เกาะขังรัก - ลูกผู้หญิง

ณัฐรินีย์ไม่ได้มาเข้าห้องน้ำอย่างที่บอกกับสิงหา เธอเดินตามเด็กสาวไป เมื่อพ้นผู้คนจึงร้องเรียกให้อีกฝ่ายหยุด

“กระแต”

เด็กสาวหยุดชะงักเพียงครู่เดียว ก่อนจะออกเดินต่ออีกครั้ง

"กระแต" ณัฐรินีย์ไม่ยอมแพ้ "กระแต คุยกันก่อน”

“อย่ามายุ่ง!”

“กระแต ถ้าไม่หยุดพี่จะบอกน้าพิมเรื่องยานะ”

กึก

คำขู่ของคนที่ถือไพ่เหนือกว่าทำให้กระแตยอมแพ้ ขาเรียวหยุดก้าวเดิน เธอเม้มปากกลั้นเสียงสะอื้น ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองณัฐรินีย์ให้ต้องชอกช้ำใจ

“อยากบอก ฮึก... ก็บอก”

“พี่ไม่บอก เพราะกระแตไม่ได้ผิด” ณัฐรินีย์ก้าวไปดักตรงหน้า เธอมองใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาด้วยความสงสารที่ตีขึ้นมากลางอก “กระแตไม่ได้อยากทำ พี่รู้”

“อย่ามาทำเป็นรู้ดี!” เด็กสาวตะคอก น้ำตาไหลลงมาพรากๆ เหมือนจะขาดใจให้ได้ “ได้พี่สิงห์ไปแล้ว จะพูดอะไรก็ได้หนิ”

“อย่าพูดเหมือนนายสิงห์เป็นสิ่งของ”

“...”

“พี่ไม่ยอมหรอกนะ ถ้ากระแตใช้คำพูดไม่ดีกับเขา”

“กระแตไม่ได้ว่าพี่สิงห์ ไม่ได้คิดไม่ดีกับเขา!”

"พี่รู้ กระแตแค่กำลังเสียใจ เลยเผลอพูดไม่ดีออกมา แต่จริงๆ แล้วกระแตรักและเคารพนายสิงห์มากกว่าใคร” ณัฐรินีย์พูดเสียงอ่อน ดึงมือของเด็กสาวมากุมไว้หลวมๆ แม้เด็กสาวจะขัดขืนแต