้ป่วยคนนั้นของท่านเป็น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1063
เขาอยากจะพูดอะไรดีดีแทนท่านอ๋องเสียหน่อย แต่ก็พูดไม่ออก การแสดงออกหลายวันนี้ของท่านอ๋องแย่มากจริงๆ ถ้าเขาเป็นพระชายา เขาคงโกรธไปแล้วฟู่จาวหนิงโบกไม้โบกมือ "ช่างเขาเถอะ"นางตอนนี้สนใจต่อ "หมอเจี่ย" กับฮูหยินของเขามากเหลือเกิน!แม้ในใจจะสงสัยอยู่หน่อยๆ แต่นางก็รู้สึกว่าไม่น่าเป็นไปได้ เพราะฟู่จิ้นเชินไม่ใช่หมอ เขาไม่เคยเรียนวิชาแพทย์ด้วยซ้ำ"เอ๋?"สือซานจู่ๆ ก็ชะงัก เพราะเขาเาห็นสืออีเดินเข้ามาจากด้านหน้า"มีอะไรหรือ?""สืออีกลับมาแล้ว" สือซานโบกมือไปทางสืออีสืออีวิ่งมาอย่างรวดเร็ว"พวกเขาหายไปแล้ว" เขาก้มหน้าลง ตอนที่พูดประโยคนี้ใบหน้าก็ร้อนผ่าว ละอายใจเพราะหมอเจี่ยกับภรรยาทั้งสองคนที่ดูแล้วผอมแห้งแรงน้อย ไม่มีพลังยุทธ์อะไรเลย แต่กลับสลัดเขาหลุดมาได้!พูดออกไปคงได้ทำลายบารมีของจวนอ๋องเจวี้ยนป่นปี้พี่ใหญ่จงเจี้ยนถ้ารู้เข้าก็ไม่รู้ว่าจะเดือดดาลแค่ไหนก่อนหน้านี้ติดตามพระชายาไม่ทันก็เรื่องหนึ่งแล้ว ตอนนี้แค่คู่สามีภรรยากลางคนที่ผอมแห้งแรงน้อยก็ยังตามไม่ทัน"ตามไม่ทันหรือ?" ฟู่จาวหนิงเองก็ประหลาดใจ "พวกเขาพบตัวเจ้าหรือไรกัน?""ข้า ข้ากระทั่งไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าพวกเขาพบตัวข้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1064
ไม่ว่าอย่างไร ตัวคนก็ยังต้องไปหาอยู่เสิ่นเสวียนส่งคนส่วนใหญ่ออกไปคนหาร่องรอยสองสามีภรรยาทันทีเพียงไม่นานก็มีคนมารายงาน บอกว่าถามตามโรงหมอร้านยามาหลายที่ ก็ยังไม่ได้ยินเรื่องของหมอเจี่ยคนนี้เลย"เขาบอกว่ามาจากเมืองชายแดนเล็กๆ เช่นนั้นในเมืองจักรพรรดิก็น่าจะไม่มีคนรู้จักจริงๆ""ในเมื่อมาจากที่อื่น ดูสภาพแล้วยังลำบากอยู่หน่อยๆ เช่นนั้นพวกเขาก็ต้องคอยหาสถานที่พักตลอด ไม่เป็นไร ให้คนไปจับตาดูโรงเตี๊ยมทั้งเมืองไว้ ต้องหาพวกเขาให้พบให้ได้""ถ้าโรงเตี๊ยมยังไม่เจอ ก้ไปหาข่าวดูว่ามีบ้านปล่อยให้เช่าไหม อาจจะไม่ใช่บ้านที่สภาพแวดล้อมดีมาก"ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่านางไม่ได้มองผิด ชีวิตที่ลำบากของสามีภรรยาคู่นั้นไม่น่าจะแต่งเติมขึ้นมา ดูจากทั้งสองคนแล้วเหมือนอาหารการกินก็ไม่ได้บำรุงดีเท่าไรนัก โดยเฉพาะหมอเจี่ยยิ่งไปวก่นั้นเสื้อผ้าของหมอเจี่ยยังไม่เข้ากับรูปร่างด้วย อธิบายได้ว่าน่าจะหยิบยืมมาชั่วคราวถ้าเป็นเสื้อผ้าของตนเอง เสื้อผ้านั้นก็มีเนื้อผ้าที่ธรรมดามากๆ ดูเหมือนจะผ่านการซักมานานแล้ว ชีวิตของพวกเขาคงไม่ได้สุขสบายนัก"ได้ ไม่ต้องรีบร้อน จะอย่างไรก็ต้องหาพบแน่" เสิ่นเสวียนปลอบนาง"คุณลุง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1065
"ไปหาข่าวมาแล้ว จักรพรรดิอันที่จริงไม่อยากให้องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นแต่งออกไป องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นวันนี้อยู่ด้วยกันกับซือถูไป๋ คนในเมืองหลวงกำลังคาดเดาว่านางน่าจะเลือกซือถูไป๋""อยู่ด้วยกันกับซือถูไป๋? แล้วเซียวหลันยวนไปไหนล่ะ?"ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาดเขาตอนกลางวันไม่ได้ตามพวกเขาไปที่โรงสุราหรือ?"ไม่รู้สิ ไม่มีคนเห็นเขาเลย"เสิ่นเสวียนถอนหายใจ "จาวหนิง อ๋องเจวี้ยนปกติทำตัวลึกลับอย่างนี้กับเจ้าหรือ?"มาถึงต้าชื่อ แต่ก็ไม่ค่อยจะคุยกับฟู่จาวหนิงเลย นี่มันอะไรกัน?"ข้าเองก็ไม่ค่อยอยากจะรู้ว่าเขากำลังทำอะไร""เช่นนั้นก็ไม่พูดถึงเขาแล้ว แล้วก็ องค์ชายสองก็เอาแต่ส่งคนมาตามหาเจ้า""องค์ชายสอง?""องค์ชายสองในกลุ่มราชวงศ์ต้าชื่อ ถือว่าเป็นคนที่มีสายตาดีอยู่ ทำการทำงานก็หนักแน่น จิตใจก็ไม่ได้โหดเหี้ยม"ฟู่จาวหนิงมองเขา เสิ่นเสวียนพูดแบบนี้มาหมายความว่าอย่างไร?หรือคิดจะยืนอยู่ฝั่งองค์ชายสอง?"ผิวเผินแล้วความสัมพันธ์ของเขากับองค์รัชทายาทดูไม่เลว แต่อันที่จริง องค์ชายสองก็คอยหาโอกาสเพิ่มพลังให้แก่ตนเองอยู่ไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นองค์ชายสองก็เคยแสดงความปรารถนาดีกับพวกเราเหมือนกัน""แล้วองค์
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1066
"คุณหนู ทุกคนก็ชอบท่านกันทั้งนั้น!"เสี่ยวชิ่นเสริมขึ้นมาคำหนึ่งข้างๆคุณหนูสวยขนาดนี้ วิชาแพทย์เองก็ยอดเยี่ยม นิสัยเองก็ดี จะมีคนไม่ชอบได้อย่างไรกัน?ถ้านางเป็นผู้ชาย นางจะต้องชอบคุณหนูแน่นอน! ใครจะเทียบได้"พรวด"ฟู่จาวหนิงอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้โฟโตชอปกันเกินจริงเหลือเกินคนบนโลกมีนับร้อยนับพันแบบ งานอดิเรกและสุทรียความงามของทุกคนก็แตกต่างกัน มีคนที่ชอบนาง แน่นอนว่าต้องมีคนที่รังเกียจนาง เรื่องนี้นางชัดเจนมาโดยตลอด ดังนั้นจึงไม่รู้สึกว่าจะมีใครมาชอบตนเอง"กันไว้ก่อนน่ะ" เสิ่นเสวียนอธิบาย "ยิ่งไปกว่านั้นต้องคอยดูด้วยว่านิสัยขององค์ชายสองเป็นอย่างไร"เขาเองก็คิดจะพิจารณาองค์ชายสองเหมือนกันองค์ชายสองวันนั้นรู้สึกชอบฟู่จาวหนิงอย่างชัดเจน หลายวันนี้ก็คอยหาฟู่จาวหนิงอยู่ตลอด เขาอยากจะดูว่าถ้าพอเจอสาวงามแล้วองค์ชายสองจะดื้อรั้นมีทิฐิไหม จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรต่อพระชายาองค์ชายสองไหมอันที่จริงถ้าหากจะพิจารณากันจริงๆ ให้ฟู่จาวหนิงออกหน้าจะดีที่สุด แต่เขาก็ไม่อยากใช้งานฟู่จาวหนิงสักเท่าไรดังนั้นจึงให้นางเลี่ยงออกหน่อยดีกว่า อย่าไปอยู่ในกระแสการช่วงชิงอำนาจจักรพรรดิเลย"ข้ารู้แ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1067
"ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นอะไร? บางทีอาจจะอยากรับโชคจากองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็ได้กระมัง?""รับกะผีน่ะสิ"ผู้อาวุโสจี้ทนไม่ไหวระเบิดคำหยาบออกมา"ถ้าจะบอกว่ามีโชค โชคของตัวเจ้าก็น้อยเสียที่ไหน""อาจารย์อย่าพูดเช่นนี้เลย ข้าก็แค่ประชาชนธรรมดา กล้าไปเทียบกับองค์หญิงใหญ่เสียที่ไหน" ฟู่จาวหนิงยื่นชาให้เขา "ดื่มชาให้ใจเย็นเสียก่อน อย่าเพิ่งโกรธสิ ขนาดข้ายังไม่โกรธเลย""เฮอะ เจ้าไม่โกรธ? ไม่โกรธก็แปลกแล้ว!"ผู้อาวุโสจี้รับถ้วยชามาจิบ"เขาสวมหน้ากากอยู่ตลอดไม่ยอมถอดออกมาเลย แล้วจะคู่ควรไปนั่งกินข้าวกับองค์หญิงใหญ่หรือ?""ไม่ได้ไปกินหรือ?""กินเสียที่ไหน? หน้ากากก็ไม่ยอมถอดแล้วเขาจะกินอย่างไร? ดังนั้นข้าถึงได้แปลกใจนี่ไง! คนไม่กินข้าวแล้วจะไปนั่งด้วยทำไม! อ๋องเจวี้ยนไม่ได้เรื่องขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?"ฟู่จาวหนิงอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้"ก็ดูไม่ได้เรื่องจริงๆ นั่นล่ะ""ยิ้มๆๆ เจ้ายังจะมายิ้มอีก!" ผู้อาวุโสจี้เอ่ยอย่าหวังดี "อย่าน้อยเจ้าก็ควรจะทะเลาะกับเขาบ้าง โกรธเขาบ้าง อาละวาดมาบ้าง!""ข้ารู้สึกว่าท่านกับลุงข้านี่เหมือนกันเลย สนับสนุนให้ข้าทะเลาะกับสามีอยู่นั่นล่ะ ทำไมไม่สอนข้าให้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1068
ฟู่จาวหนิงก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่โรงหมอก็คิดจะพูดอยู่แล้ว ตอนที่พูดถึงวัตถุดิบยาเหล่านั้น สีหน้าของท่านอาจารย์ก็เหมือนจะแปลกๆ ไปยิ่งไปกว่านั้น องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นบอกขั้นตอนการพบเจอวัตถุดิบยาเหล่านี้ก็ดูแปลกๆ มันมีคนขุดออกมาไว้แน่ๆไม่เช่นนั้นจะมีวัตถุดิบยามากขนาดนี้มากองอยู่ได้อย่างไร?"พวกเราขุดมาเอง ข้ายังมีศิษย์พี่น้งอกับอาจารย์อาอีกหลายคน ลงแรงคนแก่ไปหนักอยู่""แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกัน?"ผู้อาวุโสจี้ถอนหายใจอีกครั้ง "ตอนนั้นพวกเราขนวัตถุดิบยาส่วนหนึ่งออกไป วัตถุดิบยาที่เหล่าเหล่านี้ โดยเฉพาะที่เจ้าเรียกว่าม๋าหลีพวกนั้น วัตถุดิบยาที่ขจัดแผลเป็นได้เหล่านั้น ข้าเลือกออกมา เดิมทีคิดจะส่งให้กับเจ้า ถึงอย่างไรอ๋องเจวี้ยนก็ต้องการมัน"ฟู่จาวหนิงตกตะลึงที่แท้วัตถุดิบยาเหล่านั้นก็จะมอบให้นางหรือ?"ครั้งหนึ่งนำออกมาไม่ได้มากนัก ดังนั้นวัตถุดิบยาเหล่านี้จึงวางไว้ที่นั่นก่อน คิดว่าไม่น่าจะมีใครมา ไม่น่าเป็นอะไร ตอนนั้นข้าเองก็เห็นลูกแพะป่าตัวหนึ่งกระโดดเหยงๆ เข้ามาในป่าจริงๆ เหมือนว่าขาจะบาดเจ็บด้วย ข้าเลยคิดจะเอายาสมุนไพรไปพันขาให้มันเสียหน่อย"ผู้อาวุโสจี้พูดถึงสถานการณ์ตอนนั้นฟู่จา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1069
ฟู่จาวหนิงรู้สึกน่าขันเหลือเกินยังมีวิธีพูดแบบนี้ด้วยหรือ?"ยิ่งไปปกว่านั้น ยังบอกว่าวัตถุดิบยาพวกนั้น องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นนางเองก็จะไม่ทำอะไรที่ดูไม่จริงใจด้วย จะส่งมอบทั้งหมดนั้นออกไปเปล่าๆ เช่นนี้ก็เท่ากับช่วยเหลือคนป่วยได้มากมาย ถึงอย่างไรวัตถุดิบยาเหล่านี้พันธมิตรโอสถใต้หล้าสุดท้ายก็ต้องส่งให้กับมือหมอใหญ่ทั้งนั้นอยู่ดี"อย่างนี้ก็ได้?"อิ๋นสั่วคนนั้นยังบอกว่า ถ้าหากข้าจะเอาวัตถุดิบยาคืนเสียให้ได้ องค์หญิงใหญ่จะเสียใจมาก ยิ่งไปกว่านั้นก็จะเป็นการหยุดการสร้างกุศลกรรมของนาง ตอนนั้นข้าก็คิดว่าถ้าข้าเข้าไปต้าชื่อ ถึงอย่างไรนางก็เป็นองค์หญิงใหญ่ที่ได้รับเกียรติและการยอมรับอย่างมาก คงไม่ค่อยดีถ้าจะไปขัดใจนาง จึงทำได้แค่รับปากไป""อาจารย์ก็เลยถูกบีบให้ขายวัตถุดิบยาไปแบบนี้สินะ แล้วอิ๋นสั่วคนนั้นไม่ได้ถามท่านใหม่หรือ ว่าวัตถุดิบยาเหล่านั้นมันมีมูลค่าเท่าใด ต้องเพิ่มเงินให้ไหม?""ไม่มี ถึงอย่างไรเขาก็จะเอาไปสร้างกุศลกรรม ได้มากเท่านี้นั่นล่ะ คำพูดของอิ๋นสั่วก็เอาแต่บอกว่า ที่ข้าสามารถใช้วัตถุดิบยาเหล่านี้ช่วยเหลือองค์หญิงใหญ่ได้ ก็ถือว่าได้รับโชคแล้ว หลังจากนี้ข้าเองก็จะมีโชคลาภ และโ
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2076
คิดไม่ถึงว่าตรงนี้ยังมีเรื่องของนางอยู่ด้วย?"ข้าน้อยพบว่า สินค้ามากมายของนายท่านเจี๋ยเป็นของที่ฮูหยินอู๋คนนั้นให้มา ยิ่งไปกว่านั้น นายท่านเจี๋ยก็ยังฟังคำพูดฮูหยินอู๋มากด้วย ฮูหยินเฉิงคิดว่านายท่านเจี๋ยชอบนางมากจริงๆ แต่อันที่จริงคนที่นายท่านเจี๋ยชอบคือฮูหยินอู๋"เซียวหลันยวนขมวดคิ้วพูดไปพูดมาก็ยังวกอยู่กับความรักของคนสามคนนั้น? สับสนยุ่งเหยิงไปหมดแต่เซียวหลันยวนเองก็รู้ว่าคนผู้นี้พอพูดถึงฮูหยินอู๋แล้ว เรือ่งก็น่าจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เขาจึงระงับความรำคาญแล้วฟังต่อไป"นายท่านเจี๋ยมาที่เมืองจื่อซวี เป็นคำสั่งของฮูหยินอู๋ และที่นายท่านเจี่ยเลือกฮูหยินเฉิง ก็เป็นเจตนาของฮูหยินอู๋ด้วย นายท่านเจี่ยให้ข้าไปคัดคน ให้พวกเขาขึ้นยอดเขาโยวชิงหาตัวพระชายามารักษาโรค น้ำเสียงที่บอกกับข้ามาตอนนั้น ก็เหมือนจะเป็นเจตนาของฮูหยินอู๋ด้วย"ฟังถึงจุดนี้ เซียวหลันยวนก็หน้าขรึมลง"ดังนั้น นี่เป็นคำสั่งของตระกูลอู๋รึ?""เรียนท่านอ๋องเจวี้ยน เรื่องนี้ข้าน้อยก็ไม่กล้ายืนยัน พูดได้แค่ว่าข้าน้อยได้ยินมาคือแบบนี้ ไม่กล้าปิดบังท่านอ๋อง เพื่อไม่ให้ท่านอ๋องตรวจสอบผิดทิศทาง""ให้เงินประชาชนพวกนั้นไปเท่าไร?""
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2075
พอได้ยินว่าหวดแส้ห้าสิบที แล้วยังสาดน้ำเกลืออีก คนติดตามคนนั้นก็พับยวบลงไป"อ๋องเจวี้ยนโปรดไว้ชีวิต ไว้ชีวิตด้วย!""ตี" เซียวหลันยวนไม่มีปราณี พอเห็นว่าไม่ว่าเขาจะอ้อนวอนอย่างไรก็คิดจะตีลงมาฟาดแสห้าสิบที ชีวิตคงไม่เหลือแน่ๆ"ข้าบอกข้าบอกแล้ว!" คนติดตามตกใจจนน้ำหูน้ำตาไหลชิงอีเห็นเขาก็ร้องหึในลำคอ"ขี้ขลาดแบบนี้ ยังกล้าคิดจะวางแผนทำร้ายพระชายาเราอีก?"ยังคิดว่าจะแข็งกร้าวหน่อย ที่แท้ก็แค่นี้เอง?"ข้าน้อยแต่ก่อนเคยอยู่ที่เมืองหลวงจริงขอรับ เป็นญาติบ้านฝ่ายหญิงฮูหยินรองแห่งจวนตระกูลซ่งในเมืองหลวง"จวนตระกูลซ่ง ตอนที่ซ่งอวิ๋นเหยายังเป็นท่านหญิง จวนตระกูลซ่งทุกวันก็เต็มไปด้วยรถม้าสัญจรไปมา เป็นตระกูลที่รุ่งเรืองเฟื่องฟูซ่งอวิ๋นเหยาคิดจะทำร้ายฟู่จาวหนิง นางกับตระกูลซ่งถูกเซียวหลันยวนถอนรากถอนโคน ตอนนี้ในเมืองหลวงไม่มีจวนตระกูลซ่งอยู่อีกแล้วเซียวหลันยวนเองก็ไม่ได้คิดว่าที่นี่จะมีคนที่เกี่ยวข้องไปถึงจวนตระกูลซ่งอยู่ด้วย"หลังจากจวนตระกูลซ่งเกิดเรื่อง ครอบครัวของเราเองก็ล้วนหดหัวใช้ชีวิตกัน พวกเพื่อนๆที่เคยเรียกกันเป็นพี่น้องของข้าก็ทอดทิ้งข้าไม่สนใจข้า ร้านรวงที่เกี่ยวข้องกับจว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2074
ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่รู้ว่าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นคิดอะไรอยู่กันแน่ ทั้งที่พวกนางก่อนหน้านี้ทะเลาะกันใหญ่โตขนาดนั้นแท้ๆ และรู้ว่าหล่อนต้องไม่ชอบนางแน่ แต่ก็ยังวิ่งแจ้นมาโผล่ตรงหน้าเรียกร้องความสนใจอยู่เรื่อยในเมื่อกระทั่งเซียวหลันยวนก็ยังปล่อยวางแล้ว เช่นนั้นก็ควรจะอยู่ห่างจากนางหน่อยถึงจะถูก"นี่ท่าน...""หลบไปเถอะ"ฟู่จาวหนิงผลักนางออกไปข้างๆ เดินผ่านข้างตัวนางไป"ฟู่จาวหนิง!"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นคิดจะยื่นมือไปดึงนาง แต่เสี่ยวเยว่ก็เข้ามาขวางแทนฟู่จาวหนิงแล้ว "องค์หญิงใหญ่โปรดสำรวมด้วย"อย่าเอาแต่พัวพันกับคุณหนูของพวกเขาให้ตายสิ แค่เพื่ออ๋องเจวี้ยนคนเดียว องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นพัวพันคุณหนูของพวกนางนานเกินไปแล้วองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นทำได้แค่มองฟู่จาวหนิงเดินจากไปนางกัดฟัน เต็มไปด้วยความจนใจและผิดหวังเซียวหลันยวนลงเขาไป เพียงไม่นานก็ตรวจสอบจนเจอคนที่ยุยงคนเหล่านั้นให้ขึ้นไปหาฟู่จาวหนิงบนยอดเขาโยวชิงแม้จะไม่ใช่ฮูหยินเฉิง แต่ก็เกี่ยวข้องกับฮูหยินเฉิงอยู่ระดับหนึ่งหลังจากเจ้าอุทยานเฉินตายไป มีพ่อค้ามั่งคั่งคนหนึ่งนำขบวนพ่อค้าผ่านเมืองจื่อซวี ตนเองก็คิดไม่ถึงว่า จะสามารถทำกำไรอย่างมา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2073
"แต่ที่ข้าเห็นในการทำนายดารา ถ้าหากข้ายังอยู่กับอ๋องเจวี้ยน สุด้ายข้าก็ถูกท่านฆ่าตายอยู่ดี! ท่านรู้ไหมว่าทำไมท่านถึงมาฆ่าข้า? เพราะท่านกับอ๋องเจวี้ยนอยู่ด้วยกันตลอด หลังจากนี้ก็จะเจอความยากลำบากครั้งใหญ่ด้วยกัน เรื่องเหล่านั้นจะกดดันตัวท่าน ทำให้ท่านพังทลาย ตอนนั้นท่านก็บิดเบี้ยวไปหมดแล้ว เอาแต่จะเกาะเขาไว้ไม่ยอมปล่อย หญิงสาวทั้งหมดที่เข้าใกล้อ๋องเจวี้ยน ท่านล้วนเกลียดชัง ล้วนคิดจะฆ่าทิ้งให้หมด!"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลัวฟู่จาวหนิงไม่ฟัง ดังนั้นจึงพูดออกมาอย่างรวดเร็วและร้อนรนนางยื่นมือจะจับแขนฟู่จาวหนิง แต่ก็ถูกฟู่จาวหนิงเบี่ยงออก"จริงนะ แม้ข้าจะถูกเจ้าฆ่าตายไปแล้ว แต่สุดท้ายสภาพเจ้าแบบนั้นก็น่ากลัวมาก! เจ้าเปลี่ยนไปหมด เหมือนนางปีศาจไม่มีผิด ไม่ใช่หมอเทวดาที่ผู้คนยกย่องอีกแล้ว ไหนๆ ก็รู้จักกันแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นพวกเราก็ล้วนเป็นหญิงสาว ท่านเองก็ยังเคยรักษาโรคของข้ามาแล้ว ข้าไม่อยากเห็นท่านกลายเป็นแบบนั้นในตอนท้ายเลยจริงๆ!""ถึงตอนนั้น อ๋องเจวี้ยนก็จะรังเกียจท่าน ไม่ดีกับท่านอีกแล้ว สุดท้ายพวกท่านก็จะเกลียดชังกัน ข้าไม่เห็นว่าตอนสุดท้ายพวกท่านเป็นอย่างไร แต่สุดท้ายท่านก็สู้เขาไม่ได
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2072
ฟู่จาวหนิงรู้ เซียวหลันยวนเดิมทีก็ไม่ใช่คนที่จะโหดร้ายกับประชาชน น่าจะเพราะพวกเขาทำเกินไปกันจริงๆนอกจากด่านางบีบคั้นนางแล้ว ยังมีความรู้สึกทรยศอยู่บ้างต่อสิ่งที่เขาทำไว้มากมายในอดีตเซียวหลันยวนไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ แน่ และยังมีอีกจุด เรื่องครั้งนี้ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น เบื้องหลังจะต้องมีคนกำลังยุยงประชาชนพวกนั้นอยู่แน่นอนนางเดาว่าเซียวหลันยวนรู้จุดนี้ ดังนั้นจึงพาคนลงจากเขาฟู่จาวหนิงอันที่จริงก็รำคาญอยู่ เดินทางมายอดเขาโยวชิงนับพันลี้ ใครจะคิดว่าจะมีคนทำเรื่องแบบนี้ลับหลัง แล้วยังพุ่งเป้ามาที่นางอย่างเห็นได้ชัดนางผิดใจคนไปเท่าไรแล้วกันนะ?ฟู่จาวหนิงบอกไม่สนก็คือไม่สน ออกไปเดินเล่นทันที หลังจากมาถึงนางยังไม่ได้ไปดูจริงๆ เลยว่าอารามโยวชิงมีหน้าตาอย่างไรทิวทัศน์ในอารามโยวชิงสง่างดงามมาก แต่ละจุดล้วนเป็นทิวทัศน์หมด มีกระทั่งมุมเล็กๆ ที่เห็นได้ถึงความใส่ใจ อย่างเช่นใต้ระเบียง ก้อนหินซ้อนเรียงกันสามก้อน บนก้อนหินยังมีตะไคร่เป็นภาพทิวทัศน์เล็กๆ มีต้นกล้าเล็กๆ โตอยู่ในรอยแยกหิน นั่งอยู่ราวระเบียง พอเห็นภาพนี้ก็จะถูกดึงดูดไปหรือบนหน้าต่างหินที่แกะสลักดอกหยวนเซียวห้อยลงมา ข้า
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2071
ฟู่จาวหนิงกินข้าวเช้าแล้วแต่เซียวหลันยวนก็ยังไม่กลับมา จึงให้สืออีไปหาสืออีเองก็ออกไปพักหนึ่งถึงกลับมา ดูท่าทางโมโหหน่อยๆ ด้วย หลักๆ คือได้ยินว่าคนพวกนั้นพูดอะไรกันนั่นล่ะแต่ต่อมาการกระทำของเซียวหลันยวนก็ทำให้เขาสบายใจขึ้นมากหลังจากกลับมาก็เลือกคำพูดส่วนหนึ่งมาบอกกับฟู่จาวหนิง"ท่านอ๋องไล่คนออกไปแล้วขอรับ และคนเหล่านั้นไม่ใช่ว่าลงเขาไปแล้วจะไม่เป็นไร พวกขเาคงไม่รู้แน่นอนว่าผลลัพธ์จะรุนแรงแค่ไหน""ท่านอ๋องหลายปีนี้ก็ช่วยเหลือจื่อซวีเอาไว้มาก ก่อนหน้านี้การค้าขายและเส้นทางการค้าส่วนหนึ่งของเจ้าอุทยานเฉิน ก็ล้วนเป็นท่านอ๋องที่จัดคนมาช่วยเหลือ การสนับสนุนลับๆ พวกนี้คงจะขาดหายไปด้วยแล้ว จื่อซวีหลังจากนี้ไม่มีทางจะคึกคักแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้อีก""และยังมีร้านยาในเมืองอีก วัตถุดิบยาเหล่านั้นก็ล้วนเป็นท่านอ๋องที่ออกเงินอุดหนุน ไม่อย่างนั้นพวกเขาคิดว่าวัตถุดิบยาในเมืองนี้จะขายได้ถูกแบบนั้นหรือ? แล้วก็หมอเฉียวในเมืองนั่นอีก ก็เป็นท่านอ๋องที่จัดมาให้ ทุกปีท่านอ๋องก็ให้เงินเขาก้อนหนึ่ง ดังนั้นค่ารักษาของเขาจึงเก็บแค่พอเป็นพิธี"หลายปีนี้อุทยานเขาเฉิงอวิ๋นผิดใจกับใครไว้ ตอนที่ทำอะไรด้านนอก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2070
คนตายไม่จำเป็นต้องรักษาอะไร"อ๋องเจวี้ยน...""ไสหัวไป"เซียวหลันยวนพอโบกมือ กำลังภายในก็พัดพวกเขาลอยออกไป"จำไว้ เป็นข้าที่ไม่ให้พระชายาออกมาพบพวกเจ้า"มีเรื่องอะไรก็ซัดมาทางเขานี่หลายปีนี้เขาตอบแทนให้เมืองจื่อซวีไม่น้อยแล้วจริงๆคนพวกนี้ล้มแล้วล้วนลุกกันไม่ขึ้น หน้าขาวซีด ไม่ว่าจะป่วยจริงป่วยปลอม ตอนนี้ไม่มีคนไหนที่แกล้งแล้ว รู้สึกเสียใจกันขึ้นมาจริงๆเซียวหลันยวนหมุนตัวจากไป หลังจากออกไปก็เหล่มองซางจื่อผาดหนึ่ง"ถ้าคนพวกนี้ยังไม่ไป หรือลงจากเขาไปแล้วข้ายังได้ยินคำก่นด่ากล่าวโทษพระชายาอีกล่ะก็ ข้าจะจัดการครอบครัวเขาเสียให้หมด"ซู๊ดซางจื่อจนใจ "เชื่อว่าพวกเขาไม่กล้าแน่""เมืองจื่อซวีไม่ใช่ที่ที่พวกเขาจะมาตัดสินใจได้ ถ้าข้าพูดพฤติกรรมวันนี้ของพวกเขาให้ชาวเมืองฟัง ลองดูว่าชาวเมืองจะคิดว่าพวกเขาทำถูกหรือไม่"พอได้ยินคำนี้ของเซียวหลันยวน คนเหล่านั้นก็สีหน้าเปลี่ยนไปพวกเขายังไม่รู้ที่ไหนว่าตนเองทำอะไรผิดไป?ประชาชนคนอื่นไม่กล้ามาทำแบบนี้กับพระชายาอ๋องเจวี้ยน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคนอีกไม่น้อยที่รอให้พระชายามีเวลาลงเขาไปเพื่อตรวจรักษาการกุศล พวกเขายังได้ยินอีกว่า มีบางคนเตรี
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2069
สายตาเซียวหลันยวนกวาดไปทางพวกเขาอย่างเย็นชา มองดูปฏิกิริยาของพวกเขา"สิบหกปีก่อน รู้ว่าที่เมืองจื่อซวีนี้ไม่มีหมอ จะรักษาทีก็ลำบาก เจ้าอุทยานเฉินของอุทยานเขาเฉิงอวิ๋นก็กังวลมาก เพราะพ่อของเขาก็ป่วยตายที่นี่ ดังนั้นนี่จึงกลายเป็นแผลในใจเขา อต่ว่าในเมืองตอนนั้นก็ยากจนมาก การเดินทางสัญจรก็ติดขัด นอกจากหมอเท้าเปล่าที่เป็นคนในท้องถิ่นแล้ว จะไม่มีหมอคนอื่นเข้ามาเปิดโรงหมอที่นี่"คำพูดเหล่านี้ของเซียวหลันยวน ทำให้พวกเขาอดเงียบลงมาไม่ได้ สีหน้าเองก็ซับซ้อนขึ้นมาก็จริง พวกเขาในฐานะประชาชน แล้วยังอายุปูนนี้กันแล้ว เรื่องพวกนี้ต้องรู้อยู่แล้ว"ดังนั้น เจ้าอุทยานเฉินจึงคิดว่า ขอแค่ให้เมืองคึกคักขึ้นมา ก็สามารถดึงดูดหมดมาได้ และอาจจะทำให้ทุกคนมีเงินขึ้นมาบ้าง บางคนคนของตนเองอาจจะเปิดโรงยา แล้วเชิญหมอมาประจำได้""หมอเฉียวที่เมือง ไม่ใช่ว่าถูกเชิญมาสิบปีแล้วหรือ? ถึงเขาจะไม่ได้เป็นหมอเทวดา แต่วิชาแพทย์ก็ถือว่าดีอยู่ พวกปวดหัวเป็นไข้ หกล้มกระแทกฟกช้ำ เขาก็รักษาได้หมด เขาเองก็เปิดโรงยาด้วย ยาในร้านก็ขายในราคาต่ำสุดให้กับประชาชน"ตอนนี้ซางจื่อพูดความเป็นจริงออกมา"อันที่จริงร้านยานี้ ก็เป็นท่านอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2068
ซางจื่อขมวดคิ้ว เขาได้ยินเสียงฝีเท้าอ๋องเจวี้ยน แต่ยังไม่ได้ยินเสียงของเขา หรือว่านี่ยังจะคอยดูว่าคนเหล่านี้ยังจะพูดอะไรออกมาอีก?เขารู้สึกว่า คนเหล่านี้ยิ่งพูดอีกมากแค่ไหน อย่าว่าแต่พวกเขากำลังป่วยเลย อ๋องเจวี้ยนคงจะให้พวกเขาไปตายๆ กันให้หมดเสียด้วยซ้ำเขาถอนหายใจ ยกเสียงสูงขึ้นมา"ทุกคนฟังข้าพูดหน่อย อ๋องเจวี้ยนแม้จะเคยอยู่ในยอดเขาโยวชิง แต่เขาก็ไม่ได้ติดค้างสิ่งใดกับประชาชนที่เมืองเลยนะ ยิ่งไปกว่านั้น พระชายาอ๋องเจวี้ยนก็เรียนแพทย์มาก่อนที่จะแต่งงานด้วย ไม่ใช่คอยรักษาแต่เฉพาะคนชั้นสูงอย่างที่พวกท่านเจ้าพูดกัน พระชายาเป็นคนจิตใจดีงาม แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่พวกเจ้าจะมาคุกคามด้วยวาจาได้แบบนี้""อาจารย์น้อยซางจื่อ ท่านพูดแบบนี้พวกเราไม่เห็นด้วยนะ พวกเรามาคุกคามนางตรงไหน?""ใช่เลยใช่เลย ถ้าพวกเราจะคุกคามนาง ยังต้องลำบากลำบนปีนเขาขึ้นมาตั้งแต่ฟ้าไม่สางทำไม? ให้นางตั้งโต๊ะตรวจที่ด้านล่างเขาก็พอนี่?"ซางจื่อโมโหขึ้นแล้ว"ปกติยอดเขาโยวชิงก็เป็นกันเองกับทุกคน แต่ตอนนี้พวกเจ้าฟังบ้างไหมว่าตัวเองพูดอะไรออกมา? นางเป็นถึงพระชายา ยังต้องมาถูกพวกเจ้าคุกคามให้ไปรักษาโรคให้พวกเจ้ารึ? ต่อให้นางไม
