LOGINShare
บทที่ 2220
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2220
"ไทเฮา นี่อายวนจริงๆ เขามาพบท่านแล้ว""ไทเฮา ท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้า ตอนนี้ข้าไม่ได้อ่อนแอแบบตอนเด็กๆ แล้ว องค์จักรพรรดิทำอะไรข้าไม่ได้หรอก" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นไทเฮาดวงตามีประกายขึ้นมา "อายวนหรือ? เจ้ามาได้ยังไง?"นางยื่นมือไปหาเขาเซียวหลันยวนชะงักไป ยังคงกุมมือนางอยู่ เขยิบเข้าไปใกล้นางไทเฮาตาแดงขึ้นมาทันที มองมือเขา น้ำเสียงสั่นพร่าเล็กน้อย "อายวน เจ้ามาหาข้าโดยเฉพาะหรือ?""ใช่แล้ว ได้ยินว่าไทเฮาไปต่อว่าจักรพรรดิแทนข้า อันที่จริง ไทเฮาไม่ต้องโกรธเลย ข้าไม่เป็นไร"ไทเฮาน้ำตาไหลอาบลงมา"จะไม่เป็นไรได้ยังไงกัน? เจ้าต้องเสียใจแค่ไหนนะ ตั้งแต่เล็กจนโต เจ้าก็ไม่ได้รับความเป็นธรรมมาโดยตลอด ข้าเองก็ไม่ได้ปกป้องเจ้าจริงจังเลย ยัให้เจ้าต้องออกจากเมืองหลวงไปอยู่อย่างลำบากลำบนที่ยอดเขาโยวชิงอีกหลายปี""ไม่ลำบากเลย เป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้ข้ามาจาวหนิง นางรักษาอาการป่วยข้า ร่างกายข้าดีกว่าองค์จักรพรรดิเยอะเลย ข้าหนุ่มแน่นกว่าเขา เขาทำอะไรข้าไม่ได้แล้ว ข้าเห็นแก่หน้าเสด็จพ่อจึงไม่ได้ลงมืออะไรกับเขา แต่แค่ดูแลตัวเองไม่มีปัญหาอะไร" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นฟู่จาวหนิงฝังเข็มให้ไทเฮามีผลแล้ว ไทเฮ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2219
"ไทเฮา ข้ากับอายวนตอนนี้รักกันดีมาก" ฟู่จาวหนิงเองทำได้แค่พูดเช่นนี้ "ท่านไม่ต้องกังวลพวกเราแล้ว""ได้ๆๆ อันที่จริงวันนี้ข้าเห็นเจ้าเข้าวังมาคนเดียวก็เข้าใจแล้ว เจ้าปกป้องอายวนมาก รู้ใช่ไหมว่าครั้งนี้เขาไม่ได้รับความเป็นธรรมเลย?"ไทเฮาพิงอยู่บนหมอน มองฟู่จาวหนิงด้วยสีหน้าเมตตา นางตอนนี้เสียใจมาก ถ้านางดีกับเด็กคนนี้ไวหน่อย บางทีตอนนี้พวกนางอาจจะสนิทกันกว่านี้คนเราพอกำลังจะตาย ย่อมมีถ้อยคำในใจที่อยากพูดออกมา แต่ตอนนี้กลับกังวลว่าฟู่จาวหนิงไม่ค่อยอยากจะฟังนางพร่ำเพ้อนัก"อายวนเป็นถึงอ๋อง แต่กลับต้องถูกสอบสวนเพราะนักดนตรีจากแคว้นหมิ่นที่คิดไม่ซื่อกับเขา ถูกราชองครักษ์ล้อมจวนบีบบังคับ ถ้าลือออกไปจะเอาหน้าไปไหวไหน? จักรพรรดเนี่ก็เลอะเลือนจริงๆ ก่อนหน้านี้ยังเสแสร้งเป็นพี่น้องรักกันอยู่ ตอนนี้แต่เรื่องเล็กๆ ที่ต้องไว้หน้ากันก็ไม่ยอมทำ""ถ้าหากเสด็จแม่ของอายวนรู้ว่าเขาถูกปฏิบัติด้วยเช่นนี้ในแคว้นเจา ยังไม่รู้เลยว่าจะสงสารแค่ไหน""ไทเฮาตอนนั้น สนิทกับเสด็จแม่ของอายวนมากหรือ?" ฟู่จาวหนิงเห็นว่านางอยากเล่า จึงถามคำถามนี้กับนางสายตาไทเฮาเลือนลอยไปเล้กน้อย สีหน้าหวนคะนึง"ดีเอามากๆ เลยล่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2218
"ไทเฮารักษาตัวด้วย"ฟู่จาวหนิงบอกเสียงแผ่วกับไทเฮาคำหนึ่ง "ข้าส่งท่านกลับไปดีกว่า"ไทเฮาเดิมทีคิดจะปฏิเสธ นางคิดว่าฟู่จาวหนิงคงมองออกว่าสุขภาพนางไม่ดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องหใ้เด็กมาเห็นวาระสุดท้ายของไท่ไท่อาวุโสคนนี้แต่ว่านางคิดแล้วก็ยังวางใจไม่ลง ยังอยากถามเรื่องของเซียวหลันยวนอีก และยืนยันอีกหน่อยว่าพวกเขามีวิธีรับมือกับองค์จักรพรรดิไหมดังนั้นนางจึงกุมมือฟู่จาวหนิง "ได้""ข้ายังคุยกับนางไม่จบเลยนะ!" องค์จักรพรรดิยังไม่ยอมยอมปล่อยคน ไม่อยาหใ้ฟุ่จาวหนิงกลับตำหนักไปพร้อมไทเฮา ใครจะรู้ว่าไทเอาจะให้อะไรนางอีก หรือเล่าความลับอะไรอีก?ไทเฮาหน้าขรึม "ทำไม ข้าแค่อยากให้ภรรยาของหลานไปส่งที่ตำหนักบรรทมของข้าก็ไม่ได้หรือ? จักรพรรดิคิดจะให้ข้าเดินกลับไปเองหรือไงกัน?"องค์จักรพรรดิชะงักเขาอยากบอกว่า ไม่ใช่ว่ามีแม่นมยอยู่รึ? ไม่ใช่ว่าคนในวังคนอื่นอยู่หรือ? แล้วเมื่อครูไม่ใช่ว่าเดินข้ามาเองหรือ?ตอนนี้จะกลับยังต้องมีฟู่จาวหนิงเป็นเพื่อนด้วย?แต่ถ้าเขายังค้านอย่างเด็ดเดี่ยวต่อ เช่นนั้นชื่อลูกกตัญญูคงได้พังหมดแล้ว"ไทเฮาสุขภาพไม่ค่อยดี พระชายาอ๋องเจวี้ยน เจ้าส่งนางเสณ้จแล้วก็รีบออกไปซะ อย่าใ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2217
ไทเฮาถูกฟู่จาวหนิงขวางไว้แบบนี้ จึงได้สติกลับมาเมื่อครู่นางเห็นท่าทีขององค์จักรพรรดิ ก็รู้สึกบุ่มบ่ามคิดจะบอกตัวตนแท้จริงของเสด็จแม่เซียวหลันยวนหลายปีมานี้ จักรพรรดิดูถูกเซียวหลันยวนมาตลอด ไม่ยอมรับเขา และเพราะเขารู้สึกว่าเสด็จแม่ของเซียวหลันยวนมีที่มาไม่ชัดเจน ตัวตนฐานะต่ำต้อยถ้าเขารู้ว่านั่นเป็นจักรพรรดินีของตงฉิง มันจะไม่ยิ่งรู้สึกกระทบกระเทือนไปใหญ่หรือ?ว่าความเป็นจริงตัวตนฐานะเสด็จแม่ของเซียวหลันยวน สูงส่งกว่าเสด็แม่ของจักรพรรดิเสียอีกแต่กระทบกระเทือนจักรพรรดิแล้วทำไมล่ะ?ถ้าเขารู้ คงจะยิ่งรับมือกับเซียวหลันยวนหนักขึ้นไปอีก"องค์จักรพรรดิ ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ เจตนาเดิมที่ไท่ซ่างหวงทำแบบนี้ อันที่จริงก็ทำเพื่อตัวเจ้า และเพื่อแคว้นเจาด้วย" ไทเฮาถอนหายใจนางรู้สึกเหนื่อยแล้วจริงๆ จักรพรรดิถ้ายังจะฟังไม่เข้าหู นางเองจะไปสนใจมากขนาดนั้นก็ไม่ไหวแล้วและฟู่จาวหนิงตอนนี้ก็สังเกตได้ถึงชีพจรของไทเฮาเมื่อครู่นางดึงข้อมือไทเฮาไว้ไม่ได้ปล่อย จึงลูบไปยังชีพจรของไทเฮาด้วยสัญชาตญาณ และพบกับปัญหาเข้าแล้วฟู่จาวหนิงมองไทเฮาด้วยอารมณ์ซับซ้อนไทเฮา เดินมาถึงบั้นปลายของชีวิตแล้ว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2216
ในสวนดอกไม้หลวงไม่มีคนอื่นอยู่นานแล้วพอองค์จักรพรรดิโมโห พระชายาอ๋องเจวี้ยนก็อยู่ ไทเฮาก็รีบตรงเข้ามา เหล่าขุนนางพอเห็นท่าไม่ดี ก็รีบถอยออกไปก่อนแล้วตอนที่องค์จักรพรรดิกำลังจะระเบิดก็โบกมือให้พวกเขาออกไปอีกตอนนี้ที่นี่จึงเหลือจักรพรรดิกับขันทีข้างกาย ไทเฮากับแม่นมอาวุโสที่ประคองนางอยู่ จากนั้นก็ฟู่จาวหนิงอีกคนแล้วก็ญังมีไก่ที่กำลังเขี่ยดินอยู่อีกตัวในพุ่มดอกไม้ไม่ไกลนักพูดมาถึงตรงนี้ ก็ไม่มีความคิดจะต้องปิดบังอะไรอีกแล้วจักรพรรดิเองก็ปล่อยเลยตามเลยเขามองไทเฮา สายตาดุดันเคียดแค้นไทเฮาถูกเขาจ้องด้วยสายตาเช่นนี้เป็นครั้งแรก ก็ยังอดถอยมาก้าวหนึ่งไม่ได้"ตอนนี้ข้าคิดออกแล้ว ตอนนั้นข้ามีโอกาาส ที่จะให้เสด็จพ่อส่งเซ๊ยวหลันยวนไปประจำในพื้นที่ศักดินาอันห่างไกล สถานที่นั้นอากาศเลวร้ายมาก คนท้องถิ่นก็โหดเหี้ยมกีดกันคนนอก ภาษีเองก็ต่ำมาก ถูกแบ่งเป็นพื้นที่ศักดินาของเขานานแล้ว"จักรพรรดิพูดอย่างเคียดแค้น "ถ้าตอนนั้นเซียวหลันยวนไปที่นั่นจริง ก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว! ไม่แน่บ้างทีข้าอาจจะยังคอยคิดถึงเขาบ้าง กระทั่งตบรางวัลอะไรให้เขาบ้าง"ไทเฮาคิดถึงเรื่องนั้นขึ้นมามาบอกอะไรว่าจะคอยค
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2215
ไทเฮาวันนี้ตอนตื่นขึ้นมาก็รู้สึกว่านางเหมือนจะสิ้นอายุขัยแล้วสองปีก่อนสุขภาพนางก็ย่ำแย่มาตลอด สองปีนี้มียาบำรุงหัวใจของฟู่จาวหนิง ทำให้นางผ่านวันคืนช่วงสองปีนี้มาได้อย่างมั่นคงแต่สองสามวันนี้นางอันที่จริงนางฝันถึงเสด็จแม่ของเซียวหลันยวนอยู่บ่อยๆหญิงสาวที่งดงามเฉลียวฉลาดสง่างามคนนั้น ยิ้มแย้มในนางในความฝันตลอด ดวงตาคู่นั้นเหมือนกำลังพูดอะไรบางอย่างนางยังฝันถึงไท่ซ่างหวงด้วย แต่ไทซ่างหวงไม่ได้ปรากฏขึ้นพร้อมกับหญิงสาวคนนั้นวันนี้หลังจากตื่นนอน ไทเฮาก็รู้สึกอย่างประหลาด ว่านางใกล้จะสิ้นอายุขัยแล้วจริงๆความรู้สึกนี้ก็ไม่รู้จะพรรณนาอย่างไร รู้แค่ว่าตนเองใกล้แล้ว กำลังวังชาของนางกลับดีกว่าเมื่อวานวันก่อนพอควร แล้วยังกินอะไรได้เยอะอีกด้วยพอจัดการคลังส่วนตัวของตัวเอง ก็แอบให้คนส่งออกจากวังไป นางจึงได้ยินเรื่องที่เกินขึ้นในจวนอ๋องเจวี้ยน จึงรีบตรมาหาจักรพรรดิไทเอาคิดง่ายๆ ถือโอกาสตอนที่ยังมีลมหายใจ มาปกป้องเซียวหลันยวนอย่างเปิดเผยอีกสักครั้งนางคิดจะทำแบบนี้มานานแล้ว"จาวหนิง เจ้าเองก็ไม่ต้องเตือนข้าแล้ว ข้ามองออกหมด องค์จักรพรรดินอายุยิ่งเยอะ ก็ยิ่งคิดปัญหาให้ง่ายลง"ไทเฮาโ
You may also like
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน
Myเหมยลี่12.9K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ26.8K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน81.0K viewsพระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น35.9K viewsสาวน้อยทะลุเวลาพร้อมภารกิจSkinship
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา2.8K viewsพรสามประการของเทพจิ้งจอก
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า249 viewsย้อนเวลากลับมาทวงแค้น
จันทร์สว่าง145 viewsแม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า
จ้าวฮุ่ยอิง1.6K views
