มิติสวรรค์ 1

ฟางเหนียงพึมพำแผ่วเบา มองฟักทองที่อุดมไปด้วยวิตามิน และแร่ธาตุมากมายที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย เช่น วิตามินเอ วิตามินบี 1 วิตามินบี 2 วิตามินบี 3 วิตามินบี 5 วิตามินบี 6 วิตามินซี วิตามินอี ธาตุฟอสฟอรัส ธาตุแคลเซียม ธาตุโพแทสเซียม ธาตุโซเดียม ธาตุแมงกานีส ธาตุเหล็กและซิงค์ ซึ่งเหมาะกับการทำให้ก้อนแป้งน้อยกลับมาร่างกายแข็งแรงรวมทั้งร่างนี้ด้วย

“ตกลงเอาฟักทองแล้วกัน”

เมื่อตกลงกับตัวเองได้แล้ว ฟางเหนียงจึงเดินไปหยิบมีดในบ้านหลังเล็ก ภายในมิติสวรรค์ของนาง ซึ่งได้มาจากการเอาผนึกซอมบี้แลกมา นางเอาไปล้างน้ำจนสะอาด เพราะจำไม่ได้ว่าอันไหนใช้แทงซอมบี้ไปบ้างแล้ว แต่น้ำในมิตินางสามารถชำระล้างเชื้อไวรัสพวกนั้นได้เป็นอย่างดี 

นางปิดบังเรื่องมิติของตัวเองมาโดยตลอด เพื่อความอยู่รอดของตนเอง

คนที่เปิดเผยจะได้รับความคุ้มครองอย่างดี แต่ว่านั่นหมายถึงอิสรภาพที่เหลือเพียงน้อยนิดได้หายไป และนางยังต้องตามหาบิดากับมารดา ที่อยู่ไกลจากที่ตัวเองอยู่หลายพันกิโลเมตร 

แต่น่าเสียดายที่ทั้งคู่ไม่อาจประคองชีวิตรอนางได้ และมันมีคนที่ชั่วร้าย มีพลังที่สามารถยึดครองอำนาจของคนที่ตัวเองฆ่าได้ 

นั่นทำให้ผู้ที่ปลุกพลังมิติได้ล้วนตกเป็นเหยื่อ แต่โลกที่ใกล้จะล้มสลายก็โหดร้ายเช่นนี้ แต่ที่นางอยู่ได้เพราะเดิมนางเองก็เป็นทหารหญิง ที่ฝึกมาอย่างยากลำบาก ฟางเหนียงถอนหายใจ พยายามปลดปล่อยอดีตที่ไม่อาจแก้ไขได้

“เอ๊ะ เอามะละกอสุกไปสักลูกแล้วกัน”

ฟางเหนียงเหลือบไปเห็นมะละกอที่ออกผลอย่างงาม นางไม่รอช้ารีบจัดการผักที่จะทำกับข้าวเย็นนี้อย่างคล่องแคล่ว แล้วนำออกไปข้างนอก 

วันนี้ทำผัดฟักทองและมะละกอสุกมาให้เด็ก ๆ กินเล่นไปก่อน แม้อาหารจะเรียบง่ายแต่ก้อนแป้งคู่นี้ก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อย พวกเขาไม่ได้ถามว่าได้ผักพวกนี้มาจากที่ไหน แต่ก็ยังมีสายตาอยากรู้อยากเห็นมองตาม 

ฟางเหนียงมองพวกเขาด้วยรอยยิ้ม นางไม่เคยมีลูกแต่ก้อนแป้งคู่นี้ทำให้นางรู้สึกอบอุ่นหัวใจ เพราะฉะนั้นนางจะปกป้องทั้งคู่และให้ชีวิตที่สมบูรณ์ให้พวกเขา 

แต่เมื่อนึกไปถึงพรุ่งนี้ที่นางจะต้องเดินทางเข้าเมือง ซึ่งต้องใช้เวลาทั้งวันก็รู้สึกไม่วางใจ หรือว่านางควรเอาเด็ก ๆ ไปไว้ในมิติแบบนี้นางก็ไม่ต้องห่วงพวกเขามาก 

แต่นั่นหมายความว่าความลับของนางเปิดเผย ดวงตาคู่งามมองเด็ก ๆ กินข้าวจนอิ่มอย่างพิจารณา เมื่อเห็นความฉลาดของพวกเขาแล้วไม่น่าจะมีปัญหา เพียงแค่สั่งสอนเพิ่มอีกนิดทุกอย่างน่าจะเป็นไปได้ แต่หากเด็ก ๆ เผลอพูดออกไปก็คงไม่มีใครเชื่อ นั่นทำให้นางกล้าที่จะให้เด็กรับรู้มิติสวรรค์

“เจ้าก้อนแป้งน้อย มานี่สิแม่จะพาไปที่ที่ หนึ่ง” 

เมื่อกินข้าวล้างจานเรียบร้อยแล้ว จึงได้พากันที่ห้องนอน ซึ่งที่นอนก็เก่าและขาดไปมากแล้ว อีกทั้งยังบางจนไม่อาจให้ความอบอุ่นร่างกายได้อีก เด็กน้อยเดินไปหามารดาที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างแปลกใจ ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ เมื่อภาพที่พวกเขาเห็นนั้นเปลี่ยนไป ที่นี่ไม่มีกลางคืนจึงสว่างตลอดเวลา นั่นทำให้เห็นบ้านหลังน้อยน่ารักและพืชผักเป็นจำนวนมาก

“ท่านแม่ที่นี่คือที่ไหนขอรับ” 

ฟางหรงเอ่ยถาม ขณะที่มือจับมือมารดาไว้แน่น ที่นี่น่าสนใจไปหมดมันงดงาม แต่ก็ยังหวาดกลัวที่จะวิ่งออกไปสำรวจ ขณะที่แฝดพี่เม้มปากแน่น ขณะที่ดวงตามองอย่างหวาดระแวง

“เหรินเอ๋อร์ หรงเอ๋อร์ ลูกฟังแม่นะ” 

ฟางเหนียงย่อตัวจนใบหน้าสบกับดวงตากลมโตของทั้งคู่ นางยังไม่ได้ปล่อยมือ นางจับมือทั้งคู่ไว้คนละข้าง ก่อนจะค่อย ๆ บอกเล่า และสั่งสอนเด็กน้อยให้รู้ความลับพวกนี้ และเป็นอันตรายแค่ไหนหากมีคนรู้ความลับนี้

“สิ่งที่ลูกเห็นที่นี่ ลูกสัญญากับแม่ก่อน ว่าจะไม่นำไปพูดข้างนอก เข้าใจหรือไม่” เด็กน้อยก้อนแป้งทั้งคู่ยังฉงนสงสัย แต่ความฉลาดของทั้งคู่ ทำให้พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย

“ที่นี่คือมิติสวรรค์ เป็นมิติลับที่เราไม่อาจบอกใครได้ ไม่ว่าจะเป็นใคร หรือสนิทมากแค่ไหนก็ตามเข้าใจหรือไม่”

“ทำไมขอรับ” 

คนน้องเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ที่นี่งดงามมาก หากมีคนรู้พวกเขาจะได้ไม่ต้องดูถูกเหยียดหยามอีก

 “เพราะหากมีคนรู้พวกเรื่องพวกนี้ พวกเขาจะฆ่าแม่ และนำแม่ไปเผาทั้งเป็น และลูกก็จะไม่มีแม่อีกต่อไป” 

เด็กน้อยทั้งสองเบิกตากว้างอย่างตกใจ หากไม่มีแม่พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร แม้อายุยังน้อยแต่ก็ผ่านเรื่องราวมาไม่น้อย และยังได้ยินผู้ใหญ่บางคนนินทามารดาบ่อยครั้ง แม้ที่ผ่านมามารดาจะไม่ค่อยใส่ใจพวกเขา แต่ก็ยังหาข้าวหาน้ำให้กิน

“พวกข้าจะไม่บอกใครขอรับ”