LOGINShare
บทที่ 53
Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 54
หมอเทวดาหลี่กับหมอหลวงคนอื่นสบตากันอย่างจับใจผาดหนึ่ง ทำได้เพียงยอมรับผลสรุปนี้"ถือว่าคุณหนูฟู่ผ่านแล้ว""ยินดีด้วยคุณหนูฟู่"ตาเฒ่าจี้เองก็หัวเราะร่า เหล่มองอ๋องเจวี้ยนผาดหนึ่ง "ไม่ถูกสิ ตอนนี้ต้องเรียกพระชายาอ๋องเจวี้ยนแล้วไม่ใช่หรือ?"หึ ถึงแม้เขารู้สึกว่าศิษย์ของตนเองไปจับคู่กับอ๋องเจวี้ยนจะดูน่าเสียดายหน่อย แต่แต่งก็แต่งไปแล้ว คารวะฟ้าดินไปแล้วด้วย เช่นนั้นก็ต้องทำตำแหน่งพระชายานี้ให้มั่นคงเสียหน่อย!"ยินดีด้วยกับพระชายาอ๋องเจวี้ยน"คนทั้งหมดล้วนเปลี่ยนคำเรียกกันเสียงแผ่วฟู่จาวหนิงตอนนี้ก็มองไปทางอ๋องเจวี้ยนโดยสัญชาตญาณอ๋องเจวี้ยนไม่พูดอะไรชิงอีกลับหน้าชื่นตาบาน ตะโกนไปทางฟู่จาวหนิงอย่างชัดถ้อยชัดคำ "ยินดีด้วยพระชายา!"ฟู่จาวหนิงไม่ได้ตอบกลับ โค้งตัวลงแบกตะกร้าหลัง "ขึ้นไปบนรถม้าได้ไหม?"นางอยากรีบกลับบ้านตระกูลฟู่แล้วนางสกัดยาลูกกลอนมาขวดนึงบนภูเขา จะกลับไปให้ท่านปู่กินก่อนอ๋องเจวี้ยนยังไม่เอ่ยปาก ตาเฒ่าจี้ก็เรียกขึ้นอย่างเบิกบาน "มานั่งของข้า มานั่งของข้านี่! พวกเรามาคุยเรื่องวัตถุดิบยากันบนรถม้า""ได้เลย"ฟู่จาวหนิงไม่ลังเล เดินไปทางรถม้าของเขาทันทีตาเฒ่า
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 55
"ก็บอกไปว่าวัตถุดิบยาเหล่านั้นต้องเก็บมา นี่เป็นกฎ เดี๋ยวข้าจะเข้าวังไปขอพบท่านฮองเฮา แจ้งกับนางเสียหน่อย พอรู้ว่าอ๋องเจวี้ยนชักกระบี่แทงรองขุนพลหลิว อย่าว่าแต่ฮองเฮาเลย คิดว่าจักรพรรดิก็ยังต้องเดือดดาล"หมอเทวดาหลี่ยิ้มเย็นชาขึ้นมาถึงอย่างไรโสมม่วงนั้นเขาก็ต้องการมัน! ต่อให้ถูกฮองเฮาเก็บไป ภายหลังตอนที่ฮองเฮาจะใช้ เขาก็ขโมยออกมาสักสองสามแผ่นก็ยังได้ยังมีวัตถุดิบยาอื่นอยู่อีกด้วย เอามาเติมในร้านยาส่วนตัวของตนเองคือดีที่สุดพวกเขาเองก็รีบเก็บของกลับเช่นกันในรถม้าจวนอ๋องเจวี้ยน ฟู่จาวหนิงก็ผ่อนลมหายใจลง ขยับเข้าไปริมตัวรถ"ท่านจะไม่ถามหน่อยหรือว่าจงเจี้ยนไปไหน?" นางเอ่ยถามอ๋องเจวี้ยนขึ้นมาเอง ถึงอย่างไรนั่นก็เป็นลูกมือเขา"แล้วจงเจี้ยนไปที่ไหนแล้วหรือ?"อ๋องเจวี้ยนถามตามคำพูดนางขึ้นมาฟู่จาวหนิงยกมุมปากยิ้ม "ขอให้เขาช่วยแบกของน่ะ จะลงจากเขามาช้าหน่อย"อ๋องเจวี้ยนนิ่งไปพักหนึ่ง ถามขึ้นว่า "วัตถุดิบยาหรือ?"เอ๊ะ?ก็ยังถูกเขาเดาจนถูกอีก"อืม" ฟู่จาวหนิงในเมื่อยืมทหารของเขาแล้ว ก็ไม่คิดจะปิดบังอะไรเขา ถึงอย่างไรจงเจี้ยนพอกลับมาก็จะต้องไปรายงานกับเขาอย่างแน่นอน"แค่กๆ"อ๋องเ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 56
พอเห็นว่าอ๋องเจวี้ยนจะล้มลงบนโต๊ะเล็ก ฟู่จาวหนิงก็ยื่นมือประคองเขาไว้ ลุกขึ้นไปนั่งข้างตัวเขา คว้าเอาหมอนเล็กใบหนึ่งมาให้เขาพิง"พระชายา ท่านอ๋องเป็นอะไรไป?" เสียงของชิงอีลอดเข้ามาอีกครั้ง"ใกล้จะตายแล้ว!"ฟู่จาวหนิงตอบกลับไปคำหนึ่ง พอกำลังเตรียมจะล้วงเอาเข็มกับยาสกัดออกมาจากในห้องเภสัช ชิงอีก็เลิกม่านรถขึ้นมาตรวจสอบอย่างร้อนรน นางตะคอกเสียงเย็นกลับทันที "อย่าเข้ามา! ยังจะให้ข้ารักษาคนอยู่ไหม?"ชิงอีมือแข็งทื่อไป งงงันจนไม่กล้าเลิกม่านรถต่ออีก"พระชายา ท่านตอนนี้เป็นพระชายาของพวกเราแล้ว ขอท่านช่วยชีวิตท่านอ๋องด้วย!""หุบปากเถอะ"ฟู่จาวหนิงตอนนี้เองก็เพิ่งจะพบว่าชิงอีเองก็พูดมากเหลือเกิน ตอนแรกที่เจอกันยังคิดว่าเป็นชายหนุ่มที่เคร่งขรึมเสียอีกชิงอีปิดปากสนิทลงอีกครั้งฟู่จาวหนิงหยิบยากระตุ้นหัวใจออกมา มองอ๋องเจวี้ยน กัดฟันแล้วปลดเข็มขัดเขาลงเลิกชุดคลุมของเขาขึ้น จัดการพลิกตัวคนมองเข็มขัดกางเกงเขา นางสร้างโครงจิตวิทยาขึ้นมา ก็แค่ไม่มองเขาเป็นสามีของนางในนาม มองเขาเป็นแค่คนป่วยก็เพียงพอแล้ว!พอคิดเช่นนี้ มือนางก็ดึง คลำหาตำแหน่ง ใช้สำลีเช็ดยาฆ่าเชื้อ เสียหน่อย จากนั้นก็แทงเข็ม
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 57
"เจ้าไปไม่ได้นะ ถ้าเจ้าไป ถึงตอนนั้นท่านผู้เฒ่าถามขึ้นมาข้าก็ไม่รู้จะตอบอย่างไรแล้ว!""แต่ว่าคุณหนูตอนที่ออกไปกำชับไว้ว่า ถ้ามีเรื่องอะไรต้องไปหานางให้ได้""พี่ทหารสองคนนั้นไม่ใช่บอกมาแล้วหรือ? ว่าคุณหนูสองสามวันนี้ขึ้นเขาไปหาสมุนไพร แล้วเจ้าจะไปหานางจากไหนกัน?"ฟู่จาวหนิงฟังออกว่าเสียงผู้ชายนี้คือเสียงของลุงจง ส่วนเสียงผู้หญิงอีกเสียงหนึ่งก็น่าจะเป็นป้าจงกระมังฮูหยินรองฟู่วันนั้นถูกนางขู่เอาไว้ ไม่มีทางไม่กล้าปล่อยป้าจงกลับมาแน่นอนนางพาม้าเดินเข้ามาทางประตูหลัง "ลุงจง ท่านกำลังจะไปหาข้าหรือ?"ลุงจงเงยหน้าขึ้นฉับพลัน พอเห็นนางก็ตื่นเต้นขึ้นมา "คุณหนูกลับมาแล้ว!"หญิงกลางคนที่ดูแล้วซื่อๆ มีความสามารถอีกคนหนึ่ง ก็น่าจะเป็นป้าจง คนรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของตระกูลฟู่ก็เหลืออยู่แค่ไม่กี่คนนี่แล้ว"คุณหนู!"ป้าจงมองนาง รีบสาวเท้าเดินเข้ามาเบื้องหน้านาง จากนั้นก็กอดนางแน่น ร้องไห้จ้าออกมา"ข้าคิดว่าจะไม่ได้เห็นคุณหนูอีกแล้ว!"ฟู่จาวหนิงไม่ค่อยถูกใครกอดแน่นขนาดนี้ จึงตั้งตัวไม่ทันไปครู่หนึ่ง แต่ว่าบนตัวป้าจงมีกลิ่นที่เหมือนมีเหมือนไม่มีวูบหนึ่งทำให้นางได้สติกลับมา นางรีบผละตัวออกจากป้า
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 58
ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาดนางไม่รู้ชื่อของอ๋องเจวี้ยน แต่ท่านปู่กลับรู้สึกเหมือนรู้จักอ๋องเจวี้ยนเลย"ใช่แล้ว"พอนางตอบรับคำเดียวผู้เฒ่าฟู่ก็เหมือนถูกกระตุ้นครั้งใหญ่ รีบพูดอย่างร้อนรนว่า "ถอนหมั้น ไปถอนหมั้นกับเขาเสีย!"ฟู่จาวหนิงตกตะลึง "ท่านปู่ ไม่ใช่หมั้นหมาย ข้ากับเขาคารวะฟ้าดินเป็นสามีภรรยากันไปแล้ว แต่งงานกันแล้ว"แต่งงานกันไปแล้วแล้วจะถอนหมั้นอะไรกัน?ผู้เฒ่าฟู่ตาแดงขึ้นมา น้ำตารื้น "เช่นนั้นก็หย่าเสีย!""ท่านผู้เฒ่า?" พวกของเสี่ยวเถาก็ตกตะลึงไปแล้วมีปู่แท้ๆ ที่ไหนบ้างที่สั่งให้หลานสาวที่เพิ่งแต่งงานได้ไม่กี่วันไปหย่า?"จาวหนิง เจ้ากับเซียวหลันยวนหลับ...หลับนอนกันแล้วหรือยัง?" ผู้เฒ่าฟู่จับมือนางไว้แน่นฟู่จาวหนิงส่ายหน้าทันที"ยัง""เช่นนั้นก็ดี เช่นนั้นก็ดี! หย่า หย่ากับเขาเสีย ตอนนี้ยังทันเวลา" ผู้เฒ่าฟู่กระเสือกกระสนจะลุกขึ้น "ข้าจะเข้าวังไปขอพบจักรพรรดิ ให้เขาเป็นธุระเรื่องหย่าเสีย"ฟู่จาวหนิงมองปฏิกิริยาของเขาแล้วก็ยิ่งรู้สึกอยากรู้อยากเห็น หรือว่าตระกูลฟู่กับอ๋องเจวี้ยนเคยมีเรื่องบาดหมางกัน?แต่ที่นางรีบร้อนแต่งงานเดิมทีก็เพื่อจะไม่กระตุ้นจิตใจท่านปู่นะ แล้ว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 59
"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เสื้อผ้ากลับไปปะเสียหน่อยก็พอแล้ว"หมอหวังที่อยู่ข้างๆ มองผู้อาวุโสจี้ จากนั้นก็มองฟู่จาวหนิง เขาเหมือนพบกับความลับอะไรบางอย่างผู้อาวุโสจี้ก่อนหน้านี้ไปยังเขาจันทร์ลับฟ้า บอกว่ารับศิษย์มาคนหนึ่ง ดูภูมิอกภูมิใจมาก แต่ว่าตอนที่ฟู่จาวหนิงออกมาเขากลับเหมือนไม่รู้จักนาง ยังเรียกนางว่าแม่หนูอยู่เลย แต่เมื่อครู่เขาเรียกนางว่าอะไรนะ?ศิษย์!ฟู่จาวหนิงคนนี้คือศิษย์ที่ผู้อาวุโสจี้รับมา ผู้อาวุโสจี้จงใจไปสนับสนุนตัวนาง!แต่ว่าตอนนี้ความสนใจของเขาไม่ใช่อยู่ที่ความลับนั่น แต่เป็น..."พระชายาอ๋องเจวี้ยน วิธีการกดที่ท่านทำให้กับผู้เฒ่าฟู่เมื่อครู่ยอดเยี่ยมเสียเหลือเกิน!" เขารอให้ผู้อาวุโสจี้กับฟู่จาวหนิงพูดต่อไม่ไหวแล้ว รีบร้อนสอดคำพูดเข้ามา"ท่านนี้คือหมอหวัง จริงด้วย อาจารย์เชิญเขามาเพื่อตรวจดูอาการปู่ของเจ้า ให้เขาเข้าไปตรวจก่อนดีไหม?"ฟู่จาวหนิงเดิมทีคิดจะบอกว่าไม่ต้องแล้ว แต่พอคิดๆ ดู นางยังไม่รู้ว่าวิชาการแพทย์ของเหล่าหมอในแคว้นเจาเป็นอย่างไร ทำความเข้าใจสักหน่อยก็น่าจะดี จึงพยักหน้าให้"เช่นนั้นก็เชิญหมอหวังตรวจอาการให้ท่านปู่ข้างหน่อยเถิด ส่วนวิชาเมื่อครู่ของข้า
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 60
ฟู่จาวหนิงยุ่งเหยิงขึ้นมาทันทีนางอันที่จริงก่อนหน้าก็ไม่ได้สนใจเลย คิดแค่ว่าอ๋องเจวี้ยนดูแล้วอายุน้อยกว่าองค์จักรพรรดิอยู่พอควร แล้วทั้งสองคนยังดูคล้ายกันอีก ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่องค์จักรพรรดิพูดกับอ๋องเจวี้ยนน้ำเสียงอะไรก็ดูเป็นความสนิทสนมใจดีของผู้อาวุโส (แน่นอนว่าเป็นไปได้ที่จะเสแสร้ง) นางจึงคิดว่าเขาเป็นพระโอรสคิดไม่ถึงเลย ว่าเขากลับเป็นเสด็จอาของพระโอรสแทนหรือว่านี่จึงเป็นสาเหตุที่เซียวเหยียนจิ่งไม่กล้ารุ่มร่ามกัน? สะกดไว้ด้วยตัวตนฐานะสินะ อ๋องเจวี้ยนสำหรับเซียวเหยียนจิ่งก็คือผู้อาวุโสนี่นา แม้ว่าพวกเขาจะอายุไล่เลี่ยกัน"เจ้าขนาดตัวตนฐานะก็ยังไม่รู้ ดังนั้นก็คงไม่รู้เรื่องตอนก่อนที่เขาจะสองขวบยังอยู่ที่นอกวังกระมัง ได้ยินว่าก่อนรับกลับเข้ามาในวัง ร่างกายของเขาอ่อนแออย่างมาก แล้วยังมีคนลือกันว่าพระโอรสนี่น่าจะเลี้ยงไม่รอด แล้วต่อมาเขายังโดนพิษเข้าไปอีกครั้งหนึ่งในวังด้วย""โดนพิษหรือ?""อืม เหมือนว่าตอนนั้นเขาก็อายุไม่กี่ขวบเอา ได้ยินว่าครั้งนั้นกลายเป็นเรื่องใหญ่โตเลย ตอนนั้นไท่ซ่างหวงโกรธมาก สั่งให้ตรวจสอบวังหลวงทั้งวัง ตอนนั้นในวังกำลังจัดงานเลี้ยงอะไรอยู่ และมีพวกขุนนาง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 61
ผู้อาวุโสจี้สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกขึ้นมา"เรื่องนั้น อาจารย์เป็นผู้อาวุโสในพันธมิตรโอส แต่ว่าพันธมิตรโอสถก็มีกฎเกณฑ์อยู่ คนด้วยกันเองซื้อวัตถุดิบยา สามารถลดราคาได้สองส่วน แต่เงินก็ยังต้องจ่ายอยู่"แล้วก็วัตถุดิบยาที่นางต้องการ ก็ไม่ถูกเลยฟู่จาวหนิงเองก็ไม่คิดจะเอาเปรียบพันธมิตรโอสถขนาดนั้น และนางเองก็ไม่มีเงินมากเช่นกัน ดังนั้น คงต้องพึ่งพาตนเองเก็บยาสกัดยาค่อยๆ เลี้ยงตัวไปก่อน"ไม่เช่นนั้นเดี๋ยวข้าจะไปหาเจ้าพันธมิตรดู เขาอาจจะรู้ถึงความสัมพันธ์ในอดีตของตระกูลฟู่กับอ๋องเจวี้ยน ช่วงนั้นพันธมิตรเองก็อยู่ในเมืองหลวงเช่นกัน" ผู้อาวุโสจี้เอ่ยขึ้น"ได้เลย เช่นนั้นก็รบกวนท่านอาจารย์แล้ว""ไม่ต้องเกรงใจ เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ?" ตาเฒ่าจี้ถลึงตาโตขึ้นฉับพลัน ตื่นเต้นขึ้นมา"ท่านอาจารย์ ไม่ใช่บอกว่าจะรับข้าเป็นศิษย์หรือ?" ฟู่จาวหนิงกระพริบตาปริบเมื่อครู่ที่ผู้อาวุโสจี้บอกว่าสามารถสร้างเหตุผลพื่อมาหลอกคนเรื่องที่นางจู่ๆ ก็เป็นวิชาแพทย์ นางรู้สึกหวั่นไหวมาก ยิ่งไปกว่านั้น นางก็อยากจะเรียนรู้เกี่ยวกับวัตถุดิบยาในแคว้นเจาจากผู้อาวุโสจี้ด้วยการเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด นางเองก็จะหยิ่งทะนง
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2076
คิดไม่ถึงว่าตรงนี้ยังมีเรื่องของนางอยู่ด้วย?"ข้าน้อยพบว่า สินค้ามากมายของนายท่านเจี๋ยเป็นของที่ฮูหยินอู๋คนนั้นให้มา ยิ่งไปกว่านั้น นายท่านเจี๋ยก็ยังฟังคำพูดฮูหยินอู๋มากด้วย ฮูหยินเฉิงคิดว่านายท่านเจี๋ยชอบนางมากจริงๆ แต่อันที่จริงคนที่นายท่านเจี๋ยชอบคือฮูหยินอู๋"เซียวหลันยวนขมวดคิ้วพูดไปพูดมาก็ยังวกอยู่กับความรักของคนสามคนนั้น? สับสนยุ่งเหยิงไปหมดแต่เซียวหลันยวนเองก็รู้ว่าคนผู้นี้พอพูดถึงฮูหยินอู๋แล้ว เรือ่งก็น่าจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เขาจึงระงับความรำคาญแล้วฟังต่อไป"นายท่านเจี๋ยมาที่เมืองจื่อซวี เป็นคำสั่งของฮูหยินอู๋ และที่นายท่านเจี่ยเลือกฮูหยินเฉิง ก็เป็นเจตนาของฮูหยินอู๋ด้วย นายท่านเจี่ยให้ข้าไปคัดคน ให้พวกเขาขึ้นยอดเขาโยวชิงหาตัวพระชายามารักษาโรค น้ำเสียงที่บอกกับข้ามาตอนนั้น ก็เหมือนจะเป็นเจตนาของฮูหยินอู๋ด้วย"ฟังถึงจุดนี้ เซียวหลันยวนก็หน้าขรึมลง"ดังนั้น นี่เป็นคำสั่งของตระกูลอู๋รึ?""เรียนท่านอ๋องเจวี้ยน เรื่องนี้ข้าน้อยก็ไม่กล้ายืนยัน พูดได้แค่ว่าข้าน้อยได้ยินมาคือแบบนี้ ไม่กล้าปิดบังท่านอ๋อง เพื่อไม่ให้ท่านอ๋องตรวจสอบผิดทิศทาง""ให้เงินประชาชนพวกนั้นไปเท่าไร?""
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2075
พอได้ยินว่าหวดแส้ห้าสิบที แล้วยังสาดน้ำเกลืออีก คนติดตามคนนั้นก็พับยวบลงไป"อ๋องเจวี้ยนโปรดไว้ชีวิต ไว้ชีวิตด้วย!""ตี" เซียวหลันยวนไม่มีปราณี พอเห็นว่าไม่ว่าเขาจะอ้อนวอนอย่างไรก็คิดจะตีลงมาฟาดแสห้าสิบที ชีวิตคงไม่เหลือแน่ๆ"ข้าบอกข้าบอกแล้ว!" คนติดตามตกใจจนน้ำหูน้ำตาไหลชิงอีเห็นเขาก็ร้องหึในลำคอ"ขี้ขลาดแบบนี้ ยังกล้าคิดจะวางแผนทำร้ายพระชายาเราอีก?"ยังคิดว่าจะแข็งกร้าวหน่อย ที่แท้ก็แค่นี้เอง?"ข้าน้อยแต่ก่อนเคยอยู่ที่เมืองหลวงจริงขอรับ เป็นญาติบ้านฝ่ายหญิงฮูหยินรองแห่งจวนตระกูลซ่งในเมืองหลวง"จวนตระกูลซ่ง ตอนที่ซ่งอวิ๋นเหยายังเป็นท่านหญิง จวนตระกูลซ่งทุกวันก็เต็มไปด้วยรถม้าสัญจรไปมา เป็นตระกูลที่รุ่งเรืองเฟื่องฟูซ่งอวิ๋นเหยาคิดจะทำร้ายฟู่จาวหนิง นางกับตระกูลซ่งถูกเซียวหลันยวนถอนรากถอนโคน ตอนนี้ในเมืองหลวงไม่มีจวนตระกูลซ่งอยู่อีกแล้วเซียวหลันยวนเองก็ไม่ได้คิดว่าที่นี่จะมีคนที่เกี่ยวข้องไปถึงจวนตระกูลซ่งอยู่ด้วย"หลังจากจวนตระกูลซ่งเกิดเรื่อง ครอบครัวของเราเองก็ล้วนหดหัวใช้ชีวิตกัน พวกเพื่อนๆที่เคยเรียกกันเป็นพี่น้องของข้าก็ทอดทิ้งข้าไม่สนใจข้า ร้านรวงที่เกี่ยวข้องกับจว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2074
ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่รู้ว่าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นคิดอะไรอยู่กันแน่ ทั้งที่พวกนางก่อนหน้านี้ทะเลาะกันใหญ่โตขนาดนั้นแท้ๆ และรู้ว่าหล่อนต้องไม่ชอบนางแน่ แต่ก็ยังวิ่งแจ้นมาโผล่ตรงหน้าเรียกร้องความสนใจอยู่เรื่อยในเมื่อกระทั่งเซียวหลันยวนก็ยังปล่อยวางแล้ว เช่นนั้นก็ควรจะอยู่ห่างจากนางหน่อยถึงจะถูก"นี่ท่าน...""หลบไปเถอะ"ฟู่จาวหนิงผลักนางออกไปข้างๆ เดินผ่านข้างตัวนางไป"ฟู่จาวหนิง!"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นคิดจะยื่นมือไปดึงนาง แต่เสี่ยวเยว่ก็เข้ามาขวางแทนฟู่จาวหนิงแล้ว "องค์หญิงใหญ่โปรดสำรวมด้วย"อย่าเอาแต่พัวพันกับคุณหนูของพวกเขาให้ตายสิ แค่เพื่ออ๋องเจวี้ยนคนเดียว องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นพัวพันคุณหนูของพวกนางนานเกินไปแล้วองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นทำได้แค่มองฟู่จาวหนิงเดินจากไปนางกัดฟัน เต็มไปด้วยความจนใจและผิดหวังเซียวหลันยวนลงเขาไป เพียงไม่นานก็ตรวจสอบจนเจอคนที่ยุยงคนเหล่านั้นให้ขึ้นไปหาฟู่จาวหนิงบนยอดเขาโยวชิงแม้จะไม่ใช่ฮูหยินเฉิง แต่ก็เกี่ยวข้องกับฮูหยินเฉิงอยู่ระดับหนึ่งหลังจากเจ้าอุทยานเฉินตายไป มีพ่อค้ามั่งคั่งคนหนึ่งนำขบวนพ่อค้าผ่านเมืองจื่อซวี ตนเองก็คิดไม่ถึงว่า จะสามารถทำกำไรอย่างมา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2073
"แต่ที่ข้าเห็นในการทำนายดารา ถ้าหากข้ายังอยู่กับอ๋องเจวี้ยน สุด้ายข้าก็ถูกท่านฆ่าตายอยู่ดี! ท่านรู้ไหมว่าทำไมท่านถึงมาฆ่าข้า? เพราะท่านกับอ๋องเจวี้ยนอยู่ด้วยกันตลอด หลังจากนี้ก็จะเจอความยากลำบากครั้งใหญ่ด้วยกัน เรื่องเหล่านั้นจะกดดันตัวท่าน ทำให้ท่านพังทลาย ตอนนั้นท่านก็บิดเบี้ยวไปหมดแล้ว เอาแต่จะเกาะเขาไว้ไม่ยอมปล่อย หญิงสาวทั้งหมดที่เข้าใกล้อ๋องเจวี้ยน ท่านล้วนเกลียดชัง ล้วนคิดจะฆ่าทิ้งให้หมด!"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลัวฟู่จาวหนิงไม่ฟัง ดังนั้นจึงพูดออกมาอย่างรวดเร็วและร้อนรนนางยื่นมือจะจับแขนฟู่จาวหนิง แต่ก็ถูกฟู่จาวหนิงเบี่ยงออก"จริงนะ แม้ข้าจะถูกเจ้าฆ่าตายไปแล้ว แต่สุดท้ายสภาพเจ้าแบบนั้นก็น่ากลัวมาก! เจ้าเปลี่ยนไปหมด เหมือนนางปีศาจไม่มีผิด ไม่ใช่หมอเทวดาที่ผู้คนยกย่องอีกแล้ว ไหนๆ ก็รู้จักกันแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นพวกเราก็ล้วนเป็นหญิงสาว ท่านเองก็ยังเคยรักษาโรคของข้ามาแล้ว ข้าไม่อยากเห็นท่านกลายเป็นแบบนั้นในตอนท้ายเลยจริงๆ!""ถึงตอนนั้น อ๋องเจวี้ยนก็จะรังเกียจท่าน ไม่ดีกับท่านอีกแล้ว สุดท้ายพวกท่านก็จะเกลียดชังกัน ข้าไม่เห็นว่าตอนสุดท้ายพวกท่านเป็นอย่างไร แต่สุดท้ายท่านก็สู้เขาไม่ได
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2072
ฟู่จาวหนิงรู้ เซียวหลันยวนเดิมทีก็ไม่ใช่คนที่จะโหดร้ายกับประชาชน น่าจะเพราะพวกเขาทำเกินไปกันจริงๆนอกจากด่านางบีบคั้นนางแล้ว ยังมีความรู้สึกทรยศอยู่บ้างต่อสิ่งที่เขาทำไว้มากมายในอดีตเซียวหลันยวนไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ แน่ และยังมีอีกจุด เรื่องครั้งนี้ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น เบื้องหลังจะต้องมีคนกำลังยุยงประชาชนพวกนั้นอยู่แน่นอนนางเดาว่าเซียวหลันยวนรู้จุดนี้ ดังนั้นจึงพาคนลงจากเขาฟู่จาวหนิงอันที่จริงก็รำคาญอยู่ เดินทางมายอดเขาโยวชิงนับพันลี้ ใครจะคิดว่าจะมีคนทำเรื่องแบบนี้ลับหลัง แล้วยังพุ่งเป้ามาที่นางอย่างเห็นได้ชัดนางผิดใจคนไปเท่าไรแล้วกันนะ?ฟู่จาวหนิงบอกไม่สนก็คือไม่สน ออกไปเดินเล่นทันที หลังจากมาถึงนางยังไม่ได้ไปดูจริงๆ เลยว่าอารามโยวชิงมีหน้าตาอย่างไรทิวทัศน์ในอารามโยวชิงสง่างดงามมาก แต่ละจุดล้วนเป็นทิวทัศน์หมด มีกระทั่งมุมเล็กๆ ที่เห็นได้ถึงความใส่ใจ อย่างเช่นใต้ระเบียง ก้อนหินซ้อนเรียงกันสามก้อน บนก้อนหินยังมีตะไคร่เป็นภาพทิวทัศน์เล็กๆ มีต้นกล้าเล็กๆ โตอยู่ในรอยแยกหิน นั่งอยู่ราวระเบียง พอเห็นภาพนี้ก็จะถูกดึงดูดไปหรือบนหน้าต่างหินที่แกะสลักดอกหยวนเซียวห้อยลงมา ข้า
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2071
ฟู่จาวหนิงกินข้าวเช้าแล้วแต่เซียวหลันยวนก็ยังไม่กลับมา จึงให้สืออีไปหาสืออีเองก็ออกไปพักหนึ่งถึงกลับมา ดูท่าทางโมโหหน่อยๆ ด้วย หลักๆ คือได้ยินว่าคนพวกนั้นพูดอะไรกันนั่นล่ะแต่ต่อมาการกระทำของเซียวหลันยวนก็ทำให้เขาสบายใจขึ้นมากหลังจากกลับมาก็เลือกคำพูดส่วนหนึ่งมาบอกกับฟู่จาวหนิง"ท่านอ๋องไล่คนออกไปแล้วขอรับ และคนเหล่านั้นไม่ใช่ว่าลงเขาไปแล้วจะไม่เป็นไร พวกขเาคงไม่รู้แน่นอนว่าผลลัพธ์จะรุนแรงแค่ไหน""ท่านอ๋องหลายปีนี้ก็ช่วยเหลือจื่อซวีเอาไว้มาก ก่อนหน้านี้การค้าขายและเส้นทางการค้าส่วนหนึ่งของเจ้าอุทยานเฉิน ก็ล้วนเป็นท่านอ๋องที่จัดคนมาช่วยเหลือ การสนับสนุนลับๆ พวกนี้คงจะขาดหายไปด้วยแล้ว จื่อซวีหลังจากนี้ไม่มีทางจะคึกคักแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้อีก""และยังมีร้านยาในเมืองอีก วัตถุดิบยาเหล่านั้นก็ล้วนเป็นท่านอ๋องที่ออกเงินอุดหนุน ไม่อย่างนั้นพวกเขาคิดว่าวัตถุดิบยาในเมืองนี้จะขายได้ถูกแบบนั้นหรือ? แล้วก็หมอเฉียวในเมืองนั่นอีก ก็เป็นท่านอ๋องที่จัดมาให้ ทุกปีท่านอ๋องก็ให้เงินเขาก้อนหนึ่ง ดังนั้นค่ารักษาของเขาจึงเก็บแค่พอเป็นพิธี"หลายปีนี้อุทยานเขาเฉิงอวิ๋นผิดใจกับใครไว้ ตอนที่ทำอะไรด้านนอก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2070
คนตายไม่จำเป็นต้องรักษาอะไร"อ๋องเจวี้ยน...""ไสหัวไป"เซียวหลันยวนพอโบกมือ กำลังภายในก็พัดพวกเขาลอยออกไป"จำไว้ เป็นข้าที่ไม่ให้พระชายาออกมาพบพวกเจ้า"มีเรื่องอะไรก็ซัดมาทางเขานี่หลายปีนี้เขาตอบแทนให้เมืองจื่อซวีไม่น้อยแล้วจริงๆคนพวกนี้ล้มแล้วล้วนลุกกันไม่ขึ้น หน้าขาวซีด ไม่ว่าจะป่วยจริงป่วยปลอม ตอนนี้ไม่มีคนไหนที่แกล้งแล้ว รู้สึกเสียใจกันขึ้นมาจริงๆเซียวหลันยวนหมุนตัวจากไป หลังจากออกไปก็เหล่มองซางจื่อผาดหนึ่ง"ถ้าคนพวกนี้ยังไม่ไป หรือลงจากเขาไปแล้วข้ายังได้ยินคำก่นด่ากล่าวโทษพระชายาอีกล่ะก็ ข้าจะจัดการครอบครัวเขาเสียให้หมด"ซู๊ดซางจื่อจนใจ "เชื่อว่าพวกเขาไม่กล้าแน่""เมืองจื่อซวีไม่ใช่ที่ที่พวกเขาจะมาตัดสินใจได้ ถ้าข้าพูดพฤติกรรมวันนี้ของพวกเขาให้ชาวเมืองฟัง ลองดูว่าชาวเมืองจะคิดว่าพวกเขาทำถูกหรือไม่"พอได้ยินคำนี้ของเซียวหลันยวน คนเหล่านั้นก็สีหน้าเปลี่ยนไปพวกเขายังไม่รู้ที่ไหนว่าตนเองทำอะไรผิดไป?ประชาชนคนอื่นไม่กล้ามาทำแบบนี้กับพระชายาอ๋องเจวี้ยน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคนอีกไม่น้อยที่รอให้พระชายามีเวลาลงเขาไปเพื่อตรวจรักษาการกุศล พวกเขายังได้ยินอีกว่า มีบางคนเตรี
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2069
สายตาเซียวหลันยวนกวาดไปทางพวกเขาอย่างเย็นชา มองดูปฏิกิริยาของพวกเขา"สิบหกปีก่อน รู้ว่าที่เมืองจื่อซวีนี้ไม่มีหมอ จะรักษาทีก็ลำบาก เจ้าอุทยานเฉินของอุทยานเขาเฉิงอวิ๋นก็กังวลมาก เพราะพ่อของเขาก็ป่วยตายที่นี่ ดังนั้นนี่จึงกลายเป็นแผลในใจเขา อต่ว่าในเมืองตอนนั้นก็ยากจนมาก การเดินทางสัญจรก็ติดขัด นอกจากหมอเท้าเปล่าที่เป็นคนในท้องถิ่นแล้ว จะไม่มีหมอคนอื่นเข้ามาเปิดโรงหมอที่นี่"คำพูดเหล่านี้ของเซียวหลันยวน ทำให้พวกเขาอดเงียบลงมาไม่ได้ สีหน้าเองก็ซับซ้อนขึ้นมาก็จริง พวกเขาในฐานะประชาชน แล้วยังอายุปูนนี้กันแล้ว เรื่องพวกนี้ต้องรู้อยู่แล้ว"ดังนั้น เจ้าอุทยานเฉินจึงคิดว่า ขอแค่ให้เมืองคึกคักขึ้นมา ก็สามารถดึงดูดหมดมาได้ และอาจจะทำให้ทุกคนมีเงินขึ้นมาบ้าง บางคนคนของตนเองอาจจะเปิดโรงยา แล้วเชิญหมอมาประจำได้""หมอเฉียวที่เมือง ไม่ใช่ว่าถูกเชิญมาสิบปีแล้วหรือ? ถึงเขาจะไม่ได้เป็นหมอเทวดา แต่วิชาแพทย์ก็ถือว่าดีอยู่ พวกปวดหัวเป็นไข้ หกล้มกระแทกฟกช้ำ เขาก็รักษาได้หมด เขาเองก็เปิดโรงยาด้วย ยาในร้านก็ขายในราคาต่ำสุดให้กับประชาชน"ตอนนี้ซางจื่อพูดความเป็นจริงออกมา"อันที่จริงร้านยานี้ ก็เป็นท่านอ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2068
ซางจื่อขมวดคิ้ว เขาได้ยินเสียงฝีเท้าอ๋องเจวี้ยน แต่ยังไม่ได้ยินเสียงของเขา หรือว่านี่ยังจะคอยดูว่าคนเหล่านี้ยังจะพูดอะไรออกมาอีก?เขารู้สึกว่า คนเหล่านี้ยิ่งพูดอีกมากแค่ไหน อย่าว่าแต่พวกเขากำลังป่วยเลย อ๋องเจวี้ยนคงจะให้พวกเขาไปตายๆ กันให้หมดเสียด้วยซ้ำเขาถอนหายใจ ยกเสียงสูงขึ้นมา"ทุกคนฟังข้าพูดหน่อย อ๋องเจวี้ยนแม้จะเคยอยู่ในยอดเขาโยวชิง แต่เขาก็ไม่ได้ติดค้างสิ่งใดกับประชาชนที่เมืองเลยนะ ยิ่งไปกว่านั้น พระชายาอ๋องเจวี้ยนก็เรียนแพทย์มาก่อนที่จะแต่งงานด้วย ไม่ใช่คอยรักษาแต่เฉพาะคนชั้นสูงอย่างที่พวกท่านเจ้าพูดกัน พระชายาเป็นคนจิตใจดีงาม แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่พวกเจ้าจะมาคุกคามด้วยวาจาได้แบบนี้""อาจารย์น้อยซางจื่อ ท่านพูดแบบนี้พวกเราไม่เห็นด้วยนะ พวกเรามาคุกคามนางตรงไหน?""ใช่เลยใช่เลย ถ้าพวกเราจะคุกคามนาง ยังต้องลำบากลำบนปีนเขาขึ้นมาตั้งแต่ฟ้าไม่สางทำไม? ให้นางตั้งโต๊ะตรวจที่ด้านล่างเขาก็พอนี่?"ซางจื่อโมโหขึ้นแล้ว"ปกติยอดเขาโยวชิงก็เป็นกันเองกับทุกคน แต่ตอนนี้พวกเจ้าฟังบ้างไหมว่าตัวเองพูดอะไรออกมา? นางเป็นถึงพระชายา ยังต้องมาถูกพวกเจ้าคุกคามให้ไปรักษาโรคให้พวกเจ้ารึ? ต่อให้นางไม
