บทที่ 2571

"เด็กออกมาแล้ว!"

เสิ่นเชี่ยวร้องขึ้นมา

ทุกคนล้วนไม่อยากเชื่อ กระทั่งฟู่จาวหนิงเองก็งงงันไปแล้ว

ไม่ใช่สิ ทำไมถึงได้คลอดง่ายขนาดนี้ล่ะ?

ถ้างั้นความตึงเครียดไม่สงบก่อนหน้านี้ของพวกเขา รวมถึงการเตรียมการต่างๆ นานา ให้คนมากมายมาคอยเฝ้า มันทำไปเพื่ออะไรกัน

"รีบรับเร็ว ยังงงอะไรกันอยู่!"

เซียวหลันยวนก็ยังงงใสก แต่พอเห็นว่าทุกคนต่างก็งงงันจนทำอะไรไม่ถูก จึงกดเสียงต่ำลงมาโดยสัญชาตญาณ

ในจิตใต้สำนึกก็กลัวว่าถ้าไม่ทำอะไรกัน จะทำให้ฟู่จาวหนิงเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น

พอถูกเขาตะคอกไปแบบนี้ แม่นมทำคลอดก็ได้สติกลับมา รีบเข้าไปทำคลอด

ต่อให้คลอดออกมาแล้ว ก็ยังต้องอุ้มไปตัดสายสะดืออยู่

ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องดูด้วยว่าเด็กเป็นอย่างไรบ้าง

พอเด็กถูกอุ้มแล้วตบลงไปเบาๆ เสียงร้องไห้จ้าก็ดังขึ้น

ฟู่จาวหนิงถาม "ลูกชายหรือลูกสาว?"

เสิ่นเชี่ยวตอบ "ลูกชาย เป็นลูกชาย"

สายตาเซียวหลันยวนตกไปอยู่บนตัวเด็ก

เขาเป็นพ่อแล้วหรือ?

เล็กเท่าเมล็ดถั่วแบบนี้เลยหรือ?

"อ๊า จะคลอดอีกแล้ว!" ฟู่จาวหนิงบีบมือเขาแน่น

แล้วก็ไหลออกมาอีกครั้ง

"คลอดออกมาอีกแล้วหรือ?" เสิ่นเชี่ยวเองก็ตกตะลึง

ไม่ใช่สิ เด็กสองคนนี้ออกมากันเองแ